Stadsfiguren Maastricht

[edegrood]

Kooistart en Bökkum...

Dank je Breur voor deze informatie.
Ik meen eens van een oude Maastrichtenaar, die nog om de haverklap TOERT zei (een oud Maastrichts tussenvoegsel) gehoord te hebben dat deze heren, inderdaad tot in de zestiger jaren, thuis hoorden in de oude Jekerbuurt, dat ze huisden in de omgeving van de Molen van Dolk, Ezelemarkt, enz. Dat was toen een volksbuurt met veel verwaarloosde huizen (zou je nu niet zeggen). Kan iemand dat bevestigen?

Ik weet niet of deze twee in deze rubriek al eens gepasseerd zijn: in de jaren 80 vorige eeuw, toen Roeie Pierre op zijn laatste benen liep, de heren Nikkela en André. Beiden ook doorgaans vastgeklemd aan de toog van Tribunal en maar zelden helder in hun betoog. Dat betoog bestond bij André vooral uit een klaagzang over het verlies aan levende muziek; zelf was hij in beter tijden beroepsaccordeonist geweest. Wat kon die man vloeken op de uitvinding van de juke-box! Tegen een uur of één beklommen ze dan, arm in arm de Tongersestraat om ergens daar boven thuis te geraken. Was Nikkela, meer de introverte van het stel, er eens niet dan probeerde André in zijn eentje weg te komen, zich steeds weer traag vastzuigend aan gevels en puien, soms van een café of restaurant waar van achter de ramen de voorstelling in slow motion dan geamuseerd gevolgd werd.

[Breur]

De Drei Sjoenste

Welkom edegrood op het forum MestreechOnline!

De werkzaamheden aan het kanaal worden intensief gevolgd door de Maastrichtenaren. Zo is een bankje langs het water vlakbij de Aw Maosbrögk in die tijd de 'huiskamer' van de stadstypes de Drei Sjoenste: Pie de Bökkum, Ensinck de Kletskop en Flup de Koojstart. Over de drie is vrij weinig bekend. Flup de Koojstart was veedrijver bij een slachthuis die de gewoonte heeft om aan de staart van koeien te draaien die niet willen lopen. Ensinck de Kletskop is ongetwijfeld kaal geweest, Pie de Bökkem is een vrij grote man. Hij shockeert voorbijgangers door zich af en toe bij heet weer in het kanaal te laten vallen. Hij zwemt vervolgens rustig naar de kant waar hij, inmiddels lekker afgekoeld, zijn hemd droogt over de balustrade. Vandaar misschien zijn bijnaam: de haring.

De demping van het Kanaal was omtrent 1963 gevorderd tot in Maastricht.



Bron: Dagblad De Limburger, 17 september 2005 (ook gepubiceerd in C. Cillekens en V. Bartholomeus: Van Ravelijn tot Rivvelusie Maastricht in de jaren vijftig en zestig - Voerendaal 2005.): Clark Gable op de Markt en boter smokkelen over de grens. Gemengd dansen bij de Berchmans en provo-acties rond de Mestreechter Geis. De jaren vijftig en zestig in Maastricht waren helemaal niet saai.

[edegrood]

stadsfiguren

Ik hoop dat dit onderwerp nog leeft, al is het 2013.
Ben op zoek naar gegevens over Pie den Bökkum en Flip den Koostart. In welk deel van de stad zaten ze? In welke tijd?
Dank voor uw reactie.

Nog een bijdrage: de dame met de blauwe hoed hebben wij ook gekend. Zij droeg niet alleen een blauwe hoed maar was altijd helemaal, of zoveel als mogelijk, in het blauw. Alleen: geen nieuwe spullen, maar een beetje afgedragen, viezig soms. Ze leek altijd onderweg van het huis met glas in lood, niet het minste!, naar de stad of terug. Maar volkomen goedaardig.

Hoort pastoor Janssen van Scharn ook niet in dit rijtje? Hij ging met diezelfde bus, vertrok aan de halte voor de pastorie maar betaalde nooit en dat vond iedereen heel gewoon....Curieus aan hem was ook dat hij op het dak van zijn schuurtje twee enorme toeters van luidsprekers had, volgens mij te leen van Beckers op de Schoolstraat, waaruit bij goed zomerweer de godganse middag Jo Erens door het dorp schalde.

[Pier]

Hoi Roel,

Welkom op deze bijzondere dag op dit bijzonder forum

Bijna één jaar na dato hebben we dus de juiste naam.
Gilbert Jakubczyk Liberman!
Nooit geweten dat hij zo heette.

Komt hij uit Duitsland of wellicht Frankrijk of toch uit Rotterdam?

[Wigo]

Hier is hij dan (Gilbert Jakubczyk Liberman)

https://plus.google.com/photos/11284...617?banner=pwa

Gr, Roel

Geweldig Roel, merci voor de link.

En welkom op MO, wij hopen nog veel bijdragen van jou hier te zien.

[roel]

Gilbert

Vele kennen hem nog "Nikkele Nelis" Nee, niet die van Wim Sonneveld, maar het eenmansorkest (accordeon. metalen bellenpunthoed op zijn hoofd, deksels tussen zijn benen en een trom op zijn rug) die op drukke dagen (kermissen en de beroemde Belsje en Pruisse dagen) voor de V&D zijn muzikaliteit ten toon spreidde. Het was naar verluid en Rotterdammer die aldaar nabij de Houthaven gewoond moet hebben.

Vele jaren laten verwierf een andere staatartiest nog enige faam, ene Gilbert die in een rood jasje en getooid met een hoge hoed, op een kistje als levendstandbeeld stond.

Hier is hij dan (Gilbert Jakubczyk Liberman)

https://plus.google.com/photos/11284...617?banner=pwa

Gr, Roel

[Painterartist]

De Spaange-keuning?

Weet iemand iets over de man die ze "de Spaange-keuning" noemde,

Bij mijn weten ook een Belg (oorlogveteraan?) die met een jas overladen vol met medailles en onderscheidingen door Maastricht paradeerde, 60er jaren?

[Breur]

De slimme Claes.

Vader Guillaume kocht Alden Biesen in 1797 voor 51.600 F in papiergeld. Tijdens het Hollands Bewind, in 1819, stelde hij het bezit van het kasteel voor de familie veilig met de bekende loterij. De familie Claes kreeg voor Alden Biesen een belastingaanslag van 240.000 gulden. Om die belasting te betalen organiseerde hij een loterij met het kasteel als prijs. Eén lot kostte 3 gulden en er werden 80.000 loten verkocht. De prijs werd gewonnen door een schoenmaker uit Bilzen, die met het kasteel weinig kon aanvangen en het winnend lot voor 2.000 gulden doorverkocht aan ... Guillaume Claes.

Bron: http://www.hasel.be/nl/content/5181/...kijker-26.html

[Painterartist]

De Baron!

Op vrijdag liep hij vaker door de stad met aan zijn hand zijn fiets met voorop een kratten-bagagedrager (zoals nu weer modern) en later met een oude brommer. Gekleed in een lange leren motorjas en rubberen rijlaarzen met baret (pielemuts) of grote leren pet op. "Armand de Baron van Bilzen" Hij was, zoals in die tijd zoveel Belgen, een trouw bezoeker van de drukke Maastrichtse vrijdagmarkt.





In Hasselt geboren op 22 juni 1889 als Marie-Joseph, Edouard, Jacques, Marcelin, Hubert, Armand Roelants, zoon van Marcelin Roelants en Guillielmine Duvivier. Zijn grootmoeder, Valerie Claes, die trouwde met François Duvivier, was een kleindochter van Guillaume Claes die in 1797 Alden Biesen had gekocht. Het was zijn grote ambitie om herenboer te worden. Nadat hij in 1915 getrouwd was met Gabrielle Taymans d'Eypernon ging hij in Hoeselt op kasteel Terbosch wonen. Volgens zijn buren, landbouwers, had Roelants de ‘boerenstiel' niet in de vingers. Hij paste vaak methodes toe die hij waarschijnlijk in het buitenland had gezien, doch die hier volledig ongeschikt bleken. De gevolgen laten zich raden. In 1922 keerde hij terug naar Alden Biesen maar ook hier stapelde zich mislukking op mislukking. Naar men zei, was Roelants zeer bemiddeld maar kapitalen gingen verloren aan de vele mislukte projecten. Enige koppigheid was hem ook niet vreemd. Het onderhoud van de kasteelgebouwen kostte handen vol geld. Het was uiteindelijk dweilen met de kraan open. Het kasteel en bijgebouwen waren totaal vervallen.

Op een bepaald moment moet Armand gedacht hebben dat zijn familienaam niet meer voldoende paste bij een kasteelheer. Hij vroeg een naamswijziging aan, die werd erkend bij KB op 7 maart 1938. Door toevoeging van zijn moeders naam heette hij nu "Roelants du Vivier".

Hoewel men hem in Maastricht betitelde als "de baron" was hij niet van adel. Ondanks dat slaagde hij erin om in 1954 om de adellijke titel van ‘jonkheer' te verwerven. Dit is in België mogelijk deze titels zijn echter niet overdraagbaar. Ondanks zijn naam en titel werd hij door het volk in Bilzen en omgeving spottend de gek van Biese genoemd.

Volgens sommigen verwees de naam "gek van Biese" naar de pogingen die ooit door zijn omgeving werden ondernomen om hem geestesziek te doen verklaren, Anderen menen dat het kwam door al zijn inspanningen om het domein Alden Biesen intact te houden: Het was immers gekkenwerk om aan zoiets te beginnen. Zijn outfit maakt het beeld van gek compleet. Zijn onconventionele kleding typeerde hem (lange leren motorjas of lange regenjas en rubberen laarzen) Hij bezocht Maastricht op zijn fiets en later met een bromfiets die al even bouwvallig leek als zijn kasteel. Hij leefde als zonderling een vrij eenzaam bestaan, Armand leefde de laatste jaren in slechts één kamer. Deze kamer was nauwelijks nog bewoonbaar maar het was de beste kamer van het toen totaal bouwvallig kasteel/landgoed

Het kasteel is in 1971 totaal afgebrand, De brand is veroorzaak door een onzorgvuldigheid bij het stoken in een bouwvallige openhaard met een oendeugdelijke schoorsteen.

In 1974 overleed Armand, hij heeft nog het beging van de restauratie van het landgoed meegemaakt. Het landgoed, de commanderij, is thans in oude glorie hersteld. Er vinden jaarlijks velen sociaal, culturele, manifestacties plaats w.o. de zeer druk bezochten landbouwdagen en in de zomer de opvoering van Opera's. Een bezoek aan deze Opera in deze sfeervolle omgeving is een aanrader!

[Painterartist]

Maastrichtse Straatartiesten

Vele kennen hem nog "Nikkele Nelis" Nee, niet die van Wim Sonneveld, maar het eenmansorkest (accordeon. metalen bellenpunthoed op zijn hoofd, deksels tussen zijn benen en een trom op zijn rug) die op drukke dagen (kermissen en de beroemde Belsje en Pruisse dagen) voor de V&D zijn muzikaliteit ten toon spreidde. Het was naar verluid en Rotterdammer die aldaar nabij de Houthaven gewoond moet hebben.

Vele jaren laten verwierf een andere staatartiest nog enige faam, ene Gilbert die in een rood jasje en getooid met een hoge hoed, op een kistje als levendstandbeeld stond.

[parel]

Jawel hoor, dit moet Haas weer overkomen. Ik heb vakantie, en had besloten dagtochtjes te gaan maken. Ik dacht: iemand had het laatst over een splinternieuw winkelcentrum in Essen, waar vorig jaar oktober het tweede deel van werd geopend.

Leuke rit: Veoliabus in Maastricht, Lijn 50 naar Aken, en met de Regiobahn naar Essen.

Winkelcentrum viel me eerlijkgezegd wat tegen, maar het is een paradijs voor wie graag kledingwinkels plat loopt.

Het was nog vroeg, en ik nam de trein naar Keulen.Ik ken het daar een beetje, weet hoe je moet lopen om in het centrum te komen (in feite sta je al in het centrum daar als je het station uit komt).

Ik loop richting Peek en Cloppenburg, dat glaspaleis, ik was er nooit in geweest en wilde het weleens van binnen zien.

Staat pal voor de ingang een goede bekende uit Maastricht.

Wie kent immers Werner niet? Werner, die altijd met zijn orgeltje op de Grote Staat stond, en naar ik vanavond hoorde: ook bij Winterland present was. Hij nam altijd zijn hoed af voor de mensen die hem iets gaven, ook van mij kon ie altijd op een kleinigheid rekenen.

Nu de reden van dit bericht: ik vroeg hem waarom ie niet meer in Maastricht stond.

Er was een aantal redenen: hij kon zijn orgeltje moeilijk verplaatsen van de parkeerplaats waar ie normaal stond (Vrijthof), de parkeertarieven waren flink gestegen in de loop der jaren, alsmede de prijs voor de vergunning.

Daar kwam nog bij dat ie last had van de vergunninglozen...........

Iedereen hier weet dat daarmee dat zootje ongeregeld uit Luik bedoeld wordt.


Hij kende mij wel meteen terug, toen ik zei: Hallo Werner, zei hij meteen: Ah, Niederlande, Maastricht.........

Heb getwijfeld of ik dit op MO zou plaatsten maar het is de waarheid en heb het zelf meegemaakt.
Deze Werner maakte veel gebruik van de parkeergarage in de Gubbelstraat, naast de design meubelzaak van toenmalige Grummer.
Werner reed in een dikke vette mercedes en kocht meubelen van Des Sede en Interlubke.
Het was een aandoenlijk persoon altijd lachend en vrolijk, maar hij was beslist niet arm integendeel, hij verdiende zijn geld eerlijk

[parel]

Breur .......... Bedankt voor de info over mijn oude buurman Han Jelinger! Ik heb hem maar korte tijd gekend en heb niet meer zoveel herinneringen aan hem. Hij was in mijn ogen, als klein jongetje, een "Reus" en hij had eveneens een zware diepe stem......een beetje bang was ik wel voor hem alhoewel hij altijd heel aardig was. Mijn eerste kleurdoosje (zo'n ouderwets kartonnen schuifgevalletje) heb ik van hem gekregen en ik heb vaker bij hem in het atelier op misdrukken van zijn etsen gekleurd.

Nu weer terug naar de typische Maastrichtse figuren

Ja, vele zullen hem zich wel herinneren. De Chinees "Roland" met zijn kaalgeschoren hoofd. Hij maakte 's zomers tekeningen van toeristen op het Vrijthof. Hij was ook doorlopend op zoek en had dan een bordje met de tekst "kunstenaar zoekt RIJKE vrouw".

Wellicht dat er iemand nog een foto van heeft. Er zullen beslist ook nog wel tekeningen/karikaturen van zijn hand hier en daar aanwezig zijn.

Hij heeft in een relatie met een Maastrichtse vrouw een tweeling gekregen twee meisjes.
Zij toenmalige vriendin werkt nu deeltijd als maatschappelijk werkster bij een huisartsenpraktijk

[Painterartist]

Roland de kale chinees

Breur .......... Bedankt voor de info over mijn oude buurman Han Jelinger! Ik heb hem maar korte tijd gekend en heb niet meer zoveel herinneringen aan hem. Hij was in mijn ogen, als klein jongetje, een "Reus" en hij had eveneens een zware diepe stem......een beetje bang was ik wel voor hem alhoewel hij altijd heel aardig was. Mijn eerste kleurdoosje (zo'n ouderwets kartonnen schuifgevalletje) heb ik van hem gekregen en ik heb vaker bij hem in het atelier op misdrukken van zijn etsen gekleurd.

Nu weer terug naar de typische Maastrichtse figuren

Ja, vele zullen hem zich wel herinneren. De Chinees "Roland" met zijn kaalgeschoren hoofd. Hij maakte 's zomers tekeningen van toeristen op het Vrijthof. Hij was ook doorlopend op zoek en had dan een bordje met de tekst "kunstenaar zoekt RIJKE vrouw".

Wellicht dat er iemand nog een foto van heeft. Er zullen beslist ook nog wel tekeningen/karikaturen van zijn hand hier en daar aanwezig zijn.

[Breur]

De bijnaam voor Han Jelinger was "de kardinaal". Als jongeling wist hij op een gegeven moment de feestgewaden van pastoordeken Mgr. Dr. Ernest Menten van de St. Mathiasparochie te Maastricht te "bemachtigen": hij was stiekem de sacristie ingeslopen. Vervolgens trok hij deze paars gekleurde kleding aan en liep alles zegenend over de Boschstraat te Maastricht. Vandaar zijn bijnaam "de kardinaal". Zijn welgestelde en welgeziene vader kon deze actie niet echt op prijs stellen en dat hebben de billen van Han geweten! Zijn vrouw Riet werd berucht om haar harde en doordringende stem; zij kreeg de bijnaam "de loudspieker". Mooie verhalen, maar of het allemaal echt zo gebeurd is, zullen wij nooit weten. Het doorvertellen van verhalen ("overlevering") kan de inhoud van verhalen geleidelijk veranderen. Zie verder: Huub Noten: Tuinen van Stilte - Maastricht 1998.

[Painterartist]

In een van de bijdrages hier lees ik dat de bijnaam van 'de roeje Pierre" de kardinaal was. Bij mijn weten was dit echter de bijnaam van de Maastrichtse kunstschilder/graficus Han Jelinger.

Volgens mij luidde de bijnaam van Pierre "Pieloe". Een naam die onstaan is doordat je Pierre altijd kon vinden in de Tribunal bij Lou Graus. Pierre werd ook wel "de Misjonaris" genoemd omdat hij een lange baard had en altijd liep in een kostuum welk ooit eens wit was geweest, Maar dat zullen ongetwijfeld slechts enkele van van de vele bijnamen van Pierre zijn geweest.