Indien dit uw eerste bezoek is, vergeet dan niet de FAQ te lezen door op de bovenstaande verwijzing te klikken. U dient zich te registreren voordat u kunt gaan posten. Klik op de registreer verwijzing hierboven om te vervolgen. Om te beginnen met het tonen van de berichten selecteert u het forumdeel welke u wil gaan bezoeken middels gebruikmaking van de onderstaande selectie.
Ter info:
Mocht er zich onverhoopt een probleem en/of fout voordoen tijdens uw aanmelding, meldt deze dan aub. aan ons (door op de onderstaande gekleurde tekst te klikken).
Wij zullen u dan via email contacteren en zorg dragen voor uw aanmelding zodat u gebruik kunt maken van het forum! Registreren lukt niet, ik kan mij niet aanmelden!
Titel: Nijlpaarden Kunstenaar: Emile Cornelis (pseudoniem voor Jean Henkes) Jaar van plaatsing: 1992 (grote nijlpaard), 1995 (kleine nijlpaard) Soort kunstwerk: Vrijstaande objecten Materiaal: Beton (grote nijlpaard), Brons (kleine nijlpaard) Afmetingen: 0.75 m hoog x 1.30 m lang x 0.50 m breed (kleine nijlpaard);
1.10 m hoog x 2.20 m lang x 1 m breed (grote nijlpaard)
Object omschrijving
Een nijlpaard en een babynijlpaard.
Achtergrond Informatie
Het grote nijlpaard is gemaakt in opdracht van het gezondheidscentrum in de Beente.
Het baby-nijlpaard is gemaakt in opdracht van apotheker Geuskens.
Er is een stuk uit de bovenkant van het grote nijlpaard.
Deze vraag is op 18 februari 2008 al gesteld door mij.
Bij toeval vond ik de informatie vanmorgen.
Tot 1982 zijn alle beelden gefotografeerd en beschreven. Het geheel is als boekwerk in 1983 uitgegeven onder de titel: Beeldig Maastricht; 89 pagina's. Alle beelden en beeldjes, monumentjes, fonteinen en kanonnen in Maastricht, historisch toegelicht en beschreven, met foto's. Auteur: Frans Boetskens. Niet meer verkrijgbaar; ook niet via het modern antiquariaat. Wel in te zien bij Centre C?ramique; vierde etage.
Ken je iemand die het boek wel heeft, zodat het gescand kan worden?
Laat het dan even weten.
Of er aanvullingen zijn gedaan door de gemeente voor de periode na 1983, wordt nog naar gezocht.
Men neemt dan contact met mij op.
Dit boekje heb ik ook, op basis daarvan heb ik een paar jaar geleden een lijst gemaakt, en aangevuld met beelden vanaf 1983. Mijn lijst betreft voornamelijk beelden die binnen de stadsmuren staan, in de buitenwijken kom ik niet zo vaak. (Eigenlijk mag ik niet eens van mijn sokkel af...)
Zondag kwam ik op mijn dagelijkse wandeling door het centrum een nieuw beeld tegen!
In de Pieterstraat bij de ingang van de Molenhof staat een "nieuw" bronzen beeld, als ik het bijschrift goed begrepen en onthouden heb heeft het ooit gestaan op het terrein van de gemeentebedrijven op de beatrixhaven, en is het in oktober op deze plaats neergezet.
Op 'n site van de Dousberg vond ik dit fotootje
Is dat te zien op de Dousberg..? En van wie zou 't zijn ?
Golfclub Maastricht en Maastricht International Golf openden in 2007 de 18-holes golfbaan o.a. door de onthulling van een bronzen beeld van de Limburgse kunstenaar Caius Spronken.
Het is de hoogst gelegen golfbaan van Nederland; 91m boven N.A.P.
Object omschrijving.
Een ruiter op een straalmotor (motor van een vliegtuig).
Door de straalmotor is een vogelromp geduwd.
Op de motor is een gezicht (van de ruiter) te zien.
Op de straalmotor steken een aantal veren (van de vogelromp) omhoog.
Olijfje had een vraag n.a.v. de volgende passage in bovenstaand bericht.
De vraag spitst zich toe op de volgende zinsnede: "(Rechts) PARMABASTION 1598 Op schaalmodel: PARMABASTION 1598."
En die probeer ik zo goed mogelijk te beantwoorden.
Ook al weet ik niet alles, uiteraard
Opschrift informatiebord: HET PARMABASTION IS NAAR ONTWERP VAN JEF ROESELERS OP WARE GROOTTE IN BEELD GEBRACHT IN DE BESTRATING VAN AVENUE CERAMIQUE ALS MODEL ZICHTBAAR GEMAAKT IN EEN SCULPTUUR 2002 (Rechts) PARMABASTION 1598 Op schaalmodel: PARMABASTION 1598.
Titel Kunstwerk: Parmabastion Kunstenaar: Jef Roeselers Jaar van plaatsing: 2003 Soort kunstwerk: Wegbeschildering + vrijstaand object Materiaal: Coating (strepen op het wegdek), Granietkeitjes (de doorgetrokken strepen in de berm), Zwart graniet. Afmetingen: 2.50 m (breedte van de strepen),
Object omschrijving
Opschrift informatiebord: HET PARMABASTION IS NAAR ONTWERP VAN JEF ROESELERS OP WARE GROOTTE IN BEELD GEBRACHT IN DE BESTRATING VAN AVENUE CERAMIQUE ALS MODEL ZICHTBAAR GEMAAKT IN EEN SCULPTUUR 2002 (Rechts) PARMABASTION 1598 Op schaalmodel: PARMABASTION 1598.
De fundamenten van het Parmabastion, die onder de Avenue Ceramique liggen, zijn op werkelijike grootte in beeld gebracht door ter plekke een afwijkende bestrating aan te brengen.
Ter plekke van de bakstenen bestrating heeft men de strepen doorgetrokken middels grijze granietkeitjes.
Voor de toren van Siza is een schaalmodel van het Parmabastion aangebracht
Parma Bastion: geel ingekleurd vierkantje.
Achtergrond Informatie
Het Parmabastion uit 1598 maakte deel uit van de vroegere stadsomwalling.
De fundering van de buitenmuur van het bastion is zichtbaar gemaakt in de kelder van de bruidsmodezaak aan de Avenue Ceramique.
Titel De Lommelekriemer
Het was de bedoeling om de verbondenheid tussen KNP en de Gemeente Maastricht te symboliseren door het grote beeld in een buurt met straten en pleinen met een specifieke papierbenaming te plaatsen: de Papyrussingel.
Bedank Sjef als het beter weer is ga ik er een foto van maken
Kan iemand mij vertellen waar de lommelekriemer in Heer staat.
Ik kan hem niet vinden of is hij misschien verdwenen ?
Titel De Lommelekriemer Kunstenaar Sjef Eymael Jaar van plaatsing 1987 Soort kunstwerk Vrijstaand object Materiaal Brons (beeld), geschaagde molensteen afkomstig van een Kollergang waarmee de papierfabriek in de beginjaren oude lompen vermaalde. Afmetingen 1.23 meter hoog (beeld), 1.40 m hoog, 0.40 m doorsnede (molensteen).
Object omschrijving
Opschrift: DE LOMMELEKRIEMER / AANGEBODEN AAN DE STAD / MAASTRICHT / DOOR K.N.P. / 3 OKTOBER 1987.
Vroeger vormden lompen een van de belangrijkste grondstoffen in de papierfabricage.
Rond 1850-1875 werden deze lompen opgehaald door de zogenaamde 'lommelekriemers', die met karren door de Maastrichtse straten liepen en luidkeels 'lommele' riepen, die dan voor een luttel bedrag gekocht werden.
Achtergrond Informatie
Het beeld werk ook in het klein vervaardigd.
Het werd binnen KNP gebruikt als carnavalsonderscheiding of als relatiegeschenk.
Het was de bedoeling om de verbondenheid tussen KNP en de Gemeente Maastricht te symboliseren door het grote beeld in een buurt met straten en pleinen met een specifieke papierbenaming te plaatsen: de Papyrussingel.
Als ondergrond voor het standbeeld is een molensteen of kollergang gekozen, afkomstig uit de papierfabriek.
Maar kun je ook vertellen waar het Dreesmenneke op dit moment is..?
Jammer genoeg niet.
Raadslid Jan Hoen heeft schriftelijke vragen gesteld aan het college van Burgemeester en Wethouders.
Dit staat te lezen in dit PDF document.
Bij de gemeente bekend onder de volgende gegevens.
Herplaatsing en verdwenen kunstwerken
Vraag ex artikel 37 R.v.O.
Onderwerp Herplaatsing en verdwenen kunstwerken
Datum indiening 2 september 2008
Raadslid J. Hoen
Politieke partij Christeljke VoksPartij Maastricht
Correspondentienummer 2008.34546
Titel: Dreesmenneke Kunstenaar: Hans Peskens Jaar van plaatsing: 1995 Soort kunstwerk: Vrijstaand object Materiaal: Hardsteen (beeld), koper (plaquette) Afmetingen: 0.90 m hoog
Object omschrijving. Opschrift plaquette:
DREESMENNEKE
BRACH VREUGER GAAS, WATER EN LEECH
IN GANS MESTREECH
Op pet: GW
De naam Dreesmenneke refereert aan de mannen die aan de Maagdendries werkten, in 't Maastrichts: "d'n Drees".
Dat waren in de volksmond de medewerkers van de vroegere gemeentewerken (op de pet staan ook de letters GW) de latere Gemeentebedrijven, nu: Nutsbedrijven.
Achtergrond Informatie.
Het beeldje staat in een platsoentje dat de vorm van het logo van Nutsbedrijven heeft.
Het kunstwerk is gemaakt naar een houten voorbeeld, dat in het museum van Nutsbedrijven stond en vervaardigd was voor een carnavalszitting van het bedrijf.
Beschrijving.
Bronzen beeld van Batteraof Pieke, zittend op een muurtje, met naast hem zijn hond Maoke.
Pieke houdt een stuk zeep in zijn handen.
Afmetingen: 1.05 m hoog x 0.50 m breed (Pieke); 0.30 m hoog x 0.33 m breed (Maoke).
Kunstenaar.
Nicolas van Ronkenstein - pseudoniem van Joseph Hendrik (Joep) Nicolas, beeldhouwer.
Nicolas van Ronkenstein (Den Haag, 16 maart 1933) is een pseudoniem voor Joep Nicolas, ter voorkoming van verwarring met zijn beroemde gelijknamige oom, die een bekend glazenier was.
Biografie.
Lambertus Cornelis (Bèr) Hollewijn, ps. Sjesco Orenz ( 1907-1978 ), Maastrichts schrijver.
Hij schreef in totaal 56 toneelstukken en elf romans, waaronder Pieke uit het Stokstraatkwartier (1976).
Op smeuïge wijze wordt aan de hand van een beschrijving van de jeugdjaren van een in 1930 geboren jongen, een authentiek beeld gegeven van de levensomstandigheden, waarin het arbeidersmilieu in een Maastrichts stadskwartier verkeerde, vóór, tijdens en na Wereldoorlog II.
Vooral de strijd tegen de 'kapitalisten' en de clerus staat centraal.
De veelvuldig voorkomende tragische achtergronden, worden treffend door humoristische momenten afgewisseld.
Opschrift op beeld: PIEKE OET DE STOKSTRAOT ROMAN-PERSOEN VAAN / BER HOLLEWIJN 1907-1978
Pieke oet de Stokstroat is een personage uit de gelijknamige roman van Ber Hollewijn.
Het is een jongen die op een muurtje zit met een been opgetrokken op de muur en het andere been hangt langs de muur naar beneden.
Zijn rechterhand heeft hij horizontaal gebogen op zijn rechter knie liggen.
In zijn linkerhand houdt hij iets vast dat hij met zijn arm aan iemand lijkt te willen geven.
Rechts naast de jongen ligt een hondje, genaamd Maoke, op de muur.
Maoke is vernoemd naar wijlen Raymond Leenders, toenmalig wethouder van Cultuur.
Achtergrond Informatie.
Het kunstwerk is opgericht door de Stichting Ber Hollewijn als hommage aan Ber Hollewijn en als hommage aan de bewoners van het Stokstraatkwartier die jaren lang onder slechte omstandigheden in deze buurt hebben moeten wonen en toch altijd blij van zin waren.
Opmerkingen.
Het beeld is onthuld op 27 oktober 1996. Op diverse websites wordt dit beeld toegeschreven aan een zekere "E. van Kesteren".
Alain Nicolas, de zoon van Nicolas van Ronkenstein, laat weten dat zijn vader de beeldhouwer is (12 jan. 2009).
Deze ingreep benadrukt de verandering, die dit gebied nu ondergaat.
Het werk op de muur van de Sphinx, "untitled", 2007, bestaat uit zeven kleuren, die zijn aangebracht in diagonale banen, direct op de bakstenen muur.
Tussen de geschilderde banen is het metselwerk van het gebouw zichtbaar.
"Door de locatie van het kunstwerk zal de schildering vooral in het voorbijgaan worden ervaren.
Met de diagonale banen wil ik het in beweging zijn van de toeschouwer benadrukken.
Dit deel van de stad is op dit moment geen verblijfsgebied, maar dit zal dat in de toekomst wel worden.
Deze muurschildering zal niet alleen van dichtbij, maar ook van veraf duidelijk en helder aanwezig zijn in de omgeving", aldus Jan van der Ploeg.
In het boek "Benoit Wesly, het paradijs kent vele gezichten", geeft Benoit Wesly een verklaring over de naam en vertelt wat achtergronden omtrent het kunstobject 'Object of hope' van de kunstenaar Zvika Kantor.
Object of hope.
HOOFDSTUK 33
De eerste steen van Apple Park Hotel Maastricht moet nog worden gelegd, als ik in 1997 op zoek ga naar een kunstenaar die vlakbij het hotel en dus aan de entree van Maastricht een spraakmakend kunstwerk kan realiseren.
Een lange zoektocht eindigt bij de dan 34-jarige Zvika Kantor, een van de meest belovende kunstenaars van Israël.
Ik raak onder de indruk van zijn sculpturen bij een van m'n vele bezoeken aan Tel Aviv en Jeruzalem.
Vooral in Tel Aviv tref je op verschillende plaatsen grote sculpturen van Kantor aan.
Ik zoek hem op en nodig hem meteen uit naar Maastricht te komen.
Bij het eerste bezoek aan de geplande locatie voor het kunstwerk schrikt Zvika Kantor van de dominante gebouwen in de directe omgeving.
Het Apple Park Hotel aan de ene kant en het MVV-stadion aan de andere kant eisen door hun volume en architectuur inderdaad alle ruimte op.
Hij weet dat het een hele moeilijke opgave zal worden een kunstwerk te realiseren dat op deze plek de aandacht zal krijgen die het verdient.
Het uiteindelijke resultaat toont volgens mij aan dat Zvika Kantor toch in die opzet is geslaagd, 'Object of hope', een kunstwerk van liefst 16 x 10 meter, eist op een eigen manier de aandacht van elke passant op.
In eerste instantie oogt de constructie ietwat onstabiel.
Een bewuste keuze van Zvika Kantor.
Dat past bij zijn leven.
Hij is opgegroeid in Israël, een land dat door de oorlogsdreiging weinig stabiliteit kent.
De mensen zijn er agressiever, nemen meer risico's, zoeken het gevaar op en gaan eerder uitdagingen aan dan in een land als Nederland.
Kantor is in feite ook instabiel, leeft vaker op het randje dan dat hij voor zekerheden kiest.
Maar juist bij zo'n levensstijl horen signalen van hoop.
Zonder hoop kan een mens niet leven.
Dat is ook een nadrukkelijk levensmotto van mijzelf.
We hebben daarover heel wat uren gesproken en die gesprekken vormden een inspiratiebron voor het uiteindelijke kunstwerk.
De objecten van hoop zijn een berg met een vuurtoren, een view-master, een roeispaan, een appel en een vliegtuig.
Zvika Kantor is een post-moderne kunstenaar en wil dat het materiaal voor zichzelf spreekt.
Iedereen moet vooral door zijn of haar eigen ogen naar het kunstwerk kijken.
Hoewel de verschillende onderdelen hun eigen aandacht vragen, is het voor mijn gevoel toch een compleet kunstwerk geworden.
Bij de berg heeft Kantor zich laten inspireren door het beroemde schilderij van Magritte.
De vuurtoren is zelfs in deze tijd van elektronische navigatie nog altijd een symbool van hoop voor mensen die het op zee moeilijk hebben.
Door een viewmater ervaart het kind de fantasiewereld als realiteit.
Vooral de vorm van dat object spreekt me aan.
Een roeispaan is een stabiel object van hoop als je in een onstabiele omgeving, het water, in de problemen komt.
De appel is een vrucht, die heel dicht bij de mensen staat en voor velen een vanzelfsprekende link naar onze zorg voor het milieu legt.
Het vliegtuig is een natuurgetrouwe kopie van een historisch proefmodel uit 1939 dat in de Tweede Wereldoorlog de gevaarlijke onderzeeërs van de Duitsers onschadelijk moest maken.
Door technische ontwikkelingen is het altijd maar een kostbaar proefmodel gebleven, maar qua vormgeving sluit het naadloos aan bij hedendaagse aerodynamische eisen.
Een vliegtuig is een ultiem object van hoop.
Dicht bij de hemel of snel op de grond... en elke keer hoop je dat het goed komt.
Zelf had ik ook graag een voetbal als object van hoop in het kunstwerk verwerkt gezien, maar helaas bleek Kantor geen enkele binding met de voetbalsport te hebben.
Aan de realisatie van het kunstwerk hebben in Israël zowel Israëliërs als Arabieren gewerkt.
Een extra uitdaging vormde het transport en het klimaatrijp maken van het kunstwerk.
De stabiliteit werd getest in een windtunnel en het gevaarte is ook waterproof.
Het grapje heeft veel geld gekost.
Maar een 'Object of hope', daar kan zelfs Maastricht niet zonder.
.
Leave a comment: