Verbetering entree binnenstad

[El Loco]

Hardstikke goed!

Misschien moet ik even een mailtje sturen met een link naar deze thread. Of zouden ze 't al gelezen hebben?

[Karel de Kale]

Op de begane grond een koffietent, geen Starbucks asjeblieft, maar zo'n Italiaans straatcafé, of zoals je die in Madrid ziet: 2 of 3 tafeltjes, wat stoeltjes, maar verder staat iedereen gewoon aan de bar z'n espresso te slurpen, het personeel kent iedere klant, er wordt gegrapt, gelachen, iemand leest een artikel uit de krant voor, je legt 60 cent voor de espresso op de toonbank en je verheugt je erop om morgen terug te mogen gaan.

Toch heb ik zo mijn twijfels of DE aan dit profiel voldoet?

[Equinox]

De koffie zal er geen zestig cent kosten, nee...

[Equinox]

Maak er maar een nieuwe Diffy's van. inclusief gratis tweede de kop koffie op vrijdag (of was het woensdag, weet het niet meer)

[studentiekoosje]

espressobars

Starbucks komt in de stationshal, DE Cafe op de hoek, koffiebar Boulevard ertegenover, DE kiosk op het spoor, Italiaanse espressobar Cubico Caffè naast het station op het stationsplein...het begint op londen te lijken, waar Caffè Nero, Starbucks, Pret a Manger, Costa Coffee en CoffeeRepublic allemaal naast elkaar liggen. Wel zo makkelijk om de lekkerste koffie te kiezen!

[burgemeester]

Ik zou op die hoek het liefst een modern horecapand zien, mooi passend in de straatwand, qua dimensies in evenwicht met De l'Empereur.

Het is ongelofelijk, Loco, maar je hebt voorspellende gaves. Ik vind die DE koffietent die er nu zit niet verkeerd, net als de koffie. (> jaja, Breuriaanse woordgrap!). Zouden ze MO gelezen hebben?

[Haas]

Als dat zo is, mogen ze hun erkentelijkheid weleens laten blijken door de meeste doorwinterde koffieleuten hier op een gratis bakkie te trakteren.


Speciaal voor Wigo: met een koekjen erbij.

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (1)

Elders op deze site werd een vraag gesteld naar de achtergrond van het gebouw dat - gezien vanaf het Stationsplein - links op de hoek van de Stationstraat ligt, tegenover Hotel de l'Empereur. Hoe komt het dat dit gebouw zo afwijkt van de rest van de bebouwing en qua architectuur zo uit de toon valt?

El Loco heeft er al eens eerder naar gekeken en onderstaande foto's geplaatst.

De twee panden [het hoekpand en de aanbouw links] hoorden ooit bij elkaar. In 1936 adverteerde Hotel Rosier in 'De Kampioen' met de aanbeveling "nieuw gebouwd en modern ingericht". Ik heb niet kunnen achterhalen of de twee bouwdelen van het hotel tegelijkertijd gebouwd zijn. Vreemd is dat het linkerdeel één etage meer telt dan het hoekpand, hoewel beide delen even hoog zijn. Ook de witte kleur is opvallend.

Mijn theorie is dat de oude villa nog verborgen zit achter deze lelijke gevel. Als je bovenstaande foto's met elkaar vergelijkt, kun je de vorm van de villa nog herkennen in het witgesausde deel. Dat verklaart ook, waarom dat deel zo hoog is; voor een 19e eeuwse villa was dat de normale etagehoogte. De raamindeling van de eerste etage is nog dezelfde. De begane grond is totaal vernieuwd, waarbij de gevel langs de Parallelweg is 'rechtgezet'. De hoektoren en de dakkapellen zijn (na brand?) afgebroken.

Het is misschien aardig Hotel Rosier nog eens nader te bezien, temeer omdat ik mij afvraag waar DDL dat door Toller genoemde gegeven als zou het pand om een oude villa heengebouwd zijn, vandaan heeft. Ik heb dat zelf (nog) niet kunnen vinden, tenzij als suggestie van El Loco in het citaat hierboven. (Voor de volledige posting zie hier.) Men vraagt zich onwillekeurig af, of MestreechOnline weer eens als (slecht geïnterpreteerde) bron heeft gediend?

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (2)

Het huidige pand wordt niet genoemd in de Monumentengids Maastricht (Van den Boogard/Minis, 2001) en evenmin in de Architectuurgids Maastricht 1895-1995 (eindredactie Niek Bisscheroux en Servé Minis, 1997). Die laatste uitgave geeft wel enkele bijzonderheden voor deze 'entree van Maastricht':

'Bij de uitgifte van de percelen aan de Percée - de huidige Stationstraat - die tussen 1881 en 1905 geleidelijk aan worden ingevuld, hanteert het gemeentebestuur hoge eisen ten aanzien van de architectuur en een relatief hoog prijsniveau om zo de beoogde doelen - een waardige stadsentree en delging van de ontmantelingskosten [het slechten van de vestingwerken] - te bereiken. Bij de verkoop van de percelen worden speciale architectonische en stedebouwkundige eisen gesteld ten aanzien van de goothoogte, de hoekafsnijding en de hoekaccentueringen door middel van tympanons of torentjes bij de hoekpanden aan de kruisingen van de Percée met haar zijstraten. Als in 1888 de hoekkavels tegenover het station te koop worden aangeboden, stelt het stadsbestuur: "Er moet voorkomen worden dat daar gebouwen opgericht worden dien den ingang der stad zouden ontsieren." ' (citaat: Architectuurgids, 45)

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (3)

Merkwaardig is, dat de auteurs van de Architectuurgids zonder commentaar spreken van 'in 1888 (aangeboden) kavels tegenover het station'. Op dat moment was er immers nog in geen velden of wegen een station te zien op de huidige plaats. Als men naar het oosten keek, zag men een kronkelige route die ergens het spoor kruiste en naar een noordelijker gelegen station voerde op Meerssens gebied. De zichtlijn naar het oosten eindigde glorieus op Villa Wyckerveld.

In 1888 lag het begin van de huidige Stationsstraat pal op de grens van de gemeenten Maastricht en Meerssen. Villa Wyckerveld lag in Meerssen, de huidige hoofdingang van Hotel de l'Empereur aan de Parallelweg eveneens.

Anderzijds was de nieuwe Percée wel de gedroomde entree tot de stad, een rechtstreekse lijn naar de overzijde van de Maas, in plaats van de eerdere route via de Hoogbrugstraat, de Rechtstraat, de smalle Wycker Brugstraat en eerst dan de brug over. Een route die zeker niet de grootse uitstraling had die het gemeentebestuur voor ogen stond, voerend langs vergane glorie en zelfs een beetje door de gribus.

De Percée was een grootse visie op een toekomstbeeld. Wie over de kronkelweg door de nog resterende vestingwerken naar de stad kwam, hoefde niet langer de omweg te maken via de Hoogbrugstraat, maar kreeg na verloop van tijd bij het begin van de nieuwe Stationsstraat met zijn homogene 19e-eeuwse (en toen dus supermoderne) bouwstijl inderdaad een imposante ontvangst in de stad. Oók voordat in 1915 het huidige station in gebruik kon worden genomen.

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (4)

'De entree vanuit het [huidige] station naar de stad wordt aan het begin van de Stationsstraat geaccentueerd door twee markante hoekgebouwen. Het Hotel de l'Empereur en op de andere hoek een villa met een identieke torenvormige bekroning, die verloren is gegaan, hebben een soort poort naar de nieuwe stadswijk en stad gevormd.' (Architectuurgids, blz. 45).

Hotel de l'Empereur werd tussen 1901 en 1903 gebouwd. Over het andere pand - de villa - zegt de Architectuurgids slechts, dat hij 'verloren' is gegaan. Als de auteurs stellen dat deze villa 'een identieke torenvormige bekroning' voerde, lijken ze mij wat optimistisch. Zeker, de villa had, gezien de foto's hierboven, een torentje en de verplichte afschuining van de gevel. Identiek kan ik het echter niet noemen. Naast elkaar bezien, was De l'Empereur met haar vier etages en substantiëler toren grandioser, en hoger (zie bijgaande prentbriefkaart uit 1905). Voor de gemeente en het toenmalige tijdsgewricht voldeed de villa echter kennelijk aan de gestelde eisen. Op de tweede (ongedateerde) prentbriefkaart is duidelijk de torenachtige hoekbouw te herkennen.

Over de oorspronkelijk villa op de andere hoek heb ik geen gegevens kunnen vinden.

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (5)

Eind december 1934 werd Hotel Rosier geopend. Architect van 'de verbouwing en de nieuwe bouw' (beide delen werden dus tegelijk opgeleverd) was de architect A. de Groot. De Architectuurgids noemt hem als ontwerper van een drietal woonhuizen in de stad. Het voert mij te ver om uit te zoeken wat er eerst was: de opdracht voor Rosier of de overige panden. Nadere gegevens over de architect kan de gids niet geven.

De krantenbank van de KB leverde mij niets op aan eventuele gegevens voor een brand of instorting van de villa.

Relevant in het krantenbericht over de oplevering van het hotel is de opmerking: 'de verbouwing en de nieuwbouw'. Het is duidelijk dat er een bestaand pand werd aangepast en een ander stuk nieuw werd gebouwd. Exact wat El Loco hierboven al had gepostuleerd.

Recapitulerend kom ik tot de volgende conclusies:

1. van de villa die tegenover Hotel de l'Empereur gelegen was (Stationsstraat 1) is niet bekend wie in de periode ca. 1900-1934 de opdrachtgevers c.q. bewoners waren; dit moet echter, vanwege de bouwvergunning, wel na te gaan zijn in het RHCL;

2. onbekend is wat er met het pand gebeurde tussen pakweg 1930 en 1934 (brand?);

3. het gegeven dat de architect van de 'herbouw' en de 'nieuwbouw' ene A. de Groot was, afkomstig van Heerlen, is nieuw;

4. Loco's veronderstelling dat het pand uit 1934 deels een restauratie van het casco van de oorspronkelijke villa is, lijkt gezien de bouw-as gerechtvaardigd;

5. de door El Loco gebruikte omschrijving op MestreechOnline:

Mijn theorie is dat de oude villa nog verborgen zit achter deze lelijke gevel.

in plaats van te spreken van een restauratie van het oorspronkelijke pand, komt voor zover ik kan bekijken niet voor in de literatuur en is dus persoonlijk en uniek; de omschrijving in de krant dat het hotel om het casco heen zou zijn gebouwd, lijkt dan ook rechtstreeks voort te komen uit Loco's omschrijving;

6. een en ander impliceert dat de door (de zegslieden van) Dagblad De Limburger gebruikte gegevens deels afkomstig moeten zijn van Mestreech Online;

7. of het hotel inderdaad deels om het oorspronkelijke pand heengebouwd is, zou gemakkelijk te controleren zijn als men ter plaatse de dikte van de raamkozijnen en muren in ogenschouw neemt.

Nota Bene:
Ik heb het oorspronkelijk artikel in DDL niet gelezen. Als er echt gesproken wordt van 'om de villa heen gebouwd', is dat gezien het bovenstaande niet gerechtvaardigd. El Loco heeft slechts een hypothese opgeworpen, waarbij hij veronderstelde dat achter een deel c.q. in een deel van het pand de oorspronkelijke villa nog aanwezig was, dat het casco van de villa nog steeds voor een deel het grondplan en de architectuur van het nieuwe hotel bepaalde. Ik geloof niet dat hij bedoelde dat het hotel er als een doosje omheen was gezet. In elk geval wordt zoiets in de literatuur nergens genoemd.

Maar intussen heeft DDL mogelijk El Loco's veronderstelling 'vertaald' naar een vaststaand feit, het begin van de zoveelste Maastrichtse mythe...

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (6): de architect, A. de Groot

Ten aanzien van de architect konden de auteurs van de Architectuurgids in 1997 weinig meer vermelden dan dat hij drie woonhuizen had gebouwd in Maastricht. Dat hij Hotel Rosier ontwierp, was niet bekend. Nu de krantenbank van de KB niet alleen bestaat, maar ook nog steeds wordt uitgebreid, zijn er meer gegevens te vinden.

In 1933 woont een architect A. de Groot in Maastricht, op het adres Turennestraat 37a. Hij is dan betrokken bij de bouw van een nieuwe tabaksfabriek aan de Hoogbrugstraat.

Midden 1934 woont De Groot aan de Statensingel 192 en is bezig met de aanbesteding voor een 'woonhuis met winkelruimte' aan de Scharnerweg.

In juli 1935 adverteert hij voor de aanbesteding van een dubbel landhuis aan de Akersteenweg in Heer.

Interessant is in januari 1934 een opiniestuk van zijn hand als reactie op de beschuldiging van beunhazerij in de architectuur. Hij rekent zichzelf daarin als behorend tot de jongere garde. De polemiek die vervolgens ontstaat, gaat hij niet uit de weg.

In 1963 vinden we een architect A. de Groot terug in Heerlen. Het is inmiddels dertig jaar later en niet zeker of het hier dezelfde persoon betreft. De Groot is immers een veel voorkomende familienaam.

[Ingrid M.H.Evers]

Hotel Rosier (7)

Tenslotte een recapitulatie van de bouw van Hotel Rosier, want wat was er in 1934 nu nieuw en wat oud?

Op onderstaande prentbriefkaart is het pand door de firma zelf compleet weergegeven. Daaruit blijkt dat van de oude villa van circa 1905 twee onderdelen resteren:
1. De neogotische trapgevel aan de Stationstraat is origineel.
2. In het midden zijn de contouren van de schuin weglopende middenpartij origineel en mogelijk ook de muren. Dat zou verklaren waarom de verdiepingen nog de oude hoogten/afmetingen voeren. Door een driehoekig balkon met onderpui is het pand in de rooilijn gebracht. Deze middenpartij is dus in 1934 gemoderniseerd, maar misschien eerder gerestaureerd dan volledig herbouwd. De vroegere torenconstructie op de straathoek is echter afgebroken.

Het derde deel, geheel links, is in 1934 aangebouwd. Er was daar oorspronkelijk waarschijnlijk een wintertuin/lage serre, met aangrenzende binnentuin. (Vgl. de foto linksboven in posting 44).

[Equinox]

Mooi relaas Ingrid, zeer boeiend

Zijn er overigens plaatjes beschikbaar waarop l'Empereur nog niet bestond en we dus kunnen zien hoe deze hoek -en evt de overkant- er vooraf uitzag?

er is een moment -en plaatjes bekend- van 'overlap' , waarbij zowel l'Empereur er staat alsmede de oude villa thans die 'nieuwbouw' maar een echt nulmoment ken ik nog niet.