Met de kerst van 1930 was het verboden om kerstliederen door kinderen op straat ten gehore te brengen. Men vond het een vorm van uitbuiting als de kinderen op straat kerstliederen zongen, geld hiervoor kregen en de ouders zich een dröpke of sjöpke meer konden veroorloven in de kerstperiode. Ook was het niveau van de zanger(s)es(sen) alle belabberd. Het gezongen liedje eindige in vele gevallen in "balengerstreke". Daar waar nog eerst muzikale noten klonken gingen die later over in gebrul. Dus niet om aan te horen. Het onderstaande kerstliedje is van voor de 1e wereldoorlog.
Keersnach is e kinneke gebore
En et kreet ziech zwart en blow,
Et had zie kepke verlore
En et kreet ziech zwart en blow.,
Sus, sus, klein kindje teer,
Houd op en schrei niet meer,
Want het is voor Onzen Lieven Heeï",
Komt morgenavond weer.
Bron: http://resolver.kb.nl/resolve?urn=dd...7:mpeg21:a0132
-
Keersemes in Mestreech. (verhaal)
Slenterend en aof en tow nao oonder kiekent, leep Jules door de Groete Staat. 'T waor kaajd en vochtig weer.
In de kinderköpkes spiegelde de kiekoete alles wat oetgestald stoond.
Oetgestald. De Keersdaog. De daog boe väöl lui nao oetloerde.
Veur häöm hoofde 't neet zoe. Opkiekend zaog heer al dat sjoens dat ziech in de straot weerspiegelde in wérkelijkheid.
Watste allewijl neet allemaol kins kaope. Teminste este de duite daoveur höbs.
Heer in eeder geval neet. Levend vaan 'n oetkiering beteikend zuinig zien. In zien hoes stoond allein 't hoegnudige en nui kleier koch heer pas es de kringlaop winkel niks mie had wat häöm pasde.
Ouch 'ns lekker oet ete zaot t'r neet in.En oetnudigingen kraogste ouch al neet in zien situatie.
De kraag vaan ziene aofgetrampelde palto hoeger optrékkend en z'n han deep in de tesse, slófde heer wijer.
De lui rende häöm veurbij es of zie geine tied hadde. Tasse vol kemissies métsleipend.
Die wélle weer gouw naor hoes. Lekker werm en gezélleg met e glaas wien of e good book d'n aovend doorbringe.
Heer bleef 't liefste zoe lang meugelek op straot. Had heer teminste ouch lui um ziech.
Ze zagte wel niks tege h'm. Meh toch..........
Snakkend naor 'n tas koffie leep heer de Vroom in.
Mieljaar, wat waor 't sjoen gewore. 'T heet gét mage koste.
En dat allemaol um de lui nog mie aon te zétte um nog mie te kaope.
E pläötske boven in de restauratie aon de roet, gaof häöm de kans um op de lui "neer te kieke".
Neet létterlek natuurlek. En umgedreid, este lui naor bove loerde, keke ze tege h'm op.
Veur Jules 'n apaarte ervaring.
Heer knäöpde z'ne palto los en naom 'ne slók vaan z'ne koffie.
"Vindt geer 't good es iech aon eur täöfelke kom zitte"?
Jules keek op. "Meh zeker mevrouw" zag heer gauw. "Zét uuch".
'N neet oonknappe vrouw vaan roond de veertig héng häör kemissietas aon 'ne stool en gong tegeneuver h'm zitte.
"Vies hé menier, boete". "Zegk dat wel".
"Oonder 'n zonnebaank binne is 't noe beter verblieve es oonder 'ne perreplu boete" zag heer vruntelek.
Eve veel 'n stélte. "Ne mins moot toch gét metmake" verbraok ze 't stélzwiege.
"En ouch nog zoe vlak veur de fiesdaog", gong ze wijer.
Ze had duudelek behoofte aon e gesprek."Miene maan is pas gestorreve".
"Plotseling"? vroog heer belangstellend. "Och nein menier, 't is 'n crieme gewees.
Veur miech meh veural veur häöm! Noe is heer gelökkig op zien plaots.
Zoe zeet 't cliché teminste. En iech haw miech dao mer aon vas".
Ze nipte 'ns aon häöre koffie en Jules zaog dat ze nate ouge had.
"Heer heet 'n prachtige begrafenis gehad. Eederein waor dao."
"Meh och, iech bin uuch oongemerk aon 't opzadele met mien probleme".
"Vertelt meh röstig door mevrouw.'N probleem of verdreet weurt déks kleiner este 't kins deile mét 'ne aandere."
Gerösgesteld gong ze wijer mét vertélle. Gaondeweeg 't verhaol aonluusterend voolt Jules ziech allein mer gelökkiger weurde.
Wat had dat mins 'ne haop elend métgemaak. Daan liever minder kezjem.
Heer booj häör 'n tas koffie aon. Ze sloog 't aonbod aof.
"Bedaank dat geer höb wélle luustere. D'n hoond is allein en es dat te lang doort kin iech dalek goon dweile".
Ze pakte häör tas en deenblaad, winste Jules plezerige daog en leep naor d'n oetgaangk.
Heer zag nog "vaan 't zelfde mevrouw" en wis tegeliekertied dat 't bij 'ne wins zow blieve.....
Terwijl heer z'ne palto touwknuipde stoond heer op en vertrok ouch.
Deep weggedoke in ziene kraag, leep heer door de fiestelek verseerde Kleine Staat en Wolfstraot naor 't Slevrouweplein.
Heer bleef eve stél stoon bij de Keersstal dee boete op 't plein waor opgezat, veur dat heer de Slevrouw binneleep.
Dee Keersstal dat moos noe eigelek de kiekoet zien boe de lui zich aon zouwe mote vergape.
En ziech mooste aofvraoge of al dat materieële wel opwoug tege 't levesgelök.
Gezoond zien en 't materieel minder höbbe is dat neet belangrieker ?
Heer leep de kapel binnen, haolde 25 eurocent oet z'n tes en staok e keerske op.
Die vaan 50 cent waors get te deur.
'T zal toch neet zoe zien dat Slevrouw minder verhuringe deit veur 25 daan veur 50 cent!!
Neet alles is in geld oet te drökke, dach heer trök aon die oonbekinde vrouw in de Vroom.
"Zaoleg Keersemes" zag heer bijnao hel op en slenterde riechting hoes.
Wäörd zien vaan E.A.J. Schoenmaeckers
Leave a comment:
-
Een echte tranentrekker ...
"In de helverlichte straten van een groote stad kon men tusschen de stroom der menschen een meisje van een jaar of tien zien. Armzalig was ze gekleed, met een dunne halsdoek om die haar moest beschermen tegen de felle kou. In haar verkleumde handjes hield ze haar schortje vast, waarin verscheidene pakjes lucifers lagen. Af en toe riep ze: „Koopt, koopt lucifers!' maar niemand bekommerde zich om haar, ze hadden het veel te druk met de kerstinkoopen. Niemand hoorde het zwakke stemmetje van het arme bedelmeisje. Moe van al dat loopen en roepen zonk ze neer in het portaal van 'n groot winkelhuis. Ze stak een der lucifers aan om zich een beetje te verwarmen en viel even later in slaap. ...Toen zag ze in een korte droom een welgedekte kersttafel, met een kerstgans in het midden en het rook o zoo heerlijk, maar met dat ze wou toegrijpen, werd ze wakker. Ze stak een tweede lucifer aan en wederom zag ze iets heerlijks: een prachtige kerstboom. Toen ze weer wakker werd en de derde lucifer aanstak, zag ze haar moeder, die reeds 'n paar jaren dood was, naar haar toekomen. Ze pakte haar kind bij de hand en zei: „Kom maar mee naar den hemel en vier met mij het Kerstfeest."
's Morgens vonden de kerkgangers, die naar de Nachtmis gingen, haar dood in het portaal van het groote winkelhuis liggen; 't arme kind vierde het schoonste Kerstfeest in de hemel."
www.delpher.nl Limburgsch Dagblad 1931/03/01, december 1930. Chrysantheme.
Leave a comment:
-
Een eigentijds Keersverhaol aon de hand vaan Opajam is noe te zien op mien site Mestreechtersteerke.nl oonder de rubriek Opajam vertèld.
‘Zeiverklaos’ in de stal.
“Sjuif ‘ns get op diech” balkde d’n ezel riechting os. Heer waor gistere , nao ‘n laank rót te höbbe aofgelag, in de stal aongekoume. DE FEMILIE waor eve nog get wandele. Mária gong groet en leep op ’t lèste. De rit op d’n ezel had häör gein good gedoon. Evekes de beinekes strekke dus.
D’n os , dat moot gezag , naom wel hiel erg väöl plaots in in de stal. “Höbstiech noe altied get te balke” loeide d’n os. Laammeker. ‘Mote veer noe ech koej vrun weure’ zoe-es ze dat in Mestreech zègke . De bis koelek einen daag hei. Daan smetsj iech te zier oonder ’t trökknawwele , daan weer, löp teväöl zeiver oet miene moond . Of iech eet te slókketeg en noe num iech weer teväöl plaots in . Kinne veer noe ech neet , zoonder vreigel nevenein leve?.”
”Diech gedreugstich zjus wie de mins. “ góng d’n ezel weier “Die höbbe ouch altied vreigel oonderein. En es get te slókke vèlt zien ze debij.”
“Dat zal daan wel “ repliceerde d’n os, mer dat nump nog neet weg datste ’n irritant ezelke bis. Evels veur miech in eder geval.”
“Gistere zaotste nog mèt d’n hiel höbbe en hawwe in de voorbak dee veur miech bestump waor”, enzelde d’n ezel weier. Euver slókke gesproke.En daobij veer zien hei in Bethlehem en neet in Mestreech! Diech mèt d’n spreuke ……………”..
Dao had d’n os neet vaan trök. Heer had gistere zoenen hoonger dat heer inderdaod neet oet de voorbak vaan d’n ezel kós blieve. ’t Hui en de eppelkes .Heer kós ’t neet laote ligke. En wie d’n ezel eve d’n aandere kant oploerde had heer binne ‘n mum vaan tied alles in z’ne gieles gehojd.
“Euver op ‘ne mins liekene gesproke “gong d’n ezel wijer. Iech had gistere ‘nen druim dee zjus ‘t tegendeil bewijs . Höbste al ‘ns gedruimp vaan ‘ne Keersmert ? Nein ? Nou ,iech wel.” “Iech weet neet ins dat zoeget besteid ” , knawwwelde d’n os.
“ ‘ne Keersmert “, balkde d’n ezel , “weurd gehawwe - evels dat druimde iech dus - umdat de luikes op deez eerd alvas in de stumming gebrach mote weure veur Keersmes”.
“In mienen druim begóste ze dao al mèt zoe roond September. Sjijns waor de kommérs bang dat de luikes neet op tied in de zjuste stumming kaome um hun portemenee te trekke.Want dao geit um”.
Wat waor iech blij toen iech wakker woort zègk. Wat ‘ne tralala op dee mert . Wat dao stoond oetgestald. Neet te geluive. ’t Had niks , mer daan ouch hielemaol niks mèt Keersmes te make. ’ne Kitsjkraom dat wèlste neet wete. En daan dat ete,ete en nog ‘ns ete. Vaan gevölde kwartel tot gevölde kalkoen.En alles wat dao tösse ligk.”
“M’ne leve Slivvenhier ( heer loerde mèt haaf geslote ouge eve nao d’n hiemel en prevelde ; “Nump miech neet koelek.”), m’ne gooje leve Slivvenhier, wat dao gesjlók woort ! Dao zouws diech , m’ne bèste os, mèt dien hiel femilie e jaor laank vaan kinne ete. Waffele - werm of kaajd, mèt en zoonder sókker , pralienes, braod-weurs,gebakke vès, petatfrit. Te väöl um op te numme. Laot stoon um op te ete!”
“Iech druimde dat ‘t fies – op d’n daag dat Slivvenhier ’t levensleech zuut – allein mer weurt gevierd mèt veurnaomelek ete en drinke.Nao de kerk goon? Dat waor vreuger. Allewijl hoof dat neet mie…..”.
“Noe waor dat ‘nen druim.Mer iech bin bang” gong d’n ezel weier, “dat es astrein ’t kinneke gebore is , ‘t ouch ech zoe geit.”
”En kiek us noe. Hui en e eppelke in ‘ne ermeujetege stal örgens in ’t veld. Verrekkend vaan de kaw. Wie iech dao zoe roondleep – in mienen druim nog altied - dach iech ;” Ezel , d’n os zag daan wel datstiech op de mins liekendes en dat zal daan ouch wel ,mer heer zellevers , d’n os , liekend nog mie op de luikes op deez eerd. Al is ’t allein mer door zien eetgedrag ! . En daan is dat wat iech zaog nog mer e veurpreufke vaan wat nog koume geit. Iech zeen in mien gedachte de luikes al aonzitte aon ’t Keersdiner. In de kiekoete vaan de restaurants hónge de menu-kaarte mèt de lekkerste menu’s .Lek vinger lek dom. Dat wel. En hei en dao woort al veur die diners aofspraoke gemaak. ( Daan höbbe ze thoes neet zoe väöl werrek….) zagte ze ! Wiezoe hoeseleke gezèllegheid??. Kinstedich veurstèlle, dat iech blij waor toen iech wakker waor. En neet um alles wat iech op dee mert had gezeen . Nein, mer dat iech toen drachter koum dat ‘t gelökkeg mer ‘nen druim waor gewees...”
“Zouw dat in werkelekheid ouch zoe goon?”, vroog d’n os verpópzak.
”Nogmaols .Iech druimde “ ,balkde d’n ezel .”Mer de mins e bitsje kinnende , höb iech gein inkele rei um dao-aon te twiefele” .
“Sjjjjjttt” ,fluusterde d’n os zeiverentere vaanoet ’t struu “Sjjjjjjjt Dao koume de luikes trök.”
Joep waor mèt Mária e stökske goon wandele in d’n naoventrint. ’t Waor oonderdehand al duuster en ze hadde gezeen dat de herders hun sjäöp aon ’t tèlle waore. ’t Wachhawwe kós beginne. En trouwens , ouch Mária en Joep waore aon rös touw .
“Iech waor al bang dat geer verdwaold waor” balkde d’n ezel. “ Joep maakde e gerösstèllend teike nao d’n ezel en toende ziene wandel -TomTom aon d’n ezel……..
“Zo, daan kin iech noe eindelek ouch goon slaope” knawwelde d’n os. Heer dreide ziech ‘ns lekker in ’t stru en kós neet naolaote toch tegen d’n ezel aon te kroepe. Heer zeiverde nog get en sloot z’n ouge.Mer neet veur lang,
In die nach woord Slivvenhier gebore. De herders in ’t veld hadde de bouzjies zien branne in de stal en huurde e kinneke jenke. Ze koume nuisjiereg korterbij um te kieke wat aon de hand waor. Verpópzak loerde ze nao ’t prèl gelök in de krib. Ze hadde sjäöpkes mètgebrach, um ’t kinneke te werreme en nog get wortele en aander greunte veur de Femilie. D’n os , oonderwijl wakker gewore door de vieziet , zaog wie ze de greunte aon Joep gaove. Heer kós niks draon doen mer weer leep ‘m de zeiver oet z’ne moond. D’n ezel keek nao häöm en rappeleerde zich d’n druim euver de Keersmerret mèt alles drop en draon… Heer zag mer niks dao-euver. Eine moot toch ’t veurbeeld geve.
Rös , vrei en beheersing , dat waor de kemissie die die twie aon dit Keersfies verboond. En zoe’n wezes neume ziech evels . ‘nen ezel en ‘nen os ……………!
’t Woort nog hiel drök deen daag roond en in de stal.
Leave a comment:
-
Wellicht zijn al die sparren de opvolger van de maretak in onze streken?Leave a comment:
-
Waar komt de kerstboom toch vandaan. Onderstaande verhaal onverkort overgenomen
De Kerstboom, zonder welke onze Duitsche en Engelsche buren zich geen Kerstfeest kunnen voorstellen, heeft al sinds jaren ook in ons land burgerrecht verkregen. Omtrent den Kerstboom bestaat een zeer aardige legende. Volgens dit verhaal zond God den Heiligen Ansgarius naar de woeste Vikings om ook hen tot het Christendom te bekeeren. De heilige was vergezeld van de drie boodschappers, Geloof, Hoop en Liefde.
Deze drie nu staken een boom aan, opdat door het vlammen van het vuur de aandacht der Vikings zou worden getrokken en zij naar de woorden van Ansgarius zouden komen luisteren. Zij zochten een boom, welke hoog was (in de hoop op hooge verwachtingen) en welke zoo ruim was als de liefde en die aan eiken tak het teeken des kruises droeg. Na lang zoeken vonden de drie boodschappers den den welke zij als eenige boom aantroffen, welke al deze eigenschappen in zich vereenigde. Zoo was dus de „Kerst"-boom (van kerstenen) ontstaan.
Hoewel de Kerstboom zoo onafscheidelijk met het Kerstfeest verbonden is, heeft hij naar verhouding een kort verleden achter zich Volgens deskundigen is het gebruik van den Kerstboom nog van vrij jongen datum. De bekende Zwitsersche onderzoeker prof. Arnold Meyer heeft uitgevonden, dat de oudste oorkonde over het gebruik van den Kerstboom dateert uit het jaar 1605. In dat jaar deed de Kerstboom zijn intrede te Straatsburg. Men trachtte toen het uiterlijk van het Kerstfeest te verfraaien door denneboomen met veelkleurige papieren rezen, appelen en suikerwerk te versieren. Later ging men er toe over brandende kaarsjes in de boomen aan te brengen, welk gebruik volgens de overlevering ook bet eerst te Straatsburg werd toegepast.
Langzamerhand verspreidde de Kerstboom zich van den Elzas door geheel Duitschland, waar hij zich een enorme populariteit verwierf. In Berlijn werd de Kerstboom omstreeks 1810 ingevoerd.
In den oorlog van 1870 maakten de Franschen voor het eerst kennis met den Kerstboom, doordat de Duitsche soldaten in Frankrijk het Kerstfeest vierden. Na dien oorlog werden de Kerstboomen ook in Frankryk vrij algemeen.
Door Maria Dorothea van Wurtemberg, derde vrouw van den aartshertog Jozef, werd in 1819 de Kerstboom in Hongarije ingevoerd. In Zwitserland en Italië schijnt de Kerstboom eerst veel later te zijn doorgedrongen. In Italië is de Kerstboom ook thans nog lang niet algemeen; alleen in Noord-Italië treft men hem veelvuldig aan.
Wanneer de Kerstboom voor het eerst in Nederland werd gebruikt, valt niet met zekerheid te zeggen. Duitschland is nog steeds het land van de Kerstboomen. Er is haast geen huisgezin denkbaar, waar men op Kerstavond niet een versierd denneboompje, al is het ook nog zoo klein, aantreft.
In Berlijn alleen worden jaarlijks circa 1 miljoen Kerstboomen verkocht en in geheel Duitschland ongeveer 18 a 20 miljoen. Deze boomen zijn hoofdzakelijk afkomstig uit de dichte dennebosschen van Beieren, Thüringen en Sleeswijk-Holstein. Ook uit het Zwarte Woud komt menig boompje.
In Engeland werd de Kerstboom ingevoerd door hertogin Mary van Gloucester op het Kerstfeest van het jaar 1857. Nog algemeener dan de Kerstboom zijn in Engeland de Kerstkaarten. Het is in dat land nl. gewoonte, dat familieleden en vrienden elkaar met Kerstmis een Kerstgroet zenden. Een oud volksgebruik is dit evenwel niet, daar de eerste Kerstgroet van dien aard in het jaar 1844 door den schilder W. A. Dobson, lid van de Royal Academy, op een stukje bordpapier werd geteekend. De teekening gaf een voorstelling von een vroolijken maaltijd op het oogenblik, dat op de afwezige vrienden werd gedronken; aan een van zijn vrienden zond de schilder deze kaart. In zijn kennissenkring vond deze gewoonte spoedig navolging en thans worden jaarlijks ongeveer dertig miljoen kaarten als Kerstgroeten verzonden.
Begrijpelijkerwijze verschaft dit gebruik aan heel wat menschen werk; in de Kerstweek worden op de postkantoren legers van werkloozen belast met bet stempelen en sorteeren van deze kaarten, terwijl ook voor de bezorging hulptroepen moe ten worden gerequireerd.
www.delpher.nl Limburgsch Dagblad van 24-12-1931Leave a comment:
-
Kan het niet laten, je vindt de mooiste verhalen
in het oude Boschstraatkwartier, nu het levensverhaal van Graduske en Trees.
De internetlink naar Veritas 23-12-1944:
http://kranten.kb.nl/view/text/id/dd...3Ap005%3Aa0061
't Keend. Keersvertèlling.
Ze zaote tegeneuverein mèt doezend gedachte. Graduske en Trees, maan en vrow. Alleon de taofel stoond tösse hun in. Op die taofel waor zog sjus Graduske z'n voes neergekaome, mèt tot heer sjrieuwde : „Noonde mieijaar, en nee gei woord mie, versteste, gei woord mie. leoh laot miech neet langer besallemandere". Dr waor gei woord mie gevalle. Trees loerde de vinster oet en Graduske aögde oonaofgebroke nao de kachel. Ze waore al twie en twintig jaor getrojt, Graduske en Trees. Twie en twintig jaor laank hadde ze 't same klaor gekrege, met alles te deile: leef en leid. Wie ze trojde waor 't netuurlik vieve-le-vink gewees. Es Graduske mèt ze wèrrek op 't pottefebrik klaor waor, leep heer, zoe hel es z'n krom beinsjes 't touleete, nao hoes tow, boe Trees op 'm wachde. Wat waor dat toen 'ne gouwen tied gewees. Veural wie ze hun ierste kinneke verwachde. De lui zachte tot 't hun nog wel ens zow opbreke, want die leefde, nein, dat waor te èrreg. Meh Graduske en Trees trokke zich vaan de lui niks aon en deege wie hun hart 't hun ingaof. Wie Nètteke gebore woort, wis Graduske van gekkigheid niks beter te doen, daan de wijsvrouw, oongevraog op haör dikke bleike wange te pune en daonao op de taofel te springe en z'ch wie 'nen herleking aon te stelle. Eedere bekinde, dee heer op straot tegekwaom, mos gehowwe en gesilage 'ne pot aait mèt 'm goon drinke, mèt 't gevolg, tot heer 's aovends zoe zaat waor, tot 'r 't keend veur z'n vrow, en z'n vrow veur 't keend aonzaog. Trees waor in de zevenden hiemel gewees um 't keend en auch um haör Graduske. Drei weke later kaome ze Netteke hole. Graduske en Trees waore neet te truuste. D'n dokter had gezag tot 't toch mèr e kröppelke zow gewoorde zien. De ha-rtklepkes hadde gein sjarneere gehad, meh mèt dat alles waore de awwers 't leefste wat ze op de wereld hadde kwiet. D'n tied doog ze wèrrok en de twie berösde. „'t lerste höbbe veer aon Slivvenier kedo gedoon," zag Trees en Graduske verzekerde: „Meh de tien die nog kaome, zien veur us." Ze wachde geduldig, jaore laank. Winters en zomers ginge veurbei. Wat néét kwaom waor 't twiede kinneke. Graduske woort zeenewegtig devaan. Es heer 's aovends mèt Trees oonder 't lampleech zaot, kós heer, zoonder gèt te zègke, op enne meneer nao haör kieke, tot ze traone devaan in haör aoge kraog. Ze deege bèlweeg en gaove, ter iere van Sint Antonius, broed aon dn erreme. Niks hollep. Ze truusde zich door eerderkier opnuü 't geval te vertèlle, boe de awwers iers nao vieftien jaor 't ierste gekrege hadde. Meh wie 't wachte zestien jaor gedoord had, verloor auch dit leechpuntsje zn weerde en woord Trees 'n vrow die ziech gans aon Gods wèl had euvergegeve en Graduske "ne veroete maan dee bleef hope. Graduske woort opstendig en wie heer 't weer ens te pakke had, gaof 't Slivvenier de sjöld vaan de ganse mikmak en gong z'nen eige weeg. Trees merkde 't in 't begin neet, um tot Graduske 's Zoondags zag tot er nao de late Mès ging, meh wie Trees ziech 's verslaope had en mèt haöm mèt wow goon, waor d'n aap oet de mow gekaome. Geleutige, dat waor "n oontdekking veur Trees gewees. Graduske had wel 'ne roeie kop gekrege en stoond te stamele, mèh waor toch, inplaots vaan nao de kèrrek nao de kaffee op dn hook gegaange. D'r waor gein Trees en geine Pestoer kepabel urn haom tot aander gedachte te bringe. Venaovend waor Trees weel begonne. „Buig toch d'ne stiefkop", had ze gezach, „mörrege is t Keersemes en eus ingelke in d'n hiemel...." Weyer waor ze neet gekaome, want mèt de voesslaag op taofel had heer verzekerd, gei woord mie treuver te wèlle huure. Ze zaote noe in de vreuge sjiemer tegeneuverein te mótse. t Waor stel. De aw klok tikde de seconde. Wat waor dat?... Bezeuk?... e Zach klöpke op de deur, die daonao opeging, deeg hun opkieke. 'n Jong vrow, met e laank sniewit kleid aon en 'ne gouwe glans um hèur gans lief, kwaom nao binne. „Versjrik uuch mer neet", zach ze tege Graduske en Trees, die met groete aoge in hun versjrikde geziechte haöm aon zaote te stare, want iech bring uuch groet nuijts Venach weurt e Kinneke gebore, dat alle minse kump verlosse. En noe kom iech uuch oetnudige um nao de Kèrrek te kaome en 't Keend in eur hart te oontvaange." „Veur... us...!" 't Waor alles wat Graduske oet zn keel kraog gepeers. „'t Keend weurt gebore veur alle minse, dus auch veur eur twieë", zach d'n ingel, mèt n stum wie de sjoenste meziek en nao e vruntelik knikske, ging zie weer weg. Graduske en Trees hoorten haör op de deur vaan hun naoberse klop en eve later d'n trap nao de twiede verdeeping opgoon. Dao woenden auch nog drei hoeshawwes. „Ze liekende sjus op Nètteke", snagkde Trees. „Mesjien...." Toen kós Graduske zn traone auch neet mie tegenhawwe. In alle vreugte, wie nog gein levende ziel op straot waor, stievelde 'ne maan en 'n vrow de Boschstraot op. Ze goonge 't Keerskeent in hun harte oontvaange en kaome zoe vreug, umdat Graduske iers nog z'ne ketel mós sjoore.
Sjesco.Leave a comment:
-
Als je een artikel heb geselecteerd dan kun je het met een van de buttons omvormen tot een soort van worddocument. Je komt dan in de tekst enkele fouten tegen, dus alles controleren. De tekst kopiëren en plakken in de discussie, klaar. Je hebt ook nog de mogelijkheid om er een PDF file van te maken, maar die zijn te zwaar om ze in te voegen in MO.Oorspronkelijk geplaatst door Wigo Bekijk berichtDie mag je dan best ook met ons delen !
Leave a comment:
Leave a comment: