Dodenherdenking Wijckerpoort 2013

[Breur]

Persbericht Dodenherdenking Wijckerpoort.

In 2012 werd de buurt op het laatste moment op de hoogte gebracht dat de jaarlijkse dodenherdenking voor het eerst sinds lange tijd niet zou plaatsvinden op het Koningsplein maar op het Herdenkingsplein.
Hoewel we hierover graag overleg hadden gehad met de gemeente en het 4 mei comité hebben we dit besluit geaccepteerd ook omdat we zelf ook wel zagen dat het moeilijk zou worden gezien de staat van het terrein.
Wat ons echt verbaasde is dat er helemaal niets gebeurde. Geen vlaggen
vertoon, geen vuurbak. Dit had naar de mening van de buurt wel kunnen gebeuren.
Dit werd aan het comité kenbaar gemaakt maar we kregen hierop geen reactie.
Daarom het dit voorjaar nog maar eens geprobeerd. De verbazing sloeg om in verontrusting toen we hoorden dat de dodenherdenking zo goed beviel op het Herdenkingsplein dat het nog maar de vraag is of men na de afronding van het Tunnelproject terug keert naar het Koningsplein. Er werd zelfs tegen ons ingebracht dat de dodenherdenking niet altijd op het Koningsplein had plaatsgevonden, maar ook wel een paar keer op het Vrijthof en op de Markt (ja met een kruis opgetrokken in een zandheuvel, en met cafégeluiden op de achtergrond).
De buurt blijft dus verontrust en is op zoek gegaan naar de historie achter
het Koningsplein en heeft ontdekt dat er belangrijke oorlogshandelingen
aan het begin en het aan het einde van de oorlog op deze plek hebben
plaatsgevonden waardoor het niet toevallig is dat op deze plek het oorlogs en bevrijdingsmonument is terecht gekomen. Het is daarom dat de buurt
heeft besloten om een eigen bescheiden herdenking te houden bij het
monument. We doen dit op vrijdag 3 mei om 20.00 uur met een kleine
ceremoniële kranslegging. We hopen U hierbij te begroeten om hiervan een kort verslag en foto te maken.

Met vriendelijke groet,
Gerard Prickaerts
Buurtplatform Wijckerpoort

[Breur]

[ame]http://www.youtube.com/watch?v=vlsUkcUyPMM[/ame]

[Breur]

Het Limburgs Bevrijdingsmonument op het Koningsplein

Het Limburgs Bevrijdingsmonument op het Koningsplein.
Op 9 mei 1947, twee jaar na het einde van de tweede wereldoorlog, wees het college van Burgemeester en Wethouders van Maastricht het Koningsplein aan als plaats voor het monument dat ter ere van de gevallenen en als dank aan de bevrijders zou worden opgericht. De unieke ligging van deze aan drie zijden door bomen begrensde groene ruimte bij de entree van de stad, alsmede de vele oorlogshandelingen die deze plek hebben getekend, rechtvaardigen dit gemeentelijk besluit.
Door de oorlog getekend.
Na de inval van het Duitse leger verschenen in de vroege ochtend van 10 mei 1940 op de Scharnerweg tanks waarvan de eerste twee door Nederlands geschut onklaar werden gemaakt. In het houten noodkerkje aan de zuidkant van het plein werden de gesneuvelden opgebaard, terwijl de gewonden terecht kwamen in de villa Regout. Later trokken eindeloze rijen krijgsgevangenen te voet over de Scharnerweg richting Duitsland. Toen het voedsel schaars werd veranderde het hele plein beurtelings in een aardappel- of korenveld en na de bevrijding in één groot magazijn van Amerikaans legermateriaal. Joodse mensen werd de toegang tot het nabijgelegen park verboden en honderden van hen werden op 25 augustus 1942 in het schoolgebouw aan de Prof. Pieter Willemsstraat verzameld om vervolgens naar concentratiekampen te worden gedeporteerd. Een plaquette in de buitenmuur herinnert aan deze afschuwelijke gebeurtenis.
In de strenge winter van 1944 werd tijdens het Ardennenoffensief een te hulp geschoten Engelse tankdivisie gelegerd in de straten rond het plein. Na de bevrijding werden de uit Duitsland teruggekeerde dwangarbeiders opgevangen in de villa Regout die ook nog dienst zou doen als hoofdkwartier van de uit het verzet voortgekomen Stoottroepen. Een door Charles Eyck ontworpen beeld in de tuin aan de Meerssenerweg herinnert hieraan .
Opdracht, ontwerp en uitvoering.
De opdracht het oorlogsmonument te ontwerpen werd in 1948 gegeven aan de Limburgse kunstenaar Charles Eyck. Het monument op het Koningsplein is samengesteld uit acht afzonderlijke menselijke gestalten voorstellend de Bevrijder, het Verzet, de Vreugde, de Wederopbouw, de Rouw, de Terugkeer en de Bevrijding.
De acht beelden staan tezamen op een 1,5 m hoog betonnen voetstuk waarin aan de schuine zijkanten een adelaar, een klimmende leeuw, een haan, een zes puntige ster, een hart, een kruis met palmen en een Franse lelie als symbolen zijn geboetseerd. Een vier treden hoog betonnen plateau waarop in kiezelsteentjes (inmiddels vervangen door metaal) de tekst 'ere aan de gevallenen / dank aan de bevrijders' alsmede een bronzen schaal voor het bevrijdingsvuur completeren het geheel. De beelden zijn tussen 1948 en 1952 door Eyck geassisteerd door een vijftal kunstenaars in de als atelier ingerichte voormalige Sint Andrieskapel aan de Maagdendries in gips gemodelleerd en vervolgens door bronsgieterij Binder te Haarlem gerealiseerd. Het brons werd geschonken door de Maastrichtse handelaar in oud ijzer Dotremont.
Charles Eyck over zijn beelden.
"Het monument heeft geen andere pretentie dan een herinnering te zijn aan het gloeiende enthousiasme op de dag dat de oorlog beëindigd was en het Amerikaanse leger ons land binnentrok. Het moest lijken op een fragment van die feestelijke stoeterijen die op de dag van de bevrijding door onze dorpen en steden trokken; ongeordend, één spontane laaiende geestdrift, waar alle doorstane ellende in een spanne tijds werd vergeten. Dat ik toch aan sommige figuren een meer symbolische betekenis heb willen geven, was om de verborgen impulsen die toen nog onbewust werkzaam waren te benadrukken o.a. de wederopbouw, een gespierde arbeider met hamer; een verzetsman die zichzelf uit het concentratiekamp bevrijdt, de boeien verbreekt en de gevaren trotseert om in de ondergrondse strijd de macht van de tegenstander te ondermijnen; een met rouwsluier omhangen eenzame, treurende vrouw; een Amerikaanse soldaat die het V-teken maakt is het symbool van de soldaat van alle overwinnende legers ... en wat zou de Bevrijdingsdag aan kleur en klank hebben gemist zonder het joelende enthousiasme van de schoolgaande jeugd."
Artistieke kenmerken.
Nederland heeft meer oorlogsmonumenten dan er steden en dorpen zijn. De meeste van die herdenkingstekens zijn in de jaren vlak na de bevrijding ontstaan en hebben de meest uiteenlopende vormen en afmetingen. Het monument op het Koningsplein onderscheidt zich doordat het uit meerdere alleenstaande beelden bestaat die als menselijke figuren herkenbaar zijn en de bij het zuiden behorende beweeglijkheid en dynamiek uitstralen. In het omvangrijke oeuvre van Charles Eyck is dit werk om meerdere redenen een uitzondering. Hoewel Eyck als kunstenaar niet met zijn tijd is meegegaan spreken zijn beelden op het Koningsplein de taal van de modernisten.
Altijd herdenken.
De bevrijding van Maastricht is sinds de onthulling van het monument op 13 en 14· september 1952 jarenlang op grootse wijze herdacht. Aan de festiviteiten waaronder het door marathonlopers overbrengen van het bevrijdingsvuur van de Normandische kust naar het Koningsplein kwam een abrupt einde toen de regering de 5de mei als dag van nationale herdenking aanwees. Sindsdien beperkt de Gemeente Maastricht zich tot het hijsen van de vlaggen op 13 en 14 september. Door de vele malen dat de bevrijding van Wyck en Maastricht op deze data op het Koningsplein is herdacht heeft dit plein in de loop der jaren een bijzondere status verworven. Aan deze historische werkelijkheid valt niets te veranderen, ook niet door de bouw van de A2-tunnel.
En hoewel het gemeentebestuur hier anders over denkt, getuige de verplaatsing van de herdenking, gaat de burgerij gewoon door met het herdenken op de daarvoor aangewezen plaats: het Koningsplein.
Bron: o.a. Buurtplatform Wijckerpoort.

[Breur]

Verplaatsen oorlogsmonument Koningsplein?

Gisteravond 2 december 2014 was er een informatiesessie over de bovengrondse herinrichting van centrum Maastricht Oost. Er mocht door bewoners meegedacht worden over de plannen voor de inrichting van het Oranje-Koningsplein, de nieuwe Albert Heijn en de gemeenteflat. De aanwezigen konden groene en oranje briefjes invullen met goedkeuring (groen) of verbetering (oranje). Aan het eind van de avond bleken er meer oranje dan groene briefjes te hangen. Een met een Duits accent sprekende professional deed de suggestie het Oorlogsmonument te verplaatsen. Dat viel niet in goede aarde. Zoals een aanwezige opmerkte: vanachter de tekentafel krijg je de historische waarden van een buurt niet mee.

Bron: Mik Hamers.

Zie ook: http://www.a2maastricht.nl/data/file...2020141125.pdf

De meeste buurtbewoners zijn tegen het wegmoffelen van het oorlogsmonument in een hoekje van het "park" en zo langzaam te laten wegkwijnen in betekenis. Nu moet blijken of men het luisteren omzet in de uitvoering! Maastricht West heeft voldoende evenementen/activiteiten op de agenda staan. Albert Heijn en /of anderen passen de plannen maar aan. Rode briefjes bestaan ook...