Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

Expositie

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • Expositie

    Tentoonstelling over architect Dom van der Laan

    Het Nederlands Architectuur Instituut (NAI) in Maastricht opent zaterdag een tentoonstelling over het werk van architect, ontwerper, theoreticus en benedictijnenmonnik Dom Hans van der Laan (1904-1991). Hulpbisschop Everhard de Jong van Roermond is bij de opening aanwezig, liet het bisdom woensdag weten.
    Het NAI presenteert dit jaar als rode draad ?het interieur? bij het schetsen van het snijvlak van architectuur en vormgeving. De tentoonstelling over Van der Laan stelt ?het menselijk verblijf? centraal. Van der Laan ontwierp veel niet voor het publiek toegankelijke gebouwen, zoals een deel van zijn eigen klooster Mamelis in Vaals. De tentoonstelling wil een ruimtelijke ervaring van zijn werk oproepen.
    Van der Laan, zoon van de Leidse architect Leo van der Laan, was een van de leidende figuren van de zogenoemde Bossche School. Hij ontwikkelde een theorie over de getalsmatige verhoudingen waaraan een religieus bouwwerk moest voldoen. Daarin speelde het plastische getal, een driedimensionale uitwerking van de Gulden Snede, een hoofdrol. Zijn theorie?n hadden grote invloed op de architectuur.
    Het belangrijkste wapenfeit van Van der Laan is zijn ontwerp van de Abdijkerk van het klooster Mamelis in Vaals. Voor zijn ontwerp van de bibliotheek van die abdij kreeg hij in 1989 de Architectuurprijs Limburg. Verder ontwierp hij voor de zusters van Maria het klooster Roosenberg in Waasmunster. Het gastenverblijf van het benedictinessenklooster in Oosterhout is gebouwd op basis van Van der Laans getalsverhoudingen. Samen met zijn broer Nico ontwierp de monnik begin jaren zestig van de vorige eeuw een deel van de restauratie van het vervallen Sint-Barbaraklooster aan de Oude Delft in Delft.
    Don't PRESS me....

  • #2
    community arts

    Cultuur is van de hele stad, op zijn laatst in 2018.

    ACHTERGROND

    Wijken maken kennis met community arts.
    Maastricht krijgt de komende jaren veel community arts voorgeschoteld.
    Wat is dat?
    In ieder geval geen ‘lage kunst’.

    Kunst en de gewone man zijn twee tegenpolen.
    Mien uit Malberg komt nooit in het Bonnefantenmuseum, het LSO programmeert niet voor Nol uit Nazareth.
    Community arts is bedoeld om de twee dichter bij elkaar te brengen.
    Kunst treedt met vijf lopende projecten buiten de Maastrichtse ‘grachtengordel’ met zijn happy few, prikkelt voor het eerst de zinnen van menig buurtbewoner en versterkt ook de sociale cohesie in de buurt.
    Uiterlijk in 2018, als Maastricht de gedroomde hoofdprijs van Europese Culturele Hoofdstad in de wacht heeft gesleept, moet cultuur van en voor iedere burger zijn geworden.
    Maastricht kan tot die tijd leren van Rotterdam, waar Peter van de Hurk al twintig jaar ervaring heeft met kunst in de wijk.
    Voor een gehoor van kunstenaars, welzijnswerkers, ambtenaren en buurtvertegenwoordigers vertelde hij gisteren in AINSI, zoals hij op veel
    plaatsen in de wereld doet, wat community arts in elk geval niet is.
    "Het is geen lage kunst."
    Stel na een geslaagd project in de wijk daarom niet de vraag ‘Gaan ze nu ook naar de schouwburg? Zetten ze nu ook de vervolgstap?’
    Trap niet in die valkuil, breng gewoon een fantastisch stuk op de planken, lage kunst bestaat niet, aldus de in Maastricht geschoolde regisseur.
    Belangrijk voor een geslaagd community art-project is identificatie.
    Zoals talrijke Amerikanen zich in 1949 dankzij Arthur Millers gemankeerde handelsreiziger opeens herkenden in een toneelfiguur, zo kunnen ook Malbergenaren en mensen van Pottenberg een personage in hun hart sluiten.
    Kijk en luister daarom wat er leeft in een wijk, kijk hoe de mensen praten, lopen, bewegen en breng die elementen terug in het theater, muziekstuk of schilderij.
    Maak gebruik van wat er al is in de wijk: harmonie, accordeonvereniging, toneelclub, maar ook Ome Jan die prachtig verhalen vertelt.
    Ook belangrijk: de uitvoering vindt in de wijk plaats.
    Zo herstelt community arts volgens Van der Hurk de oude organische band die de kunsten altijd met de gemeenschap hebben gehad en die ze helemaal zijn kwijtgeraakt.
    De buurtplatforms zijn enthousiast.
    "De saamhorigheid is bij ons ver te zoeken.
    Dit is een kans voor ons", vindt de man van het Boschstraatkwartier.
    Een vrouw uit de geestelijke gezondsheidszorg voorziet dat therapeuten het rustiger krijgen als buurtbewoners hun persoonlijke verhalen vaker kwijt kunnen.
    Trajekt en Kumulus ondersteunen initiatieven en coördineren de projecten.


    Vijf projecten.
    In Maastricht zijn vijf projecten in voorbereiding om mensen voor het eerst met cultuur in contact te brengen: toneel voor en door Malberg, beeldende kunst rond oude verhalen uit Wittevrouwenveld, theater rond drie generaties Heugemerveld, (pop)muziek in Mariaberg en project X, beeldende kunst door uiteenlopende doelgroepen als ambtenaren, scholieren, gehandicapten, bejaarden en asielzoekers.

    © Benti Banach; De Limburger 030608.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More

    Opmerking


    • #3
      Dromen - Marie-Claire Krell

      Een water lekkende jager en zoemende ballon.

      DROMEN
      Kunstenares Marie-Claire Krell wint met vervreemdende beeldeninstallatie expositie in theater.

      De net afgestudeerde kunstenares Marie-Claire Krell in Maastricht won een aanmoedigingsprijs en mag in september in Theater aan het Vrijthof exposeren.
      Ze is net bezig haar eenvoudige antikrakershuisje in de Maastrichtse wijk Caberg in te richten.
      Haar opvallende, bijna manshoge beelden van papier-maché zijn even in een hoek opgeslagen.
      Ondertussen stromen de verzoeken van kunstgalerieën binnen.
      „En ik dacht altijd dat het leven na de kunstacademie ophield”, zegt de 24-jarige, amper afgestudeerde Marie-Claire Krell met een geamuseerde lach.
      Ze won met haar eindexameninstallatie op de kunstacademie in Maastricht de jaarlijkse aanmoedigingsprijs en 750 euro.
      Toen de examenexpositie nog maar van start ging, hing Theater aan het Vrijthof bij haar aan de telefoon.
      Krell is uit alle eindexamenkandidaten uitverkoren om medio september te exposeren in de theaterlobby tijdens kunstmanifestatie "Het Parcours".
      Parcours-bezoekers mogen zich nu al verheugen, want Marie-Claire Krell zet niet zomaar een paar beelden neer.
      Net als bij haar eindexameninstallatie wil ze de mensen een compleet vervreemdende verrassingswereld gaan bieden.



      In de academie was dat een van bovenaf loerende jager met een geweer die druppels water lekt.
      Een rode ballon die het zoemende geluid maakt van een vlieg die klem zit tegen de ruit.
      Een telefoon in de kamer die rinkelt, waarna bij opnemen tegen de wand een animatiefilm start van een meisje dat onder een stapel boomstammen bedolven raakt.
      Het zijn wonderlijke werelden, waartoe ze zich laat inspireren door haar dromen en jeugdfantasieen.
      Haar papieren beelden vol rondingen hebben iets lieflijks en naïefs, maar zijn in hun vreemde samenhang ook griezelig.
      „Het is soort begaanbare comic-wereld, een griezelkabinet waarbij het verschil tussen de wereld buiten en binnen vervaagt.
      De mensen schrokken ook echt enorm als opeens een druppel water uit de jager op hun hoofd viel.”
      Marie-Claire Krell kwam vijf jaar geleden uit Duitsland naar Maastricht om decorvormgeving voor theater te studeren.
      Ze koos bij nader inzien voor de autonome kunstrichting omdat theater haar toch niet beviel.
      Ze voelt zich vandaag de dag goed bij het Nederlandse kunstklimaat, spreekt vloeiend Nederlands en heeft sinds een jaar een Nederlandse vriend.
      „Maar ik heb tijdens de opleiding best twijfels gehad over de autonome kunst.
      Je bent steeds met jezelf bezig en hoe zielig is dat.
      Met de eindexameninstallatie ben ik een jaar bezig geweest.
      Pas toen alles stond, dacht ik: Hé, dit heeft eigenlijk ook met theater te maken.”

      © Jaco Meijer; gazet De Limburger; 230708.
      Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
      Thomas More

      Opmerking

      Bezig...
      X