MO'er in landelijk bestuur GroenLinks

[Pier]

Vandaag is een lid van MO lid geworden van het landelijk partijbestuur van GroenLinks.

Het betreft Gert-Jan Krabbendam, die sinds 15 september 2011 MO-lid is en dit schreef op MO in de thread over Tihange.
Hier een linkedin-overzicht van Gert-Jan Krabbendam.

Gert-Jan Krabbendam heeft in het voorjaar van 2011 in de Maastrichtse gemeenteraad tijdelijk Saskia Hermens vervangen.

Hij maakte tijdens de raadsvergadering van 19 april 2011, bij mij, indruk met de stelling dat het opslaan van biometrische gegevens te vergelijken is met het martelen van criminelen........
Niet de meest krachtig onderbouwde stelling ooit, volgens mij.

Neemt niet weg dat ik blij ben dat een MO-lid nu invloed heeft op de nieuwe koers van GroenLinks.
Misschien dat door zijn inbreng het GL imago van "Grachtengordelpartij" nu eindelijk eens zal verdwijnen en het gewoon een "Maas/Jeker-partij" kan worden voor de gewone arbeider en ware socialisten

Gert-Jan Krabbendam, die werkzaam is als Gerechtssecretaris bij de Rechtbank te Maastricht, krijgt in het partijbestuur de portefeuille Juridische Zaken.

[Gast]

Een carrière MO-er, met MO kan je het nog ver schoppen

[Pier]

Een carrière MO-er, met MO kan je het nog ver schoppen

Goed gezien Kermit!

En als hij ook nog eens HIER naar kijkt, zorgen wij er ook nog voor dat hij wellicht de nieuwe Jolande Sap, eh.... Paul Rosenmöller wordt....

Misschien heb jij ook nog ambities?

[Gast]

Waarde Pier, laat mij een kwakende kikker blijven.

[GroenLinkser]

Beste Pier,

Jou ontgaat duidelijk niets in de Maastrichtse polletiek ;-).

Dank voor je felicitaties en voor de uitnodiging voor de borrel. Ik kan niets toezeggen, want ik heb het de komende tijd wat drukker, zoals je vast begrijpt.

Overigens heb je die uitspraken over digitale opslag van gegevens en martelpraktijken een beetje uit z'n verband gerukt. De strekking van mijn verhaal destijds in de gemeenteraad was gebaseerd op deze column.

Ik moet verder eerlijk bekennen dat ik ook niet de tijd heb regelmatig het forum te checken, maar ik ben altijd bereid om ergens op te reageren. Een mailtje om me ergens op te wijzen vergroot de kans op een reactie van mijn zijde, zoals nu dus ;-).

[Pier]

Het verspeelde recht op privacy?

(..)
Overigens heb je die uitspraken over digitale opslag van gegevens en martelpraktijken een beetje uit z'n verband gerukt. De strekking van mijn verhaal destijds in de gemeenteraad was gebaseerd op deze column.

(..).

Beste Groenlinkser,

Leuk dat je reageert

Wij MO'ers weten dat te waarderen en aangezien je reageert in de thread Politiek Café... voor de pittige discussie, maak ik gelijk even gebruik om op bovenstaande quote weer te reageren.

Aanvankelijk lukte het mij niet de notulen van de raadsvergadering van 19 april 2011 boven water te krijgen.
Na wat hulp van een bevriend raadslid is dit nu alsnog gelukt.

Een samenvatting van jouw bijdrage:
" DE HEER KRABBENDAM (GroenLinks): Voorzitter, ik had eigenlijk een eerste termijn voorbereid, maar ik ben blij dat de beantwoording van de wethouder ruimte open laat voor datgene wat ik heb voorbereid. De discussie is volgens mij niet zozeer alleen politiek, maar is fundamenteler dan dat. Het gaat hier om grondrechten, het recht op privacy. Grondrechten zijn er om burgers te beschermen tegen de staat. Burgers zijn niet echt machtig, maar de staat kan mensen maken of breken. Daarom is de discussie mijns inziens fundamenteler dan slechts politiek. Praktisch gezien, als we het hebben over het feit dat we niets te verbergen hebben, geldt dat voor mij ook. Ik pleeg gemiddeld per week niet zoveel moorden, dus dat valt gelukkig mee. Maar daar gaat het niet om. Het gaat hier om de fundamentele discussie dat onze regering – en dat vind ik best onethisch – blijkbaar het opsporen van boeven (want daarvoor zal deze informatie ook worden gebruikt) belangrijker vindt dan het beschermen van de burgerrechten van onze inwoners. Dan kan ik nóg wel een paar methodes
bedenken die heel goed werken, zoals marteling (dat werkt perfect, misschien niet bij iedereen en niet altijd), maar het is een feit dat wij dat niet doen omdat we dat fundamenteel onjuist vinden. De prijs voor de vrijheid is voor mij niet abstract, maar redelijk concreet. Het gaat erom dat wij met zijn allen in een vrije samenleving beslissen dat we bepaalde methoden niet toepassen, omdat dat onze fundamentele vrijheden aantast, onze beschaafde samenleving, en dat de prijs die we daarvoor betalen inhoudt dat we sommige boeven niet kunnen oppakken die in een dictatuur wel opgepakt zouden zijn. Ten slotte vind ik het heel erg belangrijk dat deze databanken niet te beveiligen zijn en dat moet u goed in uw oren knopen.

(...)
Wij hopen dat alle democratische partijen in deze raad – en dat zijn we gelukkig alle elf – deze motie toch zullen aangrijpen of dat ik met mijn
betoog de wethouder heb overtuigd om de motie over te nemen. Dank u wel."

Volgens mij trok ik niets uit zijn verband.

Ja, het klopt dat de door jou bedoelde column duidelijk de basis vormde van uw betoog, maar je vermeldde dit niet.

Overigens ga ik een héél stuk met jou en Arjan Dasselaar, de schrijver van de column, mee.
Daar staat echter tegenover dat jezelf héél goed terug te vinden bent op de sociale media, o.a. linkedin, en je je daar bijna helemaal bloot geeft. Dat geldt trouwens ook voor Arjan Dasselaar en zijn linkedin-profiel
Dan vind ik het hypocriet om de overheid te verwijten dat je "recht op privacy" wordt aangetast.

[Clio]

Ik heb deze discussie niet helemaal gevolgd, maar reageer op de laatste twee postings. Ik heb de door Pier gelinkte column gelezen en over sociale media wordt geloof ik daarin niet gesproken; wel over een nationale DNA-databank.

Daar staat echter tegenover dat je zelf héél goed terug te vinden bent op de sociale media, o.a. linkedin, en je je daar bijna helemaal bloot geeft. (...) Dan vind ik het hypocriet om de overheid te verwijten dat je "recht op privacy" wordt aangetast.

Ik krijg uit het bovenstaande niet de indruk dat het gemeenteraadslid zijn eigen recht op privacy staat te verdedigen, maar eerder dat van de burger, en terecht. Indien hijzelf kiest voor het op sociale media openbaar maken van persoonlijke gegevens, idealen, gevoelens of verworvenheden, is dat zijn goed recht. Hij heeft die stap misschien niet altijd even weloverwogen gezet, maar dat is het risico van adverteren. En dat kan je opbreken indien die gegevens in de toekomst door de voortschrijdende techniek en de veranderende geest van de tijd gelinkt () gaan worden.

Maar binnen de gemeenteraad heeft diezelfde volksvertegenwoordiger ondanks de eigen gemaakte keuzen de taak alert te blijven op een potentiële inbreuk op persoonlijke privacy van de burger in het algemeen. Discretie komt de hedendaagse gezagsgetrouwe (en gemakzuchtige) Nederlander niet aangewaaid. Daarom zie ik met name bij de overheid een rol weggelegd om de burger, op grotere schaal dan tot nu toe wordt gedaan, vertrouwd te maken met de gevaren van ongebreidelde, onbeveiligde uitwisseling van gegevens. En die tamelijk argeloze burger zit óók als volksvertegenwoordiger in de Maastrichtse gemeenteraad.

[GroenLinkser]

Beste Pier,

Waar het om gaat, is dat ik destijds niet één-op-één opslag van gegevens heb vergeleken met martelpraktijken. Als je stelling is dat ik dat zou hebben gezegd, ruk je daarmee datgene wat ik daadwerkelijk heb gezegd uit zijn verband. Dat blijkt ook uit de raadsnotulen ;-). Dat ik je wees op de column van Arjen Dasselaar was met name om de basis voor de redenatie die ik in het kort uiteen heb gezet in de raad weer te geven. Clio begrijpt die redenatie overigens heel goed, zie ik.

En ja, ik ben te vinden op internet. Als politicus zonder een 'geboren en getogen'-netwerk in Maastricht en/of Limburg kan ik niet zonder internet om mijzelf en mijn politieke werk bekendheid te geven. Kiezers hebben er bovendien recht op om te weten wie de mensen zijn die hun belangen dienen te behartigen in de gemeenteraad van Maastricht of de Provinciale Staten van Limburg, en met welke expertise ze hun standpunten uiteenzetten. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles zomaar prijs geef, laat staan mijn biometrische gegevens. Als je me volgt op twitter of facebook, kun je zien dat ik dat voornamelijk als kanaal voor politieke uitlatingen gebruik. Ik ben me goed bewust van de risico's voor mijn privacy, maar dat is in mijn geval een bewuste keuze die ik zelf maak, zoals Clio terecht stelt. En zoals Clio eveneens zeer terecht stelt zit de raad van Maastricht vol met argeloze burgers die zich niet van die risico's bewust zijn ;-).

[Pier]

Beste Pier,

Waar het om gaat, is dat ik destijds niet één-op-één opslag van gegevens heb vergeleken met martelpraktijken. (...)

Beste GroenLinkser,

Neen, het klopt dat je het niet één-op-één met elkaar hebt vergeleken, maar in je betoog heb je wel een vergelijking gemaakt tussen de ooit gangbare martelpraktijken en het voornemen de biometrische gegevens op te gaan slaan. Ik vind en vond dit een niet juist vergelijk.

Overigens, en daarmee wil ik ook reageren op de posting van Clio, heb ik al aangegeven dat ik een heel stuk mee ga in jullie afkeer om biometrische gegevens op te slaan.

Overigens ga ik een héél stuk met jou en Arjan Dasselaar, de schrijver van de column, mee.

Ik zit echter wel met het dilemma dat deze gegevens wellicht ook een (grote) bijdrage kunnen leveren in het voorkomen, de bestrijding en het oplossing van ernstige misdrijven.
Mijn dilemma zit er niet in dat ik zou twijfelen om dit middel in te zetten bij ernstige misdrijven, maar de angst dat er, vroeg of laat, misbruik van kan worden gemaakt door onze overheid, een vreemde mogendheid of wellicht een commerciële organisatie.

Zou die angst weggenomen kunnen worden dan zou ik gelijk instemmen met het vastleggen van biometrische gegevens. Ik vrees echter dat die garantie nooit kan worden gegeven.
Dus zit ik met een dilemma.

Als ik echter verder kijk moet ik constateren dat vrijwel iedere burger, om welke reden dan ook, terug te vinden is in allerlei open bronnen informatie.
Zeker burgers jonger dan pakweg 60 jaar die nog actief zijn in het maatschappelijk verkeer en bijvoorbeeld lid zijn van een vereniging, vrijwilligerswerk of gewoon een baan hebben.
Voorbeeld.
Ik ken iemand die niets moet hebben van internet, laat staan sociale media.
Deze kennis doet wel aan hardlopen en loopt zo nu en dan een wedstrijd. Zoek op internet en je vindt zijn naam in de uitslagenlijst van een kleine wedstrijd. Zoek in de telefoongids en je vindt zijn adres.

Kortom, voor kwaadwillenden, en dus ook een kwaadwillende overheid of commerciële instelling, ben je allang niet meer veilig.
Het (verplicht) wel/niet opslaan van biometrische gegevens verandert daar niets meer aan.
Misschien echter helpt het wel bij het voorkomen van ernstige misdrijven als deze gegevens verzameld worden bij de aanvraag van een paspoort.

Of de huidige minister van Veiligheid, Ivo Opstelten, de juiste persoon is om mij het vertrouwen te geven dat er prudent met deze gegevens wordt omgegaan, waag ik helaas te betwijfelen.
In zoverre zit ik weer op de lijn van GroenLinkser en Clio.

Kortom, het blijft een duivels dilemma.
Wat goed of fout is weet ik ook niet, maar ik neig, met pijn in mijn hart, vooralsnog wel naar het opslaan van biometrische gegevens.

[Clio]

Biometrische gegevens en privacy

Het ging mij hierboven over een opmerking van Pier die ik zó las, dat Pier Groenlinkser verweet in de gemeenteraad te stáán op het behoud van persoonlijke privacy voor de burger, terwijl hij persoonlijk zoveel privacy had prijs gegeven via de sociale media. In mijn optiek kan dat heel goed samengaan: de volksvertegenwoordiger is niet dezelfde als de MO-er.

Wat betreft de verdere discussie: ik kan mij voorstellen dat bijvoorbeeld het openbaar ministerie en de opsporingsinstanties vóór de instelling van een centraal systeem van biometrische gegevens zijn. Dat heeft ongetwijfeld zijn meriten, ook voor de argeloze burger.

Ik geloof echter dat het afstaan van biometrische gegevens een persoonlijke keuze moet zijn. Wie wil, kan zijn gegevens afstaan, wie dat weigert staat in zijn recht. Vergelijk het met een vrijwillig systeem voor donororganen of een verplichte donatie. Misschien vindt u het een slechte vergelijking, maar het gaat in principe om exact hetzelfde: bij dood of leven verplicht afstaan wat onverbrekelijk en onomstotelijk tot iemand 'eigenheid' behoort. (Want dat zóu ervan kunnen komen: iemand die beschikt over het goede orgaan maar het bij leven niet wil afstaan, daartoe dwingen).


Ik denk dat deze discussie over privacy inmiddels de grenzen van dit draadje overschrijdt, dus misschien moet hij elders worden voortgezet (of niet ).