Muziekschool 125 jaar

[SJEF †]

In 2008 wordt gevierd dat muziekschool Kumulus Maastricht 125 jaar bestaat.
Aan de heer Wim Mes is de opdracht verleend de geschiedenis vast te leggen voor latere generaties.
Dit zal gebeuren in een Silhouetuitgave van de Historische Reeks Maastricht, te verschijnen in de loop van 2008.
Een beknopt overzicht van de geschiedenis van muziekschool Kumulus Maastricht is te lezen op deze webpagina.

[SJEF †]

Muziekschool 125 jaar

Een slaperig bestaan op ‘n straatnaambord.

In Maastricht staat een concert op stel met werk van veelal vergeten klassieke componisten uit eigen stad.
Hoe goed waren ze eigenlijk?

De homobeweging kan dezer dagen een puntje zuigen aan de hoeveelheid coming outs in cultureel Maastricht.
Terwijl de stad de nominatie Culturele Hoofdstad 2018 nog veilig moet stellen, broeden tal van instellingen al op plannen om hun grootste wensen te verzilveren.
Neem het LSO dat rekent op een eigen concertzaal.
Of de stichting Matty Niël die vurig hoopt dat dan eindelijk Wege, opera en opus magnum van Maastrichts bekendste klassieke componist eindelijk in première kan gaan.
Geschatte kosten: één miljoen euro.

"Met alle respect maar Niël is natuurlijk niet geschikt voor een groot publiek", zegt Jean Lambrechts, zelf ook componist.
Lambrechts werd geschoold in de Franse muziek die hij kenschetst als poëtisch en spiritueel, zeker vergeleken bij Matty Niël (1918-1989) die als discipel van Anton Webern het 12-tonen stelsel van de Tweede Weense School predikte.
Niël mag dan niet tot de verbeelding spreken bij een groot publiek, dat doet eigenlijk geen enkele klassieke componist van Maastrichtse komaf.
Ze leiden veelal een slapend bestaan op straatnaamborden, hun muziek wordt nauwelijks nog gespeeld.
Ten onrechte, vinden celliste Yvonne Engels en gambaspeelster Hildegard Moonen die namens de jarige muziekschool Kumulus een concert samenstelden met werk van componisten die Maastricht gewoond en gewerkt hebben.
Van Henri Du Mont tot en met Henry Konsten.
Het balletje ging rollen toen Engels werk ontdekte van de componiste Andrée Bonhomme (1905-1982) en Moonen na een tip in de muziek dook van Henri Du Mont (1610-1684), in zijn tijd koorknaap en kanunnik in Maastricht.
Du Mont vond later als klavecinist emplooi aan het hof van Lodewijk de Veertiende.
Tijdens haar speurtocht ontdekte Moonen muziek van Du Mont in een internetwinkel in Versailles.
De samenklank, de beweging in de muziek, ze kan er geen genoeg van krijgen.
Net als Du Mont verruilden ook de cellisten Alexander Batta en Joseph Hollman de stad voor de wereld.
Batta (1816-1902) en Hollman (1852-1926) werden allebei door koning Willem III benoemd tot koninklijk violoncellist.
Als uitvoerend muzikant werden ze wereldberoemd, als componist reikten ze beduiden minder ver.
Carl Smulders (Maastricht 1863-1934) had op dat vlak juist wel een reputatie, maar koos uiteindelijk voor de zekerheid van een baan aan het Luikse Conservatorium.
Voor alle Euregio-believers: in die tijd sprak men in Maastricht nog Frans.
Musicoloog en criticus John Hoenen doctoreerde op Smulders en roemt zijn muziek.
Het LSO zette nog wel eens een stuk van hem op de plaat, maar Hoenen vindt in zijn algemeenheid dat er bedroevend weinig wordt uitgevoerd van Limburgse componisten.
De jonge componist Henry Konsten (1963) verdiepte zich in pianowerk van Smulders en noemt het “verrassend goed.�
De vraag is of je kunt spreken van een traditie als het gaat om ‘Maastrichtse’ componisten.
Henry Konsten noemt zichzelf een klassiek moderne Einzelgänger en voelt niet de last van zoiets als een traditie.
“Als componist bevind je je dezer dagen op een oceaan van mogelijkheden, waarin het trouwens gemakkelijk verzuipen is.
Alle muziek ter wereld staat je ter beschikking.
Het is een kwestie van keuzes maken waar je je werk aan vastknoopt.
In de negentiende eeuw was de wereld een stuk kleiner.
In de tijd van Beethoven werd er echt geen Gregoriaans uitgevoerd.�
Konsten heeft niet echt te klagen over uitvoering van zijn werk.
Al heeft hij net als Niël ook nog een opera liggen (Heloïse en Abaelardus, 2007) die nog in première moet gaan.
“Er is schitterend materiaal voorhanden, maar er gebeurt niks mee�, zegt Hildegard Moonen.
“Iemand moet hier echt het licht op laten schijnen.�

Zondag 9 november: Maastrichtse componisten in concert.