En afgelopen weekeinde een uitstap naar het stadje Luxemburg - per liftduim - wat anders!
Te voet naar de oprit Europaplein richting Luik, da's altijd een minuut of 40 lopen. Twee bordjes in de hand: Liege en Luxembourg. Nee, toch alleen Liege. Dat vraag ik mij soms nog steeds af: wat is haalbaar. En stopt de chauffeur naar Liege wel, als ik naast een bordje Liege ook Luxembourg omhoog houd. De vorige keer in ieder geval wel.
Na 12 minuten kon ik mee in een BMW van een in Maastricht wonende Oostenrijker in een auto met een Duits kenteken. Ik kon mee naar Cheratte boven Luik. Daar inmiddels drie keer gelift met een bovengemiddelde wachttijd van ruim een half uur. Ook de tweede auto was een BMW. De beste jongeman had veel vrienden in Maastricht en Lanaken, en hij bracht mij tot aan de oprit vanuit Luik richting Luxemburg (aansluitend op de tunneltjesroute). Moest daar in de buurt zijn.
Vanaf daar meestal een rit naar tankstation Sprimont, maar deze keer rechtstreeks naar Luxemburg met een Waals koppel in een MPV. Rondom Baraque de Fraiture lag een dun laagje sneeuw over het land. En verder was het daar mistig en druilerig.
Voor Luxemburg uitgestapt bij tankstation Aire de Capellen en een half uur later stapte ik in bij Coline, die in haar Fordje naar de omgeving van Clermont-Ferrand reed. Nu was mijn bestemming Luxemburg maar dat deerde niet - ik moest daar in de namiddag zijn en het was nog vroeg. Meegereden tot tankstation boven Nancy. Het Noord-Franse landschap in mij opgesnoven, en naar het tankstation aan de andere kant gelopen om weer terug te liften.
Vijftig minuten duurde het toen voor ik een rit kreeg tot boven Metz, tot Thionville, afrit centre ville. Mijn Turks Franse chauffeur had gelijk, daar was het goed liften richting Luxemburg. Al snel werd ik werd door een Franse Pool (of de zoon of kleinzoon van een Pool) opgepikt en deze beste man heeft mij in de straat van mijn bestemming (Bettembourg, onder Luxemburg stad) gebracht. Weer een aangenaam gesprek gevoerd. Hij woonde in een naburig dorp.
Voor het liften terug naar Maastricht ging ik te voet naar tankstation Aire de Berchem, een van de altijd drukke Luxemburgse tankstations op de route van Oost-Frankrijk naar Maastricht. Maar ik kwam gedurende de wandeling verkeerd uit, omdat ik geen van deze drie had: een goede kaart, kompas, orientatie op de zon. Zo kwam ik bij een andere snelweg uit, maar vanaf de oprit Leudelange-Nord was ik in een mum weg naar de A6 afrit Stassen / Luxembourg centre ville. Daar ben ik bekend en het is zelfs een klassieke locatie om vanuit Luxemburg richting Brussel of Luik te liften. Hier ben ik een ruim half uur geweest voor de 10 km lange rit naar Aire de Capellen.
Het begon inmiddels donker te worden - donker is niet de beste vriend van de lifter.
Enfin, het bleek erg makkelijk om ritten naar Brussel te vinden en op een zomerse dag zou ik zo'n rit nemen tot afrit Champion bij Namen. Want daar kom je weer heel makkelijk naar Luik. Nu - ik ben daar niet vaak geweest, maar bij de oprit Champion was ik elk van de drie keer binnen vijf minuten weg naar Luik.
Er kwamen wel een paar auto's voorbij die naar of door Maastricht reden en een solo Nederlander die via Breda naar de Randstad reed. Vanuit Luxemburg is dat namelijk 3-4 km korter als via Maastricht. Bij een sympathieke reactie van zo'n chauffeur vertel ik dat nog eens graag - zo'n grote "omweg" is het niet om dan een kilometer of 200 mijn aangenaam gezelschap te hebben!
Maar uiteindelijk, na 1h56m, won de aanhouder, kwam de verlossende "stap in!" en dit keer was dat van een familie in een kampeerauto. Ze kwamen vanuit Kerstmarkten in de Elzas en gingen op huis aan - Haccourt bij Vise. Met een Maastrichtse tak in de familie: de oma van de minst jonge vrouw in het gezelschap was van Mestreech. Dochter van rond de twintig jaar had een paar keer stukken gelift en dat was mogelijk een reden om mij mee te nemen. En verder heb ik al vaker gemerkt, in voertuigen met meer vrouwen als mannen, is een extra man in de vorm van een lifter, soms aardig welkom!
Daarna speelden wij van Luxemburg tot Vise een paar kaartspelletjes. Eind goed al goed dus. Op het station van Vise stapte een Nederlandse man in zijn wagen - die mij geen lift wilde geven "want er rijd ook een trein".
Als mensen liever alleen in hun auto zitten - of alleen met bekenden - prima natuurlijk!
Te voet naar de oprit Europaplein richting Luik, da's altijd een minuut of 40 lopen. Twee bordjes in de hand: Liege en Luxembourg. Nee, toch alleen Liege. Dat vraag ik mij soms nog steeds af: wat is haalbaar. En stopt de chauffeur naar Liege wel, als ik naast een bordje Liege ook Luxembourg omhoog houd. De vorige keer in ieder geval wel.
Na 12 minuten kon ik mee in een BMW van een in Maastricht wonende Oostenrijker in een auto met een Duits kenteken. Ik kon mee naar Cheratte boven Luik. Daar inmiddels drie keer gelift met een bovengemiddelde wachttijd van ruim een half uur. Ook de tweede auto was een BMW. De beste jongeman had veel vrienden in Maastricht en Lanaken, en hij bracht mij tot aan de oprit vanuit Luik richting Luxemburg (aansluitend op de tunneltjesroute). Moest daar in de buurt zijn.
Vanaf daar meestal een rit naar tankstation Sprimont, maar deze keer rechtstreeks naar Luxemburg met een Waals koppel in een MPV. Rondom Baraque de Fraiture lag een dun laagje sneeuw over het land. En verder was het daar mistig en druilerig.
Voor Luxemburg uitgestapt bij tankstation Aire de Capellen en een half uur later stapte ik in bij Coline, die in haar Fordje naar de omgeving van Clermont-Ferrand reed. Nu was mijn bestemming Luxemburg maar dat deerde niet - ik moest daar in de namiddag zijn en het was nog vroeg. Meegereden tot tankstation boven Nancy. Het Noord-Franse landschap in mij opgesnoven, en naar het tankstation aan de andere kant gelopen om weer terug te liften.
Vijftig minuten duurde het toen voor ik een rit kreeg tot boven Metz, tot Thionville, afrit centre ville. Mijn Turks Franse chauffeur had gelijk, daar was het goed liften richting Luxemburg. Al snel werd ik werd door een Franse Pool (of de zoon of kleinzoon van een Pool) opgepikt en deze beste man heeft mij in de straat van mijn bestemming (Bettembourg, onder Luxemburg stad) gebracht. Weer een aangenaam gesprek gevoerd. Hij woonde in een naburig dorp.
Voor het liften terug naar Maastricht ging ik te voet naar tankstation Aire de Berchem, een van de altijd drukke Luxemburgse tankstations op de route van Oost-Frankrijk naar Maastricht. Maar ik kwam gedurende de wandeling verkeerd uit, omdat ik geen van deze drie had: een goede kaart, kompas, orientatie op de zon. Zo kwam ik bij een andere snelweg uit, maar vanaf de oprit Leudelange-Nord was ik in een mum weg naar de A6 afrit Stassen / Luxembourg centre ville. Daar ben ik bekend en het is zelfs een klassieke locatie om vanuit Luxemburg richting Brussel of Luik te liften. Hier ben ik een ruim half uur geweest voor de 10 km lange rit naar Aire de Capellen.
Het begon inmiddels donker te worden - donker is niet de beste vriend van de lifter.
Enfin, het bleek erg makkelijk om ritten naar Brussel te vinden en op een zomerse dag zou ik zo'n rit nemen tot afrit Champion bij Namen. Want daar kom je weer heel makkelijk naar Luik. Nu - ik ben daar niet vaak geweest, maar bij de oprit Champion was ik elk van de drie keer binnen vijf minuten weg naar Luik.
Er kwamen wel een paar auto's voorbij die naar of door Maastricht reden en een solo Nederlander die via Breda naar de Randstad reed. Vanuit Luxemburg is dat namelijk 3-4 km korter als via Maastricht. Bij een sympathieke reactie van zo'n chauffeur vertel ik dat nog eens graag - zo'n grote "omweg" is het niet om dan een kilometer of 200 mijn aangenaam gezelschap te hebben!
Maar uiteindelijk, na 1h56m, won de aanhouder, kwam de verlossende "stap in!" en dit keer was dat van een familie in een kampeerauto. Ze kwamen vanuit Kerstmarkten in de Elzas en gingen op huis aan - Haccourt bij Vise. Met een Maastrichtse tak in de familie: de oma van de minst jonge vrouw in het gezelschap was van Mestreech. Dochter van rond de twintig jaar had een paar keer stukken gelift en dat was mogelijk een reden om mij mee te nemen. En verder heb ik al vaker gemerkt, in voertuigen met meer vrouwen als mannen, is een extra man in de vorm van een lifter, soms aardig welkom!
Daarna speelden wij van Luxemburg tot Vise een paar kaartspelletjes. Eind goed al goed dus. Op het station van Vise stapte een Nederlandse man in zijn wagen - die mij geen lift wilde geven "want er rijd ook een trein".
Als mensen liever alleen in hun auto zitten - of alleen met bekenden - prima natuurlijk!
Opmerking