Toegegeven, ik ben geen Maastrichtenaar. Dat gezegd hebbende: ik ben wél een ras-Limburger. Geboren in Heerlen (aan de "ich hub" kant van de hub/han grens) in een familie die al jaren zwerft door het Zuidlimburgs land gaat Maastricht me wel aan het hart. Zo had mijn overgrootvader zelfs nog ooit een café in Mestreech...
Een van mijn eigenaardigheden is, dat ik graag mag dagdromen. Mijn leukste is die waar ik burgemeester ben. Niet zo'n burgemeester die moet oprotten als hij een paar stukjes antedateert of in de problemen komt als een vastgoeddealtje enige publicitaire averij oploopt...
Nee, ik ben meer het type autoritaire onaantastbare burgemeester in een of ander gezapig dorp. Zo'n burgemeester die door zijn cliëntelistische instelling kans loopt niet geheel nuchter thuis te komen na een bezoek aan het dorpscafé, daar hij constant gefêteerd wordt...
In Spanje en Frankrijk staan vaak complete dorpen te koop. Alhoewel mijn pecunia niet toereikend zijn om mijn dagdroom op deze kapitalistische wijze te realiseren lijkt dit mij wel echt vet! Stel je voor dat er in zo'n dorpje ook nog een café ligt als dat van René uit "Allo, allo", dan verklap ik nu al dat ik daar mijn werkkamer naar zal verleggen!
Een tweede eigenaardigheid van mij is dat ik, alhoewel van het mannelijk geslacht, graag mag winkelen. Nee, ik hou niet van shoppen, begrijp mij niet verkeerd. Ik mag graag kijken naar winkelconcepten... Verras mij! Als ik een leuk winkelconcept zie dat ik nog niet ken, is mijn dag goed. Producten, interieur design, kleurstelling, typografie, verlichting... Dat werkt voor mij.
Drie van mijn meest inspirerende spots zijn Camden Market in Londen, Les Puces in Parijs (nabij Porte de Clignancourt) en als "fundgrube" voor winkelconcepten de omgeving rondom het Piazza di Spagna in Rome. Alhoewel... laatstelijk merk ik dat ik de "Las Dialas" hippiemarket op het eiland Ibiza veel aan het googelen ben...
"Waar wil die ouwehoer naar toe met z'n verhaal?" Jahaa. Het wordt tijd. Nou... Ik zou wel burgemeester willen zijn van de Tapijn. Een dorp in een stad. Een plek, waar blije anarchie heerst. Nee, niet zoals Ruigoord in A'dam of Christiania in Kopenhagen, want dat is een gruwel in de ogen van onze vroede bestuurderen. Meer zoals Camden in Londen. Gewoon, de teugels iets losser laten, om creativiteit niet in de weg te staan. Kan dat nog? Ik weet het niet. Gezien de Nederlandse regeldrang lijkt het mij onwaarschijnlijk.
Maar dagdroom even mee over een nieuwe bestemming van het Tapijn-kazerneterrein... Op de Kunstacademie in Maastricht zitten jongens en meisjes die hun creativiteit commercieel willen beproeven. Dat kan hier. Er zijn hippies die hun zelfgemaakte spullen aan de man willen brengen. Dat mag hier. Er zijn marktkooplui die hun spullen (à la Tongeren en Luik) willen verkopen. Dat is hier mogelijk. Er zijn horecaondernemers die een exotisch of biologisch verantwoorde eetbelevenis kunnen brengen. Hier? Graag.
Moeten daarvoor panden afgebroken worden? Ben je mal. De bestaande panden op het Tapijn-terrein kunnen prima aangepast worden. Moet hiervoor dan de parkachtige omgeving aangetast worden? Jakkie, nee: dat is juist een integraal onderdeel van de Tapijn Merret Mestreech....
KRIJGT MAASTRICHT ER EEN TOERISTISCHE TREKPLEISTER BIJ?
Ja. Ik ben bang dat het wel druk wordt. Maar een stad die zich profileert als art-minded en Bourgondisch? Daar is maar één slogan voor: "Noblesse oblige..."
En, mocht er een vacature vrijkomen voor een "burgemeester": Ich bin noch zu haben..
Een van mijn eigenaardigheden is, dat ik graag mag dagdromen. Mijn leukste is die waar ik burgemeester ben. Niet zo'n burgemeester die moet oprotten als hij een paar stukjes antedateert of in de problemen komt als een vastgoeddealtje enige publicitaire averij oploopt...
Nee, ik ben meer het type autoritaire onaantastbare burgemeester in een of ander gezapig dorp. Zo'n burgemeester die door zijn cliëntelistische instelling kans loopt niet geheel nuchter thuis te komen na een bezoek aan het dorpscafé, daar hij constant gefêteerd wordt...
In Spanje en Frankrijk staan vaak complete dorpen te koop. Alhoewel mijn pecunia niet toereikend zijn om mijn dagdroom op deze kapitalistische wijze te realiseren lijkt dit mij wel echt vet! Stel je voor dat er in zo'n dorpje ook nog een café ligt als dat van René uit "Allo, allo", dan verklap ik nu al dat ik daar mijn werkkamer naar zal verleggen!
Een tweede eigenaardigheid van mij is dat ik, alhoewel van het mannelijk geslacht, graag mag winkelen. Nee, ik hou niet van shoppen, begrijp mij niet verkeerd. Ik mag graag kijken naar winkelconcepten... Verras mij! Als ik een leuk winkelconcept zie dat ik nog niet ken, is mijn dag goed. Producten, interieur design, kleurstelling, typografie, verlichting... Dat werkt voor mij.
Drie van mijn meest inspirerende spots zijn Camden Market in Londen, Les Puces in Parijs (nabij Porte de Clignancourt) en als "fundgrube" voor winkelconcepten de omgeving rondom het Piazza di Spagna in Rome. Alhoewel... laatstelijk merk ik dat ik de "Las Dialas" hippiemarket op het eiland Ibiza veel aan het googelen ben...
"Waar wil die ouwehoer naar toe met z'n verhaal?" Jahaa. Het wordt tijd. Nou... Ik zou wel burgemeester willen zijn van de Tapijn. Een dorp in een stad. Een plek, waar blije anarchie heerst. Nee, niet zoals Ruigoord in A'dam of Christiania in Kopenhagen, want dat is een gruwel in de ogen van onze vroede bestuurderen. Meer zoals Camden in Londen. Gewoon, de teugels iets losser laten, om creativiteit niet in de weg te staan. Kan dat nog? Ik weet het niet. Gezien de Nederlandse regeldrang lijkt het mij onwaarschijnlijk.
Maar dagdroom even mee over een nieuwe bestemming van het Tapijn-kazerneterrein... Op de Kunstacademie in Maastricht zitten jongens en meisjes die hun creativiteit commercieel willen beproeven. Dat kan hier. Er zijn hippies die hun zelfgemaakte spullen aan de man willen brengen. Dat mag hier. Er zijn marktkooplui die hun spullen (à la Tongeren en Luik) willen verkopen. Dat is hier mogelijk. Er zijn horecaondernemers die een exotisch of biologisch verantwoorde eetbelevenis kunnen brengen. Hier? Graag.
Moeten daarvoor panden afgebroken worden? Ben je mal. De bestaande panden op het Tapijn-terrein kunnen prima aangepast worden. Moet hiervoor dan de parkachtige omgeving aangetast worden? Jakkie, nee: dat is juist een integraal onderdeel van de Tapijn Merret Mestreech....
KRIJGT MAASTRICHT ER EEN TOERISTISCHE TREKPLEISTER BIJ?
Ja. Ik ben bang dat het wel druk wordt. Maar een stad die zich profileert als art-minded en Bourgondisch? Daar is maar één slogan voor: "Noblesse oblige..."
En, mocht er een vacature vrijkomen voor een "burgemeester": Ich bin noch zu haben..
Opmerking