Erfgoed vestingwerken Maastricht

net per toeval een prachtige documentaire gezien op Arte over de Citadel van Lille / Rijssel door Vauban gemaakt.
Zeer interessant en vele paralellen met Maastricht.

17.10.2011 om 10.10 uur wordt deze herhaald.

http://www.arte.tv/de/suche/1383954,...keyword=vauban

[Harry Veenhof]

Vestingwerken.

Tijdens de oorlog was het gangenstelsel onder het Blauw Dörrep de ideale schuilkelder voor de mensen in dit stadsdeel.
Om de mensen die er verbleven te amuseren heeft mijn oom daar een cabaretgezelschap opgericht. (cabaretgezelschap " Vergeer uw Zorgen ")
Ze speelde stukken in het maastrichts.
Ik denk dat er nog wel mensen leven die zich dat herinneren.
Na de oorlog heeft dit gezelschap met regelmaat opgetreden in het derde orde gebouw op de Tongersestraat

[Ingrid M.H.Evers]

Het behoud van delen van de vestingwerken is de verdienste van de stad Maastricht

En dat was maar een vestinkje van niks, maatje Stevensweert. Moet je je even voorstellen wat Maastricht had betekend als Pijls de zaak niet helemaal gesloopt had. Wat er nu is danken we aan Domeinen.

'Pijls' [juiste schrijfwijze: Pyls] heeft helemaal niets gesloopt inzake vestingwerken. Hij was in de betreffende periode na mei 1867 geen burgemeester meer, maar wethouder van financiën. Na de afkondiging van het besluit om de vesting Maastricht op te heffen (Koninklijk Besluit dd 29 mei 1867) was het besluit tot afbraak van muren, poorten en veldwerken een besluit van de toenmalige gemeenteraad. Een besluit waarbij zij op details nog zozeer twijfelde, dat althans de omwonenden van de Duitse Poort (Hoogbrugstraat) uiteindelijk het heft in eigen hand namen en in de nachtelijke uren zelf maar begonnen aan de afbraak van die - in hun en veler ogen - sta-in-de-weg. Over de slechting van tal van vestingwerken buiten de muren weten we verder zo goed als niets. Het onderwerp heeft tot nog toe nauwelijks de belangstelling gewekt van professionele historici.

En waarop baseert u uw opmerking over 'Domeinen' dat als overheidsdienst 'wat er nu [nog] is' zou hebben bewaard voor het nageslacht? Circa eenderde van de vestingwerken buiten de stadsmuren werd in 1867 in eerste instantie niet vrijgegeven. Het Rijk reserveerde die terreinen vanwege hun mogelijk toekomstige nut voor de aanleg van (Staats)spoorwegen (bv. het Frontengebied in noordwest Maastricht) en de noodzaak tot trainingsmogelijkheden voor het garnizoen (bv. de Kommen).

Maar toen die terreinen decennia later alsnog werden overgedragen c.q. verkocht aan de gemeente Maastricht, is het de gemeenteraad geweest die besloot de nog resterende Werken in stand te houden. De maatschappelijke inzichten waren inmiddels veranderd. De stad had meer dan genoeg ruimte om uit te breiden. Er was een Villapark gekomen en aansluitend woningbouw voor 'gewone' mensen op terreinen buiten de voormalige stadsmuren: Hertogsingel, Statensingel, Herbenusstraat, Sint Annalaan, om maar enkele van de nieuwe woningbouwgebieden te noemen. De annexaties van (delen van) omringende gemeenten in 1920 droegen daar mede aan bij.

De in die jaren nieuw van 'Domeinen' overgenomen terreinen waren daarom tenminste voor een deel niet direct van nut. Het is mogelijk dat er ook andere motieven meespeelden, waarop we hier niet nader in hoeven te gaan. Feit is, dat de stad de nog resterende vestingwerken goeddeels heeft behouden in de oorspronkelijke staat. En ofschoon wisselende gemeenteraden niet altijd evenveel historisch inzicht c.q. historische belangstelling ten toon spreidden, is het de verdienste van de stad Maastricht - bestuurders en lobbyïsten - dat de huidige restanten van de vestingwerken er 150 jaar na dato nog steeds zijn. 'Domeinen' heeft daar niets aan bijgedragen. Tenzij men wil stellen dat zonder het 'traineren' van 'Domeinen' in het laatste kwart van de negentiende eeuw de Maastrichtenaren niet tot een nu door ons gewaardeerd gewijzigd inzicht zouden (kunnen) zijn gekomen. Maar dat is koffiedik kijken en geen geschiedenis zolang er geen schriftelijke onderbouwing voor wordt gevonden.

Literatuur: voor tal van trefwoorden zie de tegenwoordig op MestreechOnline door een enkeling regelmatig vermaledijde Historische Encyclopedie Maastricht [HEM] (Ubachs/Evers, Zutphen 2005). Voor kaartmateriaal verwijs ik u naar het werk van I. Finaly over ir. Van Gendt (zie literatuurlijst HEM), de grondlegger van ons huidige singelsysteem.

[Theo Bakker]

In Naarden gaat men zo om met de vestingwerken

En dat was maar een vestinkje van niks, maatje Stevensweert. Moet je je even voorstellen wat Maastricht had betekend als Pijls de zaak niet helemaal gesloopt had. Wat er nu is danken we aan Domeinen.

[Breur]

Naarden.

In Naarden gaat men zo om met de vestingwerken:

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=f_-mFjSYW4Y[/ame]

[Breur]

De muurhagedis in de Hoge Fronten te Maastricht.

En voor wie deze beestjes nog niet kent:

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=_aO3xHotTTo[/ame]

[Breur]

Straks wordt er nog geschoten op de argeloze wandelaar. Roodkapje komt weer terug op het plateau en wordt belaagd door boze wolven. De natuurwachters zijn echter uitgerust met paintballgeweren en schieten roodkapje groen.

[Breur]

Vesting of natuur. Verboden gebieden. 2. Bijna 3 jaar later.

[Breur]

Vesting of natuur. Verboden gebieden. 1.

[Breur]

Huur een museum! Vergaderen, receptie ed in het Gooi

Wil Lem attendeerde mij op een advertentie op Marktplaats:




Beschrijving

"Bomvrij" vergaderen in "Boven IJ" Waar ooit kanonniers schuil hielden bij inkomend vuur van een vijand (en daarmee 'bomvrij') , waar de kardoezen gevuld met zwart buskruit naar boven werden getakeld, daar kan nu een vergadering of bijeenkomst worden gehouden. Tot maximaal 14 personen zitten veilig onder vijf meter aarde, met de deur naar het groene bastion direct om de hoek. De kruitlift kan koffie omhoog takelen en aan de solide soldatentafels vergader je met inspiratie. Een vergaderdagdeel (ochtend of middag) kost 150,- euro voor maximaal 14 personen, inclusief twee maal koffie, thee en natuurlijk water en de groep kan desgewenst het museum bezoeken. Ook staan de flip-over en het whiteboard tot de beschikking. Aanvullende programmaonderdelen als het afvuren van een kanon of het maken van een vaartocht door de vestinggracht is in overleg mogelijk.

Huur een vesting! Alle ruimten in het museum en op het buitenterrein zijn per onderdeel te huur voor diverse activiteiten: trouwen, vergaderen, recepties, barbeques. Per lokatie is de huur € 75,- per uur, (op en afbouwtijd wordt ook berekend). Na 18:00 zijn de kosten € 100 per uur. Graag helpen wij u met uw ideeën voor een bijeenkomst in het Nederlands Vestingmuseum. Voor informatie kunt u contact opnemen met een medewerker op 035-6945459 of via info@vestingmuseum.nl
www.vestingmuseum.nl/verhuur

[Breur]

Onze vestingwerken worden belegerd !

Onze vestingwerken worden belegerd door goed gepantserde troepen ! Tijdig de opkomstplicht invoeren en troepen dirigeren naar deze stadszijde. Kan de jeugd eens leren manhaftig te zijn, dat is beter dan "cool".

De foto illustreert iets wat ik laatst hoorde: "door het zorgvuldig omgaan met de Maastrichtse vestingwerken ontstond een uniek gebied met zeldzame flora en fauna". Blamage !

[El Loco]

Dank je wel, Breur, goed om te hebben, maar ik zie nu dat de Fransen inmiddels hun eigen gang zijn gegaan: in 2008 zijn 12 Franse vestingwerken (de Vauban-vestingen) op de UNESCO-werelderfgoedlijst opgenomen. Van de 19 Septentrion-steden staat alleen Arras (Atrecht) op die lijst, dit ondanks het feit dat ook een deel van de Maastrichtse vestingwerken door Vauban ontworpen is.

[Breur]

Tijdelijk te downloaden van

http://www.breurhenket.com/Septentrion.wmv

[Breur]

Ik zal proberen een DVD-presentatie betreffende Septentrion online te zetten.

[El Loco]

De vesting Maastricht wilde toch op de werelderfgoedlijst?

Was het niet de bedoeling dat Frankrijk, België en Nederland gezamenlijk hun vestingsteden zouden voordragen? De website van Septentrion is er nogal vaag over.

Overigens stelt die werelderfgoedlijst in mijn ogen niet zo heel veel voor. Er staan daar een aantal rare dingen op en bovendien heeft het, afgezien van een zeker prestige, weinig consequenties. Wat dat betreft is het veel nuttiger om als rijksmonument genoteerd te staan en aanspraak te kunnen maken op nationale restauratiefondsen. Ik heb begrepen dat zelfs het komende kabinet, dat een kaalslag in het culturele veld in het vooruitzicht heeft gesteld, de monumentenzorg met rust wil laten.