Gediechte

[SJEF †]

Gediech

In Afrika woent e keplÀönsje
Dee heet veur zien kÚrk e lÀönsje
MĂšt buim um de meter.
"Dao tössenin", zeet 'r,
"Dao plant iech e leuk afrikÀönsje."

[SJEF †]

Gediech

Meister Max
zit sjiek in 't pak
meh Max ze pak
kump néét oet
'de zak van Max'
Toch allebonneur
veur zienen 'tailleur'.

[SJEF †]

Vaan ’t meidske oet de stad.

Ei stadsmeidske trok mĂšt eine boerejong
Langs de velder en de weie.
’t Waor mĂšt hÀöm tot zie oet wandele gong
Want zoe boete koste zie lekker vrije.

Heer leet hÀör zien de boerderij
MĂšt alles drop en draon,
Aoch de hinne in de wei
MÚt daotösse eine groete haon!

Zie keek mĂšt aoge groet,
Toen zaog zie ’t gebÀöre:
D’n haon vloog opins detössen oet,
Zie meinde um ein hin te versjÀöre!

Och nein, zoe vertÚlde heer hÀör toen,
Deen haon deit gewoen zien pliech,
Dat heet mÚt versjÀöre niks vaan doen
En is allein op de veurtplanting geriech!

Later, toen zie boerin gewore waor
En de broedsnach door gong bringe
Waor ’t veur hÀör dudelik en klaor
Zie leet hÀöre haon wel aanders zinge!

Wat noe, zag heer, de deis mich sjrikke,
Boe um höbs diech de zij-baar op?
Dachs diech, zag zie, iech laot mich zoe mer pikke
Wie die hin op hÀöre kop?

Mestreech, Jean Claessens.

[SJEF †]

Gediech

DE RIJMELEER

Zit te puffe
en te suffe,
staon ‘ns rech,

ak’lig weerke
num e beerke
stom eweg.

Sjrijf e leedsje
op e bleedsje,
pen get neer,

e verhÀölke
in mien tÀölke
maak iech weer.

WĂšl get sjrieve,
röstig blieve
rijmeleer,

Al vergete,
niks mie wete,
sukkeleer!

© Paul Chambille de Beaumont [1889 - 1968].

Heer sjreef oonder ’t pseudoniem P.C.d.B. gediechte en leedsjes in ’t Mestreechs.

[SJEF †]

Gediech

Vastelaovend

Achter ’t nejmesjien op n krök
sleutelde ze same aon ei stök
aon e pekske in roed en raos
get veur ’n duvelkes seance

-----------------------------

op de Vriethof, mùt z’n vere nevenein
zaog ’n eder ’t metein
dit zien, dat zuut me zeenderouge,
duvele die wel veur get douge.

-----------------------------

Es me in de hĂšl ziech zoe kint ammezere
Wie die duvele ’t hei perbere
Daan is de hĂšl gegarandeerd
door d’n hiemel geannexeerd.


-----------------------------
© mevrouw S. Prevoo

[SJEF †]

Brouwerij De Ridder

Brouwerij De Ridder


Brouwerij De Ridder is een parel aan de St. Servaasbrug,
de koude rillingen lopen me nu al over de rug,
bij de gedachte aan het verdwijnen van dit beeldbepalend pand,
weemoed en boosheid gaan bij mij hand in hand.





Het pand heeft helaas moeten wijken voor het grote geld,
dat is het enige wat voor sommigen helaas nog telt.
Deze brouwerij moet voor appartementen wijken,
en wordt straks bewoond door een aantal rijken.





Brouwerij De Ridder zal altijd in onze gedachten blijven bestaan,
dit prachtig stukje Maastrichtse historie mag niet verloren gaan.
Ongetwijfeld zal deze brouwerij bij velen blijven voortleven,
het heeft werknemers en bierliefhebbers immers vreugde gegeven.




© Marie-Josee Giesen

[SJEF †]

Valentijnsdag

Op Valentijnsdag is iedereen:

Aardig
Bedwelmend
Charmant
Dartelend
Enig
Fijn
Geestig
Heerlijk
Innemend
Joviaal
Kleurrijk
Lief
Mooi
Natuurlijk
Origineel
Passioneel
Relaxend
Speciaal
Teder
Uitdagend
Verbindend
Weelderig
X-treem
Zacht

[SJEF †]

Romantiek

ROMANTIEK (zoe es ’t vreuger waor)

Diech, veer, iech en us
ligke bijein es lepelkes
es diech miech zags

sjat,
wĂšts diech wat iech dach?

En iech diech zĂšk
Haw d'n mojl aw kut,
’t waor zjus zoe sjoen,
zoe’n sjoen prach nach

Mestreech, Emile Budé

[SJEF †]

St?lte

StĂšlte

en de Grameer vÚlt oet hÀöre stool
doedstĂšl wejje de sleeg euver de stad
en mĂšt ingehawwen aosem verhaole de ziele

Mestreech, Maria Scheres

[SJEF †]

Jaorgetieje

Jaorgetieje

Vuurjaor

Es sjtraole sjtraole lengend leech
lemkes hinkele i greujend greun
en vuegel veure hunne voeëgelkreeg
da gaon ich laeve, plök d’r daag
veul neet langer mie de zörge
die mich bringe zal d’r daag va mörge
en went ich da zoe blie bin
om zoevÀöl dinger blie te kinne zin
da reupt gans Limburg ouch nog "Hup"
want ós MVV-ieke wint d’r cup.


Zoeëmer

Es de zon de dampgerdiene aopesjuuft
zieë ich hónderd witte wólke
doezend sjÀöpkes werpe i de lóch;
es sjwarbele dartele heen en weer
op zeuk nao mögke, dansend op en neer,
da ving ich de rus woehaer ich höb gezoch
en gesjminkt wie oet ‘n poejerdoeĂ«s
ruuk ich ‘t wĂłnjer van de roeĂ«s
i Limburg broest d’r blaosmeziek.
Luuj, geluif ‘t mich, wat zint vier riek!


Naojaor

Wólke hieëmelshoeëg opgesjtapeld
volgepĂłmpt mit raegewater,
went ich dao te vÀöl aa dink
waert ouch mien gemood nater;
de natoer die waert zoe sjtil
vuur wae de sjtilte hure wil
mer juus wiej huuj gister waert
zoe waert dit noe weer vreuger
laot mich efkes dees welt omkloestere
en sjtilkes nao de sjtilte loestere


Wintjer

D’r hieĂ«mel grient oetgemergelde traone
uëver dees kapotte welt
Zimbabwe, Ruwanda, nog zoevÀöl mie
woe gaen miensjelaeve telt;
toch zieë ich haop es witte wattewólke
wagkele nao vure en nao hinge,
mesjien op zeuk nao get of ieëmes
woe ze de vreej nog kinne vinge;
op zeuk nao mich? Nao dich?
‘n ZieĂ«liege Kris en ‘n gesjeid Nuujjaor!

[SJEF †]

De braven ambachtsman

De braven ambachtsman


Iech höb vandaog get wille make
Wat neet sprikt euver groete zake
Die vreug of laat zien oetgeveurd
Door iemand dee bereumd d'rum weurt.
Mien veerskes zien gein dichterstökke;
Es die miech noe en daan ins lökke
Dan vleeg iech toch neet hoeger op
Of krijg de kolder in de kop.


Van jongs af aon wis iech te liere
't Mestreechter spreekwoord good te iere:
‘Scheunmeker haw diech bij d’r leis,
dat is ‘t bùste was te deis.’
D'rum zult g’r niks van miech vernumme
Boeveur iech miech te hoeg moot stumme,
Meh iech wĂšl uch zinge wie iech kan
Noe van ‘ne braven ambachtsman.


DĂšks huur iech links en rechts vertĂšlle:
Iech zouw wel dit of dat zien wĂšlle!
Want wie dat in de wereld geit,
Dao is niemand dee ze zak aonsteit.
Mer wie iech ouch höb rondgekeke
En alle staote vergeleke,
Dee iech ‘t gelökkigst neume kan
Dat is de braven ambachtsman.


‘t Is Maondag en de klok van zeve
heet pas de oor nog aongegeve
of heer begint z’n week mùt mood
en daadlik geit ze wĂšrk good.
De Zondag zeukt heer door te bringe
Neet in de kroeg mĂšt draank en zinge,
Mer wie dat gaans allein mer kan
De goje, braven ambachtsman.


De ChistendÀög wis heer sinds jaore
Aon ordelik plezeer te paore
En viert de Zondag wie ‘m God
Heet veurgesteld in zie gebod.
Dan röst heer oet van al ‘t wĂšrke;
Me zuut ‘m zie verzùt bepùrke
Tot vreugde die ‘m passe kan,
Die van de braven ambachtsman.


Z’n kamer, dat is zienen hiemel;
Heer vindt zich thoes in dat gewiemel
Van kinder die, gezond en fris,
Neet wete nog wat elend is.
Met die ‘t gelök al konne leze
Op mojer hÀör tevreie weze,
Die altied van hÀön zÚgke kan:
Wat goje, braven ambachtsman.


En es de betaoldaag is verschene
En ‘t geld wat heer wis te verdene
HÀöm klinkend dao weurt veurgetÚld
Geluift dat daan ‘t hart ‘m zwùlt.
Dan is heer trots door de gedachte
Dan vrouw en kinder blij ‘m wachte
En ederein vertĂšlle kan:
‘t Is ‘ne braven ambachtsman.


Geluift miech, vrinde, laot ze praote,
Die bluffers die uch ander staote
Besjrieve es e paradies!
Bepaold, die lui en zien neet wies.
‘t Gelök dat zit neet bij de rieke
es die ouch mĂšt hun duite prieke.
Dai is geine dee ‘m weerd zien kan:
De goje, braven ambachtsman.


Mestreech, L. Polis (1864)

[SJEF †]

Van twie naobers

Van twie naobers

Dao woar ins ’ne kleine boer,
MĂšt nege mager keuj;
Z’n naoberse had Ăšlf stöks:
Dat waos heer lang al meuj.

Destijds waor ouch dee boer ze vie
Gezoond en good bij vleis,
Totdat opnis ’t woort geplaog
Door eine koeje geis.

De naoberse hÀör Úlftal
Bleef vaan die plaog bevrijd,
En sinds deen tied woort zij nog mie
Door euze boer benijd.

"Boeveur," zoe zag heer tot de vrouw,
"Höb iech ’t allein zoe hel,
Boeveur blijf ’t vie vaan uuch zoe vùt,
Is ’t mijnt mer knook en vel?

Iech verdink uuch tot dee geis
Dee al mien bieste sloog
Door uuch gepaojd is, achterbaks,
Zoetot heer uuch niks doog.

Dat is gemein vaan uuch, medam,
Dat laot iech zoe neet goon;
Iech eis vaan uuch de bĂšste kooj
Die-t geer op stal höbt stoon.

Ze kump uuch ouch neet ierlik touw,
Want door ’ne valse zùt
Woort zij aofhendig miech gemaak
Wie-t geer wel hiel good wčt.

Geft geer ze miech noe neet goodsmoods,
Daan weit iech wat iech doon:
Daan klop iech bij de Hieren aon,
Die numme ze uuch gewoon."

"Wel, vrund-leef," zag dao op de vrouw,
"Iech geluif de bis neet good;
Gaank stĂšllekes, keul iers ins aof,
De brets zit diech in ’t blood.

Iech kin d’rin komme, gaans en al,
Tots diech zoe klaogs en kuims,
Mer das toch woerlik neet mien sjöld,
M’ch dunks bepaold, de druims..

De liks te giepe nao mien keuj;
Wie vùlt ’t diech toch in?
De prittendeers dao rechten op,
Dat heet toch geine zin!

Nein, nein, vrund, al die Úlf stöks
Zien eigendom vaan miech,
En altied hei op stal gewees,
Gein eint waor oets bij diech.

Iech staon diech nog gei struuspier aof
Gezwege vaan me vie;
Al maaks te nog zoevÀöl behei
’t Liet miech kaajd en vrie.

Noe gaank mer nao de Hiere touw,
Iech bin niks oogerös;
Blammeer dao mer d’n naobersvrouw,
ZoevÀöl es diech dat lös.

Ei woord nog, broor, oonthaw dat good:
Reur neet aon miene stal,
Want daan verbrans te zoe d’n han
Tot ’t diech heuge zal!"

De boer trok nao de groete stad
En klaogde dao ze leid;
Heer kraomde al z’n leuges oet
En vroog e good besjeid.

Mer zeet, die Hiere wiste mie:
Ze dogen ’m verstoon,
Tot heer verkierd had aongekaard;
Heer kĂłs nao hoes touw goon!

Dao góng eus buurke trök nao heim,
De start tösse de bein;
Heer bromde, gromde binnensmoonds:
"Verdreid, dat is gemein!"

En nog gief heer de mood neet op
Al kraog heer e kaajd bad,
Nog loert heer mùt ’n half oug
Nao ’tgeen ’r gere had.

Mer ouch z’n naoberse blijf op
En hùlt ’n oug in ‘t zeil;
En, kump heer hÀör te nao, daan weurt
’n Rammeling z’n Deil

Mestreech, Edmond Jaspar, Maart 1919

[SJEF †]

M?pke

Möpke

Wie dat möpke toen ging weet ich echt neet
En ouch neet mie wee 'm vertĂšld heet,
Iech zou 't neet wete
Bin alles vergete
Weet wel tot me toen hĂšl gelache heet.

Mestreech, Leo Sins

[SJEF †]

De kindervrund

Heiligdomsvaart Mestreech.

De kindervrund

Laot de kinder tot Miech kome
Zoe zag ins Slivvenhier,
Want zie zien mien oetverkore blomme
Bij hun wĂšl iech zien, edere kier.

En, zoe zag Heer tege de groete,
Es geer neet sjus wie kinder weurt,
Zeet geer d’n hiemel allein van boete
En verspÀölt geer eur beurt

Mestreech, Jean M. Claessens

[SJEF †]

Broedsreis in mei

Broedsreis in mei

Veer ginge saam’ op reis
in ‘t lente-bleujend getij,
zónge saam’ de wijs
vaan levesvrÀögde in mei.

En euveral toch boe veer kaome
bleujde langs de weeg: gelök!
Genóg veur ‘t leve naome
Veer is daovaan mÚt trök!

Mestreech, Lam Wijsen, 1944