Tweet
Hallo Ingrid,
Voor ons beiden is dit maar een zijdelingse kwestie, dus ik ga geen tijd en geld steken in akten uit Endenich opvragen of zelf de dikke mappen procesdossiers doorworstelen. Het proces wordt in het Jaarboek van Zwentibold beschreven door iemand die dat wel heeft gedaan, en die zou een joodse afkomst zeker vermeldenswaard vinden, lijkt mij.
Via internet en een boek over Endenich dat iemand zo vriendelijk was mij te mailen weet ik inmiddels dat een katholieke familie Nathan daar minstens vanaf 1734 woonde. Drie generaties Nathan trouwden daar in 1734, 1758 en 1791 voor de kerk, waarvan twee met een vrouw uit de bekende Endenichse familie Frings. In 1858 woonde er nog de dagloner Bernard Nathan met een echtgenote eveneens uit de familie Frings en drie thuiswonende zonen van 23, 20 en 15 jaar.
In hoeverre het doopceel van Nathan door de rechtbank is gelicht weet ik niet. Er is wel informatie ingewonnen over drie eerdere veroordelingen in Duitsland, maar ik heb niet de indruk dat er zelfs maar contact met zijn familie is geweest. Immers, zelfs het officiële proces-verbaal van de executie vermeldt:
"Johann Nathan, oud volgens zijne opgave zevenentwintig jaren (...) zoon van Bernard, zijnde de naam der moeder onbekend." [geciteerd uit artikel Jaarboek Zwentibold].
Ik heb daarom niet de indruk dat destijds veel persoonlijke gegevens van de beklaagde werden genoteerd.
Het RK huwelijk van Johann Nathan heb ik gisteren nageslagen: de pastoor van Broeksittard schreef in het trouwregister een verklaring in van de kapelaan van Wattenscheid (tegenwoordig gemeente Bochum) dat Nathan en zijn vrouw aldaar op 24-10-1857 in de parochiekerk waren getrouwd, zonder verdere details over het bruidspaar.
Alle Nathans die in die tijd in Limburg woonden waren verder joods, dus ik kan me best voorstellen dat deze of gene (wellicht ook tijdgenoten) automatisch aannam dat Johann Nathan ook van joodse afkomst was, maar ik heb niets gevonden dat dit ook maar enigszins aannemelijk maakt.
Vriendelijke groet, Wil Brassé
Voor ons beiden is dit maar een zijdelingse kwestie, dus ik ga geen tijd en geld steken in akten uit Endenich opvragen of zelf de dikke mappen procesdossiers doorworstelen. Het proces wordt in het Jaarboek van Zwentibold beschreven door iemand die dat wel heeft gedaan, en die zou een joodse afkomst zeker vermeldenswaard vinden, lijkt mij.
Via internet en een boek over Endenich dat iemand zo vriendelijk was mij te mailen weet ik inmiddels dat een katholieke familie Nathan daar minstens vanaf 1734 woonde. Drie generaties Nathan trouwden daar in 1734, 1758 en 1791 voor de kerk, waarvan twee met een vrouw uit de bekende Endenichse familie Frings. In 1858 woonde er nog de dagloner Bernard Nathan met een echtgenote eveneens uit de familie Frings en drie thuiswonende zonen van 23, 20 en 15 jaar.
In hoeverre het doopceel van Nathan door de rechtbank is gelicht weet ik niet. Er is wel informatie ingewonnen over drie eerdere veroordelingen in Duitsland, maar ik heb niet de indruk dat er zelfs maar contact met zijn familie is geweest. Immers, zelfs het officiële proces-verbaal van de executie vermeldt:
"Johann Nathan, oud volgens zijne opgave zevenentwintig jaren (...) zoon van Bernard, zijnde de naam der moeder onbekend." [geciteerd uit artikel Jaarboek Zwentibold].
Ik heb daarom niet de indruk dat destijds veel persoonlijke gegevens van de beklaagde werden genoteerd.
Het RK huwelijk van Johann Nathan heb ik gisteren nageslagen: de pastoor van Broeksittard schreef in het trouwregister een verklaring in van de kapelaan van Wattenscheid (tegenwoordig gemeente Bochum) dat Nathan en zijn vrouw aldaar op 24-10-1857 in de parochiekerk waren getrouwd, zonder verdere details over het bruidspaar.
Alle Nathans die in die tijd in Limburg woonden waren verder joods, dus ik kan me best voorstellen dat deze of gene (wellicht ook tijdgenoten) automatisch aannam dat Johann Nathan ook van joodse afkomst was, maar ik heb niets gevonden dat dit ook maar enigszins aannemelijk maakt.
Vriendelijke groet, Wil Brassé
, maar heb wel wat boeken bij me. Ik las met plezier en afgrijzen een boek van Joel Harrington, Dagboek van een Beul. Het handelt over Meester Frantz Schmidt, die scherprechter was in het Neurenberg van het einde van de 16de, begin 17de eeuw.
Opmerking