voor wie het kan lezen...ut is in ut mestreechs,



Wie Slivvenier mét väöl plezeer
ziech oetdach de Mestreechteneer,
toen zach heer, dit weurt 'ne mins
boeste väöl plezeer met höbbe kins.
Dee geef iech es groete guns
é manjefiek stók levenskuns.
De Griek, de Romein, dat woer é sjoen stökske werrek.
Meh noe maak iech get mèt 'n ech geistesmerrek.
Heer naom twie sjópkes humor,twie sjópkes cultuur,
get bonhommie en vaól zuidelik vuur.
Daobij aoch nog 'n hamfel sjariteit,
en 'n krowkaar geveul veur betrékkelikheid.
Meh in de pit vaan de ziel kaom 'n flinke snouf,
vaan neet kepot te kriege deep gelouf.
En es tegewiech teege alle - isme
'n koffietas ierlék chauvinisme.
Dat mingde heer toen in 'ne hiemelse mixer,
hiel good doorein tot é levens-elixer.
Ouch get beer deeg heer drin en get rommedoe,
en 'n haaf glaas geis, 't risseltaot dat waor zoe.
Want wie de maan vaan hei bove dao nao góng boetsere
en ineinfisternólde de Mestreechterneere....
toen stoond wel d'n ierste é bitsje te sjeigele,
en d'n twiede begós met d'n derde te vreigele.
Meh aoch kloonk daonao de sjoenste meziek,
in zaank en klaank door 't hiemels riek.
En wie Slivvenier dach noe hób iech 'rs zat,
heet heer die op d'n transportband gezat.
Zingenteere woort toen geëmigreerd,
nao 't sjoenste plekske op dees eerd.
Want aon 't ind vaan dee lange weeg,
bówde zij hun toes: eus stad Mestreech
Wie Slivvenier mét väöl plezeer
ziech oetdach de Mestreechteneer,
toen zach heer, dit weurt 'ne mins
boeste väöl plezeer met höbbe kins.
Dee geef iech es groete guns
é manjefiek stók levenskuns.
De Griek, de Romein, dat woer é sjoen stökske werrek.
Meh noe maak iech get mèt 'n ech geistesmerrek.
Heer naom twie sjópkes humor,twie sjópkes cultuur,
get bonhommie en vaól zuidelik vuur.
Daobij aoch nog 'n hamfel sjariteit,
en 'n krowkaar geveul veur betrékkelikheid.
Meh in de pit vaan de ziel kaom 'n flinke snouf,
vaan neet kepot te kriege deep gelouf.
En es tegewiech teege alle - isme
'n koffietas ierlék chauvinisme.
Dat mingde heer toen in 'ne hiemelse mixer,
hiel good doorein tot é levens-elixer.
Ouch get beer deeg heer drin en get rommedoe,
en 'n haaf glaas geis, 't risseltaot dat waor zoe.
Want wie de maan vaan hei bove dao nao góng boetsere
en ineinfisternólde de Mestreechterneere....
toen stoond wel d'n ierste é bitsje te sjeigele,
en d'n twiede begós met d'n derde te vreigele.
Meh aoch kloonk daonao de sjoenste meziek,
in zaank en klaank door 't hiemels riek.
En wie Slivvenier dach noe hób iech 'rs zat,
heet heer die op d'n transportband gezat.
Zingenteere woort toen geëmigreerd,
nao 't sjoenste plekske op dees eerd.
Want aon 't ind vaan dee lange weeg,
bówde zij hun toes: eus stad Mestreech
Opmerking