Helpoort en Helstraat (Sint Bernardusstraat)

[Breur]

Jaaa

Sifon putjes?

[Breur]

In de kelder direct onder het cafe gedeelte trof ik deze restanten aan. Misschien weet iemand wat dit is?
Ook trof ik een muur van oudere datum!
In het cafe was tegen de muur een oude schouw geplaatst met tegeltjes rondom de ijzeren lijst. Van elk tegeltje heb ik afzonderlijk een foto gemaakt voor de liefhebber.

Wat betreft die sluitsteen(?) Drie chrysanten?

[Breur]

Sifon putjes?

Duidelijk: het plashok.

[Jef-VMG]

sluitsteen

Wat betreft die sluitsteen(?) Drie chrysanten?

Lijkt me geen gevelsteen in de zin van 'uitbeelding van de huisnaam'.
De 'drie chrysanten' waren vroeger als huisnaam in de Helstraat niet bekend.

Is volgens mij gewoon een ornament, een versiering zonder meer. Ongeveer dezelfde uitvoering is ook te vinden in de Wethouder van Caldenborghlaan 2 in Scharn.







NB. Toevallig was het pand in Scharn ook bekend onder de naam 'de drie leliën'. Met een beetje fantasie zou je die bloemetjes daar dan als gevelsteen kunnen betitelen.

[Breur]

Symboliek stenen.

Drie bloemen worden vaak gebruikt als symbool. Verwijzing naar alle goede dingen komen in drieën, de drie-eenheid, de drie kruisnagels e.d. Misschien moet je dit soort stenen in dit licht zien.

[Toller]

Op onderstaande foto's zijn dit volgens mij de laatste memorabele zaken van Het Knijpke en een foto van een van de tegeltjes van rondom de schouw.

[Breur]

Op onderstaande foto's zijn dit volgens mij de laatste memorabele zaken van Het Knijpke en een foto van een van de tegeltjes van rondom de schouw.

Knikkerende kinderen 17de eeuws waarschijnlijk: http://www.antieketegelsdeduif.net/kinderspelen_tegels.html

[Breur]

Brouwerij-Museum St. Bernardusstraat 13

In de Beknopte beschrijving van het Brouwerij-Museum te Maastricht St. Bernardusstraat 13 een aantal foto's (zwaar gerasterd) van het interieur van het Knijpke. Ongedateerd.

[parel]

Logemint Frederik Koch / De 40 rovers


Foto breurhenket.com ( geheel rechts logemint)

Het logemint vaan Fredrik Koch of ook wel genaamd, De 40 Rovers dat was een slaapplaats voor mannen.
En heeft bestaan tot eind jaren 70, daar kon men de nacht(en) doorbrengen op drie manieren.
De eerste was een bed huren met meerdere op een kamer ieder gevuld bed leverde die nacht geld op.
Een kamer alleen dat was een superluxe, pover maar toch lux
En slapen over een touw, er was een touw gespannen van muur tot muur en de mannen gooiden hun arme erover zodat de touw in de oksel bleef, en ze gingen vervolgens eroverheen hangen.
Dit laatste was de goedkoopste plek en och meestal waren ze in beschonken toestand, dan was men al snel tevreden.



Enkele mannen die er vast woonde zaten altijd op de stoep met een kratje bier.
In de jaren 70 werd de Helstraat door de nieuwe bewoners Sint Bernardusstaat genoemd, en daar waar de oude Helstraat bewoners vertrokken kwamen de Sint Bernardusstraat bewoners hun huis opkopen en renoveren

De nieuwe Bernardusstraat bewoners hadden vaak kleine kinderen, als die buiten waren aan het spelen kon je geen beter babysitters vinden, dan die mannen van het logemint.
Een kratje bier deed vaak wonderen.
Een prachtige mengeling van Helstraat en Bernardusstraat bewoners, wat een super sfeer had die Helstraat, met het vertrekken van de bewoners naar een buitenwijk werd ook de sfeer meegenomen.
Maar wij hebben hem nog even kunnen proeven, die echte Hélstraot

[sgtpepper67]

Duidelijk: het plashok.

Daar zat ik in 1967 in het Knijpke met een van mijn eerste vriendinnetjes beneden, en toen kwam de Roeie Pierre me vertellen dat ik haar niet mocht zoenen. Ik kende de Roeie nog vanuit Meerssen, toen hij elke ochtend met mij op de trein stapte naar Maastricht als burgermannetje om er te werken, en ik om er op school te gaan.
Jo

[Breur]

Voormalig café-restaurant "In 't Knijpke" te Maastricht.


Café 't Knijpke van Jef Vliegen in de Bernardusstraat was wel het eerste culinaire café van Maastricht, misschien wel van Nederland. Eind /begin 70 er jaren van de 20e eeuw toen Holland culinair nog een 60 er 'driesland' was. De slakken (in Nederland wist slechts een enkeling dat slakken smakelijk eten was) en het kaasbordje waren fameus. Maar Vliegen (nazaat van de socialistische voorvechter Willem Vliegen) was veel meer dan caféhouder. Hij toonde in het kleine bioscoopje boven het café vooruitstrevende films, hij was een van de eerste in Nederland die zich bezighield met de productie van films, en als er een iemand was die beantwoordde aan het beeld van een bourgondiër - goed van eten en drinken, open voor nieuwe ideeën en mensen, weidse blik, hart voor en kennis van kunst en cultuur - dan was/is hij het wel. Dat hij van oorsprong geen Maastrichtenaar is, is misschien wel veelzeggend. Hij was een bourgondiër toen in Maastricht nog niemand van dat woord had gehoord.

Bron: Maastricht Onder de Berg Verzonken.

Wellicht is dit pand - "Pension De Ponti", onderkomen van Frank en Eva en later van Wolfs en Eva - wel het meest bekende pand uit de serie "Flikken Maastricht". Nu nog gestript, maar het pand krijgt weer een woonfunctie.

[brour00]

Ik was de laatste weken op zoek naar materiaal rondom het Knijpke en Jef Vliegen. Aanleiding was een wandeling waarbij ik zag dat het pand van dit roemruchte etablissement, waar
ik vroeger zoveel kaasplankjes, unnesop en pilskes had gedronken werd gestript en omgevormd naar Grande Maison het Knijpke. Jammer dat niemand meer exploitatie-mogelijkheden zag, maar het zou ook forse investeringen vergen om te voldoen aan alle hedendaagse eisen. Menige Maastrichtenaar, maar ook toeristen hebben dierbare herinneringen aan het Knijpke. Het materiaal dat je over het Knijpke vind, is beperkt. Niettemin was Jef Vliegen in feite mister Knijpke, ook al is het uiteindelijk niet zo goed afgelopen met de flamboyante exploitant. Fijn dat Breur nog de 'gestripte' resten van met name de kelder voor het nageslacht heeft vastgelegd in bovenstaand filmpje. In onderstaand foto-filmpje heb ik het onderwerp wat verbreed naar de voormalige Helstraat, c.q. Bernardusstraat. Zet op HD bij het radertje en vol scherm. Er zit een muziekje bij.


https://www.youtube.com/watch?v=bbvvKK2kC9M

[Breur]

En zo vult het een, het ander aan.

[parel]

Misschien nog een leuke bijkomstigheid, Sjef werd in december 2013 80 - jaar, de uitnodigingen van mond tot mond en per mail, zoon Boris en neef Eric Vliegen hadden De Hiemel gereserveerd.
Iedereen was benieuwd wie er kwam, of de locatie niet te groot was.
Het werd een grote happening, zeker +/- 300 tot 400 mensen waren aanwezig, sommige zelf van heel ver.
Sjef genoot zichtbaar, wij ook!
Natuurlijk was er ook dochter Sietske en ex-vrouw Lea, nog altijd een dikke vriendin.
Het was een spontane reünie van mensen die allemaal de Knijp en Sjef liefhadden, dat kan niet anders, ze waren er voor Sjef.
Diezelfde nacht na zijn verjaardag, Sjef kon niet slapen en dacht 'kom laat ik de felicitaties en cadeaus een bekijken', en Sjef maakte midden in de nacht een ongelukkige val.
Hij werd lange tijd opgenomen met gebroken rugwervels, maar de Vlieg is de Vlieg niet en werd snel ontslagen in het AZM en ging voor te revalideren naar zijn zoon in Gent België
Want revalideren daar kwam hij niet onderuit, maar in Gent wist hij ook door de vrienden van Boris snel het Bourgondische leven te ontdekken.

Wonder boven wonder,Sjef kon weer trappen lopen en ook weer terug in zijn eigen appartementje en natuurlijk Maastricht.

Najaar 2014 vreesden wij voor zijn leven, Sjef lag al 4 weken in de intensive care, waarvan 2 in coma, later werd hij voor revalidatie naar Klevarie gebracht.
Zijn vrienden bleven hem trouw, maar hoe nu thuis verder, zoals de medische berichten waren kon hij onmogelijk naar huis, wat dan.....................................

De Vlieg is niet kapot te krijgen, woont weer thuis en met steun van zijn rollator en familie en vrienden geniet die verder van het leven, het is je gegund Sjef jij hangt al je leven lang iedere dag de slingers op voor je eigen feestje.

En wij genieten met je mee.

[brour00]

Hartelijk dank, Parel, voor het mooie bericht over De Vlieg. Hij is voor mij het prototype van de Bourgondiër, levensgenieter maar ook creatief. Een van de weinige café-bazen, die niets hoefden te doen, behalve lijfelijk aanwezig te zijn in zijn etablissement. Ik gun hem van harte na alle gebeurtenissen een mooie oude dag. En jammer dat z'n neef, Eric, de Moriaan om mij onbekende redenen toch weer niet staande heeft kunnen houden. We zullen de unnesop ( op de Knijpke-manier ) toch weer moeten missen. Opmerkelijk dat Jef binnenkort weer z'n schilderijen ten toon stelt in een gallerie. Jef is inderdaad gelukkig 'niet kapot te krijgen'.
Voordat Jef in 1966 het Knijpke opende was het een brouwerij-museum ( geopend in 1958 ). Dat museum is blijkbaar blijven bestaan tot ergens in 1965 volgens berichten in de kranten ( Delpher ). Pol van Aubel van de Ridder was de initiatiefnemer samen met een heer Cretz. Volgens de krant was het 't derde brouwerijmuseum in Europa. De vraag is natuurlijk waar de museum-stukken gebleven zijn. De exploitanten vóór Jef waren een vader en zoon. De naam van de zoon was Hans en hij exploiteerde later de Ouw Klok op de Tongersestraat. Weet iemand meer details ?