Tweet
OPINIE
Het bezuinigingstaboe
Politieke partijen Maastricht mijden in verkiezingsprogramma's belangrijkste thema.
De stad schuift hete aardappel door.
De lokale verkiezingsprogramma’s voor 3 maart 2010 zijn vrijwel bekend.
Opvallendste conclusie: geen enkele partij waagt zich aan bezuinigingsvoorstellen.
Op donderdag 12 november meldde de Amsterdamse avondkrant Het Parool dat de hoofdstad van Nederland in de periode 2010-2014 620 miljoen euro moet bezuinigen, 155 miljoen per jaar.
Het bedrag staat los van de kabinetswaarschuwing dat vanaf 2011 mogelijk jarenlang tot twintig procent op à lle budgetten van het Rijk zal worden gekort om de miljardeninjecties voor het beteugelen van de kredietcrisis terug te betalen.
Samengevat: gemeenten als Maastricht wacht een zelden vertoonde bezuinigingsopgave van vele tientallen miljoenen per jaar.
De kaasschaafmethode is voor die opdracht volstrekt ontoereikend.
Harde keuzes zijn onvermijdelijk.
Tijdens een recent congres voor gemeenten over de financiële staat van het land herhaalde een topambtenaar van het ministerie van Binnenlandse Zaken in de wandelgangen nog eens dat er onweer zit aan te komen.
Geen officiële bezuinigingopgave in cijfers, wel een waarschuwing voor lokale bestuurders om 'vast na te denken' over de jaren dat ze met veel minder geld moeten uitkomen, meldt het
ministerie in een toelichting.
Die vervelende boodschap is nog nergens fatsoenlijk doorgedrongen.
Wie de Maastrichtse verkiezingsprogramma's voor maart 2010 bekijkt, vindt niks terug over die hete aardappel.
Doorschuiven is het motto.
Van de partijen die hun wensen en voornemens al aan papier hebben toevertrouwd, raakt alleen de VVD iets wat op zuinig aandoen lijkt: Maastricht kan toe met minder ambtenaren.
Een opgave die de stad zichzelf al jaren oplegt, maar die niemand vooralsnog serieus wil nemen.
Vrijwel alle andere partijen kijken weg van het bezuiningsspook en kiezen voor voorspelbare thema's en ronkende ambities.
Ze reppen met geen woord over bijstelling van beleid, maar stralen eensgezind uit dat ze dat onderwerp over de verkiezingen heen te willen tillen.
Terwijl juist nú duidelijkheid geboden is.
Wat doet elke afzonderlijke partij als Den Haag met veel minder geld over de brug komt, het beroep op de uitkeringsbudgetten oploopt, steeds meer mensen zorg vragen en door de bevolkingskrimp ook lokaal de inkomstenstroom vermindert?
Dáár moet het bij de verkiezingen vooral over gaan.
Maar dat is in het zicht van verkiezingen niet leuk.
Die gaan altijd over beloften.
Nooit over dat het minder wordt.
De recente Maastrichtse WMO-bezuinigingsdiscussie is exemplarisch voor de situatie.
Geen partij die wil dat een euro gekort wordt op scootmobielen, thuishulp en zorgrugzakjes.
Een gat van miljoenen in de begroting zal het resultaat zijn.
En dan moet het zware Haagse onweer - waarvan de omvang uiteraard pas nà de gemeenteraadsverkiezingen duidelijk wordt - nog deze kant op komen.
Door het bezuiningstaboe dreigen de verkiezingen op voorhand een poppenkast te worden die niks te maken hebben met de rauwe werkelijkheid die heel snel nà de stembusgang zijn opwachting zal maken.
Partijen moeten met de billen bloot: waar gaan we in de periode 2010-2014 bezuinigen en waar zeker niet?
Het is het enige verkiezingsthema wat er toe doet en het staat in geen enkel programma.
© John Hoofs
gazet De Limburger
03-12-2009
Het bezuinigingstaboe
Politieke partijen Maastricht mijden in verkiezingsprogramma's belangrijkste thema.
De stad schuift hete aardappel door.
De lokale verkiezingsprogramma’s voor 3 maart 2010 zijn vrijwel bekend.
Opvallendste conclusie: geen enkele partij waagt zich aan bezuinigingsvoorstellen.
Op donderdag 12 november meldde de Amsterdamse avondkrant Het Parool dat de hoofdstad van Nederland in de periode 2010-2014 620 miljoen euro moet bezuinigen, 155 miljoen per jaar.
Het bedrag staat los van de kabinetswaarschuwing dat vanaf 2011 mogelijk jarenlang tot twintig procent op à lle budgetten van het Rijk zal worden gekort om de miljardeninjecties voor het beteugelen van de kredietcrisis terug te betalen.
Samengevat: gemeenten als Maastricht wacht een zelden vertoonde bezuinigingsopgave van vele tientallen miljoenen per jaar.
De kaasschaafmethode is voor die opdracht volstrekt ontoereikend.
Harde keuzes zijn onvermijdelijk.
Tijdens een recent congres voor gemeenten over de financiële staat van het land herhaalde een topambtenaar van het ministerie van Binnenlandse Zaken in de wandelgangen nog eens dat er onweer zit aan te komen.
Geen officiële bezuinigingopgave in cijfers, wel een waarschuwing voor lokale bestuurders om 'vast na te denken' over de jaren dat ze met veel minder geld moeten uitkomen, meldt het
ministerie in een toelichting.
Die vervelende boodschap is nog nergens fatsoenlijk doorgedrongen.
Wie de Maastrichtse verkiezingsprogramma's voor maart 2010 bekijkt, vindt niks terug over die hete aardappel.
Doorschuiven is het motto.
Van de partijen die hun wensen en voornemens al aan papier hebben toevertrouwd, raakt alleen de VVD iets wat op zuinig aandoen lijkt: Maastricht kan toe met minder ambtenaren.
Een opgave die de stad zichzelf al jaren oplegt, maar die niemand vooralsnog serieus wil nemen.
Vrijwel alle andere partijen kijken weg van het bezuiningsspook en kiezen voor voorspelbare thema's en ronkende ambities.
Ze reppen met geen woord over bijstelling van beleid, maar stralen eensgezind uit dat ze dat onderwerp over de verkiezingen heen te willen tillen.
Terwijl juist nú duidelijkheid geboden is.
Wat doet elke afzonderlijke partij als Den Haag met veel minder geld over de brug komt, het beroep op de uitkeringsbudgetten oploopt, steeds meer mensen zorg vragen en door de bevolkingskrimp ook lokaal de inkomstenstroom vermindert?
Dáár moet het bij de verkiezingen vooral over gaan.
Maar dat is in het zicht van verkiezingen niet leuk.
Die gaan altijd over beloften.
Nooit over dat het minder wordt.
De recente Maastrichtse WMO-bezuinigingsdiscussie is exemplarisch voor de situatie.
Geen partij die wil dat een euro gekort wordt op scootmobielen, thuishulp en zorgrugzakjes.
Een gat van miljoenen in de begroting zal het resultaat zijn.
En dan moet het zware Haagse onweer - waarvan de omvang uiteraard pas nà de gemeenteraadsverkiezingen duidelijk wordt - nog deze kant op komen.
Door het bezuiningstaboe dreigen de verkiezingen op voorhand een poppenkast te worden die niks te maken hebben met de rauwe werkelijkheid die heel snel nà de stembusgang zijn opwachting zal maken.
Partijen moeten met de billen bloot: waar gaan we in de periode 2010-2014 bezuinigen en waar zeker niet?
Het is het enige verkiezingsthema wat er toe doet en het staat in geen enkel programma.
© John Hoofs
gazet De Limburger
03-12-2009
maar de werkelijkheid is dat ik vind dat wanneer er een lijstje van Maastrichtse partijen wordt gepubliceerd, dat dan ook compleet dient te zijn.
Opmerking