Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

Stadsfiguren Maastricht

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • #46
    Oorspronkelijk geplaatst door olijfje
    en deze natuurlijk:


    Roeie Pierre
    (Gepubliceerd in De Ster en overgenomen van de website www.zichtopmaastricht.nl )


    Pieter Lodewijk Joseph Geijsen.... Aan het einde van zijn carrière mocht hij nog maar in twee cafés zijn portie drank bestellen.
    1.09.09 © Mellaart
    Yep en toch wist hij er nog meer uit te halen....
    Ik kwam hem vroeger reglematig bij Bams tegen,
    toen dhr. Bams Sr. nog zo'n mooie blauwe plaat (tapverguning) a/d muur had hangen en Roeje Pie er ( dagelijks?) een paar jeneverkes dronk....
    Last edited by ; 19 april 2010, 15:56. Reden: foto teruggeplaatst

    Opmerking


    • #47
      Geen stadsfiguren meer gesignaleerd de laatste tijd?
      I am not a complete idiot. Some parts are missing

      Opmerking


      • #48
        Oorspronkelijk geplaatst door Haas Bekijk bericht
        Geen stadsfiguren meer gesignaleerd de laatste tijd?
        Wie is een stadsfiguur ? Het antwoord zal altijd arbitrair zijn.
        Deze man kom ik regelmatig tegen in de binnenstad. In de zomer met de outfit zoals op de foto's. In de winter altijd gekleed in een vliegeniers jack, lederen hoofddeksel en op de pantoffels.
        Ik weet niet wie hij is. Een kort fotoverhaaltje Het hondje dat hij achter zich aan sleept, en waar de studenten op de laatste foto, zo bezorgd naar kijken, heb ik de laatste weken niet meer gezien.







        Opmerking


        • #49
          Als ik zoiets zie, spreek ik zo'n figuur aan en kijk ik toch even naar het hondje! Dan kun je misschien nog iemand helpen. Meewarrig en zielig kijken en dan doorfietsen/lopen schiet niet echt op.:(

          Opmerking


          • #50
            Een vriendin van me woonde vroeger naast dit heerschap. Om privacy redenen van deze man wil ik er niet teveel over kwijt, maar een erg prettig man scheen me dit niet.

            Opmerking


            • #51
              Oorspronkelijk geplaatst door olijfje
              en deze natuurlijk:


              (Gepubliceerd in De Ster en overgenomen van de website www.zichtopmaastricht.nl )


              Pieter Lodewijk Joseph Geijsen, geboren ergens in 1929 of 1930, kunstschilder en levensgenieter van beroep. Onder die naam kent hem natuurlijk niemand. Beroemd (en berucht) werd hij onder zijn pseudoniem 'Roeie Pierre'. De schrik van het Quartier Latin van Maastricht. Verfoeid maar ook geliefd in de vele horecagelegenheden van de stad. Je zag hem vaak in de verte in zijn verfomfaaide witte pak door de straten waggelen. Je rook hem ook al van verre. Aan het einde van zijn carrière mocht hij nog maar in twee cafés zijn portie drank bestellen. Maar hij heeft indruk gemaakt, want hij zette per slot van rekening de medische wetenschap voor schut. Op deze foto zien we hem in café van Sloun aan de Tongersestraat.

              1.09.09 © Mellaart

              heb nog wat bewegende beeldenvan Roeie Pierre gevonden : [ame]http://www.youtube.com/watch?v=iCihvRyumkc&feature=related[/ame]

              ( @ 3:43 min.)

              met dank a/d de MVV supporters site

              Opmerking


              • #52
                Niet alleen De Roeie Pierre, maar ook Therese Gorissen zag ik even langskomen. Dit in de categorie ''stadsfiguren'', want er waren nog meer bekenden bij, die niet onder die categorie vielen.
                I am not a complete idiot. Some parts are missing

                Opmerking


                • #53
                  Jawel hoor, dit moet Haas weer overkomen. Ik heb vakantie, en had besloten dagtochtjes te gaan maken. Ik dacht: iemand had het laatst over een splinternieuw winkelcentrum in Essen, waar vorig jaar oktober het tweede deel van werd geopend.

                  Leuke rit: Veoliabus in Maastricht, Lijn 50 naar Aken, en met de Regiobahn naar Essen.

                  Winkelcentrum viel me eerlijkgezegd wat tegen, maar het is een paradijs voor wie graag kledingwinkels plat loopt.

                  Het was nog vroeg, en ik nam de trein naar Keulen.Ik ken het daar een beetje, weet hoe je moet lopen om in het centrum te komen (in feite sta je al in het centrum daar als je het station uit komt).

                  Ik loop richting Peek en Cloppenburg, dat glaspaleis, ik was er nooit in geweest en wilde het weleens van binnen zien.

                  Staat pal voor de ingang een goede bekende uit Maastricht.

                  Wie kent immers Werner niet? Werner, die altijd met zijn orgeltje op de Grote Staat stond, en naar ik vanavond hoorde: ook bij Winterland present was. Hij nam altijd zijn hoed af voor de mensen die hem iets gaven, ook van mij kon ie altijd op een kleinigheid rekenen.

                  Nu de reden van dit bericht: ik vroeg hem waarom ie niet meer in Maastricht stond.

                  Er was een aantal redenen: hij kon zijn orgeltje moeilijk verplaatsen van de parkeerplaats waar ie normaal stond (Vrijthof), de parkeertarieven waren flink gestegen in de loop der jaren, alsmede de prijs voor de vergunning.

                  Daar kwam nog bij dat ie last had van de vergunninglozen...........

                  Iedereen hier weet dat daarmee dat zootje ongeregeld uit Luik bedoeld wordt.


                  Hij kende mij wel meteen terug, toen ik zei: Hallo Werner, zei hij meteen: Ah, Niederlande, Maastricht.........
                  I am not a complete idiot. Some parts are missing

                  Opmerking


                  • #54
                    In een van de bijdrages hier lees ik dat de bijnaam van 'de roeje Pierre" de kardinaal was. Bij mijn weten was dit echter de bijnaam van de Maastrichtse kunstschilder/graficus Han Jelinger.

                    Volgens mij luidde de bijnaam van Pierre "Pieloe". Een naam die onstaan is doordat je Pierre altijd kon vinden in de Tribunal bij Lou Graus. Pierre werd ook wel "de Misjonaris" genoemd omdat hij een lange baard had en altijd liep in een kostuum welk ooit eens wit was geweest, Maar dat zullen ongetwijfeld slechts enkele van van de vele bijnamen van Pierre zijn geweest.
                    Last edited by Painterartist; 11 januari 2012, 11:39.

                    Opmerking


                    • #55
                      De bijnaam voor Han Jelinger was "de kardinaal". Als jongeling wist hij op een gegeven moment de feestgewaden van pastoordeken Mgr. Dr. Ernest Menten van de St. Mathiasparochie te Maastricht te "bemachtigen": hij was stiekem de sacristie ingeslopen. Vervolgens trok hij deze paars gekleurde kleding aan en liep alles zegenend over de Boschstraat te Maastricht. Vandaar zijn bijnaam "de kardinaal". Zijn welgestelde en welgeziene vader kon deze actie niet echt op prijs stellen en dat hebben de billen van Han geweten! Zijn vrouw Riet werd berucht om haar harde en doordringende stem; zij kreeg de bijnaam "de loudspieker". Mooie verhalen, maar of het allemaal echt zo gebeurd is, zullen wij nooit weten. Het doorvertellen van verhalen ("overlevering") kan de inhoud van verhalen geleidelijk veranderen. Zie verder: Huub Noten: Tuinen van Stilte - Maastricht 1998.

                      Opmerking


                      • #56
                        Roland de kale chinees

                        Breur .......... Bedankt voor de info over mijn oude buurman Han Jelinger! Ik heb hem maar korte tijd gekend en heb niet meer zoveel herinneringen aan hem. Hij was in mijn ogen, als klein jongetje, een "Reus" en hij had eveneens een zware diepe stem......een beetje bang was ik wel voor hem alhoewel hij altijd heel aardig was. Mijn eerste kleurdoosje (zo'n ouderwets kartonnen schuifgevalletje) heb ik van hem gekregen en ik heb vaker bij hem in het atelier op misdrukken van zijn etsen gekleurd.

                        Nu weer terug naar de typische Maastrichtse figuren

                        Ja, vele zullen hem zich wel herinneren. De Chinees "Roland" met zijn kaalgeschoren hoofd. Hij maakte 's zomers tekeningen van toeristen op het Vrijthof. Hij was ook doorlopend op zoek en had dan een bordje met de tekst "kunstenaar zoekt RIJKE vrouw".

                        Wellicht dat er iemand nog een foto van heeft. Er zullen beslist ook nog wel tekeningen/karikaturen van zijn hand hier en daar aanwezig zijn.
                        Last edited by Painterartist; 18 januari 2012, 13:57. Reden: Toevoeging

                        Opmerking


                        • #57
                          Oorspronkelijk geplaatst door Painterartist Bekijk bericht
                          Breur .......... Bedankt voor de info over mijn oude buurman Han Jelinger! Ik heb hem maar korte tijd gekend en heb niet meer zoveel herinneringen aan hem. Hij was in mijn ogen, als klein jongetje, een "Reus" en hij had eveneens een zware diepe stem......een beetje bang was ik wel voor hem alhoewel hij altijd heel aardig was. Mijn eerste kleurdoosje (zo'n ouderwets kartonnen schuifgevalletje) heb ik van hem gekregen en ik heb vaker bij hem in het atelier op misdrukken van zijn etsen gekleurd.

                          Nu weer terug naar de typische Maastrichtse figuren

                          Ja, vele zullen hem zich wel herinneren. De Chinees "Roland" met zijn kaalgeschoren hoofd. Hij maakte 's zomers tekeningen van toeristen op het Vrijthof. Hij was ook doorlopend op zoek en had dan een bordje met de tekst "kunstenaar zoekt RIJKE vrouw".

                          Wellicht dat er iemand nog een foto van heeft. Er zullen beslist ook nog wel tekeningen/karikaturen van zijn hand hier en daar aanwezig zijn.
                          Hij heeft in een relatie met een Maastrichtse vrouw een tweeling gekregen twee meisjes.
                          Zij toenmalige vriendin werkt nu deeltijd als maatschappelijk werkster bij een huisartsenpraktijk
                          Iedereen neemt mij zoals ik ben,.....nu ik nog

                          Opmerking


                          • #58
                            Oorspronkelijk geplaatst door Haas Bekijk bericht
                            Jawel hoor, dit moet Haas weer overkomen. Ik heb vakantie, en had besloten dagtochtjes te gaan maken. Ik dacht: iemand had het laatst over een splinternieuw winkelcentrum in Essen, waar vorig jaar oktober het tweede deel van werd geopend.

                            Leuke rit: Veoliabus in Maastricht, Lijn 50 naar Aken, en met de Regiobahn naar Essen.

                            Winkelcentrum viel me eerlijkgezegd wat tegen, maar het is een paradijs voor wie graag kledingwinkels plat loopt.

                            Het was nog vroeg, en ik nam de trein naar Keulen.Ik ken het daar een beetje, weet hoe je moet lopen om in het centrum te komen (in feite sta je al in het centrum daar als je het station uit komt).

                            Ik loop richting Peek en Cloppenburg, dat glaspaleis, ik was er nooit in geweest en wilde het weleens van binnen zien.

                            Staat pal voor de ingang een goede bekende uit Maastricht.

                            Wie kent immers Werner niet? Werner, die altijd met zijn orgeltje op de Grote Staat stond, en naar ik vanavond hoorde: ook bij Winterland present was. Hij nam altijd zijn hoed af voor de mensen die hem iets gaven, ook van mij kon ie altijd op een kleinigheid rekenen.

                            Nu de reden van dit bericht: ik vroeg hem waarom ie niet meer in Maastricht stond.

                            Er was een aantal redenen: hij kon zijn orgeltje moeilijk verplaatsen van de parkeerplaats waar ie normaal stond (Vrijthof), de parkeertarieven waren flink gestegen in de loop der jaren, alsmede de prijs voor de vergunning.

                            Daar kwam nog bij dat ie last had van de vergunninglozen...........

                            Iedereen hier weet dat daarmee dat zootje ongeregeld uit Luik bedoeld wordt.


                            Hij kende mij wel meteen terug, toen ik zei: Hallo Werner, zei hij meteen: Ah, Niederlande, Maastricht.........
                            Heb getwijfeld of ik dit op MO zou plaatsten maar het is de waarheid en heb het zelf meegemaakt.
                            Deze Werner maakte veel gebruik van de parkeergarage in de Gubbelstraat, naast de design meubelzaak van toenmalige Grummer.
                            Werner reed in een dikke vette mercedes en kocht meubelen van Des Sede en Interlubke.
                            Het was een aandoenlijk persoon altijd lachend en vrolijk, maar hij was beslist niet arm integendeel, hij verdiende zijn geld eerlijk
                            Iedereen neemt mij zoals ik ben,.....nu ik nog

                            Opmerking


                            • #59
                              Maastrichtse Straatartiesten

                              Vele kennen hem nog "Nikkele Nelis" Nee, niet die van Wim Sonneveld, maar het eenmansorkest (accordeon. metalen bellenpunthoed op zijn hoofd, deksels tussen zijn benen en een trom op zijn rug) die op drukke dagen (kermissen en de beroemde Belsje en Pruisse dagen) voor de V&D zijn muzikaliteit ten toon spreidde. Het was naar verluid en Rotterdammer die aldaar nabij de Houthaven gewoond moet hebben.

                              Vele jaren laten verwierf een andere staatartiest nog enige faam, ene Gilbert die in een rood jasje en getooid met een hoge hoed, op een kistje als levendstandbeeld stond.
                              Last edited by Painterartist; 18 januari 2012, 19:33.

                              Opmerking


                              • #60
                                De Baron!

                                Op vrijdag liep hij vaker door de stad met aan zijn hand zijn fiets met voorop een kratten-bagagedrager (zoals nu weer modern) en later met een oude brommer. Gekleed in een lange leren motorjas en rubberen rijlaarzen met baret (pielemuts) of grote leren pet op. "Armand de Baron van Bilzen" Hij was, zoals in die tijd zoveel Belgen, een trouw bezoeker van de drukke Maastrichtse vrijdagmarkt.





                                In Hasselt geboren op 22 juni 1889 als Marie-Joseph, Edouard, Jacques, Marcelin, Hubert, Armand Roelants, zoon van Marcelin Roelants en Guillielmine Duvivier. Zijn grootmoeder, Valerie Claes, die trouwde met François Duvivier, was een kleindochter van Guillaume Claes die in 1797 Alden Biesen had gekocht. Het was zijn grote ambitie om herenboer te worden. Nadat hij in 1915 getrouwd was met Gabrielle Taymans d'Eypernon ging hij in Hoeselt op kasteel Terbosch wonen. Volgens zijn buren, landbouwers, had Roelants de ‘boerenstiel' niet in de vingers. Hij paste vaak methodes toe die hij waarschijnlijk in het buitenland had gezien, doch die hier volledig ongeschikt bleken. De gevolgen laten zich raden. In 1922 keerde hij terug naar Alden Biesen maar ook hier stapelde zich mislukking op mislukking. Naar men zei, was Roelants zeer bemiddeld maar kapitalen gingen verloren aan de vele mislukte projecten. Enige koppigheid was hem ook niet vreemd. Het onderhoud van de kasteelgebouwen kostte handen vol geld. Het was uiteindelijk dweilen met de kraan open. Het kasteel en bijgebouwen waren totaal vervallen.

                                Op een bepaald moment moet Armand gedacht hebben dat zijn familienaam niet meer voldoende paste bij een kasteelheer. Hij vroeg een naamswijziging aan, die werd erkend bij KB op 7 maart 1938. Door toevoeging van zijn moeders naam heette hij nu "Roelants du Vivier".

                                Hoewel men hem in Maastricht betitelde als "de baron" was hij niet van adel. Ondanks dat slaagde hij erin om in 1954 om de adellijke titel van ‘jonkheer' te verwerven. Dit is in België mogelijk deze titels zijn echter niet overdraagbaar. Ondanks zijn naam en titel werd hij door het volk in Bilzen en omgeving spottend de gek van Biese genoemd.

                                Volgens sommigen verwees de naam "gek van Biese" naar de pogingen die ooit door zijn omgeving werden ondernomen om hem geestesziek te doen verklaren, Anderen menen dat het kwam door al zijn inspanningen om het domein Alden Biesen intact te houden: Het was immers gekkenwerk om aan zoiets te beginnen. Zijn outfit maakt het beeld van gek compleet. Zijn onconventionele kleding typeerde hem (lange leren motorjas of lange regenjas en rubberen laarzen) Hij bezocht Maastricht op zijn fiets en later met een bromfiets die al even bouwvallig leek als zijn kasteel. Hij leefde als zonderling een vrij eenzaam bestaan, Armand leefde de laatste jaren in slechts één kamer. Deze kamer was nauwelijks nog bewoonbaar maar het was de beste kamer van het toen totaal bouwvallig kasteel/landgoed

                                Het kasteel is in 1971 totaal afgebrand, De brand is veroorzaak door een onzorgvuldigheid bij het stoken in een bouwvallige openhaard met een oendeugdelijke schoorsteen.

                                In 1974 overleed Armand, hij heeft nog het beging van de restauratie van het landgoed meegemaakt. Het landgoed, de commanderij, is thans in oude glorie hersteld. Er vinden jaarlijks velen sociaal, culturele, manifestacties plaats w.o. de zeer druk bezochten landbouwdagen en in de zomer de opvoering van Opera's. Een bezoek aan deze Opera in deze sfeervolle omgeving is een aanrader!

                                Opmerking

                                Bezig...
                                X