De Roze Loper

[SJEF �]

Graag wil ik de webpagina van de organisatie van De Roze Loper onder aandacht brengen.
De Roze Loper heeft als doel om op culturele en inspirerende wijze borstkanker onder de aandacht te brengen.
Dit wordt samen gedaan met: kankercentrum azM, Integraal Kankercentrum Limburg (IKL), BorstkankerVereniging Nederland afdeling Maastricht-Heuvelland en Toon Hermans Huis Maastricht.

[SJEF �]

De Roze Loper

Roze Loper doorbreekt met lichtheid het taboe op borstkanker.

Eén op de acht vrouwen in Nederland wordt getroffen door borstkanker.
Op kanker, "een ziekte met een doodsangst", rust wat betreft het bespreekbaar maken ervan nog steeds een taboe.
Met het Maastrichtse initiatief de Roze Loper besteedt de landelijke borstkankerstichting Pink Ribbon op zaterdag 25 oktober in Maastricht op culturele wijze met tal van activiteiten aandacht aan het leven met en na borstkanker.
Twee vrouwen putten die dag in Theater aan het Vrijthof uit hun eigen ervaringen, met theaterstukken waarin ook op lichte
en soms humoristische wijze gepoogd wordt de ziekte bij het publiek bespreekbaar te maken.


Dieke Claessens (l) en Hanneke Schoenmaeckers

Bij Dieke Claessens werd begin 2006 een zeldzame vorm van borstkanker geconstateerd.
"Volgens de informatie die ik las, had ik 25 procent kans op genezing.
De dokter wilde me laten opereren.
Maar op de website van De Amazones, een internet platform voor jonge vrouwen met borstkanker, las ik dat een operatie bij mijn vorm van kanker geen meerwaarde heeft.
Door een chemokuur, bestraling, herceptin en een hormoonkuur is de tumor bij mij nu volledig teruggedrongen.
De borst is echter wel kleiner geworden en blijft pijnlijk aanvoelen."
Claessens verklaart zichzelf niet genezen.
"De kans dat het ooit terugkomt blijft aanwezig.
Daar ben ik heel alert op.
De angst blijft."
Desondanks vindt Claessens, getrouwd en moeder van drie kinderen, het belangrijk ook met enige humor de ziekte tegemoet te treden.
Die 'zwarte' humor kan ze onder andere kwijt bij de Amazones.
Dat zijn jonge vrouwen die borstkanker hebben (gehad) en elkaar steunen.
Na een theaterworkshop dit voorjaar zijn twaalf van hen een toneelgezelschap gestart, met financiële steun van stichting
Pink Ribbon.
"Een heel aangename manier om je ervaringen met borstkanker te kunnen uiten", aldus Claessens.
"We oefenen sinds augustus, voor tien opvoeringen door het hele land.
In eerste instantie vond ik mijn teksten heel serieus, te serieus.
Ik wilde er een humoristische ondertoon in hebben.
Want we vertellen de wereld dan wel dat ook jonge vrouwen borstkanker kunnen krijgen, maar we kunnen ook plezier maken."
De Amazones putten in hun toneelspel veel uit het onbegrip en de onwetendheid die ze vaak tegenkomen bij een buitenwereld
die liever niet met kanker geconfronteerd wil worden.
"We verwerken reacties uit onze omgeving in humoristische scenes."
Zo krijgt één van de vrouwen die aan een pruik toe is vanwege de chemokuur, een kaartje toegestuurd met de tekst: 'Zet 'm op!'
Claessens: "Het is vaak uit onmacht dat mensen niet goed weten hoe te reageren op mensen met kanker."
De Amazones zijn zelf heel direct.
De titel van hun optreden 'Je borst of je leven', geeft precies aan waar de vrouwen mee bezig zijn.
"De dokter wil je borst, anders word je niet beter."
Voor Claessens blijft de ziekte die haar overkwam, haar leven voor een belangrijk deel bepalen.
"Onlangs had ik rugpijn en dacht meteen het ergste.
Ook de controle is altijd weer spannend."
Claessens denkt niet te ver vooruit.
"Stapje voor stapje."
Met lotgenoten van de Amazones houdt ze veelvuldig contact.
"We kennen allemaal die angst.
Daarom blijven we elkaar steunen, in goede en in slechte tijden.
We praten met elkaar als we ergens mee zitten, we herkennen veel pijntjes bij elkaar."
Als mensen die naar hun toneelstuk komen kijken en luisteren iets van de situatieschetsen herkennen en zich bewust worden
van de impact van zo'n ziekte, vooral ook bij jonge vrouwen, dan is voor Claessens een belangrijk doel bereikt.
"Maar ook de boodschap dat ondanks alles lachen op zijn tijd heel goed is, vind ik van belang.
Niet alleen maar somber in een hoekje gaan zitten.
Dat heb ik zelf ook meegemaakt vlak na de prognose.
Ik schreef bij wijze van spreken al hoe mijn begrafenis er uit zou moeten zien.
Totdat ik de website van de Amazones bezocht.
Positieve geluiden.
Wauw, zo kan het ook!"


Dieke Claessens (b) en Hanneke Schoenmaeckers

Hanneke Schoenmaeckers heeft van dichtbij meegemaakt wat het is om borstkanker te hebben.
Ze was jarenlang bevriend met Nicolle Maessen, de oprichtster van de Roze Loper die begin dit jaar aan deze ziekte overleed.
Schoenmaeckers die actrice is bij 2Tact, heeft haar ervaringen met de ups en downs van Nicolle's ziekte verwerkt in toneel en
dans.
"Ik leerde Nicolle zo'n vijf jaar terug kennen bij het naar school brengen van onze kinderen.
Ze had een doek om haar hoofd en ik vroeg of ze een bad-hair-day had.
Sindsdien is een hechte vriendschap ontstaan.
Zij was ondanks haar ziekte een energieke vrouw.
Ze vroeg me of ik iets met theater wilde doen voor de Roze Loper.
Ik hielp haar graag, ook om taboes rond borstkanker mee te helpen doorbreken."
Schoenmaeckers speelt met 2Tact tijdens de Roze Loper-dag.
In eerste instantie hield de actrice het contact met Maessen op afstand.
"Ik had juist afscheid genomen van een pas overleden zwager met kinderen.
Dat was heel zwaar.
Maar Nicolle bleef op haar eigen enthousiaste wijze aandringen.
Ze vond mijn vak van actrice fascinerend, maar we zagen elkaar ook als vrouw, moeder en vriendin."
Door besprekingen rond het toneel hebben de vrouwen elkaar indringend leren kennen.
"Zij leerde mij te praten over afscheid nemen."
Volgens Schoenmaeckers is (borst)kanker nog steeds een taboe.
"Het is een ziekte met een doodsangst.
Desondanks praatte Nicolle heel open over hoe ze bijvoorbeeld wilde worden opgebaard."
Het theaterstuk van 2Tact, genaamd 'De wereld op z'n kop', gaat over de worsteling van mensen met praten over kanker.
"We spelen vijf verschillende type vrouwen die in hun gesprek een beetje om de hete brei heen draaien.
Het is een voorbeeld van hoe het niet moet.
Het dient als een spiegel: wat zijn we soms raar bezig."
Door haar contact met Maessen heeft de actrice geleerd dat het bespreekbaar maken van kanker begint bij jezelf.
"Je moet je eigen angst durven te laten zien.
Elkaar in de ogen durven kijken."
Met het toneel hoopt Schoenmaeckers te bereiken dat de drempel om over kanker te praten verlaagt wordt.
"Niet enkel huilen, maar ook lachen.
Dat geeft lucht.
Openheid schept opluchting."
De dag na de begrafenis van Nicolle Maessen stond Schoenmaeckers in carnavalspak op school bij haar zoon.
"Zo is het leven."
Tot slot: "Ik heb van Nicolle geleerd dat afscheid nemen ook heel mooi kan zijn.
Op haar sterfbed spraken we erover wat ze straks zou zijn: een sterretje of een groot licht.
Het is fijn dat ik afscheid heb kunnen nemen van deze bijzondere vrouw."

Meer informatie:
de roze loper
2tact
de amazones


© Sjak Planthof.