Tweet
Over het ontstaan van de mythe van de bourgondische Maastrichtenaar is een interessant verhaal te vertellen.
In de jaren zestig, begin zeventig van de 20e eeuw was aan een toenmalige Maastrichtse krant 'De Nieuwe Limburger', de Arnhemmer...Stef Kleijn verbonden. Hij schreef stukjes over Maastricht en de Maastrichtenaren onder het pseudoniem 'Rommedoe'. In Maastricht maakte Kleijn mee wat je boven de rivieren zelden meemaakte en dat
Kleijn zeer waardeerde, een bloeiend en tegelijkertijd huiselijk caféleven. Dat was de erfenis van België aan Maastricht. Evenals in België is in Maastricht het café het verlengde van de huiskamer. En in Maastricht loopt cafébezoek altijd uit op een processie in het Maastrichtse doolhof langs alle drenkplaatsen.
Er was nog iets in Maastricht dat een Belgische stempel had meegekregen en dat Kleijn ook zeer waardeerde: het Maastrichtse restaurant. België kende een gastronomische traditie en die was ook aan Maastricht meegegeven. 'Holland was toen culinair een driesland.'
'Driesland?'
'Ja, een driesland, een Limburgse benaming voor een braak gebied. Een toepasselijke term voor de gastronomie van Holland tot 1985. Overigens is over de Maastrichtse restaurants van die tijd wel de kanttekening te maken dat zij vergeleken met Hollandse restaurants misschien van hoog niveau waren, de vergelijking met Belgische restaurants kon slechts een enkele doorstaan. Kleijn, die een uitgebreide journalistieke vriendenkring bezat, inviteerde geregeld de Hagenaars en de Amsterdammers naar Maastricht. Hij ontving ze in Hotel Brittanique op het Vrijthof.
's Avonds ging Kleijn met zijn gasten op restaurant. Een nieuwe wereld opende zich voor de Hollanders in de 'Belgische' stad Maastricht. En na het eten, kroegentocht, afgesloten met een bordje slakken in café Het Knijpke van Sjef Vliegen, de kleinzoon van de socialistische voorvechter Willem Vliegen. Slakken, dat was uniek voor het culinaire Nederland van toen. Je zult begrijpen dat die journalistieke vrienden enthousiaste verhalen schreven over die bourgondische stad in de regio zonder grenzen. Ik weet zeker dat zij bij het schrijven over de Bourgondische Maastrichtenaar het beeld van hun vriend Stef Kleijn voor ogen hadden. Kleijn was echter geen Maastrichtenaar, zelfs geen Limburger. Niemand in Maastricht wist vòòr de komst van Kleijn wat een Bourgondiër was. De mythe van de bourgondische Maastrichtenaar is in de jaren tachtig opgepakt toen de mijnen werden gesloten. Maastricht moest worden gepromoot als aantrekkelijke werk- en woonplek.'
'Ik heb nog nooit van die Kleijn gehoord. Is dat niet een
fantasieverhaal?'
'Ik heb de heer Kleijn niet gekend, wel mensen die deel uitmaakten van zijn kring. In een café aan de Pieterstraat, café De Pieter, hangt een portret van hem. Er is ook een boek over Kleijn verschenen, 'Rommedoe'. Kleijn overleed voor hij besefte wat hij in Maastricht teweeg had gebracht. Het bourgondische Maastricht moet Kleijn dankbaar zijn.' (uit: Op zoek naar de verloren Maal-Tijd. Hoofdstuk onder de Berg verzonken: interview met Wijnand Herbergs').
Bron: Maastricht Onder de Berg Verzonken (Facebook).
In de jaren zestig, begin zeventig van de 20e eeuw was aan een toenmalige Maastrichtse krant 'De Nieuwe Limburger', de Arnhemmer...Stef Kleijn verbonden. Hij schreef stukjes over Maastricht en de Maastrichtenaren onder het pseudoniem 'Rommedoe'. In Maastricht maakte Kleijn mee wat je boven de rivieren zelden meemaakte en dat
Kleijn zeer waardeerde, een bloeiend en tegelijkertijd huiselijk caféleven. Dat was de erfenis van België aan Maastricht. Evenals in België is in Maastricht het café het verlengde van de huiskamer. En in Maastricht loopt cafébezoek altijd uit op een processie in het Maastrichtse doolhof langs alle drenkplaatsen.
Er was nog iets in Maastricht dat een Belgische stempel had meegekregen en dat Kleijn ook zeer waardeerde: het Maastrichtse restaurant. België kende een gastronomische traditie en die was ook aan Maastricht meegegeven. 'Holland was toen culinair een driesland.'
'Driesland?'
'Ja, een driesland, een Limburgse benaming voor een braak gebied. Een toepasselijke term voor de gastronomie van Holland tot 1985. Overigens is over de Maastrichtse restaurants van die tijd wel de kanttekening te maken dat zij vergeleken met Hollandse restaurants misschien van hoog niveau waren, de vergelijking met Belgische restaurants kon slechts een enkele doorstaan. Kleijn, die een uitgebreide journalistieke vriendenkring bezat, inviteerde geregeld de Hagenaars en de Amsterdammers naar Maastricht. Hij ontving ze in Hotel Brittanique op het Vrijthof.
's Avonds ging Kleijn met zijn gasten op restaurant. Een nieuwe wereld opende zich voor de Hollanders in de 'Belgische' stad Maastricht. En na het eten, kroegentocht, afgesloten met een bordje slakken in café Het Knijpke van Sjef Vliegen, de kleinzoon van de socialistische voorvechter Willem Vliegen. Slakken, dat was uniek voor het culinaire Nederland van toen. Je zult begrijpen dat die journalistieke vrienden enthousiaste verhalen schreven over die bourgondische stad in de regio zonder grenzen. Ik weet zeker dat zij bij het schrijven over de Bourgondische Maastrichtenaar het beeld van hun vriend Stef Kleijn voor ogen hadden. Kleijn was echter geen Maastrichtenaar, zelfs geen Limburger. Niemand in Maastricht wist vòòr de komst van Kleijn wat een Bourgondiër was. De mythe van de bourgondische Maastrichtenaar is in de jaren tachtig opgepakt toen de mijnen werden gesloten. Maastricht moest worden gepromoot als aantrekkelijke werk- en woonplek.'
'Ik heb nog nooit van die Kleijn gehoord. Is dat niet een
fantasieverhaal?'
'Ik heb de heer Kleijn niet gekend, wel mensen die deel uitmaakten van zijn kring. In een café aan de Pieterstraat, café De Pieter, hangt een portret van hem. Er is ook een boek over Kleijn verschenen, 'Rommedoe'. Kleijn overleed voor hij besefte wat hij in Maastricht teweeg had gebracht. Het bourgondische Maastricht moet Kleijn dankbaar zijn.' (uit: Op zoek naar de verloren Maal-Tijd. Hoofdstuk onder de Berg verzonken: interview met Wijnand Herbergs').
Bron: Maastricht Onder de Berg Verzonken (Facebook).