Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

Verhäölselkes

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • Verhäölselkes

    Ontbijtbuffet.

    Ze kaome tesame binne, heer 'ne pas achter h??r.
    Hun geziech in 'n vruntelike ploej, hun ouge zeukentere door de zaol.
    Zij knikde af en touw esof ze iemand herkinde.
    Heer foeterde helop: "?t Is al bekans tien oor."
    M?t z?ne stek wees heer nao de klok boven 't buffet.
    "Dat optutte vaan diech ouch."
    Zij bleef stoon.
    "Dao!"
    Tegeliek stievelde ze op e pl??tske bij de vinster aof.
    Dao luuchde zich zjus ?n jong koppel.
    Hun taofel had get e weg vaan e klein stort.
    "Kiek ins hei, ?t eigeel plak op de teskes."
    Ze sjoof m?t e vies geziech e teleurke nao achtere.
    "Versjikkelik! Zouwe ze dat bij hun thoes ouch doen?"
    Pa ging zitte.
    Hiel erg lang geleie waore zij ouch joonk gewees, meh zoen zooj hadde zij d'r toch noets vaan gemaak.
    Ma loerde roond, zeukde e serveersterke.
    H??r aw ouge waore secuur bijgew?rk, boedoor ze nog ech levendig liekende.
    H??r beringde hand ging noe umhoeg.
    Meh ?t keend spoojde zich neet.
    Tot die aw mer wachde.
    Pas toen pa kich umdrejde en ins lachde, kaom ?t m?t ?n deenblaad hunne kant oet.
    "?t Is hei zelfbedening," zag 't en ruimde behendig de taofel aof.
    Pa zag: "Dus v?r mote zelf eus k?ske bijein sjarrele?"
    Ma stampde 'm tege z'ne voot.
    Dat flikde heer noe altied, m?t opzat kleinb?rgerlik doen.
    "Geistich ?t ierste?" vroog heer.
    Ma waor al op.
    Ze heupwiegde t?sse de t??felkes door, heel zich rech wie ?n keers.
    Jewel, ze voolt b?s die ougen in ?ree r?gk. Hadde die dames nog mer ins zoe figuurke es zij!
    Ze wou gere get jus d?orange.
    Twie, drei kier perbeerde ze tevergeefs 't sap aon d?n automaat te ontfutsele.
    E menneke vaan e jaor of ach holp h??r.
    "Hierop drukken, oma."
    Wie ze tr?k bij ?r t??felke kaom, zaog ze pa aon de grill stoon.
    Heer braok 'n eike bove de plaat en ruusterde in ei passant e snijke wittebroed.
    H?bste vaan ze leve! Ze geluifde 'r eige ouge neet.
    Thoes leet heer zich alles veurdoen, m?s ze ?m nog de s?kker in z?ne thee umreure.
    Ze ging zitte, meh zoe, tot ze z'n manoeuvres good in de gate k?s hawwe.
    Nou kijk hem eens met die spatel in de weer.
    Esof ?r ze levelaank niks anders gedoon heet.
    Glunderend wie 'ne koejong kaom heer tr?k, zat nonchalant 't teleurke op taofel.
    "Ach, wat jaomer, diech hads misjiens ouch gere ?n eike gehad?"
    Ma zag niks, meh 'ne blinne k?s nog zien tot ze ?m 't leefste ?n watsj verkoch had.
    Ze loerde nao z'n deenblaad.
    Hadste nog w??rd!
    Dao laog op: sjink, kies, boter, jam, kn?ckebr?d, roggebroed, ?ne croissant en ?nen appel.
    Ma geneerde zich te pletter.
    Wat m?ste de lui wel dinke, tot heer oetgehungerd waor, thoes op ?n huitsje m?s biete.
    Toch, de lui roontelum hun hadde gaar geinen aondach veur d?n appetiet vaan pa.
    Allein 'n dikke mevrouw sjuin neve hun, die zich zaot te vergaste aon drei braoje bacon en twie spiegeleier, die keek even op en lachde samenzweerderig. Vreiselik, vreiselik.
    "Hoofste gei vr?chtesap?" vroog ze zeutzoer.
    Heer k?s netuurlik ouch neet met dat mesjien euverweeg.
    "Och... eh, hiel gere.
    Este zoe good w?ls zien."
    Es ze h??re God neet ontzeen had, had ze 'm noe zeker ein oetgedruug.
    't Krap gebakke eike smaakde 'm wie s?kker.
    Gistere had heer nog gezag tot zij tev??l eier gebruukde in e kaajd sjeutelke.
    "Eder eike is e stepke korter bij noonk Nelis."
    Dat sloog op h??re s?kkernoonk, dee hun tot op ze zesennegentigste had laote wachte op de erfenis.
    Naotot pa ze glaas jus d?orange had leeggedroonke, staok 'r 'n verboje sigr?t op.
    "Dat hadde v?r twintig jaor ierder mote doen, h?, Mietske?" zag heer.
    Ze keek ?m verwoonderd aon, aongeslage.
    Mietske...Door h??r lief trok e vergete geveul vaan tederheid.
    Wie lang al had heer h??r al neet mie met h??re veurnaom aongesproke...


    ? Marie Catherine Plantaz.
    Zoe zien veer Mestreechtenere: st?kskes leve.
    Verhaole in 't Mestreechs.
    Last edited by SJEF †; 23 december 2007, 05:11.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More

  • #2
    Verhaole

    Mestreech verandert.

    Es eus awwers nog ins k?ste tr?kkoume en zaoge wie Mestreech is veranderd.
    Niks mie eve te voot d'n kemissies doen en niks gaw eve nao Maussen veur e lepke stof, e kr?pke slaoj bij de kruieneer neve dich en e paar kortl?tte bij de slachter aon d'n euverkant.
    Nog noets hadde zij gehuurd vaan Blokker, C&A, en 't Kruidvat.
    De Hema en V&D, Henfling en Schnabel, jao die wel.
    En al die klein zake boevaan 'nen echte vakmaan d'n eigeneer waor.
    Niks gein veurrijkoste es d'ne kraon opins spatde wie 'ne w?lle, d'n lamp in de kamer 't opins neet mie deeg.
    Veur dat l?ste gings te nao 't Wonder van Wieck.
    Meistal waor 't defek 'n kleinigheid die-s te volgens hun aonwijzing zelf k?s oplosse.
    Noe is alles geperfectioneerd.
    Wee kump dich thoes nog helpe.
    Daan m?s te 't al in 't groet aonpakke en w?ts te ouch wats te betaols.
    En de lui op 't platteland.
    Es die gein eige vervoer h?bbe zien ze 'nen ermen hals.
    Evegood es ze dat wel h?bbe, want boe laote ze hunnen auto, brommer of fiets?
    Zelf gebruuk ich de wage mer zelde um nao de stad te goon.
    Amper euver de br?k begint d'n ?lend al.
    'n Doezenste gel?k h?bste es te ?rges e leeg plekske vins.
    Ederen automobilis w?lt z'ne wage zoe kort meugelik bij de zaak parkere boe heer m?t zien.
    Gaank mer ins e groet st?k koupe, 'ne stool, e paar meter vloerbed?kking.
    Zeet geer uuch dao al met sj?rge?
    Datzelfde geldt ouch veur de Stadsb?s, groet gepek is dao ouch taboe.
    Blijf niks anders euver es d'n sp?lle thoes te laote bez?rge.
    Es ich t?sse de lui door sjeveer, dink ich aon de Hoegebr?kstraot.
    Dao hadde veer in mien j??g drei bekkers, veer slachters, drei sjeunmekers, veer kruieneers, eine kleiermeker, twie iezerwinkels, eine sigare- en sigr?ttewinkel, veer kaffees, eine coiffeur, ein wasserij en ein meubelzaak.
    En in de Rechstraot of Wiekerbr?kstraot waors te ouch in e paar t?lle.
    En wou eine, toendertied, met z'ne wagel goon, gei probleem de k?s euveral vrij parkere.
    Meh wiev??l lui hadde toen 'nen aoto, misjien evev??l es noe geine h?bbe.
    Ich weet nog tot m'n ajdste broor ze rijbewies had wie heer good achtien waor.
    Meh gein dinken aon tot heer vaan pa ziene Ford moch liene um hei of dao nao touw te goon.
    St?l dich veur tot 'r zich ( d'n auto) 'n deuk of 'n bl?ts opleep.
    Meh 't waor ouch oondinkbaar tot veer, kleine, dorve te vraoge: "Pa, brings te mich eve nao sjaol, 't regent zoe hel."
    De woors aongekeke ofs te ze zaogs vlege.
    Es ich noe door de Mestreechter binnestad loup, loer ich tevergeefs nao e paar winkels vaan vreuger.
    Jonger lui wete neet beter of 't is altied zoe gewees.
    Euver 'n tiedsje wete ze al neet mie vaan Dani?ls in de Kleine Staat en dee is nog gei jaor weg.
    Mestreech is veranderd.
    En daan dink ich nog neet ins aon de koms vaan de Bijek?rf, 't obbenui bestraote vaan de haaf stad en versjrikkelike koule boe iers 't Belasting- en Stadskentoer h?bbe gestande.
    Meh daan z?k ich mer wat pa altied zag: "Och, 'zal mienen tied wel dore... 't weurt toch zoondag."


    ? Marie Catherine Plantaz.
    Last edited by SJEF †; 23 december 2007, 05:11.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More

    Opmerking


    • #3
      Verhaole

      Harie de poompemeker.

      Dit is e verhaol oet de kinderjaore vaan Harie de poompemeker.
      Harie waor jaoreg gewees.
      Heer waor vief jaor gewoorde.
      Veur z'ne verjaordaag had heer venalles gekrege.
      Zoe ouch e kleurbook m?t kleurpotloejer.
      Heer zaot altied gere op 't keuket??felke.
      Deze kier ouch.
      M?t z'n tong oet z'ne moond waor heer 'ne prachtege clojn aon 't kleure.
      Z'n mam zaot neven 'm de gez?t te leze.
      Inins (niemes wis wie 't geb??rd waor) laog Harie op de groond.
      Heer had ziech flink pijn gedoon en z'n mam had ziech oonnuzel versjr?kke.
      De sjerpe kant vaan 't potloed had heer in 't heukske vaan z'n oug gekrege.
      Ze geziech zaot hielemaol oonder 't blood.

      Wie 'ne wervel vloge ze m?t Harie nao 't hospitaol.
      D'n dokter vroog wat geb??rd waor en z'n mam vert?lde wie 't waor gegaange.
      D'n dokter vroog of ze de punt vaan 't potloed gevoonde hadde.
      Es dat neet zoe waor, daan k?s dee nog in 't oug zitte.
      Harie kraog twie hechtinge, 'n groete plaoster op z'n oug en ze k?ste nao hoes.

      Meh Harie z'n mam had gein r?s in.
      Ze m?s dee punt vaan 't potloed vinde.
      M?t 'n zaklamp zeukde ze de ganse kokesmat aof.
      Meh begin mer ins de punt vaan e potloed in 'n kokesmat te vinde.
      Dat l?kde vaan geine kant.
      Ten einde raod g?ng Harie z'n mam nao de k?rk.
      Nao d'n heilege Antonius vaan Padua.
      Es me get kwiet waor, brande de lui veur h??m 'ne boezjie, in d'n hoop tr?k te vinde wat ze kwiet waore.
      Meh Harie z'n mam g?ng wijer..

      Sint Antonius waor vaan de paoters Franciscaone.
      Die droge altied brojn kleier.
      Ze zag tege 't beeld vaan Antonius : "Iech bran hei 'ne boezjie.
      Help miech um dee punt vaan 't potloed te vinde.
      Es veer dee vinde, daan belaof iech Uuch tot m'ne zoon Harie tot en m?t z'n plechtege kemunie al z'n kleier in 't broen zal drage".

      En zoe geb??rde 't ouch.
      De punt vaan 't potloed woort gevoonde.
      Harie z'n mam heel ziech aon h??r belofte.
      Tot z'n twelfde jaor droog heer allein mer broen.
      Broen oondergood, brojn (korte) brook, brojnen trieko, brojn sjeun en brojn kouse.
      Wie Harie e jaor of tien waor, vroog heer aon z'n mam : "Wie kump 't toch tot ze miech op sjaol oetsjelle veur brojne paoter?"
      "Nog twie j??rkes volhawwe, jong", zag z'n ma, "daan vert?l iech dat geheim.
      Daan hoofste neet mie wakker te ligke".

      Op z'n twelfde kraog Harie 't gans verhaol te hure.
      Iech kin miech neet veurst?lle tot heer dao erg blij m?t waor.
      Ouch hei kin me weer r?steg st?lle: Slivvenhier heet raar kosgengers!


      ? Ren? Heckers
      Last edited by SJEF †; 23 december 2007, 05:12.
      Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
      Thomas More

      Opmerking


      • #4
        Verh??lselke

        Keersemes in Mestreech.

        Slenterend en aof en tow nao oonder kiekent, leep Jules door de Groete Staat.
        'T waor kaajd en vochtig weer.
        In de kinderk?pkes spiegelde de kiekoete alles wat oetgestald stoond.
        Oetgestald.
        De Keersdaog.
        De daog boe v??l lui nao oetloerde.
        Veur h??m hoofde 't neet zoe.
        Opkiekend zaog heer al dat sjoens dat ziech in de straot weerspiegelde in w?rkelijkheid.
        Watste allewijl neet allemaol kins kaope.
        Teminste este de duite daoveur h?bs.
        Heer in eeder geval neet.
        Levend vaan 'n oetkiering beteikend zuinig zien.
        In zien hoes stoond allein 't hoegnudige en nui kleier koch heer pas es de kringlaop winkel niks mie had wat h??m pasde.
        Ouch 'ns lekker oet ete zaot t'r neet in.
        En oetnudigingen kraogste ouch al neet in zien situatie.
        De kraag vaan ziene aofgetrampelde palto hoeger optr?kkend en z'n han deep in de tesse, sl?fde heer wijer.
        De lui rende h??m veurbij es of zie geine tied hadde.
        Tasse vol kemissies m?tsleipend.
        Die w?lle weer gouw naor hoes.
        Lekker werm en gez?lleg met e glaas wien of e good book d'n aovend doorbringe.
        Heer bleef 't liefste zoe lang meugelek op straot.
        Had heer teminste ouch lui um ziech.
        Ze zagte wel niks tege h'm.
        Meh toch..........
        Snakkend naor 'n tas koffie leep heer de Vroom in.
        Mieljaar, wat waor 't sjoen gewore.
        'T heet g?t mage koste.
        En dat allemaol um de lui nog mie aon te z?tte um nog mie te kaope.
        E pl??tske boven in de restauratie aon de roet, gaof h??m de kans um op de lui "neer te kieke".
        Neet l?tterlek natuurlek.
        En umgedreid, este lui naor bove loerde, keke ze tege h'm op.
        Veur Jules 'n apaarte ervaring.
        Heer kn??pde z'ne palto los en naom 'ne sl?k vaan z'ne koffie.
        "Vindt geer 't good es iech aon eur t??felke kom zitte"?
        Jules keek op.
        "Meh zeker mevrouw" zag heer gauw.
        "Z?t uuch".
        'N neet oonknappe vrouw vaan roond de veertig h?ng h??r kemissietas aon 'ne stool en gong tegeneuver h'm zitte.
        "Vies h? menier, boete".
        "Zegk dat wel".
        "Oonder 'n zonnebaank binne is 't noe beter verblieve es oonder 'ne perreplu boete" zag heer vruntelek.
        Eve veel 'n st?lte.
        "Ne mins moot toch g?t metmake" verbraok ze 't st?lzwiege.
        "En ouch nog zoe vlak veur de fiesdaog", gong ze wijer.
        Ze had duudelek behoofte aon e gesprek.
        "Miene maan is pas gestorreve".
        "Plotseling"? vroog heer belangstellend.
        "Och nein menier, 't is 'n crieme gewees.
        Veur miech meh veural veur h??m!
        Noe is heer gel?kkig op zien plaots.
        Zoe zeet 't clich? teminste.
        En iech haw miech dao mer aon vas".
        Ze nipte 'ns aon h??re koffie en Jules zaog dat ze nate ouge had.
        "Heer heet 'n prachtige begrafenis gehad.
        Eederein waor dao."
        "Meh och, iech bin uuch oongemerk aon 't opzadele met mien probleme".
        "Vertelt meh r?stig door mevrouw.
        'N probleem of verdreet weurt d?ks kleiner este 't kins deile m?t 'ne aandere."
        Ger?sgesteld gong ze wijer m?t vert?lle.
        Gaondeweeg 't verhaol aonluusterend voolt Jules ziech allein mer gel?kkiger weurde.
        Wat had dat mins 'ne haop elend m?tgemaak.
        Daan liever minder kezjem.
        Heer booj h??r 'n tas koffie aon.
        Ze sloog 't aonbod aof.
        "Bedaank dat geer h?b w?lle luustere.
        D'n hoond is allein en es dat te lang doort kin iech dalek goon dweile".
        Ze pakte h??r tas en deenblaad, winste Jules plezerige daog en leep naor d'n oetgaangk.
        Heer zag nog "vaan 't zelfde mevrouw" en wis tegeliekertied dat 't bij 'ne wins zow blieve.....
        Terwijl heer z'ne palto touwknuipde stoond heer op en vertrok ouch.
        Deep weggedoke in ziene kraag, leep heer door de fiestelek verseerde Kleine Staat en Wolfstraot naor 't Slevrouweplein.
        Heer bleef eve st?l stoon bij de Keersstal dee boete op 't plein waor opgezat, veur dat heer de Slevrouw binneleep.
        Dee Keersstal dat moos noe eigelek de kiekoet zien boe de lui zich aon zouwe mote vergape.
        En ziech mooste aofvraoge of al dat materie?le wel opwoug tege 't levesgel?k.
        Gezoond zien en 't materieel minder h?bbe is dat neet belangrieker ?
        Heer leep de kapel binnen, haolde 25 eurocent oet z'n tes en staok e keerske op.
        Die vaan 50 cent waors get te deur.
        'T zal toch neet zoe zien dat Slevrouw minder verhuringe deit veur 25 daan veur 50 cent!!
        Neet alles is in geld oet te dr?kke, dach heer tr?k aon die oonbekinde vrouw in de Vroom.
        "Zaoleg Keersemes" zag heer bijnao hel op en slenterde riechting hoes.



        W??rd zien vaan E.A.J. Schoenmaeckers.
        Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
        Thomas More

        Opmerking


        • #5
          Verh??lselke

          De mins vaan 't Leger des Heils.

          Kint Geer h??m nog?
          Dee groete, blonne mins in dat uniform vaan 't Leger des Heils?
          Edere zaoterdag kaom heer op de fiets oet Brunssum nao Mestreech um hei alle kaffees aof te goon en te kollektere veur 't Leger.
          Heer had altied e lachend geziech en wouw noets get drinke, este h??m get wouws geve.

          't Waor e paar daog veur Keersmes wie 't geb??rde boe hiel Mestreech al jaore bang veur waor.
          Heer kaom 's aovends laat oet 'ne kaffee, kraog e paar sleeg op z'ne kop en waor de kollekteb?s en de cent kwiet.

          D'n daag veur Keersmes m?s heer op 't pelisiebureau koume.
          Of heer mer 'n aonklach wouw indene.
          Ze hadde d'n dader gevoonde.
          'Zeet Geer op eure kop gevalle?', zag de maan vaan 't Leger des Heils.
          'Iech kollekteer al m'n hiel leve laank veur lui die in de maotsjappij e bitsje oontspoord zien en zouw iech daan noe tege zoe'ne mins 'n aonklach mote indene?'
          'Iech zouw neet gere', zag heer en leep gifteg nao boete.

          De knaap dee 't gedoon had stoont boete te wachte.
          'Sjiek gedoon, menier, tot Geer gein aonklach h?b ingedeend'.
          'Niks sjiek', zag de maan vaan 't Leger.
          'De hads miech neet op miene kop hove te houwe.
          Este 't gewoen aon miech hads gevraog, had iech tiech die cent ouch zoe wel gegeve.
          Iech wins tiech 'ne Zaolege Keersmes, meh bez?rg miech estebleef m'n kollekteb?s tr?k'.

          D'n daag nao Keersmes h?ng bij h??m thoes aon de kn?p vaan de deur 'n plastiekke tuut.
          In de tuut zaot de kollekteb?s en...'n haaf literke Eels.

          Oet: Mestreechse Verhaole.
          Geschreven door: Ren? Heckers
          Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
          Thomas More

          Opmerking


          • #6
            't Gaasmenneke

            De straotlanteries vaan vreuger brande op gaas.
            Later woorte ze op d'n èllentrik aongeslote.
            Op e paar plaotse in Mestreech lete ze get vaan die aw lanteries haange en dat zörgde zoe veur e sjoen printsje vaan de stad.

            Henk Raomekers, dee woort geneump es 't lèste gaasmenneke vaan Mestreech, leep tege ze pensioen aon.
            Henk waor belas mèt 't zuver make vaan die lanteries.
            Heer mós ze eine kier in de maond vaan binne en vaan boete wasse, zoe tot 't printsje vaan Mestreech veur de toeriste e bitsje proper oetzaog.

            Tegeneuver De Struys stoont ouch zoe'n lanterie.
            Henk beg?s altied es ierste tegeneuver De Struys aon de maondelikse wasbäört.
            Heer waor altied mèt de fiets en aon de fiets had heer e lèdderke haange.
            Veur dee fiets mós heer fiefteg cent in de week betaole aon de gemeinte.
            Ziene fiets ('nen deensfiets) hadde ze getik, wie heer get lang in 'ne kaffee waor blieve haange.
            Noe betaaolde heer e kwartsje veur ziene nuien deensfiets en e kwartsje in de week es aofbetaoling veur de getikden deensfiets.

            Es de lanterie veur De Struys zuver waor, góng heer ziech eine drinke in de kaffee.
            Lèt op, 't is daan haaf ach 's mörges.
            Veur alle zekerheid naom heer wel z'ne fiets mèt lèdder mèt nao binne en zat 'm tege 't buffèt.
            Heer bestèlde ziech e pèlske en loerde ins roond of geine zag: 'Henk, drink dat pèlske mer veur miech'.
            Meh geine ribde ziech.
            Bèr, d'n hospes, wis daan al wie 't wijer góng.
            Henk pakde de lèdder vaan de fiets aof en zat die midde in de kaffee.
            Heer góng daan zelf achter de gordijn stoon.
            Bèr doog de meziek oet en reep daan hiel hel door de kaffee: 'Dames en Hiere (de einegste dame die zoe vreug al in De Struys zaot waor 't gek Nètteke) en noe geit veur Uuch optrejje 't lèste gaasmenneke vaan Mestreech!
            En...ta...ta...ta... Henk kaom achter de gordijn oet en kledderde op de lèdder.
            Heer had altied 'tzelfde kinderechteg verhäölselke en dat begós zoe: 'Dames en Heren, mijn moeder heeft vier huizen...om te poetsen'.
            En daan kaom nog get sjele wawwel en daan waor 't gedoon.
            'nen Hollender dee in de kaffee waor reep: 'Kastelein, vul de kelken' en 'ne Mestreechteneer reep drachteraon: 'Tèl de köp'.
            Tege nege oor góng Henk wijer mèt ze werk, meh iech weit zeker tot heer daan al e stök in z'n koont had.
            Meh z'nen daag waor good!


            't Gaasmenneke Henk Ramaekers
            Last edited by SJEF †; 10 november 2010, 07:33. Reden: herstel schrijffoutjes
            Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
            Thomas More

            Opmerking


            • #7
              Verhaol

              Het bezeuk van de Dames van de Charit?.

              Het waos op ne Maondagmurge, dat het veurjaorszunneke zien ierste wermde begos te laote veule en hei en dao e lekker str?olke doog neerkomme in het smal, vochtig str?otsje, dat op de Merret oetkwaom.
              Meister Baltus, nen awwe gepensjeneerden oosgenger kwaom stokkenteere op zien krukke door den duustere gank nao de straotdeur gesukkeld um zien armzielig, laam korpus get te komme werme en ins e lugske te schuppe.
              Heer stiepde zieg met zien krukke tege den deurpos, loerde rustig ins op en aof, of pitsde z?n ougen en tuurke touw um ins op ze gemaak de zon op ze gezieg te laote schijne.
              Um de kare neet door te laote stond aan den ingank van het str?otsje ne paol en dao leunde noe Jeannet ?de kat? tege en ploejerde zieg oug e bitsje in de zon.
              Ze had nen erm gebroke en droog dee in e breid verband.
              Ze heel en oug in het zeil, want de dames van de Charit? waoren op koms en dan moos ze zurge tot ze thoes waor veur de ontvangs.
              Heur kinder leepen al berreveuts um het hoes, want ze had ze bijtijds laote kousen en sjeun oetdoen met het oug op het bezeuk en noe drentelde die rond de stop en verveelde zieg.
              Neleke, het ajdste stond op heuren doum te zoeke; klawde zieg al ins oet geweente de dun vlesse haore die in piezelkes um heure kop honge en loerde rond nao en aofleijing.
              Dao veel heur meister Baltus op, wie dee dao met z'n ouge touw stond en ze gonk vlak veur h?m stoon um h?m ins good op te numme.
              Sjus doog dee zien ouge ope wie Neleke h?m lang genog beloerd had.
              Opins staok ze heur tong oet en zag: − ?Onnut?.
              Meister Baltus doog of heer het neet hoort en loerde euver heur eweeg, m? dat beveel Neleke neet.
              − ?Onnut?, zag ze weer ins.
              − ?Houw je smoel snotneus!? bromde noe meister Baltus ge?rgerd m? dat beveel Neleke tot ze aon de gank kos komme.
              − ?Awwen onnut!? repeteerde ze nog e paar kiere.
              Opins verloor meister Baltus ze geduld.
              Heer lufde en kruk op om Neleke en peuter te geve, m? ongelukkigerwijs schoot ze h?m oet z?n han en ratelde op de straotstein.
              Met had Neleke ze te pakke en of ze opins bezete waos begos ze met de kruk in de huugde, wie en posjenel rond te danse en zong mer altied door: − ?Awwen onnut, awwen onnut!?
              Noe kwaom Baltus zien sjoendogter door de gank oetgevlooge, reet Neleke de kruk oet heur han en gaof heur en gooi mep um heure kop.
              Ongelukkigerwijs zaog dat sjus Jeannet oet de veerte.
              − ?Hullabah!? reep ze, ?Blief met din fikke van me keend, slaag den eige jonge!?
              − ?Wat lik ze dan deen awwe maan te transeneere?, geef de sjoendogter veur antwoord.
              − ?Wat is het Jeannet?? vroog toen Janneske de krof, heure maan, dee sjus nao hoes kwaom en dee veur z?n ambag de bieste van de statie van de Merret nao het slaghoes dreef.
              − ?Bel?, zag Jeannet.
              ?Wat heet zieg die aon me keend te kruije, zoe e kaal mirakel?.
              En ze veegde met heur ein hand Neleke de traone van ze sprotele snuutske.
              Janneske trok ze groet gezieg in giftige ploeje en preutelde zoe get van: "Verdommese wiever, met hun ge?nzel altied, en ? neet mie gebeure, of ieg bemeuj mieg ins demet? en trok toen zien deurken in, wat sjus tegeneuver dat van den oosgenger gelege waos.
              De sjoendogter gaof de kruk trug en Jeannet hernaom heur aw plaots, met Nelleke aon heure rok, want ze wouw zieg noe neet kekele wijl de dames op koms waore.
              En jaowel, dao kwaome ze sjus aon.
              Sjiek aongekleid eeder met e notitiebeukske in hun moffel en gans doordronge van hun deftige weerdigheid, boe met ze hun charitabel werken doge.
              De ein, en lang mager juffrouw had een flinke neus, die wel get opveel en de ander, en korte, dikke, leet altied heur veurtan zien, umdat heur bovelip get opgetrokke waos.
              Ze gonge bekans van hoes tot hoes en informeerde zieg dao nao het ginnige, wat me al zoe nudig had.
              Meister Baltus zaog ze aonkomme en sprong agteroet op zien krukke de gank in, um zen sjoendogter agter te waarschouwe en Jeannet sleipde hun agternao, um ze aon heur deur in ontvangs te numme.
              Nuischierig bleef ze veur eeder hoes stoon kieke boe de dames al zoe ingonge.
              Noe waos de beurt aon de familie Baltus en dan zouwe ze wel bij heur komme.
              De twie juffrouwe bleve dao en tuurke binne, m? wie ze weer oetkwaome gonge ze met en opgestoke gezieg Jeannet veurbij en en deur weijer in.
              Wat zou heur noe euverkomme?
              Ze wagde tot oug dao de dames oetkwaome, en snooi hun toen de pas aof.
              − ?En ougenblikske ezzebleef?, begos ze, ?wie zuut het oet, komt der neet ins bij mieg??
              − ?Neint, vrouwke?, antwoorde de langste juffrouw, ?vandaag neet?.
              − ?En dan boeveur neet??
              − ?Dat zien eur affeeres neet?, verklaorde de dikke juffrouw en meinde zonder weijer eksplikaties devan aof te komme.
              ?M?, jewel, popnel! Ieg krijg zeker niks?
              Jewel, dat begriep ieg!
              Die schintong van heijeuver heet uug zeker verteld dat ieg zaat bin gewees en dat ieg toen mienen erm hub gebroke.
              Zoe ne valen hond van e vrommes.
              Dat heet mieg zeker dat lekker dier van e sjoendogter van dieg gelap, lielikke lammen verdruugden oosgenger?! reep ze opins met ein h?l kekel stum tege meister Baltus, dee de dames had oetgeleije gedoon en zien aaid pl?otske in de zon weer had ingenomme.
              Baltus gaof gein antwoord en knikden en uigske tege de dames of heer wouw zegge: ?Wij weten wel wie we voor hebben? en de dames profiteerde van de gelegenheid um langs Jeannet door te schievele en zoe gaw meugelik en deur weijer in te trekke in de meining, dat ze noe wel van heur verlos zouwe zien.
              Jeannet posteerde zieg evels veur de deur en keek wie de dames zieg binne benaome.
              − ?Haw den deksel op diene ketel, Triene, anders stik dee lange pottekieker heur neus d?r in um te zien wat ste gekook hubs?, reep ze nao binne, boe op de lang juffrouw hiel verontweerdig eve nao veure kwaom en Jeannet metdeilde tot ze ?t ins aon de dames zou zegge wie astrant tot ze waor en tot ze zeker noets mie get zou kriege.
              Noe leep het Jeannet euver.
              − ?Triene!? reep ze op heur naoberse, ?beloer mieg die neus ins die dat wief heet, wat pappegej!
              Es ieg zoe?n neus had bleef ieg nog gein oor oet de kanaar!?
              De dames vondten het raodzaam um zieg mer zoe gaw meuglik oet de riezer te maken en verlete met hoeg roei kup de woening van Triene.
              M?, noe waore ze gans aon de heidene euvergelieverd veural wie de korte dikke in het langsgoon nog kordaot op heur maneer zag: ?Foi, vrouke 't is ongepermiteerd.
              Veer zulle dreuver spreke?.
              − ?Dao, dee schaarstand heet oug nog get te kommandeere.
              De kaans mieg met dien humme en dien klompe gestole weurde, wets ste dat, ieg hub van dieg niks nudig, lielik wouvegebit, en van dieg oug neet, neuzekeuningin met diene vloere mantel aon.
              Wat e model tot dao lup, sjus en verstopde kanjel die leek?.
              Noe bemeugde zieg de sjoendogter demet, die meister Baltus op zij had geduijd in dat Jeannet oug versterking kraog in de persoon van Janneske, dee in zien deurke verscheen en Neleke, dat aon heure scholk gong hange.
              − ?Laot ze mer sjelle, m?n leef juffrouw?, zag de sjoendogter.
              ?Dat zien veer van dat bagasje geweend.
              Ze zet altied het gans str?otsje op stelte.?
              − ??t Is weer Maandag en dan heeft dat wyf altijd de duivel in de prij?, veugde Meister Baltus dr aon touw, dee pas opgeschreve waos veur ne struzak.
              Koelik had er evels ziene mond ope gedoon of Janneske stond veur h?m met ze groet gezieg.
              − ?Gaot in, meister Baltus, bemeugd uug dao neet met?, schriewden heer driftig, boe op meister Baltus verschrik twie sprung agteroet maakde de gank in.
              − ?Die maag nog op ander lui hun neus sjokkeere?, gong de sjoendogter door.
              ?Dee roejen tuitel dee ze zelfs veur heure kop heet is oug neet van niks.
              Dee is roed van de blauwe??
              − ?En zij lus niks?, schimpde Jeannet, ?es ze niks krijg.
              Ze heet oug liever e bakske es nen teleur Mommussop!?
              Op het woord ?sop? kwaom Meister Baltus weer nao veure gesprongen.
              − ?Kom, kom, Sjannet?, zag heer, ?laat nouw de dames met vree.
              We motten er ?s winters tog van vrete?.
              − ?Meister Baltus, noe veur de leste kier, gaot in en bemeujd uug dao neet met?, waarschouwde Janneske, dee weer in eine wup met ze groet gezieg veur den awwe maan stond, dee oug weer van de schrik twie sprung agteroet de gank in maakde.
              − ?Tot ze hunne rats mer zelfs vreete?, reep Jeannet, die het inveel dat veurtaan de kans op broed- en soppekaarte veur good verkeke waor.
              Tot zij dao zieg mer stief dr aon vrit, aon dat schotelwater.
              Die heet het anders nudig.
              ?s Maondags lup ze met de kurf langs de deure en Zondags hubbe ze frikkedel in de sop?!
              − ?Aog juffrouw, geluif zoe get tog neet?, betuigde de sjoendogter en ze lag en hand op heur hart, en keek nao bove, of ze den hiemel tot getuige naom.
              − ?Jao, frikkedel, ? in de sop ? frikkedel?, gong Jeannet door, blij tot ze de ander geraak had.
              − ?Zoe ne lielikke ? lielikke ??, ze kos gei woord lielik ... genog vinden.
              − ?Meer, zek gaw poddel, anders zeet zij het?, steukden heur Neleke op.
              − ??Zoe ne lielikke poddel?! besloot Jeannet.
              M? meister Baltus vond noe aon dat z?n naoberse ne bedinkelikken aonvaol doog op de bedeiling van z?n familie.
              Met ne groete sprunk waos heer weer aon de deur.
              − ?Ze liegt het, dames, ze liegt het?, protesteerden heer, ?we hebben in geen jaar meer ?ne grummel frikkedel gezien.
              − Sjannet, je bent en kreng ??
              Koelik had heer dat woord oet ziene mond of heer kraog van Janneske ne boks met ein voes onder zien kin, tot heer met krukken en al onderstebove veel met e spektakel of ze in de gank e speul keigele doorein smete.
              Noe leep oug de sjoendogter de gal euver en met ne lange greep klawde zij zieg vas in Jeannet heur muts en trok heur die van heure kop, met en ganse bussel haore de bij.
              Jeannet met heure kepotten erm kos zieg neet weere m? begos te schriewe: − ?Fikkedel?! en wie ze ?t neet mie gaw genog oet bringe kos klopde zij zieg al kekenteere met heur vrij hand op heure mond ?? joa ? Zondags ? in de sop ? frikkedel!?
              De erm dames stondte toen in ne groete krink van nuischierige, die van alle kante kwaomen aongezat.
              − ?Noe of noets?, dag toen zeker de klein dikke en met en vaart boeveur eederein moos schuive drong ze door de krink gevolg door de lang.
              Met kup wie de piepers maakde ze tot ze het str?otsje oet kwaome en vooldte en ganse gerusstelling euver zieg komme wie ze op de Merret nen deender zaogen aon komme gewandeld, de eins kwaom loere woerum de lui zoe leepe.
              In de veerte hoordte ze nog altied Jeannet boven alles oetkeke − ?Frikkedel; Frikkede-?-?-?l!?
              Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
              Thomas More

              Opmerking


              • #8
                De regeleer

                De regeleer

                M?t ?t klumme vaan de zoegenaomde ?Welvaart?, (is daor ?n mestreechse oetdr?kking veur?) koume d?r ummertouw mier otto?s in eder straot te stoon.
                ?t Is zoe noe en daan op ?t vechte aof um ?n parkeerplaots te kriege neet te wied vaan ?t eige hoes.
                E paar jaor geleie gong dat nog meh allewijl heet haos eder hoeshawwe twie otto?s umtot maan en vrouw alletwie w?rke en toch ouch mobiel w?lle zien. Hoeshawwes m?t drei otto?s zien d?r ouch meh dat is nog neet algemein.
                Zoe steit dus veur eder hoes ?nen otto, ouch es dee wat daor woent zelf geine heet, wat hei en daor de nudige ergernis opreup.
                ?t W?lt ouch geb??re dat iemes e leeg vaat deneer z?t op de plaots boe heer zienen otto neer w?lt zette meh es heer daan aongerije kump is de plaots bezat en lik ?t vaat ?rges op de stop.
                Jeh, op ?t plein veur de brandweer is plaots gen?g mer dao is parkere verboje.
                Harie, ?nen vr?nd vaan oet de kaartclub, heet, wie heer ?t vert?lt, zelf m?tgemaak dat zien ?eige? parkeerplaots neet zoe gemekelik te hawwe is.
                Es heer vaan zie w?rk tr?k thoes kaom waor de plaots veur zien eige hoes altied vrij en k?s heer ruim parkere.
                Op zekeren daag stoont daor ?ne sjoene, groete, nuien otto op zien plaots.
                Op zien plaots!
                Nao al die jaore stoont daor inins zoe groet geval veur zien deur.
                De ganse straot stoont wijer gans vol dus zaot d?r niks aanders op es ?n plaots in ?n zijstraot te zeuke.
                Dat lukde meh wel wied eweg, op ?n plaots boe gaar gein hoezer mie stoon.
                Nogal gieftig kaom Harie thoes binne en vroog zien vrouw of zie wis vaan wee dee groeten oto is.
                Zij wis dat netuurlik ouch neet.
                ?Inins stoont dee daor.
                Zeker iemes dee wat ?rges op viziet is??
                De res vaan d?n daag hele zie pin meh d?r kaom geine en d?n otto bleef stoon.
                In ?t hartstikke duuster stoont dat dink daor nog.
                De volgenden daag, ?sm?rges vreug waor de plaots vrij en Harie heet direk zienen otto deneer gezat.
                ?t Waor op ?ne Zaoterdag en d?r mooste nogal get kemissies gehaold weure.
                E kretsje beer, flesse frisdraank en nog aander spul boe-s te neet wied m?t geis loupe.
                Zie zouwe m?r direk goon dan waore zie ouch weer gaw tr?k aanders, ?Is eus plaots weer bezat?, zag Harie.
                Zoe gezag zoe gedoon, meh ?t holp niks.
                Wie zie nao ?n good haaf eurke tr?k koume stoont de groeten otto weer op hun plaots.
                Harie waor toch neet zoe gek um wied m?t alle kemissies te goon sjouwe en zat zienen otto neve dat groet geval, haafweegs op de straot.
                Dat kos neet aanders.
                "Kint geer dat dink neet ?rges aanders zette?? kloonk ?t inins neve Harie, ?zoe kin iech straks neet wegrije.
                Geer w?t toch zeker ouch wel dat geer zoe neet maag parkere.
                Es de pelisie dat zuut krijg geer ouch nog e perces.
                Es iech uuch waor zat iech deen otto op ?n aander plaots boe heer neet zoe in de veu steit.?
                Harie had ?t geveul of heer ?ne tramp oonder zien kont kraog.
                ?Wee zeet geer eigelik?? vreug heer gepikeerd, ?en boeveur z?t geer euren otto op mien plaots??
                ?Iech bin Jaokobs, Giel Jaokobs en woen hei sjuins tegeneuver,? is ?t antwoord, ?en iech z?t mienen otto boe plaots is.
                De straot is jummers vaan ederein.?
                ?Meh iech woen hei en iech w?l mienen eige otto veur mien eige deur h?bbe stoon,? zeet Harie.
                ?Daor v?lt met uuch toch zeker euver te praote??
                ?Nein,? zeet Harie weer, ?dit is mien plaots.
                Z?t geer euren oto mer bij uuch veur ?t hoes?
                ?Dat kin neet.
                Veer h?bbe drei otto?s en die stoon altied daor.?
                Heer weis naor de kant vaan de straot boe die otto?s stoon.
                ?Eus naobers rije neet en die make ouch gei bezwoer dat d?n otto vaan miene zoon bij hun veur ?t hoes steit.?
                ?Iech w?l veur mien eige deur stoon , dat begr?p geer toch ouch wel zeker?? zeet Haarie weer.
                ?Luuster ?ns menier, in good euverl?k kin iech dat toch good veur uuch regele?
                Es geer euren otto vanaf noe ummertouw in die straot z?t boe neet geboujd is, daan kin dee vaan miech hei blieve stoon.
                Vaanoet mien hoes h?b iech ?ne goje kiek drop en kin iech zien of niemes draon kump.
                Deen otto is m?t zien zestigdoezend euro neet eine vaan de gojekoupste.
                Mesjiens kint geer daan vaan bij uuch oet ouch ?n uigske drop hawwe es veer ?ns eweg zien.
                Is dit ?n gooj oplossing of neet??
                ?Menier,? zeet Harie gans verpopzak, ?geer moot straks mer eve aonbelle es geer weg w?lt goon daan z?t iech mienen otto wel eve e st?k naor achtere.
                Iech gaon noe mien kemissies naor binne bringe en ?n tas koffie drinke.
                Gojendaag.?
                ?Menier,? reup Jaocobs noe koed, ?geer moot direk deen otto wegz?tte aanders laot iech de pelisie koume!?
                ?Geer doot mer.?
                Sjijns onverstuurd brink Harie de krat beer naor binne en deit de straotdeur achter ziech touw.
                Nao de tas koffie heet heer de res vaan de kemissies naor binne gedrage.
                Nao e klein eurke gong d?n tillefoon en Jaocobs vreug of Harie zienen otto weg w?lt zette.
                ?Iech zal dat direk doen daan kin iech weer op mien eige plaots goon stoon.?
                E paar daog later weurt aon de straotdeur gebeld en daor steit Jaocobs.
                ?Menier,? zeet heer tege Harie, ?iech h?b de zaak nog n?s bekeke en veur eus probleem ?n hiel gooj regeling oetgedach.
                Op de eve daog vaan de maond zet geer euren otto bij uuch veur ?t hoes en iech z?t dee vaan miech hei op de oneve daog.
                Is dat good of neet good??
                ?Boe moot iech op die oneve daog miene otto daan laote?? vreug Harie.
                ?Dee z?t geer daan in die straot boe nog neet geboujd is!?
                ?En wat es dat daor noe n?s neet mie kin??
                ?Daan gaot geer toch gewoen ?rges aanders woene!?


                Mestreech, Pieke Lint
                Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                Thomas More

                Opmerking


                • #9
                  De wijze

                  De wijze.

                  De blikke percessie steit st?l op de Kennedybr?k.
                  Iech zit midde d?rin, volgelaoje m?t pekskes, p?ttekes en gebakke loch.
                  Um de kraamp oet m?ne voot te kriege tr?k iech de haandrem aon en z?t m?n blikke does eve in z?n vrij.
                  ?nen Nievel vaan daampe en motsnie hink boven us en krup t?sse de kentoere de St. Pietersberg op.
                  ?t Is d?n daag veur Keersemes.
                  ?t Renne en prakkezere um eder jaor weer alles bijein te kriege en get origineels te bedinke is oonderhaand e heidens werk gewoorde.
                  Stress druip in str??lkes langs me geziech en verinneweert m?ne make-up.
                  Meujigheid straolt wie ?n oetgebl?sde ster in m?nen achteroetkiekspiegel.
                  H??r zwake straole vaange kuimentere ?t leech vaan mien ouge en dragen ?t nao d?n euverkaant vaan de br?k.
                  T?sse de gebouwe vaan de Waterleiding en ?t Gouvernemint kin iech door de nievel nog zjus de St. Pietersberg zien.
                  Dao stoon drei kemele.
                  Drei kemele m?t sjieke hiere.
                  Eine vaan die hiere wink op miech.
                  E liech geveul krup m?ne kop in.
                  Iech z?t m?ne geis ouch in z?n vrij en geef miech euver aon dat lekker geveul.
                  Eve later kledder iech de berg op.
                  Es iech bij die kemele bin geve de hiere miech ?n plaots t?ssen hun in bij ?t vuur dat ze h?bben aongestoke.
                  ?t Is lekker werm.
                  En st?l, genezend st?l.
                  ?t Veult esof zachte, keul han ziech um m?ne verhitte kop h?bbe gelag.
                  M?n ouge valle touw.
                  Iech slaop neet meh sjievel in ?n aander dimensie.
                  Eine van die hiere begint e verhaol te vert?lle......

                  ....De kemele knele neer achter de l?ste zaandduine.
                  Hei sjeit de woestijn oet.
                  De bewoende wereld lik binne haandbereik, geaccentueerd in ?t daagleech dat al duuster oranje begint te kleure.
                  Iech num dit beeld in m?ch op terwijl iech nog eve doedst?l blijf zitte.
                  ?n Sjevraoj l?p euver m?ne r?k.
                  Daan sjievel iech gaw van m?ne kemeel aof en duuk achter e duin in.
                  ?n Twiede sjevraoj l?p euver m?ne r?k.
                  Neet allein umtot ?t ?n opluuchting is tot ?ch m?n blaos eindelik kin ontlaste en ouch neet umtot de invallende woestijnnach iezige kaw m?t ziech m?t brink. Nein, dao is dat aander geveul dat noe al al die daog die iech oonderweeg bin in golve door me lief tr?k.
                  Vaan wie dat vreemp leech bove me pelies is beginne te blinke is miech ?n oonr?s euvervalle.
                  En zoonder fetsoundelik aofsjeid te h?bbe genome vaan m?n vrouw bin ?ch vertrokke, ?t leech achternao.
                  In ?n opwelling h?b iech m?ch e steefke goud in ?ne vaw vaan m?ne mantel gestoke.
                  Oonderweeg h?b ?ch geprobeerd m?n gedachte op e rijke te kriege.
                  De verhaole euver ?ne nuie keuning dee gebore zouw weurde zongen al ?nen gaansen tied roond.
                  Feitelik waor ?t mer e vreemp verhaol meh ?t heel wel ederein bezig.
                  De lui waoren ?t kotsmeuj um steeds mer in die spanning te leve van haat en aofguns.
                  D?n eine woort oetgesjolle umtot ?r ?n sjerpe neus had, ?nen aanderen woort neet veur vol aongezeen umtot ?r ?n aander kleur vel had.
                  God, ze zouwe blij zien es eindelik ?ns eine die kinderachtige oonnuzelheid zou opruime, ze wachden al zoe lang...
                  Meh wat dat leech noe m?t ?ne nuije keuning te maken had?
                  Iech daorf neet weier te dinke.
                  ?t Ei memint dach iech, drej diech um meh ?t aander memint trok e gaodsvertouwe door m?ch heen dat zag tot ?ch op de gooje weeg waor.
                  En wie langer iech oonderweeg waor wie sterker dat vertrouwe woort.
                  ?nen Inkele kier nog bekr?p miech d?n twiefel weer, zoe wie noe, wie ?ch m?t m?ne r?k nao de bewoende wereld staon en euver die verlaote zaandvlakte loer. Ederen aovend is dao dat leech dat blinkend m?t m?ch m?t is gereis of boe iech achteraon bin getrokke, ?t is mer wie-s te ?t bekieks.
                  Allein h?b ?ch nog gein idee wat m?ch zoe drijf of wat iech zal goon vinde.
                  "Alleh, Melchior, gen?g gefilosofeerd.
                  Gaank kieke of ste ?n haand m?t kins helpe, d?n knechte zien ouch meuj en h?bben honger!"
                  Es ?ch miech umdrej zeen ?ch tot m?n tent al opsteit en tot al versj?llende vure branne.
                  Gaw loup ?ch nao binne en l?k m?ne mantel op ?n kis.
                  Oet ?ne lere zak pak ?ch get water veur me geziech en m?t m?n han kem ?ch ?t ergste zaand oet m?n haore.
                  Zjus es ?ch nao boete gaon um te zien of ?ch nog ?rgens m?t kin helpe b?ts ?ne knech tege miech op.
                  Dee zeet: "Majesteit, kom gaw, v?r h?bbe bezeuk."
                  "Bezeuk..?" z?k iech tege de knech.
                  Es ?ch noe ?rgens gein rekening m?t had gehawwe.
                  En iech vraog: "Wat zien ?t veur lui?"
                  "Iech weet ?t neet Hier, iech kin ?t neet good zien, umtot ?t zoe e raar leech is boete.
                  ?t Zien vreemde en ze zien m?t e gaans deile.
                  Meh eine vaan hun is gaans zwart en d?n aandere heet sjeif ouge, dat h?b iech wel gezeen want die stoonte veuraon."
                  Iech dink eve nao.
                  In de woestijn gelde ongesjreve w?tte tot-s te vreemdelinge gasvrij moos ontvange.
                  Meh jeh, de moos ouch veurzietig zien.
                  Iech geef m?ne knech e paar teikes en klap daan ?t dook veur d?n ingaank weg.
                  M?t m?n haandpalme nao bove gedrejd loup iech nao de vreemdelinge touw en heit hun welkom bij m?n vure.
                  Es gashier weet iech miech wel te gedrage.
                  Es ze ziech h?bbe veurgest?ld - dee wat gaans zwart is h?t Balthazar en dee m?t die sjeif ouge Casper - beej iech hun get te drinken aon.
                  Oondert?sse geef iech e teike aon m?ne knech dat heer ouch veur de gaste ete mote veerdig make.
                  Sjijns zuut Balthazar dat want heer zeet: "Ao nein, hier Melchior, dao keump niks van in.
                  Geer hoof eur l?ste st?kske ete neet oet eure moond te stoete um us te gereve.
                  Veer h?bbe ouch ete bij us. V?r zallen ?t same deile."
                  Iech loer ?m verp?pzak aon en sj?d gedecideerd m?t m?ne kop vaan nein.
                  "Nump miech neet koelik, hier Melchior, tot iech miech get oonkeuninklik oetdr?k," geit heer weier, "meh es iech ?t good begrepen h?b zeet geer ouch al lang oonderweeg.
                  En blij tot g?r de bewoende wereld genaoderd zeet."
                  Bij ?t woord ?oonkeuninklik? heet ziech ?nen depe froons t?sse m?n ouge gelag.
                  Es heer klaor is vraog iech: "Oonkeuninklik, hier Balthazar, wie komp g?r aon dat woord?"
                  "Noe moot iech miech nog ?ns verexcusere," zeet heer, vajt z?n han veur ze geziech en buig evekes, "'t Is naomelik zoe dat hier Casper en iech..."
                  Iech laot ?m r?stig oetspreke.
                  ?t Kos m?ch meujte e lechske te oonderdr?kke.
                  Es ?ch eindelik aon ?t woord kaom z?k iech: 'Daan nog ?ne kier welkom.
                  Welkom aon ?t vuur vaan keuning Melchior..."
                  Noe is ?t de beurt vaan Balthazar en Casper um verp?pzak te kieke.
                  "Meh ?t is e good plan, keuning Balthazar, um eus ete te deile," gaon iech weier, "iech vin ?t altied hiel spannend um get nuits oet te perbere."
                  ?n Diplomatieke meneer um neet rechoet te z?gke tot ?ch eigelik hiel nuisjierig bin aongelag want ?t gief nog geine pas um noe al te vraoge boe hun reis nao touw geit.
                  Meh same ete is netuurlik ?n oetgeleze kaans um nuisjierige vraoge te st?lle.
                  Es eus neuze ziech krolle en eus tonge klakke vaan lekkerigheid sm?lt de formele baand wie de was van ?ne brannende boezjie.
                  Op e gegeve memint zitte v?r hoonderdoet te vert?lle.
                  Euver us laand, euzen historie, eus cultuur.
                  Gebore vert?llers zien v?r, alledrei.
                  Boete de vure is ?t moesst?l.
                  Zelfs bij eus knechte, die ziech bijein h?bbe gezat kins te e zaandk?rrelke hure rolle.
                  Es Casper begint te vert?llle euver e kemik leech dat ?m zoe bij z?n stroot heet gepak en ?m al tot hei heet gebrach en Balthazar hel m?t z?ne kop knik, kin iech ?t neet mie hawwe.
                  Iech spring zoeget oet me vel vaan nuisjierigheid en iech haw m?ch neet mie ?n.
                  Iech wil percijs wete wat zij geveuld h?bbe.
                  En of ze ouch zoe mer zien weggegaange... en of ze ouch verhaole hadde gehuurd euver ?ne nuie keuning dee gebore zouw weurde.
                  En...en de verhaole euver Herodes, dee sjijns nogal zjeloes is aongelag.
                  Dat hadde ze.
                  En zij dachte tot dat kemik leech en dee nuie keuning bijein hoorte.
                  Zoe wied daorve zij wel al te goon m?t dinke.
                  Iech sloot miech dao vol euvertuiging bii aon.
                  Veer vraogen us noe veuraal aof boe dee nuie keuning gebore zouw weurde, wat veur lui tot ?t zouwe zien en of dat leech mesjien ?n ster zouw kinne zien. Euver dat l?ste h?lp Balthazar us oet euzen druim.
                  Balthazar is erg gelierd in die materie en heer onderwijs: "?t Universum zit vol aonwijzinge die veer neet altied m?t us verstaand kinne oplosse.
                  ?t Oetkome vaan ?n nui ster um lui ?ne weeg te wieze is neet oonmeugelik. De kuns is um ?t verstaand los te laote en euz geveul te volge."
                  Heer liet die w??rd eve doordringe en zeet daan: "En volgens miech h?bbe veer dat al gedoon en iech vin tot v?r die ster gewoen mote blieve volge.
                  Daan kome v?r vaanzelf..."
                  ?r St?k, goejt z?ne kop in z?ne nek en wijs in de loch.
                  Casper en iech volge z?ne vinger en v?r rope tegeliek: "Dao, dao is ?t weer!"
                  Zoe mer, van ?t ei memint op ?t aander is de nach ingevalle en flikkert ?t leech weer hel en vol aon de stikduuster nachloch.
                  ?t Riech ziech op us en verv?lt us obbenuits m?t dat bezeunder geveul.
                  V?r l?gke noe alledrei eus han boven eus ouge en volge de ster op h??r waandeling langs d?n hiemel.
                  In?ns blijf ze stoon.
                  Dat had ze in al deen tied nog noets gedoon.
                  V?r loeren us aon.
                  ?n H?llige, mystieke st?lte v?lt um us heen.
                  In die st?lte make v?r planne.
                  M?t wienig w??rd.
                  Eve later komen us knechte met mantele.
                  Veer kleddere op euze kemeel, pakken ?t pekske dat us aongereik weurt en galoppere oonkeuninklik hel riechting de bewoende wereld.
                  E paar oor later, ?t is nog altied duuster, stoon v?r veur e oonuiglik stelke.
                  In drei paar ouge steit dezelfde vraog: Hei?
                  Meh de ster steit pal de bove.
                  Veurziechtig kloppe v?r en goon nao binne.
                  Es v?r tr?k zien bij us tente zitte v?r nog lang um ?t vuur.
                  ?t Is int?sse daag gewoorde en deen daag is ouch alweer e gaans st?k op weeg.
                  Euver slaope goon had geine gesproke.
                  V?r z?gke zoe wie zoe neet v??l.
                  Dinke des te mier.
                  Op e gegeve memint keump ?ne kemeel m?t ?n vaart aon gegaloppeerd.
                  ?ne Knech sprink vaan de kemeel aof nog veurtot dee gekneeld lik en veeg nao miech touw. Heer is nao ?t stedsje gewees um te fouragere veur de tr?kreis en op de merret had heer e gesprek opgevaange dat ?m erg veroontr?s had.
                  Me vert?lde dao tot keuning Herodes op jach zouw goon nao alle jungskes in Bethlehem die nog gein twie waore.
                  Veer loeren us aon.
                  Oonr?s knip us keel touw en Casper zeet: "Zuus te, dao h?bs te ?t gedonder al!"
                  In ?ne vlook en ?ne z?ch h?bbe v?r ete, drinke en e paar werm mantele bijein gesjaard en galoppere tr?k nao de staal.
                  "Vluch!" z?gke v?r tege Jozef dee us verweze de deur ope deit, "Vluch nao Egypte!"
                  Pas es v?r zeker zien tot ?t h?llig gezin al e good st?k op weeg is breke v?r us kaamp op.
                  Es v?r aofsjeid numme zeet Balthazar: "V?r zalle mote z?rge tot v?r gen?g ouge en oere op de gooj plaotsen h?bbe want ?t Kind heet nog ?ne lange weeg te goon..."

                  Toet, toet, toet!
                  Stress, meujigheid, ?ne middelvinger en ?ne moond dee ?trut? of zoe get zeet, sproeje wie ?n kaw douche oet m?ne achteroetkiekspiegel.
                  Och god, die werkelikheid.
                  De blikke percessie keump in beweging.
                  Vief meter veuroet, tien minute st?lstoon.
                  ?t Zal nog d?r?m spanne um alles klaor te kriege veur de nachm?s.

                  Mestreech, Maria Scheres
                  Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                  Thomas More

                  Opmerking


                  • #10
                    De Clojn

                    De Clojn.

                    Celestin waor ’nen aordege vent, dee eigelek gein vleeg koed kós doen.
                    Wel waor ’t ’ne koejong ierste klas en daobij dèks hiel erg geisteg.
                    Es keend al maakde heer mèt alles wat ‘r hoort of aander lui zagte, flawweköl of ’r bedach z’ch ’n fóv dao-op.
                    ’t Waos dus neet vreemp tot ’r wie ’r groet waor, dat gewore is wat z’n mam altied al tege ’m gezag had: "De bis ‘nen echte clojn, menneke!".
                    Wie, jaore later op ’ne goje kier, ’ne cirk in ’t stedsje z’n tente opsloog, waos zie besluut gaw genome.
                    Heer pakde ze köfferke, zag: "Dag Mam, iech bin eweg" en trok mèt de cirkuslui mèt.
                    Iers waos heer menneke veur alles: heer moos wèrke wie e peerd: de bieste voor en water geve, helpe de tente opzètte en aofbreke, alles moos ’r kinne en ’r kós ’t.
                    Al gaw neumde ze ’m dao zjus wie z’n Mam.
                    "Boe is clöjnsje?" repe de cirkuslui es get fout ging.
                    Toen gebäörde ’t.
                    Op zekeren daag, kós Pipipètsje, d’n echte clojn vaan Cirk Hoelahoep neet mie op z’n bein stoon, zoe kraank waor ’r, wis d’n directeur z’ch geine raod mie.
                    D’n opperstalmeister stèlde toen veur um "menneke veur alles" in te sjakele.
                    Protestere holp neet.
                    Of ’r wouw of neet, in e paar menute hadde ze Celestin ’t pekske vaan Pipipètsje aongedoon en ’m, nog gawwer wie d’n echte clojn, gesjmink.
                    Door z’n witte snoets, ziene groete, dik roed geverfde moond, zaog me ’t versjèl neet ins.




                    Mèt ’t puntmötske op ziene knikker, sleipde de knechte ’m de tent in.
                    Eine pakde ’m ze mötske aof en toekde ’m mèt ’ne rubberen hamer hel boven op z’n huif.
                    Clöjnsje zakde inein.
                    Ze lete ’m veur pampus in de piste ligke.
                    ’t Publiek, dat meinde tot ’t mer kemedie waor, lachde z’ch haaf doed wie "eus menneke" eve later weer get bijkaom.
                    ’r Prebeerde lansem op te stoon.
                    Dat lökde d’n ierste kier neet.
                    Heer veel obbenuits op ze geziech en bleef evekes ligke.
                    "Boe bin ’ch?" zag ’r tege z’n eige, wie ’r weer prebeerde op te koume en waggelentere vaan d’n eine kant vaan "de zandbak" nao d’n aandere sjeigelde.
                    Wie ’r tege de rand vaan de piste opleep, ging ’r bekans weer neer, want ’r strukelde euver z’n eige bein.
                    ’r Voolt z’ch ’ns aon ziene kop en stoetde toen, per oongelök, zie mötske aof. Wie ’r ’t prebeerde op te rape, veel ’r weer op z’n stom snoets.
                    Umtot ziene moond ope stoont wie ’r neerging, umreie tot ’r zjus "hölp" reep, kraog ’r dee vol zand.
                    Dat prebeerden ’r op ’n netuurleke meneer kwiet te weure.
                    ’r Had e paar grummelkes zand in zien lochpiep gekrege en hoosde noe wie ’nen hoond.
                    ’r Speide z’ch bekans z’n longe oet ze lief.
                    ’t Publiek waor neet mie te hawwe.
                    Me lachde z’ch kepot.
                    Zie wiste neet tot dee clojn gein kemedie späölde.
                    Wie ’r eindelek waor oetgehoos, pakde ’r zie pötterke aof bij wijze vaan excuis nao de lui en sjoof nao d’n artisteningaank trök.
                    Eve zaog me häöm neet mie.
                    Al deen tied had ’r gei woord gesproke, allein mer bewoge, zjus zoe wie diech en iech ’t, in zoe geval, ouch zouwe doen.
                    De bijval vaan de kiekers waor oongeluifelek.
                    ’r Kraog ’n ovatie die menute lang aonheel.




                    Al gaw joge de knechte d’n erme jong, nog hoostentere, weer de piste in, wat weer e komisch effek gaof veur de lui die zaote te kieke.
                    "Wie kin ’ne mins dat zoe bringe!"
                    "Levensech, e natuurtalent!" sjreve de gezètte de volgenden daag.
                    Wiste zie tot "euze jong" toen zoe döl wie ’ne kókkerel waor, d’n invaller-clojn nej loch kraog en ech haaf stikde!
                    ’t Apenummer dat clojn Pipipètsje ouch ummertouw brach, kaom nao ’t optrejje vaan de peerdedressuur en de acrobate aon de trapèze.
                    Noe waos euze vrund bekans veur niks bang, alleinÿ veur ape: dao had ’r ’nen heilegen angs veur.
                    Heer zaot nog bij te koume vaan de mep op ziene knikker boe ze häöm e good oor geleie de piste mèt hadde ingejaog, wie de baas weer veur ’m stoont.
                    "Kom Clöjnsje, werk aon de winkel.
                    De moos mèt "d’n breurkes" op!"
                    "Nein menier, ezzebleef.
                    Toenstraks waor al erg genóg, iech zeen noe nog steerkes veur mien ouge."
                    "Meh menneke, de kins us toch neet in de steek laote.
                    De geis gewoen weer nao binne.
                    De ape kinne hun nummer zoe good totste allein mer..."
                    "Directeur, zag geer mèt de ape?
                    Geer wèt toch tot ’ch die neet moot, iech bin vreiselek bang deveur."
                    "Kom op, die doen d’ch niks en v’r höbbe geinen tied mie um dien smoesjes aon te hure.
                    Allèh de moos, en wel direk".
                    Heer gaof de jong ’nen douw en trok ’m weer veur ’t publiek.
                    De ape, boe me de kouwe al vaan had opegezat, dachte tot ‘t hunne meister waor, dee de tent inging en ze renden achter clöjnsje aon.
                    Zjus wie dee z’ch umdrejde um weer trök te goon, vloge zie nao binne.
                    Us menneke versjrók z’ch zelf ’nen aap wie ’r die kringe zaog en rende weer trök.
                    De gansen tróp achter häöm aon.
                    Ze sproongen ’m op ziene kop, lepe veur, achter en oonder häöm door.
                    In paniek rende Celestin roond in de piste.
                    De ape, die ’t e leuk späölselke voonte, wiste vaan gein oetsjeie.
                    Eine zat z’ch ’t clojnsmötske dat "d’n dresseur" vaan ziene knikker aofgevalle waor, op ziene apekop.
                    Dat zaog vreiselek gek oet.
                    ’t Publiek lachde z’ch weer neer.
                    Vaan ’t veureg nommer aon de trapèze hoong nog ’n touw vaan de nok vaan de tent nao oonder.
                    Wie de clojn die zaog bedach ’r z’ch gei memint, snapde ze z’ch en kledderde wie de bèsten acrobaat nao bove.
                    Weg van de ape dach ’r.
                    Meh de ape, die beter kóste klumme wie ’t menneke, kaome ’m achternao.
                    Ze snapde nao al boe ze z’ch aon vas kóste pakke.
                    Clöjnsje waor in doedsangs al bekans 10 meter bove de groond wie ’t kleinste eepke, dat neet gaw genóg nao bove kós koume, z’ch aon zien brookspiep vassnapde.
                    Noe waor deen aap of te zwoer veur dat dink, of de brook waos te aajd, in eder geval, op e gegeve memint zag ’t "krak" en sjäörde ze.
                    ’t Bieske, dat geinen hawvas mie had, sjaarde nao get aanders um z’ch vas te pakke.
                    ’t Innege wat ’t zaog, waor de oonderbrook vaan "de baas".
                    Die pakden ’r ziech, meh d’n ellestik spróng kepot door ’t gewiech.
                    Noe hóng euze clojn, mèt ze klein onderbreukske haverwege zien kneje, daobove en spartelde wie ’n iel aon ’n geert.
                    De lui lachde z’ch ech kepot veur wat ze zaoge gebäöre.
                    Wie clöjnsje door had tot ’r bekans in z’n bloete vot veur zoeväöl ouge te kiek hóng, zjeneerden ’r z’ch vreiselek.
                    Dat wouw ’r neet zien!
                    Heer sloog z’n twie han veur z’n ouge, meh vergaotÿ tot ’r hoeg in d’n tóp vaan de cirk aon ’n touw hóng.
                    Ziene sjriew vaan sjrik ging verlore in ’t keke vaan ’t publiek op de tribunes en heer veel, wie ’ne bakstein, dreijentere nao oonder.
                    Tot zie gelök kaom ’r op ’t vangnèt terech, dat nog neet waor opgeruimp.
                    Drei kier veerden ’r trök de loch in en spróng toen, es had ’r ’t ingestudeerd, in ’t zand vaan de piste, zakde door z’n kneje en verdween, wie ’ne pijl oet ’ne baog, achter ’t gordijn.
                    De ovatie vaan ’t publiek waor euverweldegend, meh wie ’t binnen in ’ne mins oetzuut dat geit geinen aandere get aon!

                    © Gaston Chambille.
                    Verhäölselkes oet de boum.
                    Verhaole in 't Mestreechs.
                    ISBN: 90-76043-36-1
                    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                    Thomas More

                    Opmerking


                    • #11
                      De goudvès.

                      Dao is niks in de wereld wat zoe röstig is es ’ne goudvès.
                      Höb geer al ins ’ne goudvès zien zwumme in zie bokaal?
                      Zoe’ne sjoene glanzende vès, mèt die glinsterende sjöbbe en z’n doorziechtige vinne?
                      Mèt die kralle vaan ouge en die kiewe, die langzaam ope en touw goon.
                      Ope en touw, aon ei stök door. Behalve in de winter es ’t water hiel erg kaajd is en ’t sjus is of de vès sliep mèt z’n ouge ope.
                      Zeet wie heer mèt ziene moond hap in ’t water of in ’t zand, wie heer snuffelt euver de bojem vaan ’t aquarium, wie heer de zand opzoek, knawwelt, knawwelt en nog ins knawwelt en ’m daan weer oetblaos of ’t rouk is dee vèlt.
                      ’t Is ’nen deftige vès, zoe’ne goudvès, mèt al dat goud en mèt die bezadigde manere.
                      Heer vèlt noets oet d’n toen, behalve es heer ’ne centimeter of tien keutel achter ziech aonsleip.
                      Meh dat kump daan umtot geer häöm gei good voor te ete höb gegeve.
                      Veer höbbe destieds mote lache, wie veer Ama die twie goudvèsse hadde gegeve, umtot ze get kompenij zou höbbe dao in Meerse.
                      Al jaore had ze dat klein aquarium, dat op e vootstök stoont vaan eerdewerk.
                      Dat stèlde e peurtsje veur mèt e vèsserke, tot ’n geert bove ’t water heel.
                      Nog noets hadde veer e vèske daorin zien zitte.
                      En wie ze toen nao Meerse góng, kaom eine vaan us op de gooj gedachte um dat bekske te völle mèt get water, get kiezelsteintsjes, e paar aordige waterplentsjes en twie neet al te groete goudvèsse.
                      Ama, die noets denao gebierd had, waors gans gelökkig demèt.
                      Ze voont tot ze aon die vèskes mie kompenij had daan aon Ampa, want dee zag gei stom woord mie, behalve e paar sjeetgebedsjes, die neet al te lestig waore, wie ‘Jezus, Maria, Jozef’ of ‘Mijn Jezus Barmhartigheid’.
                      Wie iech ’n week later weer bij Ama kaom, zaog iech mer eine vès mie in ’t bekske.
                      Iech vroog wat mèt d’n aandere gebäörd waor.
                      "Dee is doedgegaange," zag Ama.
                      Ze kós miech neet vertèlle wat ’t bies gemankeerd had.
                      De goudvès dee waor euvergebleve keek ins filosofisch nao boete en zwóm toen nao bove um get loch te happe.
                      "Iech zeen tot heer zuver water moot höbbe," zag Ama.
                      Iech vroog: "Boe zeet geer dat aon?"
                      "Meh," zag Ama, "de zuus toch zelf tot dat bies nao loch kump happe."
                      "Dat kump," probeerde iech oet te lègke, "umtot geer de waterplante d’roet höbt gehaold.
                      Die zörge deveur tot genóg zuurstof in ’t water is.
                      Dat höbbe veer pas op sjaol gelierd."
                      "Die plante, dat waor ’n zwijnerij," zag Ama, "en ze höbbe miech gezag tot iech häöm zuver water moot geve, zoe gaw es heer nao loch hap."
                      "En gebäört dat dèks," vroog iech.
                      "Twie of drei kier per daag," zag Ama, "meh vaandaog is ’t werechtig al de veerde kier."
                      Dus Ama ging de vès water geve.
                      Ze pakde de bokaal op en ging demèt nao de vaste wastaofel op häör kamer.
                      Meh iers pakde ze nog ’n zeibaor, die ze vaan de keuke had geliend, en dao goejde ze ’t water in oet mèt vès en al.
                      Wie de zeibaor good waor oetgeleek, zat ze die op ’n deukske op ’t dressoir.
                      Tokke-tokke-tokke-tok zag de goudvès in de zeibaor.
                      Ama zag: "’t Glaas is gans voel, iech zal ’t evekes pótse mèt ’ne lap."
                      Iech zag: "Ama, geer moot dee vès neet druug laote stoon."
                      Meh Ama zag tot heer gans naat waor.
                      En de goudvès zag mer weer ins: tokke-tokke-tok. Wie ze ’t bokaal zuver had, maakde dee vès trouwens neet mie zoeväöl spektakel.
                      Ze goejde de zeibaor weer um in ’t bokaal en zat ’t toen oonder de kraon.
                      Iech zag: "Ama, geer moot iers ’t water d’rin doen en daan pas de goudvès."
                      Meh Ama had miech dao: "De zèks jummers zelf, tot iech ’m neet zoe lang druug maag laote stoon!"
                      De vès zwóm nog, mèt get minder euvertuiging es iers, verbeeldde iech m’ch, meh heer dreef in eder geval nog neet op ’n zij.
                      In de zeibaor laoge e paar vaan die sjoen gouwe sjiibbe.
                      Wie iech ’n week later weer bij Ama kaom, waor ’t bokaal hielemaol leeg.
                      ’t Blónk wie ’ne spiegel.
                      Iech mós nog eve aon die goudvèsse dinke, wie iech ’t had euver ’t sterve vaan Ama.
                      En iech moot ouch aon die goudvèsse dinke, noe iech miech rappeleer wie Ampa dao achter bleef in dat pension, boe ze zoe good veur häöm zörgde, boe ze häöm ederen daag zuver bèddegood móste geve, boe ze eder half oor kaome kieke of heer gei klein kemissieke mós doen, boe ze häöm z’n ete bijnao veurknawwelde en ’t häöm tot wied achter in ze keelgaat duide um häöm te helpe bij ’t slikke.
                      ’t Heet neet väöl kinne helpe.
                      Ampa heet Ama neet lang euverleef.
                      En wie heer storf, bin iech ouch debij gewees.
                      ’t Waor bijnao neet te mèrke tot dee mins doedging.
                      Iech mós toen de roezekrans bejje, umtot iech jummers veur geistelik lierde.
                      Dat had de zuster zoe verordeneerd.
                      En ze móste op e gegeve ougenblik zègke: "Haw noe mer op, Ampa is ingeslaope."

                      Leon Veugen; 1960.
                      Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                      Thomas More

                      Opmerking


                      • #12
                        ’t Mestreechgeveul.

                        ’t Mestreechgeveul.

                        De Vogelstruys had eindelek weer plaots veur de Mestreechteneer.
                        Gein toeriste mie.
                        Zoe koste veer mèt ‘ne grop gezèlleg bijein zitte.
                        Mèt e pèlske awhoorde veer euver vaan alles en nog get.
                        Ouch euver wat of ’t Mestreechgeveul waor.
                        ’t Waor eve stèl.
                        Toen zag eine tot ’t hei altied zoe gezèlleg waor, meh ’t woort neet dudelek of heer Mestreech of de Vogelstruys meinde.
                        Meh iech zouw ’t ouch zoe gaw neet weite.
                        Iech kin uuch dat neet in ’t Hollands vertèlle, daorum sjrijf iech in ’t Mestreechs.
                        De mós in eder geval in Mestreech gebore zien, leefs oet awwers die ouch Mestreechtenere zien.
                        Wie aajd is Mestreech?
                        Dat wèt sjijns geine.
                        Meh edere Mestreechteneer zeet tot ’t de aajdste stad is vaan Nederland.
                        Evels, geine kin zègke wienie tot Mestreech gestiech is.
                        Iech kin uuch dat explicere.
                        God heet de wereld gesjaope.
                        Dat waor 'n groet karwei.
                        't Waor 'nen oonderein.
                        Heer kós dat neet ’t achtersteväöre en ’t binnensteboete doen.
                        Dat mós good gebäöre.
                        Zes daog had heer gepoenjakkerd.
                        Heer woort toen gèt gifteg wie ziene Zoon vroog of heer Mestreech ouch al veerdeg had.
                        Mestreech klaor, zag God, meh jong, dat is e werk vaan iewe.
                        Tot ze dat mer zelvers doen.
                        Kiek, dao kump ’t vreug of laat, dao boe de Maos ‘ne boch maak.
                        Heer verdutsde häöm dat, wiezend nao de eerd.
                        En zoe kump ’t tot Veldeke iewe later kós diechte euver Servaos:

                        "All daer hij noch is, te Triecht,
                        In eynen dall scoen ende liecht."

                        Meh Triecht waor toen nog gei Mestreech.
                        Servaos waor 'ne allochtoon, 'ne boetelender.
                        Meh in Mestreech zinge ze noe euver de besjermer vaan Mestreech.
                        Servaos is hei ech ingebörgerd.
                        En ze neume Slivvenhier hei gere 'ne Mestreechteneer.
                        Mestreech is gans lanksaam gewore wat ’t noe is, oondaanks of mesjiens zjus door väöl oorloge en bezètting door Spanjaarde, Franse, Hollenders, Pruse.
                        En noe höbbe veer ’n stad um gruuts op te zien en veule veer us blij tot veer hei mage leve.
                        Veer höbbe hei twinteg bisjoppe gehad.
                        En wieväöl kèrke höbbe veer neet.
                        Zelfs twie basilieke.
                        Meh hei is ouch ’n heidense tempel gewees, vaan Diana.
                        Veur de Mestreechteneer is 't evels egaol wat iemes geleuf.
                        Ederein mót zelf wete of heer katteliek, protestant, joed, islamiet, vrijmetseleer of heide wèlt zien.
                        Veer höbbe de groetste kèrkklok vaan Nederland, grameer.
                        Wee heet neet al mètgeloupe in de Stadspercessie um denao ’n kaffeeke in te duke.
                        En wat veur ‘n stad heet häör eige spraok en ouch häör eige volksleed: "Jao diech höbs us aon ’t hart gelege!"

                        Ouch naomsjèldsjes vaan de straote in ’t Mestreechs: de Hierestraot, de Patrijsstraot, de Moosmerret, de Zabstraot, de Jäöstraot.
                        Dat zien allemaol zake boe veer mèt proonke.
                        Op de Sint Pietersberg lik ’t fort met ’n lang gesjiedenis en vaan dao oet woorte de walmör vaan Mestreech besjote.
                        Meh veer höbbe nog väöl mier euver.
                        Boe vins te ’t preuvenemint, boe-s te drei daog laank heerlek kins ete en drinke?
                        En neet te vergete: vastelaovend.
                        Dat is drei daog diech zèlf vergete, diech dedoor goeje.
                        Eder wiek heet ziene prins.
                        Meh d’n echte is dee vaan de Tempeleers.
                        Alles maag, meh neet boete de sjraom!
                        En de cortège is 'ne boonte störm, mèt tientalle zate hermeniekes.
                        Echte hermenieje höbbe veer ouch.
                        De keuninkleke, die vaan de govies, de greun en de blauw vaan Wolder, die vaan Bosserveld, die vaan Biesland en nog mie.
                        En speule tot die kinne!
                        Veer höbbe ouch nog aander meziek.
                        Het LSO, um mer ins get te neume.
                        De Staar, e zaankkoer, de Capella vaan de Servaoskèrk, 't Mestreechs mannekoer.
                        Veer zien ouch ’n stad vaan cultuur.
                        Twie kunsakedemies zien hei.
                        Hiel get bekinde artieste höbbe hei ’t vak gelierd.
                        Wis geer tot in ‘t Wilhelmus mer ein stad genump weurt, Mestreech!
                        Jewel.
                        Vergeet de universiteit neet, de bèste vaan 't land.
                        En al die studente die gere hei koume studere.
                        Die hei ouch gere zouwe blieve, es dao mer genòg baone waore.
                        De pleine höb iech nog neet geneump.
                        De Vriethof, ’t groetste;
                        ’t Slevrouweplein, ’t gezèllègste;
                        ’t Lakeweversplein, de Moosmerret, allewel dat mer e pleinsje is.
                        Wieväöl kaffeekes höbbe veer neet, perbeer ze mer ins te tèlle.
                        Abrahamslook höbbe veer te daanke aon eine dee mèt zien klawwe neet vaan de zwegele aof kós blieve.
                        Es te hoonger höbs, daan kins te op hiel get plaotse terech.
                        En heerlek ouch nog.
                        Ouch restaurants mèt stare.
                        Boe höbs te ’ne gemeinteraod wie in Mestreech, die dèks verordenere, wat de börger neet wèlt.
                        Meh pas op, de Mestreechteneer liet neet mèt ziech spotte.
                        Wie ze hei in 1926 de Aw Brök wouwe aofbreke, stoont gaans Mestreech op de echterste pu.
                        De brök lik noe nog euver de Maos.
                        Wie 'ne börgemeister oets zoe knap heet gezag: de sjakels vaan de stad zien vreigele en hereiniging.
                        Wèt geer wat veur 'nen trein ’t is dee altied te lanksaam geit?
                        Dat is d’n trein dee de Mestreechteneer trök brink nao zien stad.
                        Wat in Mestreech zoonder mankasie neet vergete maag weure is de Sterre der Zee, e beeld met 'n lang gesjiedenis die ’t in de Slevrouwekèrk terech kaom.
                        ‘t Einegste woonder wat euver häör verteld weurt, is tot zie allein de beiweeg zouw höbbe geloupe, midde in de nach.
                        Meh väöl lui vinde dao troes en hölp en daag en nach foonkele dao de vlemkes vaan hoonderde bougiekes.

                        Tot slot: dao is nog get en dat höbs te of de höbs ’t neet.
                        De Mestreechter Geis.
                        Dat is ’n bepaolde hajding en meneer vaan leve, e mingsel vaan melancholie en oetbundigheid, mer ouch geveul veur humor, erns en sjariteit.
                        ’t Jeuk d’ch in d’n han, daan weer in d’n veu of in d’n vot en ’t heet te make mèt leve en mèt leefhöbbe.
                        ’t Is e levenslösteg personaasj, neet al te serieus, ouch wel ins noonchalant, bourgondies genetend, joonk vaan hart, zingend, kort eweg, zoe es veer allemaol zien (miestal).
                        Es iech dink aon al wat iech heibove sjreef, aon al wat iech geleze höb euver Mestreech, aon alle straote, pleine, laone, brögke en parke vaan Mestreech.
                        Aon al wat verdwene is, aon al wat bijgekoume is, aon de historie vaan Mestreech.
                        Daan weit iech ei dink zoonder mankasie: hei gaon iech noets mie eweg.
                        Wie iech ins trök kom vaan Eindhove en bove op de kruusberg Mestreech zaog ligke, voolt iech miech wie ‘ne vogel dee trök vluig nao zie nès.
                        En dao oondèkde iech opins tot ’t Mestreechgeveul e geveul is vaan nèswermte.

                        Mestreech, Leo Sins.
                        Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                        Thomas More

                        Opmerking

                        Bezig...
                        X