Mestreechteneer, maar niet van geboorte

[SJEF †]

Is dat ook een beeldhouwer?

[SJEF †]

Leeft hij nog en is zijn naam reeds genoemd maar dan met betrekking tot een ander onderwerp?

[SJEF †]

Is het soms Frederick Franck; schilder, beeldhouwer en schrijver?
Maar die is toch in Sint-Pieter geboren?

[SJEF †]

Was de man op de foto naast beeldhouwer ook een beoefenaar van andere beeldende kunsten?
Of had hij naast het beeldhouwen een totaal ander beroep?
Woonde hij in Maastricht?
Werkte hij in Maastricht?
Is hij in Maastricht gestorven?
Staan er beeldhouwwerken van hem in Maastricht?

[SJEF †]

Nu valt het muntje.
Maurice Nijsten heeft een film over zijn werk gemaakt en is door L1 uitgezonden.
Het is G?ne Eggen natuurlijk.
G?ne Eggen werd in 1921 geboren te Ulestraten.
In 1943 trok hij naar Amsterdam om te gaan studeren aan de Rijksacademie voor Beeldende kunsten.
Zijn grote leermeester was professor Heinrich Campendonk.
Karel Appel, Corneille en Pieter Defesche waren jaargenoten van G?ne.
Na zijn studie aan de academie kwam hij weer terug in Ulestraten, waar hij tot zijn dood in 2000 woonde en werkte.

Zijn zoon Frans Eggen werd na vele omzwervingen ook beeldhouwer in 1994.
Hij overleed in 2003.

[SJEF †]

[parel]

Luc Wijnands wethouder

[SJEF †]

En dat is juist, parel.
Kom maar eens met een moeilijkere opgave
*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=
Curriculum Vitae Luc Winants

Naam: Winants
Voornamen: Lucas, Maria, Chretien
Geboortedatum: 9 januari 1964
Geboorteplaats: Heerlen
Burgerlijke staat: gehuwd, (vader van 2 kinderen)
Opleiding: Hogeschool Katholieke Leergangen Sittard, lerarenopleiding.
Vakken: geschiedenis, aardrijkskunde, diploma 1990.
Thema eindscriptie: "toeristisch/recreatieve groei verantwoord'.
Deze scriptie beschrijft de zoektocht naar een juiste balans tussen de uitbreiding van toeristisch/recreatieve voorzieningen en de bescherming van de landschappelijke waarden in het Zuid Limburgse Heuvelland.
Vooropleiding: Havo, diploma 1985.

Management leergang "Publiek Domein, leidinggeven aan samenwerkingsprocessen, integraal management" 2001-2002, gemeente Maastricht.

Werkervaring:
Hoofd bureau buurtgericht werken, gemeente Maastricht 2001- 2006
Hoofd afdeling Stadstoezicht a.i. oktober 2005 -2006.
Stadsdeelleider gemeente Maastricht, stadsdeel centrum en stadsdeel zuid oost, 1999-2001.

Directeur stichting buurtbeheerbedrijf De Maaspoort Maastricht 1995-1999.
Werkzaamheden: een combinatie van zakelijke en sociale dienstverlening, arbeidsmarkttoeleiding en arbeidsmarktbemiddeling.

Agoog bij de stedelijke stichting voor welzijnswerk Trajekt in Maastricht.
Taken: onderwijsvoorrangswerk, het organiseren van inspraakprocessen en ondersteuning aan buurtraden en buurtonderzoek, 1991-1995.

Docent geschiedenis, aardrijkskunde aan enkele scholen in Maastricht in het voortgezet en voorbereidend beroepsonderwijs 1990-1991.

Publieksvoorlichter Stadsschouwburg Sittard 1986-1990.

Secretaris van de medezeggenschapsraad van de Hogeschool Katholieke Leergangen in Sittard 1987-1990.

Politieke functies
Gemeenteraadslid/fractievoorzitter D66 in de gemeenteraad van Sittard
Periode 1990 ? tot aan de herindeling januari 2001.

Lid van de gewestraad Westelijke Mijnstreek
Periode 1994 ? 1998.

Burgerraadslid CDA gemeente Sittard-Geleen .
Periode 2003-2004.

Lid van de strategiegroep CDA Sittard-Geleen
Periode 2004 - 2006

[SJEF †]

Vivian Boelen

Met twee beentjes in de Maas.

De look en de voice.
Ze is bekend van presentaties op radio en tv.
Van haar warme stem als voice-over bij tal van documentaires.
Opgegroeid in Maastricht.
Voorheen Sweet Sixteen, maar nog lang geen Golden Girl.
Vivian Boelen (Amsterdam, 14-02-1956) wil haar carri?re het liefst voortzetten aan de haar zo geliefde Maas.



SMEULENDE KOLEN
„Feitelijk ben ik geen Limburgse.
Ik ben geboren in de Van Eeghenstraat in Amsterdam.
Mijn vader was assuradeur.
Toen ik acht maanden was, verhuisden we naar Bussum.
Dat feest duurde niet lang.
Mijn moeder nam de kuierlatten, terug naar het zuiden, waar ze was opgegroeid.
Het huwelijk was kapot.
Mijn moeder was een echt Limburgs meisje.
Ze was pianiste.
Op een dag speelde ze met het Concertgebouworkest.
Mijn vader zat in de zaal.
Hij een lieve maar dominante man, mijn moeder een klein meisje uit het zuiden, dat prachtig piano speelde.
Daar zette hij zijn zinnen op.
That’s the one.
Even snel was het ook weer voorbij.
Mijn oudere broer en ik gingen met moeder mee naar het zuiden.
Ik heb het niet als een drama ervaren.
Wij woonden tijdelijk bij mijn opa, in Kerensheide, waar nu de kraker van DSM staat.
Hij was kassier in de mijnen, betaalde de arbeiders elke vrijdag.
Ik had een hele tijd zicht op de mijnen.
Ik ken de lucht van de mijnen.
Die hing bij ons in huis.
Het rook altijd naar smeulende kolen.
Lekker.”

MISDIENETTE
„Ik ben behoorlijk katholiek opgevoed.
Mijn moeder speelde orgel in de kerk en ik zong in het koor.
Toen we naar Maastricht verhuisden, werd ik zelfs de eerste vrouwelijke misdienaar van Nederland.
Een misdienette.
Dat woord hebben ze voor de gelegenheid uitgevonden.
Mijn moeder speelde orgel in de St Josephkerk, in Belfort.
Daar hadden ze een moderne pastor, die op een dag tegen mij zei: ik zie niet in waarom jij geen misdienaar kunt zijn.
Ik liep ook samen met hem hand in hand naar de kerk.
Begin jaren zeventig.
Dat was toen not done.
Niet voor niets is hij later uitgetreden, trouwde hij en kreeg hij kindertjes.
Eigenlijk was dat mijn eerste media-optreden.
Vivian de misdienette, het stond groot in de kranten.
Een meisje met twee lange staartjes.
Ik was heel fanatiek met de kerk.
Toen ik een jaar of zeven was, heb ik een periode gehad dat ik vond dat ik elke dag voor schooltijd naar de kerk moest.
Tot ik een keer flauwviel.
Waarom ik het deed?
Ik had net mijn communie gedaan en kreeg het idee dat ik iets moest terugdoen.”

BOERDERIJ
„Muziek is altijd belangrijk geweest in mijn leven.
In het leven van de hele familie trouwens, waarbij mijn achterneef Andr? Rieu – onze oma’s waren zusjes – er verreweg het meeste mee doet.
Ik ben echt trots op hem.
Ik zat op de muziekschool Bonnefanten.
Algemene muziekvorming, dwarsfluit.
Ik zong veel.
Later kwam ik terecht in het koor van Sweet Sixteen van Lex Karssemeijer.
We waren toen net weer verhuisd, nu naar Bussum.
Geweldige tijd met Sweet Sixteen, van mijn vijftiende tot mijn achttiende.
Ja dat is Peter en andere leuke liedjes gezongen.
Zonder Gooise ‘r’.
Als achtergrondkoor voor een bekende solist.
En dan hadden we ook nog onze eigen optredens.
Sweet Sixteen was een heerlijke tijd.
’s Zomers werd er een boerderij in Lochem afgehuurd.
Om vakantie te vieren, maar ook om te zingen.
Met z’n allen.
Sweet Sixteen was semiprofessioneel.
Iedereen denkt dat een Sweet Sixteenmeisje een bepaald soort meisje is.
Je moest een beetje kunnen zingen en beschaafd spreken.
Dat was het.
Nou, dat kon ik wel.
Een echte sopraan.
Was ik.
Nu zit ik uiteraard ietsje lager.
We hebben onlangs een re?nie gehad.
Heerlijk was het weer.”

VERONICA
„In Amsterdam ben ik een opleiding tot tolk/vertaler gaan doen.
Leefde van het werken op een rondvaartboot.
Ik liep Frans van de Beek tegen het lijf.
Veronica was net aan land.
Ik had al een pr-opleiding gedaan.
Frans vroeg mij de persdienst bij Veronica op te zetten.
Een echte pionierstijd.
We gingen van aspirant-omroep naar C-omroep naar B-omroep.
Ik heb er zoveel meegemaakt, zoveel geleerd.
Ik ging er filmzaken bij doen.
Werd hun eerste vrouwelijke omroepster.
Presenteerde uitzendingen.
Maakte kinderprogramma’s.
Twintig uur per dag werken.
We waren een kleine club workaholics.
De beslissingslijnen waren zeer kort.
Uiteindelijk was er maar ??n man die besliste.
Rob Out.
Out riep ‘ja’ of ‘nee’.
Het was geweldig of het was helemaal niks.
Rob kon lekker ongenuanceerd iets wel of niet leuk vinden.
Hij deed dat voor tv.
Lex Harding hetzelfde voor radio.
En dat was dan het beleidskader bij Veronica.
Makkelijk en overzichtelijk.
Ik heb er een geweldige tijd gehad.
Heb er Tinus leren kennen, Tineke de Nooij.
Met haar ben ik nog steeds dik bevriend.”

TROTS
„Het was ??n grote familie.
Wij tegen de rest.
In de piratentijd waren we iedereen ver vooruit.
Maar nu moest er op legale wijze iets teruggewonnen worden, binnen het bestel.
Ik was 21 jaar, een blond ding met lang haar tot op de billen.
Ik moest me waarmaken in een wereld, die ik niet kende.
Waar ik trots op ben, is dat ik samen met collega Onno Rijpma de actie ‘Save the Whale’ naar Veronica heb gebracht.
Het was in 1978.
Greenpeace was toen net als wij een jonge organisatie.
En ik heb dat samengebracht.
Die jongens van Greenpeace had ik eerder ontmoet in Londen.
Ze werden geleid door een Harry Potter-jongetje, vanuit een zolderkamer.
Toen de Amerikaanse oprichters naar Nederland kwamen, sliepen ze bij mij in de tuin, in tentjes.
We hebben twee en een halve ton voor Greenpeace opgehaald.
En daar hebben ze toen de Rainbow Warrior van gekocht.
Toen was ik toch wel een klein trots meisje.”

GEEN TERRI?R
„Veronica werd een grote organisatie.
Dan krijg je een assistent, die zich met je agenda gaat bemoeien.
Kan ik niet tegen.
Ik wilde klussen erbij doen.
Linten doorknippen, shows, bedrijvenwerk, het schnabbelcircuit.
Dat mocht Out wel.
Harding ook.
Maar ik niet.
Ik zei tegen Out: ik ga voor mezelf beginnen, ik zie wel waar het schip strandt.
Op 1 januari 1980 ging ik weg bij Veronica.
Half januari zat ik al helemaal vol.
KRO, NOS, Van Kooten en de Bie, het Songfestival, radioprogramma’s als Homonos.
De bal van de verscheidenheid is gaan rollen.
En die is blijven rollen.
Gelukkig maar.
Want ik ben een hele lousy acquisiteur voor mezelf.
Een manager heb ik niet.
Was ook nooit nodig.
Bovendien wil ik zelf mijn agenda bepalen.
Niet handig misschien.
Als je vijf jaar weg bent bij RTL4 en geen twintig meer bent, dan is Hilversum niet echt makkelijk hoor.
Ik ben een waterman, geen terri?r.
En dat heeft consequenties voor mijn acquisitie.
Als ik voor jou dingen moet doen, dan doe ik dat voor tweehonderd procent en sleep ik er alles uit.
Voor jou ben ik wel een terri?r, kan ik wel bijten.
Voor mezelf niet.
Ik kan morgen zo stofzuigers verkopen, maar als die dingen geen kwaliteit hebben, dan houdt het op.
Ik kan niets verkopen, dat niet deugt.”

HANDELSWAAR
„Mijn stem is mijn handelswaar.
Als je ouder wordt, kan je hoofd je in de weg gaan zitten, maar je stem blijft je stem.
Ik vind trouwens dat mijn kop er nog best mag wezen.
Dat vinden ze in Brabant gelukkig ook.
Daar presenteer ik wekelijks met veel plezier een talkshow.
En radio is ook een geweldig medium om voor te werken.
Ik heb nu de Maxgerechtigde leeftijd bereikt.
Maar ik vind van mezelf dat ik nog lang niet uitgerangeerd ben.
Waarom ik niets in Limburg voor L1 doe?
Waarom Hollandse meisjes gekozen als presentatrices, terwijl ik hier mijn roots heb en de taal spreek?
Waarom zit ik daar niet?
Dan moet je een terri?r zijn, h?.
Mijn sterkste punt is tegelijkertijd mijn zwakte: ik ben breed inzetbaar.
Er is ook een mentaliteitsverandering in de media opgetreden.
Er wordt niet altijd meer gekozen voor kwaliteit.
Ik zie een hoop dingen op tv gebeuren, waarvan ik in alle bescheidenheid denk: dat kan ik beter.
En dan zit ik thuis.
Dat is jammer.
Omdat ik geen 35 ben.
We zijn nog steeds geen Duitsland, Engeland of Amerika.
Daar hebben ze respect voor mensen die lang in het vak zitten en kwaliteit brengen.
Die zitten er allemaal nog.
Larry King, mooiste voorbeeld.
Hun ervaring is wat waard.
In dit land niet.
Want de adverteerders zeggen: het leven houdt op met 39.
En dan kun je het nog een beetje rekken tot je 45ste, maar dan is het, op een doodenkele uitzondering na, ook meteen afgelopen.”

ROTJOCH
„Neem zo’n IP, de reclamejongens van de omroep.
Een paar jaar geleden was er een persconferentie van RTL.
Staat daar zo’n blaagje van 22, 23 van IP.
Letterlijk zei hij: mensen van boven de 50, die veranderen niet meer, dus daar hebben wij als reclamemensen niets aan.
Toen zei ik: fuck you, ik ga het je bewijzen.
Toen was net Paradontax op de markt.
Ik heb er twintig gekocht.
Tien daarvan gegeven aan 50-plussers die ik kende en tien gewoon aan mensen op straat, van wie ik naam en telefoonnummer noteerde.
Een half jaar later ben ik ze gaan bellen.
Eentje had inmiddels een kunstgebit, maar van de overige negentien gebruikten er zeventien nog steeds Paradontax.
Ik haat rapportjes schrijven, maar toen heb ik het w?l gedaan, naar dat betwetertje, waar hij bleef met zijn theorie.
Nooit meer iets van vernomen.
Schijtlaars.
Nu heeft zelfs RTL een website voor 50-plussers”

RODE JURK
„Voor je publiek blijf je – zoals dat heet – een BN’er.
Je bent toch vele jaren hun huiskamer binnengekomen.
Ook voor de pers blijft dat zo.
Ik sta regelmatig in de bladen, omdat ik wel eens op een feestje of een opening kom.
Ik trek dan meestal iets aan waar ik op dat moment zin in heb.
Ik laat me niet leiden door het modebeeld.
Daar word ik af en toe voor gestraft.
In ??n van die bladen heb je een rubriek, waarin een couturier garderobes bespreekt.
Soms krijg ik een negen en soms krijg ik een twee.
Laatst had ik een rode jurk aan, voor een lunch in Krasnapolsky.
Nou, die lange rode jurk, zoiets gedateerds had de couturier toch zelden gezien.
Het zal wel.
Het interesseert me echt geen bal.”

GOLDEN YEARS
„Ik wil vooral dingen doen met inhoud.
Seminars en congressen leiden bijvoorbeeld.
Heb medische programma’s gedaan op tv.
Veel van opgestoken.
Het is niet voor hypochonders.
Maar ik ben ook het tegendeel van een hypochonder.
Als iemand tegen mij zegt: goh, ik heb een gek vlekje op mijn tong, dan zeg ik: nou, lekker laten zitten als het niet groter wordt.
Ik heb zo vaak mensen zien sterven die heel gezond leefden, dat ik denk: just let it be.
Geniet maar zolang het kan.
Ik rook een sigaretje, ik drink een glaasje wijn, ik doe waar ik zin in heb.
Heb plezier in mijn leven.
En ben nog lang niet uitgeleefd.
Ik ben een echt watermens.
In Maastricht zat ik ook altijd met mijn twee beentjes in het water, in de Maas.
Een andere plek dan aan het water te wonen is er voor mij ook niet.
Ik woon al jaren, nu samen met mijn hond, op de woonboot in Loosdrecht.
Mijn relatie is voorbij, na achttien jaar.
Kinderen hebben we niet.
Ik heb niets tegen kinderen.
Als het me was overkomen, was het ook goed geweest.
Maar er staat veel vrijheid tegenover.
De combinatie in mijn leven is nu Loosdrecht, Maastricht en veel op reis.
Het liefst zou ik zoveel mogelijk in Maastricht doen, in Limburg.
Hier woont mijn moeder.
Hier ben ik begonnen.
Hier ligt mijn hart.
Ik ben een echte francofiel.
In Maastricht proef je van het zuiden.
Als ik in de Karkol kom, een heerlijke kroeg, waar allemaal van die authentieke Maastrichtenaren komen, dan zingt iedereen allemaal nog lekker Frans mee, hoor.
Op het graf van Gaston, de laatste grote liefde van mijn moeder, staat alles nog in het Frans.
Dit gedeelte hoort eigenlijk ook helemaal niet bij Nederland.
Het is eigenlijk La Belgique.
Ik zat jaren in de jury van het Zaate Hermenieke Concours.
Ik ben altijd blij als ik weer in Maastricht ben.
Deze stad is heel erg van mij.
Ik wil graag aan de Maaskant blijven.
Ook in mijn golden years.”

? gazet De Limburger 23-02-2008.

[parel]

wie ben ik?

[SJEF †]

Het gezicht komt mij oh zo bekend voor, omdat ik het ergens op een webpagina heb gezien.
Is de man bekend uit de wereld van:

1. Sport en welke tak van sport dan?
2. Kunst-cultuur?
3. Wetenschappelijke wereld en welke tak van wetenschap?
3. Amusement-toneel-muziek-opera-operette?
4. Ambtenaar of bestuurder van een profit of non-profit organisatie?

Woont c.q. werkt de man in: Maastricht, Zuid-Limburg, Limburg, elders in Nederland?

[parel]

Deze man werkt en woont in Maastricht, hij is kunstenaar maar ook ontwerper.

[SJEF †]

Het is Toine Corstjens, voormalig industrieel ontwerper van de Koninklijke Sphinx te Maastricht maar vooral kunstschilder in hart en nieren.

[SJEF †]

Wat is de naam van deze bekende Mestreechteneer, er wonend en werkend maar er niet geboren?

[parel]

De foto gaf een goede aanwijzing
Jean Lambrechts componist http://www.mauricenijsten.nl/nieuws