Stadsfiguren Maastricht

[rotor]

Vanmorgen ben ik heel vroeg met mijn fotoronde begonnen, al over half zeven en was terug op het O.L. vrouwe plein om kwart over acht. Bij Charlemagne stond toen de deur wagewijd open en heb ik de man die daar bezig was aangeklampt. Olijfje merkte hier eerder op, dat er achterin een groot schilderij hing dat misschien door Roeie Pierre was geschilderd. Ik vroeg de man er naar. Ondanks dat hij een echte mestreechteneer was en ik hem het ook in het mestreechs vroeg reageerde hij niet op die naam. Na even nadenken merkte hij op dat als daar een schilderij had gehangen, dit nu dan ergens op de eerste verdieping zou liggen bij andere spullen die daar gedumpt waren. Het cafe was nu gesloten, maar als ik om negen uur terugkwam, was het personeel daar en een vrouw die hier meer over kon vertellen. Ik zag door de open deur dat er allerlei foto's, mogelijk oude foto's aan de muren hangen. Vanmorgen niet meer teruggeweest, maar ga het morgenvroeg proberen. Dat kan interessant worden. Wordt vervolgd.

Ik zag op de site van RHCL dat ze in de maanden juli en augustus gesloten zijn! Dat is dan een gemene streep door de rekening. Je kan dan wel zoeken via de site, maar de online beeldbank met 6000 foto's is bitter weinig (wordt langzaam aangevuld), hetgeen blijkt uit bv het karig materiaal over de Boschstraat. Daarvoor moet je toch naar het archief zelf gaan. Dat trouwens ook nog iedere eerste zaterdag is gesloten. Dan wordt pas september eer ik er pas terecht kan.

Nahhhh, dacht het niet Olijfje. Zéker niet met een onderschrift als het jouwe (microsoft). Bij mij (Mac gebruiker) kan je dan niet meer stuk.

Even terug komend op Willie van de bussen. Hij heeft heel lang aan het st. servaasbolwerk gewoond, bij zijn ouders. Hij staat bij de meeste mensen in de herinnering omdat hij op de "punt" van de twee opritten aan de Wilhelminabrug het bus verkeer stond te regelen. Hij is overigens een neef van mijn moeder......... en de hier ook aangehaalde René Heckers is een neef van mijn vader.......... ik bedoel maar.

[Haas]

Dat niet bedienen, kan ik me nog wel herinneren, maar zoals ik in elkaar zit, liet ik dat niet op me zitten, en ben naar zijne patron gegaan. Die gaf me vervolgens mijn bestelling gratis.


Nol vaan de Bobbel, ook al jaren het hulpje van Petrus, had ook zo zijn methodes: hij was ook nogal kieskeurig in zijn klanten. Die deed er een schepje bovenop en zei: DEZE krijg je gratis, en daarna hoef jij in mijn zaak nooit meer te betalen. Ofwel: je kon het net bestelde drankje opdrinken, en werd zonder pardon de Bobbel uit gezet.

Dat heeft hem nog eens een flinke boete opgeleverd. Nol was een eigengereide, en kon op die manier dus weleens de verkeerde treffen. Zoals toen een homo, die aangifte tegen hem deed, wegens discriminatie. Hij kon geen echte reden geven waarom hij de klant wilde weigeren. Het was klaarblijkelijk alleen de geaardheid van de man.

[Haas]

Ja, dat is hij. Ik zie dat ie in 1991 al een hersenbloeding heeft gehad.

[SJEF †]

Ik besluit even met Rene Heckers.

Is dat deze René Heckers?
Tevens info en verhaaltjes via Zicht Op Maastricht.

[Haas]

Veel van mijn collega's kennen hem. Ik hoorde dat ie later een hersenbloeding heeft gehad, maar de keren dat ik met hem te maken had, was daar nog geen sprake van.

[Haas]

Voor zover ik weet, heeft Roeie Pierre op nummer 22 gewoond. Voor de rest weet ik niets van hem, behalve dat er die afspraak onder de kasteleins was. Het witte pak is ooit echt wit geweest. De gele vlekken hadden met de verkeerde windrichting te maken......

Angelique is de vrouw met de driewieler. Over de echte aanleiding voor het vernielen van haar fiets lopen de meningen uiteen, het verhaal gaat namelijk dat ze zichzelf ook niet onbetuigd heeft gelaten. Er was eens een keer dat iemand de opbrengst van haar castagnette-optreden (laten we dat dan maar zo noemen) had weggegrist, en dat ze het op een schreeuwen zette, waardoor omstanders de dief te grazen namen.

En volgens mijn informatie was het een man in een busje op de Wyckerbrugstraat, die haar begon uit te schelden, waarop zij met de middelen die ze had op het busje begon te rammen. Die chauffeur is toen uitgestapt, nam de ''schade'' aan zijn busje op, en begon haar driewieler in elkaar te trappen. Wat waar is: ik durf het niet te vertellen, het is een jaar of 5, of 6, geleden gebeurd. Ze kreeg uiteindelijk wel een ander vervoermiddel, of het werd gratis in orde gemaakt.......

Therese Gorissen is niet begraven of gecrmeerd, ze heeft zichzelf na haar dood ter beschikking van de wetenschap gesteld. Sommigen doen dat voor hun dood, maar zij niet......

En dan heb je nog Erwin, door een aantal mensen Rambo genoemd, vanwege zijn kleding, die regelrecht uit een carnavals-shop vandaan kwam. Waarmee hij dan wel dag in dag uit, liep. De laatste tijd niet meer, hij heeft kennelijk van iemand andere kleding gekregen. Erwin doet geen vlieg kwaad.


Ja, en een stadsfiguur dat je bij mij in de wijk, maar ook richting Wolder of Pottenberg, ziet lopen:

De Trimmer, in zijn roze broek. De man verveelt zich te pletter, en valt daarom alles en iedereen in zijn buurt lastig met opmerkingen over allerhande onderwerpen, hij dreigde een buurtbewoner met een advocaat, alleen maar omdat die zijn balkon vol had staan met planten, en dat vond de Trimmer geen gezicht.

Kwam hem een paar keer bij De Vries in Brusselsepoort tegen, zit ie tegen iedereen die het maar horen wil te vertellen wat voor belangrijk werk dat ie doet: huismeester in onze flat. We hebben hier helemaal geen huismeester. Hij wordt door dit gedrag door iedereen hier met de nek aan gekeken, en snapt maar niet waarom de andere bewoners geen contact met hem willen. Een voorbeeldje: zijn buurvrouw stond op haar balkon te roken, en keek daarbij in de richting van zijn flat. Had meneer bezwaar tegen. En die vrouw moest om 23 uur de televisie uit zetten, want daar had ie last van.......om 23.00 wenste meneer te gaan slapen, en hij duldde geen omgevingsgeluid.

[rotor]

Je mag het hypocriet noemen, maar dat is niet. Ik heb zelf een hekel aan hypocrisie.

Ik ben ookal actief geweest, al leidde dit niet tot succes jammergenoeg, maar heb wel mijn best gedaan om het raadsel over de rechters mee op te lossen en heb daarvoor mijn beschikbare bronnen thuis er op nageslagen.
En al eerder voor de door mij zelf eerste gestelde vraag over een mogelijk schortenwinkeltje in de Boschstraat heb ik de hele Ach lieve tijd doorgespit op foto's van de Boschstraat en ook bronnen op internet afgegraasd. Dus van luiheid kan je me niet betichten.
En ik ga in mijn vakantie, die nu begint een bezoek brengen aan het RHL om op zoek naar een foto van de Boschstraat eerder in de tijd, maar ik zal ook kijken of ik het raadsel rond de foto van Wijck kan kraken. Ik heb de discussies nauwlettend gevolgd en me al die tijd afgepeinsd waar dat nou kan zijn! Als er nog verder zaken zijn, waar ik in het archief mijn aandacht aan zou moeten besteden, dan roept u maar.

En mijn pennevruchten spelen zich niet af in Maastricht, maar in een imaginaire wereld gelijkend op de werkelijkheid.

Misschien druk ik me nogal sterk uit, maar mag ik dit dan weer ‘n beetje hypocriet noemen ?
Je vraagt hier op ‘t forum honderduit en complimenteert ons met alle antwoorden die we je geven. Actieve leden stellen we hier heel erg op prijs, maar nu blijkt dat je alleen maar komt halen en niet van plan bent iets te brengen.
Bedenk ik me in ‘t vervolg nog eens voordat ik op zoek ga naar iets dat later misschien onderdeel wordt van jouw ‘pennenvruchten’ ?!

[rotor]

Volgens mij ben ik nooit in Charlemagne binnen geweest. Dat is een goeie tip, Olijfje! Ik zal dat schilderij eens bekijken binnenkort. Als het van oeie Pierre is, weten we meteen of hij een groot schilder was of niet. Ookal was hij 't niet, dan nog is het een mooi stukje nostalgie.

Ik durf 't niet met zekerheid te beweren, maar ik heb vernomen dat de wandschildering in "Charlemagne" aan 't Slevrouweplein van de hand van Roeie Pierre is.

[rotor]

Ik weet waar ik over praat, want ik sleep zelf een hoop foto's van internet naar mijn eigen mac. De enige wat een fotograaf daar aan kan doen, is de foto beveiligen. Ik weet niet hoe dat gaat, maar ik heb het al vaker meegemaakt dat een foto zich niet liet wegslepen.
Beroepsfotograferen showen inderdaad hun werk op internet, maar zorgen erg meestal wel voor dat je geen kopie kunt wegslepen. Dan doen ze door een heel kleine voorbeeldfoto te plaats (dus zonder thumbnail vergrotingsmogelijkheid) of door de foto te beveiligen tegen kopieren.
Vragen of je een foto met naamsvermelding mag plaatsen is natuurlijk de beste weg.

En je moet niet denken dat het bij mij een geldkwestie is. Dat kan me niet schelen. Ik ben zelf schrijver en kijk er wel voor uit om zonder beveiliging werk van mij op internet te zetten. Daar kunnen mensen misbruik van maken en wil voorkomen dat iemand met mijn pennevruchten aan de haal gaan en ik niet eens kan bewijzen dat het door mij geschreven is!
Ik maak deze foto's in eerste instantie voor mezelf, omdat ik wil vastleggen wat er nu nog te zien is in Maastricht, voordat het verdwijnt en ook om op die manier de stad beter, in detail dus te leren kennen. Maar misschien worden mijn foto's nog van historisch belang, in de zin van, dat ik heb vastgelegd dat ondertussen is verdwenen. Je weet het niet.
Ik heb zelf dus helemaal niet bezig met het vastleggen van mijn naam, maar het wordt wel noodzaak als je zaken naar buiten gaat brengen, want er liggen genoeg kapers op de kust. En trouwens met die foto's die ik van internet "jat", doe ik verder niks mee, die blijven gewoon op mijn mac staan.

Dat is een beetje flauw. Je vindt 't fijn dat wij 'n hoop interessante foto's neerzetten en je stelt vragen om meer van dat fraais te zien, maar je wilt er zelf niet aan meedoen..? Zelfs beroepsfotografen showen hun materiaal op internet en omdat wij hun eigendomsrechten respecteren door aan naamsvermelding te doen hebben ze daar bijna nooit bezwaar tegen.
Dus: kom op !

[rotor]

Bedankt voor het plaatsen van die bijzondere foto's allemaal!
Sommige heb ik nooit eerder gezien.
En excuses Haas, in het stukje van Sjef eronder wordt het doopceel van Roeie Pierre vakkundig gelicht. Dat had ik gemist. Trouwens ik ben wel benieuwd of enige schilderijen de kardinaal hebben overleefd!

O ja, en als jullie meer weten over de stamgasten van de Struys van 50 jaar geleden of dat er een boek over is uitgekomen, hoor ik dat graag.
Grote dank.

[rotor]

O, gelukkig, dat jullie nog niet echt begonnen maakt me helemaal gelukkig.
Ja, die komt denkt iedereen, die weleens door Maastricht loopt tegen.
Ik begrijp je gêne. Ik zou die ook hebben. Want hoe onschuldig je het ook bedoelt, je plaatst die mensen toch onbewust in een hokje.
Ik zou het dan eerder stiekem doen, maar dan nog met grote schaamte.
Als ik zondag 's morgens huizen fotografeer voel ik al een voyeur en hoop maar dat er nog niemand wakker is.
Niet dat ik altijd zo schuchter ben. Neem het oud begijnhofje op de hoek van de Grote Looiersstraat. Vroeger kon je vrij naar binnenlopen. Tegenwoordig staat er verboden toegang op de deur. Ik wilde dit echter zo graag zien, dat ik, omdat de deur open was naar binnen ben geslopen en 7 foto's hebt gemaakt tot zelfs achterin. Dit kon ik niet laten schieten!

Ik zet liever mijn foto's niet op internet, want dat ben je ze meteen kwijt als je begrijpt wat ik bedoel. Het zijn toch mijn foto's met mijn unieke kijk op de werkelijkheid en ik wil niet dat zomaar iemand er mee van tussen gaat. Zeker niet als het die op Maastricht gaat. En ik weet wel dat je met copyright kunt werken en je naam over de foto e.d. kunt zetten, maar dat is alllemaal zo'n gedoe. Ik ben daar helemaal niet mee bezig.
Ik ben blij dat je jullie een andere mening toegedaan zijn, anders zagen heel wat minder foto's op het forum.

We hebben 't niet opgegeven, we zijn zelfs nog niet ècht begonnen.. Ik kom soms figuren tegen waarvan ik denk :"Ochot, die zou niet misstaan bij de 'paradijsvogels' die we hier voor ogen hebben.." Maar dan mis ik de durf om zo'n mens te vragen :"Heeft u er bezwaar tegen als ik 'n foto van u maak ?" Zou jij dat durven ? Dan ga gerust je gang, je fotografeert blijkbaar en je loopt nogal eens door de stad. Wij kijken nu al uit naar je eerste fotoreeks !

[rotor]

Interesssant. Ik zou zo iemand nooit een klap terug verkocht hebben. Maar, ik begrijp heel goed de verbouwereerde reactie van deze vrouw. Die klap had ze niet verwacht!

Bij het schouwspel met die halsbrekende toeren uithalende Sjarel was ik graag getuige geweest.
Mooie verhalen, Haas.

Als je dan eens de Servaasbrug over moest, en je hoorde vlak achter je een vrouw schelden, dan was het beter dat je inderdaad een stuk opzij ging, want je kon een draai om je oren verwachten als je niet op tijd weg kon komen. Ik heb haar gewoon eens een draai om de oren terug verkocht, en ze was te verbouwereerd om te reageren.

Ze liep altijd met haar fiets, aan het stuur twee gevulde plastic tassen aan beide kanten. Ze woonde naar verluidt, ergens in Heer.

Sjarel met de tromput, of hoe je het schrijft, maakte de binnenstad compleet gek met zijn oranje vouwfiets, waarmee hij halsbrekende toeren uithaalde tussen het winkelend publiek, daarbij sleepte hij dus zijn trompet mee, waarop ie regelmatig een deuntje ten beste gaf, dat de muizen in de omringende huizen tot razernij bracht.

Ik was een keer getuige van de Ridderronde. Het parcours was reeds afgesloten voor het publiek, maar Sjarel was erin geslaagd met zijn knaloranje vouwfiets het parcours op te komen. De wedstrijd was al op gang ''gefloten'', en Sjarel reed mee. Alleen wel tegen de rijrichting van het parcours in, tot grote vreugde van het publiek.

[rotor]

Wow, wat een reacties in een keer! Mijn uitroep heeft meteen resultaat gehad.

Leeft Willie nog! Ik dacht dat die allang dood was? Ik zag hem namelijk nooit meer en meen gehoord te hebben dat hij was overleden. Dat hij nooit meer met de bus ging en in een tehuis terecht was gekomen.
Nou ik ben blij voor hem dat hij nog leeft. Ja, hij is verstandelijk gehandicapt. Dat moeten we het toch over dezelfde zwartharige Willie hebben. Ik vond (ik hem dus helaas nooit meer gezien) altijd een zachtmoedige, sympathieke man, die een snaar bij menig chauffeur wist te raken.
Trouwens menig bekende volksfiguur in Maastricht beantwoord aan een psychisch ziektebeeld. In vroeger tijd werden mensen nog met rust gelaten, mits ze niet voor teveel opschudding zorgden, ze andere geen schade of lichamelijk letsel berokkenen. Nu proberen ze vaker zo iemand te institutionaliseren. Ik denk dat velen van deze stadsfiguren, tegenwoordig het beeld van een schizofreen oproepen.

Bedankt voor die info over Therese Gorissen en het meisje met de blauwe hoed, Haas. Jammer, maar die heb ik toendertijd blijkbaar gemist, anders had ik ze denk ik wel onthouden.

Roeie Pierre heb ik nog wel "gekend". Die liep van zijn ene stamkroeg naar zijn andere. Nou ja, lopen, uiterst langzaam, uiterst geconcentreerd (voor zover mogelijk met zo'n kegel!) en in een wit, met oranjegele grillige vlekken bevlekt pak zag ik hem menigmaal op de Kakeberg. O, dat wist ik niet, dat hij op de Kakeberg woonde. Welk nummer?
Ik vermoed dat op een gegeven moment een vrouw hem een keer het huis uit heeft getrapt en hij toen alleen verder moest. Weet jij iets meer over zijn leven. Waarom hij alcoholist is geworden? Of hij ooit de kost heeft verdiend? ect.

Zijn er nog kleurrijke figuren in de stad. Het lijkt wel op dat ze op het moment weer terugkeren. Zo heb je een met warrig grijs haar uitgedoste vrouw die ik vaak bij het station zie. Een ander verstandelijk gehandicapte vrouw met een fiets op drie wielen, die ze nog een keer laf een pak rammel hebben gegeven! En, dat moet haast wel een schizofreen zijn, een "mannetje" dat bijna altijd in zichzelf loopt te praten, soms te schelden, 's morgensvroeg als ik naar het station rij, gewapend met een plastic zak ergens op de Tongerse straat loopt.

Hij mag van mij verplaatst worden. Ik zette hem hier neer omdat ik het topic zelf meer met een knipoog zag dan serieus.

OK: Willie, er komt nog steeds een Willie bij de ''stadsbus''. En dat doet ie dus al een jaar of 35. Maar DIE leeft nog.

De Willie waar ik het over heb, is een verstandelijk gehandicapte, die nooit hoeft te betalen om een ritje mee te maken. Hij hoort bij het interieur van de bus, en geloof maar dat menig chauffeur een traantje om hem zal laten als ie er niet meer is.

Therese Gorissen woonde (bij leven....) in een van de grote flats op Daalhof, en droeg altijd kleding die ze zelf in elkaar flanste (naaien kon je het niet noemen) van grote lappen, die voor haar uit verre landen werden meegebracht. Af en toe maakte ze zelf ook zo'n reisje. En als ik het m goed herinner, was ze ooit Carnavalsvierder van het jaar. Ze liep in haar extravagante outfits ook mee in de carnavalsoptochten van Maastricht.

Ja, lappenmuts, of zoals we thuis zeiden: het meisje met de blauwe hoed, mensen zullen haar wel hebben gekend hoor, maar volgens mij zijn er geen foto's van. OF de archieven van wat ooit de stadsbus was, zouden helderheid moeten verschaffen.

Uiteraard was er nog de Roeie Pierre, die op het laatst van zijn leven slechts op ''afspraak'' (onderlinge afspraak tussen de kasteleins), zijn glaasje kon komen drinken. Per adres kreeg ie er maximaal 2. Hij had echter een stuk of 8 vaste dag-adressen, dus op weg naar zijn huisje op de Kakeberg had ie er toch weer een stuk of 15, 16 achter de kiezen.