Tweet
Boetiek Joep & Henny Groenteman.
Monique van de Ven kwam snel even een jurkje lenen.
MAASTRICHT
In de Maastrichtse Jodenstraat begon de mode!
Er was namelijk een tijd - nog niet zo heel lang geleden – dat Maastricht het Milaan c.q. het Parijs van Nederland was.
Eind 1967 opende Joep Groenteman, zoon van een textielondernemer, de eerste modeboetiek in onze regio.
Joep was idolaat van de hipste mode en had er genoeg van deze mode te gaan bekijken in de landen rondom ons.
Onderaan in de Jodenstraat begon de ommekeer in de mode in het Maastrichtse straatbeeld van toen.
Boetiek 'Joep & Henny'.
Maastricht liep er plots hipper gekleed bij dan de rest van Nederland.
Hun modeshows in het Knijpke, de Bonbonnière en op de Maasboten waren fameus.
Bij het Knijpke waren twee shows per dag en nog hingen de kijkers in de ramen.
Directeur Wim Bary van de Bonbonnière zorgde er voor dat veel acteurs en musici op die modefeesten present waren.
Meestal bleven toneelgezelschappen in Maastricht overnachten en als ze in de Schouwburg hadden gespeeld werden ze op transport gezet naar Wim Bary's of Joep en Henny's huis waar Joep werd ingeschakeld om ze te verrassen met de nieuwste mode.
Die eerste modezaak werd gevolgd door 'Vita 2000' plus een kapsalon en een groothandel in franse jeans op de bovenste etages.
Toen Joep's vader stopte met het Maastrichts Confectiehuis boven de Edah naast het Dinghuis in de Kleine Staat opende Joep daar zijn derde boetiek 'Chicago'.
Joep had letterlijk en figuurlijk een neus voor mode.
Overal in Europa had hij contacten met ontwerpers en fabrikanten wiens producten alleen in zijn winkels te krijgen waren en waarvan hij weer de alleendistributie had voor de rest van de Benelux.
Maastricht werd dé modestad van Nederland.
De Bonny and Clyde-rage werd mede in Maastricht bepaald.
Het was de tijd van de Bonny en Clyde rage, de doorkijkbloes en de hotpants.
Acteurs en musici die op de modeshows en -avonden in huize Bary of Groenteman afkwamen zorgden op hun beurt weer voor publiciteit en bekendheid in de rest van Nederland.
Mode-weekendjes naar Maastricht voor Randstedelingen en Martinitorenvolk waren in.
Monique van de Ven kwam snel even een jurkje lenen om auditie te doen voor Turks Fruit.
Velen die bij Joep werkzaam waren maakten naam.
Kees van Lunteren bestierde de kapsalon en heeft nu een viertal zaken in Amsterdam.
John Rondagh werd bedrijfsleider bij Society Shop.
Maureen Kramer danste bij de Zuid Nederlandse Opera, was verkoopster in het weekend, deed de styling van de shows en liep zelf ook mee.
Zij heeft nu al meer dan dertig jaar haar eigen dansschool in de IJsbreker in de hoofdstad.
Regelmatige bezoekers zowel bij de modeshows alsmede bij Wim Bary en bij Joep thuis waren Ramses Shaffy, Seth Gaaikema, Martin Brozius, Leen Jongewaard, Linda van Dijk, Thijs van Leer, Jasperina de Jong en Adèle Bloemendaal.
Hans van Wilgenburg presenteerde meestal de modeshows en Felix Meurders was toen discjockey.
Ook verschenen daar Theo Stokkink met zijn vriend Antoine Bodard en Paul van Well met Kees van Lunteren.
De koppels werden wat door elkaar gehusseld en Antoine vond Paul leuk en Theo werd hoteldebotel van Kees.
De dressmen Boudewijn Hayen en Léon Schoffelen deden de vrouwen én mannenharten sneller kloppen.
Uiteindelijk is Léon de liefde geworden van Wim Bary en is met hem verhuisd naar Amstelveen waar deze laatste directeur werd van de nieuwe schouwburg.
Voorbereiding voor een modeshow in de Bonbonnière.
V.l.n.r. bovenste rij: Joep, Maureen en Boudewijn.
Beneden: John, Henny en Leo.
De fransoos Pierrot was medewerker in Joep's zaken.
Later begon hij Depeche in de Platielstraat en verdiende daar zoveel geld dat hij en passant het beroemde kasteeltje met de torentjes kocht op Sint Pieter.
Omdat hij uiteindelijk terug naar Frankrijk wilde verkocht hij het voor 1,5 miljoen gulden aan André Rieu.
Pierrot is nu de grote ontwerper bij het wereldmerk G-star.
Patty Brard kwam net voor haar Luv-periode ook nog even haar opwachting maken.
Zij werd Joep's rechterhand en ging als 'doorpasjuffrouw' mee naar de fabrikanten in Parijs.
Voorheen ging Joep altijd met zijn collega Max uit Amsterdam naar Parijs en verbleven in een eenvoudig tweesterren hotel met koffie en een croissantje als ontbijt.
Onder leiding van mevrouw Brard werd dat plots een vijfsterrenhotel in de Rue Rivoli met een laat ontbijt met champagne en kaviaar.
Maar kort daarna kreeg Patty zangaspiraties en begon Luv.
Hoe is het eigenlijk deze Maastrichtse modepioniers vergaan.
Het succes van Joep & Henny was voor andere ondernemers in onze stad een reden om ook een boetiek te beginnen en deze schoten toen als paddestoelen uit de grond.
Joep en Henny konden het niet meer redden en zijn gestopt.
Henny is in 2007 overleden en Joep is nu Rabbi in Jerusalem.
Hun zoon Jean-Luc zit al heel lang achter de knoppen bij L1 en is sinds kort medepresentator van het middagprogramma 'Goeiemiddag Limburg'.
Jean-Luc en zijn zus Anouk kunnen er trots op zijn dat hun ouders in de jaren 70/80 vanuit dat smalle straatje in Maastricht in heel de Benelux de mode bepaalden.
© Arie Voorzee
Weekblad de Ster
22 mei 2009.
Monique van de Ven kwam snel even een jurkje lenen.
MAASTRICHT
In de Maastrichtse Jodenstraat begon de mode!
Er was namelijk een tijd - nog niet zo heel lang geleden – dat Maastricht het Milaan c.q. het Parijs van Nederland was.
Eind 1967 opende Joep Groenteman, zoon van een textielondernemer, de eerste modeboetiek in onze regio.
Joep was idolaat van de hipste mode en had er genoeg van deze mode te gaan bekijken in de landen rondom ons.
Onderaan in de Jodenstraat begon de ommekeer in de mode in het Maastrichtse straatbeeld van toen.
Boetiek 'Joep & Henny'.
Maastricht liep er plots hipper gekleed bij dan de rest van Nederland.
Hun modeshows in het Knijpke, de Bonbonnière en op de Maasboten waren fameus.
Bij het Knijpke waren twee shows per dag en nog hingen de kijkers in de ramen.
Directeur Wim Bary van de Bonbonnière zorgde er voor dat veel acteurs en musici op die modefeesten present waren.
Meestal bleven toneelgezelschappen in Maastricht overnachten en als ze in de Schouwburg hadden gespeeld werden ze op transport gezet naar Wim Bary's of Joep en Henny's huis waar Joep werd ingeschakeld om ze te verrassen met de nieuwste mode.
Die eerste modezaak werd gevolgd door 'Vita 2000' plus een kapsalon en een groothandel in franse jeans op de bovenste etages.
Toen Joep's vader stopte met het Maastrichts Confectiehuis boven de Edah naast het Dinghuis in de Kleine Staat opende Joep daar zijn derde boetiek 'Chicago'.
Joep had letterlijk en figuurlijk een neus voor mode.
Overal in Europa had hij contacten met ontwerpers en fabrikanten wiens producten alleen in zijn winkels te krijgen waren en waarvan hij weer de alleendistributie had voor de rest van de Benelux.
Maastricht werd dé modestad van Nederland.
De Bonny and Clyde-rage werd mede in Maastricht bepaald.
Het was de tijd van de Bonny en Clyde rage, de doorkijkbloes en de hotpants.
Acteurs en musici die op de modeshows en -avonden in huize Bary of Groenteman afkwamen zorgden op hun beurt weer voor publiciteit en bekendheid in de rest van Nederland.
Mode-weekendjes naar Maastricht voor Randstedelingen en Martinitorenvolk waren in.
Monique van de Ven kwam snel even een jurkje lenen om auditie te doen voor Turks Fruit.
Velen die bij Joep werkzaam waren maakten naam.
Kees van Lunteren bestierde de kapsalon en heeft nu een viertal zaken in Amsterdam.
John Rondagh werd bedrijfsleider bij Society Shop.
Maureen Kramer danste bij de Zuid Nederlandse Opera, was verkoopster in het weekend, deed de styling van de shows en liep zelf ook mee.
Zij heeft nu al meer dan dertig jaar haar eigen dansschool in de IJsbreker in de hoofdstad.
Regelmatige bezoekers zowel bij de modeshows alsmede bij Wim Bary en bij Joep thuis waren Ramses Shaffy, Seth Gaaikema, Martin Brozius, Leen Jongewaard, Linda van Dijk, Thijs van Leer, Jasperina de Jong en Adèle Bloemendaal.
Hans van Wilgenburg presenteerde meestal de modeshows en Felix Meurders was toen discjockey.
Ook verschenen daar Theo Stokkink met zijn vriend Antoine Bodard en Paul van Well met Kees van Lunteren.
De koppels werden wat door elkaar gehusseld en Antoine vond Paul leuk en Theo werd hoteldebotel van Kees.
De dressmen Boudewijn Hayen en Léon Schoffelen deden de vrouwen én mannenharten sneller kloppen.
Uiteindelijk is Léon de liefde geworden van Wim Bary en is met hem verhuisd naar Amstelveen waar deze laatste directeur werd van de nieuwe schouwburg.
Voorbereiding voor een modeshow in de Bonbonnière.
V.l.n.r. bovenste rij: Joep, Maureen en Boudewijn.
Beneden: John, Henny en Leo.
De fransoos Pierrot was medewerker in Joep's zaken.
Later begon hij Depeche in de Platielstraat en verdiende daar zoveel geld dat hij en passant het beroemde kasteeltje met de torentjes kocht op Sint Pieter.
Omdat hij uiteindelijk terug naar Frankrijk wilde verkocht hij het voor 1,5 miljoen gulden aan André Rieu.
Pierrot is nu de grote ontwerper bij het wereldmerk G-star.
Patty Brard kwam net voor haar Luv-periode ook nog even haar opwachting maken.
Zij werd Joep's rechterhand en ging als 'doorpasjuffrouw' mee naar de fabrikanten in Parijs.
Voorheen ging Joep altijd met zijn collega Max uit Amsterdam naar Parijs en verbleven in een eenvoudig tweesterren hotel met koffie en een croissantje als ontbijt.
Onder leiding van mevrouw Brard werd dat plots een vijfsterrenhotel in de Rue Rivoli met een laat ontbijt met champagne en kaviaar.
Maar kort daarna kreeg Patty zangaspiraties en begon Luv.
Hoe is het eigenlijk deze Maastrichtse modepioniers vergaan.
Het succes van Joep & Henny was voor andere ondernemers in onze stad een reden om ook een boetiek te beginnen en deze schoten toen als paddestoelen uit de grond.
Joep en Henny konden het niet meer redden en zijn gestopt.
Henny is in 2007 overleden en Joep is nu Rabbi in Jerusalem.
Hun zoon Jean-Luc zit al heel lang achter de knoppen bij L1 en is sinds kort medepresentator van het middagprogramma 'Goeiemiddag Limburg'.
Jean-Luc en zijn zus Anouk kunnen er trots op zijn dat hun ouders in de jaren 70/80 vanuit dat smalle straatje in Maastricht in heel de Benelux de mode bepaalden.
© Arie Voorzee
Weekblad de Ster
22 mei 2009.