Tweet
Maastrichtse gemeenteraadperikelen... deel I
Ik voorspelde het ongeveer 14 dagen geleden al.
Nu lijkt het erop dat men naar buiten toe begint te treden.
Wat de precieze aanleiding is waarom er nu plotseling naar buiten toe wordt gecommuniceerd is natuurlijk moeilijk te achterhalen, maar volgens mij heeft Bert Jongen, fractievoorzitter van D66, de eerste knuppel in het politiek hoenderhok geworpen.
Overigens zal een D66-er in Maastricht dat nooit doen als hij niet de rugdekking voelt van andere partijen.
Laat een ding duidelijk zijn. Ik weet niet alle details, maar hoor zo nu en dan iets van deze of gene.
Daarom waarschuw ik de lezer van dit stuk vooraf dat dit stuk geschreven is met mijn kennis van nu.
Ik ben graag bereid om e.e.a. te rectificeren als (hoofd)rolspelers mij daartoe kunnen overtuigen.
De oppositiepartijen in de Maastrichtse raad hebben al langer het idee dat het collegeakkoord potdicht zit en dat de coalitie, natuurlijk volgens een democratisch verlopen proces en dankzij het ontbreken van enige vorm van dualisme in de raad, bijna dictatoriale trekjes heeft.
Dat leidt natuurlijk tot frustraties binnen de meeste oppositiepartijen.
Bovendien kampt de grootste oppositiepartij in Maastricht, het CDA, intern ook met een grote leiderschapscrisis.
Zelfs de huidige coalitiepartner, de Seniorenpartij (SPM), sinds jaar en dag feitelijk een bloedverwant van het Maastrichtse CDA, begrijpt de keuzes van het zwalkende CDA-Maastricht niet meer.
Dit kwam overduidelijk aan het licht tijdens het debat over het windmolenpark Lanakerveld waar het CDA plotseling met een motie kwam waardoor SPM, in een vroegtijdig stadium, voor een keuze werd gesteld om wel/niet met een collegevoorstel mee te stemmen.
In een dualistisch systeem, zoals een gemeenteraad tegenwoordig zou moeten functioneren, zou dit geen probleem moet zijn geweest.
Zoals echter al gemeld is er in Maastricht, m.i. althans, geen sprake van enig dualisme.
Een ander voorbeeld van het totaal ontbreken van dualisme was het feit dat de VVD-fractie in de media openlijk verklaart voorstander te zijn voor het oprekken van de zgn. 60-dagennorm op het Vrijthof, t.b.v. van o.a. het WK-wielrennen-dorp, maar bij een door de oppositie ingebrachte motie hieromtrent het college steunt en tegen stemt.
Het leukte de oppositie, ondanks diverse pogingen, nooit om een deuk in de coalitie te slaan.
Maar plotseling was daar het succes van de allerkleinste partij, de CVP.
Ik voorspelde het ongeveer 14 dagen geleden al.
Oorspronkelijk geplaatst door Pier
Bekijk bericht
Nu lijkt het erop dat men naar buiten toe begint te treden.
Wat de precieze aanleiding is waarom er nu plotseling naar buiten toe wordt gecommuniceerd is natuurlijk moeilijk te achterhalen, maar volgens mij heeft Bert Jongen, fractievoorzitter van D66, de eerste knuppel in het politiek hoenderhok geworpen.
Overigens zal een D66-er in Maastricht dat nooit doen als hij niet de rugdekking voelt van andere partijen.
Laat een ding duidelijk zijn. Ik weet niet alle details, maar hoor zo nu en dan iets van deze of gene.
Daarom waarschuw ik de lezer van dit stuk vooraf dat dit stuk geschreven is met mijn kennis van nu.
Ik ben graag bereid om e.e.a. te rectificeren als (hoofd)rolspelers mij daartoe kunnen overtuigen.
De oppositiepartijen in de Maastrichtse raad hebben al langer het idee dat het collegeakkoord potdicht zit en dat de coalitie, natuurlijk volgens een democratisch verlopen proces en dankzij het ontbreken van enige vorm van dualisme in de raad, bijna dictatoriale trekjes heeft.
Dat leidt natuurlijk tot frustraties binnen de meeste oppositiepartijen.
Bovendien kampt de grootste oppositiepartij in Maastricht, het CDA, intern ook met een grote leiderschapscrisis.
Zelfs de huidige coalitiepartner, de Seniorenpartij (SPM), sinds jaar en dag feitelijk een bloedverwant van het Maastrichtse CDA, begrijpt de keuzes van het zwalkende CDA-Maastricht niet meer.
Dit kwam overduidelijk aan het licht tijdens het debat over het windmolenpark Lanakerveld waar het CDA plotseling met een motie kwam waardoor SPM, in een vroegtijdig stadium, voor een keuze werd gesteld om wel/niet met een collegevoorstel mee te stemmen.
In een dualistisch systeem, zoals een gemeenteraad tegenwoordig zou moeten functioneren, zou dit geen probleem moet zijn geweest.
Zoals echter al gemeld is er in Maastricht, m.i. althans, geen sprake van enig dualisme.
Een ander voorbeeld van het totaal ontbreken van dualisme was het feit dat de VVD-fractie in de media openlijk verklaart voorstander te zijn voor het oprekken van de zgn. 60-dagennorm op het Vrijthof, t.b.v. van o.a. het WK-wielrennen-dorp, maar bij een door de oppositie ingebrachte motie hieromtrent het college steunt en tegen stemt.
Het leukte de oppositie, ondanks diverse pogingen, nooit om een deuk in de coalitie te slaan.
Maar plotseling was daar het succes van de allerkleinste partij, de CVP.
Opmerking