Tweet
Buurtbewoner Kommelkwartier Ton Wijkman door ombudsman in het gelijk gesteld.
Op 5 september 2012 heeft de Ombudsman van Maastricht, Dhr. Mostert, uitspraak gedaan in de door Ton Wijkman uit het Kommelkwartier ingediende klacht over een gedraging van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Maastricht.
Ton Wijkman ontving de uitslag vandaag, 7 september 2012, per post.
Ton Wijkman had en heeft weinig vertrouwen in het functioneren van de ambtenaren van buurtgerichtwerken van de gemeente Maastricht. Hij verwijt hen dat zij onjuiste informatie hebben verstrekt, informatie hebben achter gehouden dan wel zo nonchalant te werk zijn gegaan bij het verstrekken van informatie over het Kommelkwartier cq van het buurtplatform Kommelkwartier dat dit laakbaar was en is .
Ton Wijkman vroeg met enige regelmaat en met veel vasthoudendheid naar verslagen die betrekking hadden op:
- de voordracht/benoeming van de voorzitter;
- het Domushuis;
- de Activiteiten- en de Leefbaarheidscommissie;
- de leden- en bestuursvergadering;
- wijkteamvergaderingen;
- de bestedingen betreffende het Gierzwaluwproject.
Zelfs deed hij een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB ) en stapte hij naar de gemeentelijke klachtencommissie.
Uiteindelijk spitste de hele discussie zich o.a. toe op het zogenaamde Gierzwaluwproject.
Ook op ons forum werd dit item zeer uitvoerig besproken!
De ambtenaren van Buurtgerichtwerken gaven aanvankelijk geen en daarna, de onjuiste informatie aan Ton Wijkman.
Ton Wijkman zocht ook steun bij diverse gemeentelijke politieke partijen, zoals de Seniorenpartij, de CVP en de PVM
De CVP-fractie in de gemeenteraad verzocht het college op 29 april 2011 om beantwoording van artikel 39 vragen inzake het project Gierzwaluw-Kommelkwartier.
Aanleiding daarvoor was een artikel in dagblad De Limburger waarvan met verbazing kennis werd genomen nadat eind december 2010 team Buurtgericht werken desgevraagd had laten weten dat er geen Vogelaargelden besteed zouden zijn aan een gierzwaluwproject.
Uiteindelijk kwam de juiste informatie boven water en bood de Stadsdeelleider bij de klachtencommissie van de Gemeente Maastricht zelfs zijn verontschuldigingen aan voor de miscommunicatie.
De klachtencommissie deed op 21 juli 2011 uitspraak en stelde dhr. Wijkman in 2 van de 4 ingediende klachten in het gelijk.
Over de andere 2 klachten werd geen uitspraak gedaan door de klachtencommissie.
De hoop was dat met de uitspraak van de klachtencommissie en het mea culpa van de Stadsdeelleider de kou uit de lucht was en er voortaan wel informatie verstrekt zou worden door de gemeente cq het buurtplatform Kommelkwartier.
Dit bleek echter een vergissing te zijn.
Van zijde van het buurtplatform kwam geen enkele toenadering en Ton Wijkman liep ook na 2011 weer tegen een muur aan of werd van het kastje naar de muur gestuurd.
De ambtenaren van de gemeente Maastricht verschuilden zich hierbij achter regeltjes en afspraken die opgesteld waren door de Rijksoverheid.
Uiteindelijk diende Ton Wijkman in februari 2012 een klacht in bij de gemeentelijke ombudsman.
Deze heeft nu het navolgende geconcludeerd:
“(..)Uit ons onderzoek is gebleken dat de gemeente op afstand de buurtplatform(s) volgt in hun doen en laten en hun functioneren slechts marginaal beoordeelt.
(..)
Ook voor wat betreft de informatievoorziening naar de buurtbewoners toe neemt de gemeente een afwachtende houding aan en verwijst vragende burgers over het reilen en zeilen van het buurtplatform naar het bestuur van het buurtplatform zelf. Volgens de gemeente is de informatieverstrekking naar de buurtbewoners toe primair een verantwoordelijkheid van het buurtplatform (..).
Het gevolg is dat de burger verstoken blijft van de gevraagde informatie en gedwongen wordt om te proberen langs andere weg het verkrijgen van de informatie waarop hij in principe recht heeft, af te dwingen.
(..)
Het kan niet zo zijn dat een vragende buurtbewoner voor het verkrijgen van informatie afhankelijk is van de welwillendheid van een buurtplatformbestuur. Naar onze mening zou de gemeente daarin een actievere en sturende rol moeten vervullen, zeker in geval het buurtplatform minder goed functioneert en de gemeente, zoals in casu, daarvan op de hoogte is.
(..)
Ondanks herhaalde pogingen daartoe heeft hij [Ton Wijkman, Pier] geen kans gehad om zijn onvrede kenbaar te maken bij buurtplatform en gemeente. Beiden verwezen naar elkaar met verzoeker tussen het bekende kastje en de muur. Van een professionele organisatie als de gemeente Maastricht mag evenwel verwacht worden dat zij het niet zo ver laat komen.
(..)
Samenvattend zijn wij van oordeel dat de klacht over het niet, niet tijdig en/of onjuist verstrekken van de door verzoeker gevraagde informatie terecht is. Een burger heeft recht op een correcte bejegening door de gemeente door het tijdig en volledige verstrekking van de gevraagde informatie, tenzij —quod non- bijzondere omstandigheden zich daartegen verzetten. In casu is dit niet gebeurd. Het college heeft de informatieplicht geschonden hetgeen niet behoorlijk is.
De klacht is derhalve gegrond.”
Een zeer knappe "overwinning" voor een bezorgde en betrokken buurtbewoner.
Morgen of zo wellicht meer, want ook de gemeentelijk politiek ging zich gaandeweg steeds meer afvragen hoe het nu zit met de de financiering van de buurtplatforms.
Op 5 september 2012 heeft de Ombudsman van Maastricht, Dhr. Mostert, uitspraak gedaan in de door Ton Wijkman uit het Kommelkwartier ingediende klacht over een gedraging van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Maastricht.
Ton Wijkman ontving de uitslag vandaag, 7 september 2012, per post.
Ton Wijkman had en heeft weinig vertrouwen in het functioneren van de ambtenaren van buurtgerichtwerken van de gemeente Maastricht. Hij verwijt hen dat zij onjuiste informatie hebben verstrekt, informatie hebben achter gehouden dan wel zo nonchalant te werk zijn gegaan bij het verstrekken van informatie over het Kommelkwartier cq van het buurtplatform Kommelkwartier dat dit laakbaar was en is .
Ton Wijkman vroeg met enige regelmaat en met veel vasthoudendheid naar verslagen die betrekking hadden op:
- de voordracht/benoeming van de voorzitter;
- het Domushuis;
- de Activiteiten- en de Leefbaarheidscommissie;
- de leden- en bestuursvergadering;
- wijkteamvergaderingen;
- de bestedingen betreffende het Gierzwaluwproject.
Zelfs deed hij een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB ) en stapte hij naar de gemeentelijke klachtencommissie.
Uiteindelijk spitste de hele discussie zich o.a. toe op het zogenaamde Gierzwaluwproject.
Ook op ons forum werd dit item zeer uitvoerig besproken!
De ambtenaren van Buurtgerichtwerken gaven aanvankelijk geen en daarna, de onjuiste informatie aan Ton Wijkman.
Ton Wijkman zocht ook steun bij diverse gemeentelijke politieke partijen, zoals de Seniorenpartij, de CVP en de PVM
De CVP-fractie in de gemeenteraad verzocht het college op 29 april 2011 om beantwoording van artikel 39 vragen inzake het project Gierzwaluw-Kommelkwartier.
Aanleiding daarvoor was een artikel in dagblad De Limburger waarvan met verbazing kennis werd genomen nadat eind december 2010 team Buurtgericht werken desgevraagd had laten weten dat er geen Vogelaargelden besteed zouden zijn aan een gierzwaluwproject.
Uiteindelijk kwam de juiste informatie boven water en bood de Stadsdeelleider bij de klachtencommissie van de Gemeente Maastricht zelfs zijn verontschuldigingen aan voor de miscommunicatie.
De klachtencommissie deed op 21 juli 2011 uitspraak en stelde dhr. Wijkman in 2 van de 4 ingediende klachten in het gelijk.
Over de andere 2 klachten werd geen uitspraak gedaan door de klachtencommissie.
De hoop was dat met de uitspraak van de klachtencommissie en het mea culpa van de Stadsdeelleider de kou uit de lucht was en er voortaan wel informatie verstrekt zou worden door de gemeente cq het buurtplatform Kommelkwartier.
Dit bleek echter een vergissing te zijn.
Van zijde van het buurtplatform kwam geen enkele toenadering en Ton Wijkman liep ook na 2011 weer tegen een muur aan of werd van het kastje naar de muur gestuurd.
De ambtenaren van de gemeente Maastricht verschuilden zich hierbij achter regeltjes en afspraken die opgesteld waren door de Rijksoverheid.
Uiteindelijk diende Ton Wijkman in februari 2012 een klacht in bij de gemeentelijke ombudsman.
Deze heeft nu het navolgende geconcludeerd:
“(..)Uit ons onderzoek is gebleken dat de gemeente op afstand de buurtplatform(s) volgt in hun doen en laten en hun functioneren slechts marginaal beoordeelt.
(..)
Ook voor wat betreft de informatievoorziening naar de buurtbewoners toe neemt de gemeente een afwachtende houding aan en verwijst vragende burgers over het reilen en zeilen van het buurtplatform naar het bestuur van het buurtplatform zelf. Volgens de gemeente is de informatieverstrekking naar de buurtbewoners toe primair een verantwoordelijkheid van het buurtplatform (..).
Het gevolg is dat de burger verstoken blijft van de gevraagde informatie en gedwongen wordt om te proberen langs andere weg het verkrijgen van de informatie waarop hij in principe recht heeft, af te dwingen.
(..)
Het kan niet zo zijn dat een vragende buurtbewoner voor het verkrijgen van informatie afhankelijk is van de welwillendheid van een buurtplatformbestuur. Naar onze mening zou de gemeente daarin een actievere en sturende rol moeten vervullen, zeker in geval het buurtplatform minder goed functioneert en de gemeente, zoals in casu, daarvan op de hoogte is.
(..)
Ondanks herhaalde pogingen daartoe heeft hij [Ton Wijkman, Pier] geen kans gehad om zijn onvrede kenbaar te maken bij buurtplatform en gemeente. Beiden verwezen naar elkaar met verzoeker tussen het bekende kastje en de muur. Van een professionele organisatie als de gemeente Maastricht mag evenwel verwacht worden dat zij het niet zo ver laat komen.
(..)
Samenvattend zijn wij van oordeel dat de klacht over het niet, niet tijdig en/of onjuist verstrekken van de door verzoeker gevraagde informatie terecht is. Een burger heeft recht op een correcte bejegening door de gemeente door het tijdig en volledige verstrekking van de gevraagde informatie, tenzij —quod non- bijzondere omstandigheden zich daartegen verzetten. In casu is dit niet gebeurd. Het college heeft de informatieplicht geschonden hetgeen niet behoorlijk is.
De klacht is derhalve gegrond.”
Een zeer knappe "overwinning" voor een bezorgde en betrokken buurtbewoner.
Morgen of zo wellicht meer, want ook de gemeentelijk politiek ging zich gaandeweg steeds meer afvragen hoe het nu zit met de de financiering van de buurtplatforms.
Opmerking