Rondom het voormalige Faliezustersklooster

[Breur]

En de fontein staat in de pandhof van St. Servaas.

[El Loco]

Mooie vondst, die Sint-Servaasfontein, en Breur heeft 'm weten te traceren op een ansichtkaart die volgens deze site in het jaar 1947 verstuurd is. Of de 'vaas' er toen nog stond, is daaruit niet eens met zekerheid af te leiden.

Wat betreft de diverse poortjes op de foto's: ik denk dat die uit een verder verleden dateren, toen de complete stadsmuur er nog stond. Volgens het krantenartikel bij dit bericht werd het poortje van de Kruisherengang in 1941 naar deze omgeving verplaatst. De stadsmuur was toen al de afgebrokkelde ruïne die we nu kennen. Waarom nog een poortje maken in een muur waar je makkelijk omheen kunt? Bovendien moest het poortje als publieksingang naar de binnenplaats van het Minderbroederscomplex/Rijksarchief gaan fungeren. We zullen dus waarschijnlijk dichter bij het Minderbroedersklooster moeten zoeken.

[Breur]

Of dit kleine poortje?

[Breur]

Toch nog een probleem erbij. Waar is de vaas van de fontein gebleven?
@ olijfje bedoel je dit poortje?

[burgemeester]

Nachtwerk, Herman? Dank!

[hermanw]

En om het hele verhaal dan maar af te maken:

Het is het beeld 'Kinderen' van Frans Gast uit 1950. Zie ook:
http://standbeelden.vanderkrogt.net/...?record=LI19dj

[hermanw]

Om het verhaal van de fontein van het Vrijthof af te ronden:

Oudere Maastrichtenaren zullen zich de grote peervormige tuinvaas herinneren, die gevuld met bloemen eertijds het plantsoentje opfleurde. Deze vaas, versierd met gebeeldhouwde engelenkopjes, vormde in de 17e eeuw het middenstuk van de fontein, midden op het Vrijthof. Ze ving het water op van de St.Servaasbron in Biesland, dat door houten pijpleidingen naar de stad werd gevoerd. Na talrijke mislukkingen, vooral met de watertoevoer, is ze opgeruimd. De vaas kwam terecht op een puinhoop op de stadsblekerij in de Bogaardenstraat, waar ze ontdekt werd door de plaatselijke geschiedvorser J.Schaepkens van Riempst Sr. Door zijn toedoen werd hij geplaatst in het plantsoen van de inmiddels verbrede Begijnstraat, waar ze intussen weer verdwenen is.

http://www.mestreechtersteerke.nl/pagfalieklooster.htm

[burgemeester]

Goede vondst, Breur. Daar gaat die beschrijving van Van Hees dus over.

Hermanw heeft dus gelijk:

We zijn dus nog niet klaar met zoeken!

[hermanw]

Of is hier het poortje te zien (afkomstig van http://www.maastricht.lu/photo_galle...e/pvink2.jpg)?

[Breur]

Dit lijkt meer op de fonteinvaas zoals beschreven:

[Breur]

Op deze foto is het basement beter te zien; die drie grapjassen hebben hun mond gesloten; water kan er niet uitspuiten:

[hermanw]

Nee, ik denk ook niet dat dit het beeld is dat nu bij de Faliezusters staat. De afbeelding en de beschrijving past volgens mij wel bij de omschrijving die burgemeester citeert uit 'Maastrichtse Monumenten Taal'. We zijn dus nog niet klaar met zoeken!

[Breur]

Lijkt mij toch niet dezelfde vaas?

[hermanw]

In de Maasgouw heeft hierover een artikel gestaan, in 1934 is dit in de vorm van een publicatie verschenen onder de titel:
"Over de St. Servaasfontein op het Vrijthof in de 17e eeuw".
Deze publicatie is o.a. nog te koop bij Libarie Stille in Maastricht.

In het Mestreechtersteerke ( http://www.mestreechtersteerke.nl/pa...aasfontein.htm ) wordt over deze fontein het volgende vermeld:
Rondom de 17e eeuwse Vrijthof, dat een stuk lager lag dan het huidige, en dat meer leek op een wei, stond een laag muurtje. Er overheen liepen diagonaalsgewijze twee rijen linden. Waar die elkaar in het midden kruisten, was in de bodem een diep geplaveide cirkelvormige kom in de bodem van het plein. Het bassin waarin het water kwam van de St.Servaasbron in Biesland dat er via een houten pijpleiding naar toe werd geleid, was toegankelijk dmv zes rondomlopende trappen De fontein gebouwd door twee Waalse steenhouwers, N.Rypet en M. Dhonneur, kwam in het midden te staan. De fontein bestond uit een kelkvormige vaas die was gedecoreerd met drie vergulde putti in hoogreliëf. De engeltjes sloegen hun vleugels breed uit en hun monden waren wijd geopend. Hieruit stroomde het bronwater richting het bassin. In het bassin. In het bassin lagen drie hardstenen dolfijnen die de waterstralen met hun bek opvingen. In het water zwommen ook echte vissen, waaronder karpers en snoeken. De vaas van de fontein werd bekroond met een deksel waarop een beeld van St.Servaas stond. Hij maakt met zijn rechterhand het zegende gebaar en in zijn linkerhand draagt hij zijn bisschopsstaf. het beeld droeg een Latijns opschrift. Volgens een vertaling van Ph. van Gulpen was daar te lezen: "reiziger vereer deze bron, die ge hier ziet, want zij is heilig, en hetzij ge dorst, hetzij ge koorts hebt, drink ervan, leef, vaarwel. Daartoe vermaant u de vertrouwde naam van Sint Servatius". Om het beeld te beschermen werd er een baldakijn met bronzen zuiltjes rond het beeld geplaatst.

[Breur]

Mijn historisch visueel geheugen lijkt nog in takt.