Ziesjoem - Heerleke straot. Blauw Dorp.

[Hollender]

Sowieso een beetje gemengde gevoelens aan de Ruttensingel ik ben daar een keer door een auto geschept die van richting Sint Annadal kwam. Lette niet op bij het oversteken van de winkel naar de overkant (rende een knikker achterna) en voor ik het wel en goed besefte knalde de auto met gierende banden tegen mij op. Goddank bleek het letsel mee te vallen, een zevental gekneusde ribben - als kind kun je kennelijk tegen een 'stootje'.

Verderop richting Sint Annadal lag aan de linkerkant een typisch winkeltje. Kwam er vaker langs op weg naar school om er van het busgeld snoep te kopen. Voor tien cent want de bus kostte destijds vijf cent enkel ritje. Ik zag op google dat het tegenwoordig Ut Groffiäötsje heet. Misschien heeft het wel altijd zo geheten. Maar wel een kenmerkend Maastrichts woord.

[Hollender]

Brusselsestraat?

Breur die twee straatnamen verwar ik telkens weer - Ruttensingel natuurlijk.

[Breur]

Breur die twee straatnamen verwar ik telkens weer - Ruttensingel natuurlijk.

Begrijpelijk; lijkt ook erg op elkaar. Net als inktvlekken

[Chauf]

HoLLender natuurlijk, excuseer.De Maria Goretti, zoals ik de kleuterschool van naam ken, lag het dichtst bij de Asterstraat, maar de ingang lag aan de Gentiaanstraat. De Pius X lag aan de Begoniastraat/Anjelierenstraat. Café 'Stassen' oftewel Tette-Annie, was van de moeder van een klasgenootje. Van de brand weet ik niks, voor mijn tijd?

[Hollender]

HoLLender natuurlijk, excuseer.De Maria Goretti, zoals ik de kleuterschool van naam ken, lag het dichtst bij de Asterstraat, maar de ingang lag aan de Gentiaanstraat. De Pius X lag aan de Begoniastraat/Anjelierenstraat. Café 'Stassen' oftewel Tette-Annie, was van de moeder van een klasgenootje. Van de brand weet ik niks, voor mijn tijd?

Tette-Annie

Ik twijfelde om het hier neer te schrijven, maar de school met ingang aan de Gentiaanstraat, was een lagere school voor meisjes. De twijfel heeft er mee te maken dat ik als enige jongen - in het tweede deel van schooljaargang '65 / '66 - op deze school terecht kwam. Lang heb ik het daar overigens niet uitgehouden. De meisjes , zoals in die tijd gebruikelijk, kregen ook les in breien, haken, macrameeën (und mehr solcherlei Unfug) - en tijdens die lessen moest ik me met het maken van tekeningen zoet zien te houden.

Omdat de klassen destijds nogal vol waren had de non die deze lessen gaf, nauwelijks tijd/aandacht voor hetgeen ik deed. Toen ik daar iets te opstandig wat van zei, wilde deze haar autoriteit laten gelden en meende mij aan de haren voor het schoolbord te moeten slepen. Daar had zij zichzelf toch even verkeken, want voor ze het goed en wel doorhad verkocht ik haar een rake trap tegen het scheenbeen.
En zo geschiedde dat ik - weliswaar figuurlijk - subiet van school werd getrapt.

Het is overigens allemaal nog goed gekomen, want het daaropvolgend schooljaar mocht ik bij de broeders aan de Capucijnengang gewoon in de tweede klas beginnen.

Overigens de amper drie maanden dat ik op die meisjesschool zat staan me nog twee zaken helder bij. De schoolbel en het vervolgens in rijtjes van twee moeten opstellen, en niet eerder alvorens het muisstil was het schoolgebouw naar binnen te mogen gaan. En het tweede waren de pauzes op de speelplaats en het moeten toezien - want slechts door een hek gescheiden - hoe op de andere speelplaats de jongens tijdens hun speelkwartier onbekommerd konden voetballen.

Aangezien andere scholen niet stonden te trappelen mij voor de rest van het jaar waarin ik van school was getrapt toe te laten - ook niet gezien de aanleiding waarom ik van school was getrapt - bracht ik nog enkele maanden zo'n beetje rondstruinend door de buurt van Blauwdorp en Mariaberg door. Op het grasveldje tussen de Theresiakerk en de Tongersestraat lag ik op een mooie lentedag genietend van de warme voorjaarszon op mijn rug naar de blauwe lucht te kijken. En opeens liep daar braaf in rijtjes van twee de klas met de betreffende non struis voorop. Ik werd door een gevoel van gelukzaligheid getroffen , toch maar mooi aan die buitengewone truttigheid ontsnapt te zijn.

[Wigo]

Tette-Annie

.........

Ik werd door een gevoel van gelukzaligheid getroffen , toch maar mooi aan die buitengewone truttigheid ontsnapt te zijn.

Een buitengewoon leuk, interessant maar ook een bijzonder persoonlijk bericht Hollender !

Leuk in de zin wat je beschrijft en meemaakte.
Interessant in de zin dat jij als jongen op een meisjesschool zat.
Bijzonder dat jij toen al een non tegen de schenen durfde te stampen, dat was toentertijd 'een doodzonde' !

Rest de vraag: Waarom en hoe kwam het dat jij, als enige jongen, op een meisjesschool zat ?
Dit heb ik, zeker gezien in die tijd, nog niet eerder gehoord.

Misschien houd je het antwoord liever voor jezelf.
En zo ja, dan heb ik daar begrip voor.

[Hollender]

Een buitengewoon leuk, interessant maar ook een bijzonder persoonlijk bericht Hollender !

Leuk in de zin wat je beschrijft en meemaakte.
Interessant in de zin dat jij als jongen op een meisjesschool zat.
Bijzonder dat jij toen al een non tegen de schenen durfde te stampen, dat was toentertijd 'een doodzonde' !

Rest de vraag: Waarom en hoe kwam het dat jij, als enige jongen, op een meisjesschool zat ?
Dit heb ik, zeker gezien in die tijd, nog niet eerder gehoord.

Misschien houd je het antwoord liever voor jezelf.
En zo ja, dan heb ik daar begrip voor.

Wigo, ik zei al dat wij midden in het schooljaar van het Wycker Heidenstraatje naar Blauwdorp verhuisde. Ouders wilde mij zo dicht mogelijk bij huis op een school krijgen. De eerder genoemde jongensschool zat vol, en kennelijk was er bij de meisjesschool - nog geen tweehonderd meter van waar wij woonde - wel een plekje over. Zo is dat gekomen. Ik ben van nature nog al rebels aangelegd en kan bovendien slecht tegen onrechtvaardigheid. Ik had er dan ook geen enkele moeite mee toen die non in mijn ogen buiten haar boekje ging - en hoe jong ik ook was - zelf eens van katoen te geven. Sowieso was het een tijd dat je als 'Hollender' van je af moest bijten. Dat zoiets als 'doodzonde' werd ervaren bleek wel uit het feit dat vervolgens andere scholen allemaal te kennen gaven mij niet voor het restant van het schooljaar op hun school toe te laten. De broeders aan de Capucijnengang werd dan ook door de ouders te kennen gegeven, mij zijnde zogenaamd een onhandelbaar kind flink onder handen te nemen. Dat laatste is daadwerkelijk een paar keer gebeurd, maar zoals ik al elders schreef, het heeft mij niet kunnen breken.

Een deel van Mariaberg had het niet zo op buitenstaanders en via intimidatie werd mij herhaaldelijk te kennen gegeven, dat ik een bepaald deel van de buurt niet welkom was. Ik heb mij daar nooit door laten afschrikken. Die onverschrokkenheid kostte mij destijds bijna een oog. Ik wilde een keer door de Begoniastraat richting Rozenstraat linksaf, want daar was een ijscoverkoop aan de deur. Midden in de Begoniastraat werd ik opgewacht door twee jongens die zeiden, 'stommen Hollender dich huurst hei neet thoes, gaank noar dein eigen Barak tou', ik gaf daar echter geen gehoor aan en plotseling gooide een van die twee een plank met spijkers in mijn richting die precies in mijn neushoek ter hoogte van mijn binnenkant oog bleef steken. Ik had toen alle geluk van de wereld want een paar millimeters naar rechts en die spijker was in mijn linker oog terecht gekomen. Nou ja met zo'n ervaringen leer je vanzelf wel voor jezelf op te komen.

[Wigo]

Duidelijk Hollender en Merci voor de uitgebreide aanvullende informatie.

Gelukkig ben je er 'nog goed vanaf gekomen', zeker wat jouw oog betreft.

Sommige zaken kunnen, jammer genoeg, niet terug gedraaid worden en gelukkig veranderen de tijden.
Zo ook de benadering en acceptatie van 'vreemden'.

Momenteel zijn 'Hollenders' welkom in Mestreech, tenminste wat mij betreft !

[Koelekopke]

Je hebt interessante en leuke verhalen te vertellen Hollender en je bent een welkome aanwinst voor MO.
Ook al reageer ik maar zelden, weet dat ik geniet van jouw verhalen. Ga zo door zou ik zeggen.

[Breur]

Een deel van Mariaberg had het niet zo op buitenstaanders en via intimidatie werd mij herhaaldelijk te kennen gegeven, dat ik een bepaald deel van de buurt niet welkom was. Ik heb mij daar nooit door laten afschrikken. Die onverschrokkenheid kostte mij destijds bijna een oog. Ik wilde een keer door de Begoniastraat richting Rozenstraat linksaf, want daar was een ijscoverkoop aan de deur. Midden in de Begoniastraat werd ik opgewacht door twee jongens die zeiden, 'stommen Hollender dich huurst hei neet thoes, gaank noar dein eigen Barak tou', ik gaf daar echter geen gehoor aan en plotseling gooide een van die twee een plank met spijkers in mijn richting die precies in mijn neushoek ter hoogte van mijn binnenkant oog bleef steken. Ik had toen alle geluk van de wereld want een paar millimeters naar rechts en die spijker was in mijn linker oog terecht gekomen. Nou ja met zo'n ervaringen leer je vanzelf wel voor jezelf op te komen.

Opmerkelijk. Het omgekeerde kwam ook voor. Maastrichtse jongens die constant in een hoek werden gedreven door Nederlands sprekende leraren en klasgenoten afkomstig uit "betere buurten". Machtsmisbruik en losse handjes. Ik sloeg gewoon terug, fysiek en intellectueel.

[Breur]

Ik heb de vraag doorgestuurd naar Jos van Ziesjoem.

Jos:

Hoi Breur, eigenlijk werd ik bij dat nummer geïnspireerd door het verhaal over de Stokstraat: van "smerige" straat naar de sjiekste straat, waarbij de oorspronkelijke bewoners allemaal moesten vertrekken naar buitenwijken. Compleminte!

[Breur]

Chauf had het dus bij het rechte eind.

[Hollender]

Opmerkelijk. Het omgekeerde kwam ook voor. Maastrichtse jongens die constant in een hoek werden gedreven door Nederlands sprekende leraren en klasgenoten afkomstig uit "betere buurten". Machtsmisbruik en losse handjes. Ik sloeg gewoon terug, fysiek en intellectueel.

Zo heb ik het nog niet bekeken en zelf ook nog niet zo meegemaakt. Weliswaar hadden sommigen leerlingen een zekere taalachterstand om dat bij hen thuis alleen maar het Maastrichts dialect werd gesproken. En vooral bepaalde woorden en vervoegingen van werkwoorden leverden dan meestal de nodige problemen op.

Niettemin was er wel eens een leraar, die een dag met het verkeerde been uit bed was gestapt, en dan meende zijn chagrijn op een van de leerlingen te moeten botvieren. Eerlijk gezegd kon ik daar dan totaal niet tegen. En zo is het wel eens voorgekomen dat ik het koeioneren van zo'n leraar goed beu was, en dan plompverloren naar zo'n leraar sneerde 'ja meneer en nu vind ik het wel welletjes', je kunt je wellicht voorstellen dat die leraar zich even geen raad wist. Er volgde dan nog wat gestamel in de trant van 'waar bemoei jij je mee', maar daar bleef het dan ook bij en de betreffende leerling werd dan wel mooi met rust gelaten. Ik heb het geregeld met verschillende leerkrachten aan de stok gehad - wie niet -, en vaak vanwege een gevoel dat (mij) onrecht werd gedaan.

Opmerkelijk detail als we op de speelplaats met een groepje wat stonden te kletsen, en er werd mij wat gevraagd of er werd iets tegen mij gezegd, schakelden de meeste leerlingen automatisch over op het Nederlands, ondanks dat ik zo vaak te kennen gaf dat dit niet nodig was omdat ik het dialect uitstekend verstond. Omgekeerd, als ik binnen een discussie in het Nederlands wel eens iemand tegengas gaf, werd nog wel eens gezegd 'Jong spreek dien moojertoal.'

[Chauf]

Chauf had het dus bij het rechte eind.

Enkel en alleen omdat bij dit liedje de associatie met een documentaire op Nederland 2 me bijstaat.Ik dacht deze, maar kan hem niet bekijken nu. http://www.npo.nl/stokstraat/14-12-2...MS_VPRO_215310Ging in elk geval uitvoerig over de straat en haar bewoners, die naar de Ravelijn moesten moet socialiseren. Waren interviews bij met oud bewoners.

[Hollender]

Enkel en alleen omdat bij dit liedje de associatie met een documentaire op Nederland 2 me bijstaat.Ik dacht deze, maar kan hem niet bekijken nu. http://www.npo.nl/stokstraat/14-12-2...MS_VPRO_215310Ging in elk geval uitvoerig over de straat en haar bewoners, die naar de Ravelijn moesten moet socialiseren. Waren interviews bij met oud bewoners.

Chauf in de Ravelijnbuurt woonde mijn oom en tante met hun twee kinderen. Als je bij hen in het tuintje stond zag je op nog geen vier meter de achterdeur van de overburen. Hoe mensen daar ooit zo dicht op elkaar gepakt hebben kunnen leven is mij altijd een raadsel gebleven. En gek genoeg zijn de verhalen van de bewoners van het eerste uur bijna allemaal doorspekt met 'heimwee naar die goede oude tijd!'
Na het opheffen van het enige jeugdteam van Maastrichtse Boys, kwam ik korte tijd bij de jeugd van Standaard terecht. Die club had zijn veld aan de rand van de Bastion liggen. Niet dat ik iets tegen de mensen had die daar woonden, maar op de een of andere manier voelde ik mij daar niet echt op mijn plaats. Ben daar ook niet lang blijven voetballen. Eerlijkheidshalve moet wel gezegd worden dat de club voor de meer armlastige voetballertjes voor shirts en broeken zorgde en zelfs voor de enkeling voetbalschoenen kocht. Daar hoefde je bij bepaalde Kakverenigingen (ik denk aan RKVVL en of MKC) niet voor aan te kloppen.

https://www.facebook.com/DeRavelijnBuurt?ref=profile