Indien dit uw eerste bezoek is, vergeet dan niet de FAQ te lezen door op de bovenstaande verwijzing te klikken. U dient zich te registreren voordat u kunt gaan posten. Klik op de registreer verwijzing hierboven om te vervolgen. Om te beginnen met het tonen van de berichten selecteert u het forumdeel welke u wil gaan bezoeken middels gebruikmaking van de onderstaande selectie.
Ter info:
Mocht er zich onverhoopt een probleem en/of fout voordoen tijdens uw aanmelding, meldt deze dan aub. aan ons (door op de onderstaande gekleurde tekst te klikken).
Wij zullen u dan via email contacteren en zorg dragen voor uw aanmelding zodat u gebruik kunt maken van het forum! Registreren lukt niet, ik kan mij niet aanmelden!
Oorspronkelijk geplaatst door burgemeesterBekijk bericht
Met de tekst: "Een blik op de praalwagen met de sculptuur van Petrus Regout tijdens de optocht.
Het geheel wordt voortgetrokken door mogelijk 8 paarden.
De exakte lokatie is onbekend."
Ik herken de locatie ook niet.... Boe is dit?
Ik heb twee deelvergrotingen gemaakt.
Maar de namen op de gevel komen niet voor in het telefoonboek Maastricht 1915.
Ik trof onderstaande foto (volgens mij heeft El Loco deze foto ook aangetroffen) aan op de website van het shcl.
Met de tekst: "Een blik op de praalwagen met de sculptuur van Petrus Regout tijdens de optocht.Het geheel wordt voortgetrokken door mogelijk 8 paarden. De exakte lokatie is onbekend."
Het beeld blijkt vervaardigd voor de Historische Optocht van augustus 1905 en wel in de Sphinx-fabrieken, toen onder directie van alweer een Petrus III Regout (kleinzoon van Pie) en ene Claessens. In het midden blijft wie er opdracht toe gaf, evenals wie het ontwierp.
De manifestatie was een initiatief van de voorloper van de plaatselijke VVV, de vereniging 'Maastricht Vooruit'. Zij ontving van het gemeentebestuur een subsidie van 1.500 gulden (niet de gevraagde 2.500).
en masse tot zondebok werden gebombardeerd voor alles wat er - al dan niet vermeend - was misgegaan in de negentiende-eeuwse Maastrichtse industrialisatie.
Last edited by Ingrid M.H.Evers; 22 oktober 2019, 11:57.
Reden: diakritische tekens; redactie
Ik sta zelf meer paf van de zelfverheerlijking van de Regouts. Deze zaal is omstreeks 1905 gebouwd en de decoratie stamt uit dezelfde tijd. Men mag aannemen dat de toenmalige directeuren (de kleinzonen van Petrus I?) opdracht hebben gegeven om het beeld van hun grootvader (dat eerder dat jaar in een praalwagen door de stad werd gereden) in een nis op een voorname plaats in de toonzaal te plaatsen.
Zo'n nis (niche) is een typisch element uit de klassieke architectuur en zie je vaak terug in 19e eeuwse, representatieve interieurs (villa's, musea, theaters). Vaak staat er een beeld van een godheid of mythisch figuur in de nis, soms een portretbuste of een Griekse vaas op een zuil. Een meer dan levensgroot beeld van een industrieel op zo'n ereplaats heb ik nooit eerder gezien. Quite something!
Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. EversBekijk bericht
Kijk in de tussentijd eens naar een speciale link van het Sociaal Historisch Centrum voor Limburg (http://shcl.x-cago.com/shcl/).
En daar vond ik inderdaad nog een paar foto's van de praalwagen van P.R.I, de pottekeuning vaan Mestreech. Het heeft inderdaad wel wat van godenverering weg.
Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. EversBekijk bericht
Ik probeer de foto boven water te krijgen in mijn fotohistorische documentatie.
Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. EversBekijk bericht
Wat mij altijd stoort is het ongenuanceerd gebruik vn de naam Regout.
Om welke Regout gaat het in dit geval? In elk geval niet om de stichter van de fabriek, Petrus I (Pie) Regout, die in 1870 het beheer overdroeg aan zijn zonen (naamsverandering van het bedrijf) en in 1878 overleed (nieuwe naamsverandering van de fabriek!).
Ook niet om zijn oudste zoon die in 1884-1887 de familie haar slechte naam bezorgde: Petrus II (Pierre) Regout. Hij stierf in 1897.
Nouveau riche was de derde generatie van de familie in 1907 allang niet meer, tenzij je haar vergelijkt met de schaarse landadel in Limburg.
De directie van de firma Petrus Regout en C° werd gevormd door: Petrus Alexander Hubertus Regout, Louis en Eugène Regout (directeur des services techniques et bâtiments à la faïencerie REGOUT). Eugène overlijdt 2 mei 1908. Van Hamel noemt helaas geen voornaam, maar noemt de glasblazerij. Pierre (P.A.H.) Regout fabrikant te St. Pieter (woonde vanaf 1879 in villa Canne) moet zich verantwoorden over de arbeidsomstandigheden in de glasblazerij in 1887. Dan blijft het toch onduidelijk welke Regout bedoeld wordt tenzij Van Hamel het heeft over een reeds gestichtte jongenskosthuis ? Maar wellicht worden we nu de breedsprakig gelet op het item 'timmerfabriek'.
Wat mij altijd stoort is het ongenuanceerd gebruik van de naam Regout.
Om welke Regout gaat het in dit geval? In elk geval niet om de stichter van de fabriek, Petrus I (Pie) Regout, die in 1870 het beheer overdroeg aan zijn vrouw (algehele volmacht) en zonen (naamsverandering van het bedrijf) en in 1878 overleed (opnieuw naamsverandering van de fabriek!).
Het gaat ook niet om zijn oudste zoon die in 1884-1887 de familie haar slechte naam bezorgde: Petrus II (Pierre) Regout. Hij stierf in 1897.
Nouveau riche was de derde generatie van de familie in 1907 allang niet meer, tenzij je haar vergelijkt met de schaarse landadel in Limburg.
Naschrift (2019): De door Van Hamel gelaakte 'Regout' betrof de derde generatie: Petrus III, (mede)directeur van (inmiddels) De Sphinx. Zie: Het Volk, dagblad voor socialistisch Nederland, 10 maart 1907, op de krantenwebsite Delpher. Zie ook: 'Petrus Laurentius Regout' op Wikipedia.
Last edited by Ingrid M.H.Evers; 22 oktober 2019, 11:53.
Reden: naschrift
Ik denk dat dat zeker heeft meegespeeld Breur, maar in hoeverre vraagt meer kennis van deze politieke periode en van de daarop betrekking hebbende literatuur (met name ook van Van Hamels geschriften) dan ik heb.
Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. EversBekijk bericht
Van Hamel was Nederlands Hervormd en had een liberale inslag. Begin jaren 1900 had het liberalisme een wat andere inhoud dan daarvoor in de jaren 1880 of nu in 2010. Uit het artikel blijkt dat Van Hamel niets had aan te merken op de huisvesting en verzorging van het 'jongenskosthuis van de heer Regout'. Hij opperde slechts een algemeen bezwaar: hij ervoer dit leer-/werktraject avant la lettre als verwerpelijk.
Leuke vondst, Breur. De jurist Joost Adriaan van Hamel (1880-1964) studeerde in Amsterdam. Hij had een journalistieke aanleg die reeds uiting kreeg in Propia Cures, het nog altijd bestaande Amsterdamse studentenblad. Hij promoveerde als 22-jarige in 1902 op het proefschrift 'De leer der nulliteiten in het burgerlijk recht'. (Nota Bene: een juridische promotie toen is niet te vergelijken met de vereisten van nu).
Ten tijde van deze publicatie in het Handelsblad van 1907 was Van Hamel als jong, vrij gevestigd en ambitieus advocaat werkzaam in Amsterdam. Vanaf eind 1905 was hij tevens secretaris van de Amsterdamse voogdijraad, een positie die hij zich had verworven met zijn publicatie Handleiding bij de practijk der kinderwetten (1905). Als zodanig paste het Maastrichtse project keurig in zijn straatje.
Van Hamel was Nederlands Hervormd en had een liberale inslag. Begin jaren 1900 had het liberalisme een wat andere inhoud dan daarvoor in de jaren 1880 of nu in 2010. Uit het artikel blijkt dat Van Hamel niets had aan te merken op de huisvesting en verzorging van het 'jongenskosthuis van de heer Regout'. Hij opperde slechts een algemeen bezwaar: hij ervoer dit leer-/werktraject avant la lettre als verwerpelijk.
Als toenmalig liberaal vond Van Hamel dat de verweesde en verlaten jongens maar hun eigen weg moesten vinden in het leven. Voor het gemak poneerde hij de stelling dat dergelijke voorzieningen alleen de grootindustrieel/werkgever ten goede kwamen (dus niet speciaal een Maastrichtse 'Regout', maar elke werkgever in binnen- of buitenland die dergelijke mogelijkheden aanbood). Het lijkt mij dat velen dat vandaag de dag anders zouden zien, maar dat doet hier niet zoveel ter zake. Interessant is dat volgens Van Hamels normen bijvoorbeeld ook de jongens van het gesticht De Nieuwenhof dus zouden zijn uitgebuit door de ambachtslieden bij wie zij in de leer werden gedaan, net als de meisjes van het tehuis van de zusters van de Kommel, die toentertijd vanaf hun twaalfde (weliswaar binnenshuis) werden opgeleid tot (onder meer) allround naaisters.
Ik probeer de foto boven water te krijgen in mijn fotohistorische documentatie.
Kijk in de tussentijd eens naar een speciale link van het Sociaal Historisch Centrum voor Limburg (http://shcl.x-cago.com/shcl/). Deze is gewijd aan Maastricht Keramiekstad Het Geheugen van Nederland) en een digitale versie van het boekje
Leave a comment: