Aankondiging

**Sjeng W** · 9 december 2007, 12:38

De constatering van een reiziger!

Och wat leuk dacht ik als ik op dit forum kwam, ik zag weer bekende namen.
Ik plaatste hier en daar wat, en begon zelfs aan mijn levensverhaal. Maar wat een kilte hier, ik voelde mij niet echt goed als ik op Mestreech online was, ik miste iets maar kon niet zeggen wat. Ik kom maar op een woord als ik het wil beschrijven en dat is DOODS. Ik voel hier geen warmte of liefde voor de medemens, hier word op een stiekumme manier alles naar de hand van enkele leden gezet, die zich hier Heer (madam) en meester wanen. Ik merkte al snel dat enkele personen een ziek mens tot in de grond kunnen afkraken, of er worden opmerkingenen geplaatst als "DEZE MEVROUW KOMT ZEKER AANDACHT VAN MENSEN TEKORT!" Deze mevrouw mag dan geen commentaar geven als ze zich beledigd voeld, want dan word zij beloond met een rode kaart. De bewijzen van hoe alles is begonnen worden snel verwijderd want er zou eens een mens kunnen zijn die het er niet mee eens is, er zou eens iemand hun ongelijk kunnen lezen! Dit hele forum draaid eigenlijk maar om vier figuren, wil je daar aan mee doen dan mag je alleen schrijven wat ze graag horen, doe je dat niet, dan word je topic direct verwijderd. Dus met andere woorden, kruip je niet in mijn hol, dan hebben we geen bootschap aan jou!! Mijn ervaring van Mestreech online is dus dat er zo'n vier personen zijn die alles mogen, en de rest mag alleen wat zij willen, of je kan oprotten. Ik heb mij dus vanaf nu ingezet om alle misstanden die hier begaan worden aan het licht te brengen, Ik wil niet meer zien dat een stuk of vier over het paard getilde alles weters hier de wetten gaan voorschrijven!

**Sjeng W** · 9 december 2007, 15:49

de “vier’ waar je zo’n hekel aan hebt gaan attent en hartelijk om met iedereen die zich aan "ONZE" regels houdt, bedoel je! Ik heb aan de vier geen hekel, ik vraag alleen om wat menselijkheid, in de korte tijd dat ik op dit forum ben heb ik nog geen enkel compliment of vriendelijk woord gezien, Dit is geen forum maar een diepvriescel. Ik vind het verschrikkelijk dat mensen die zelf met de grootste problemen zitten, en steeds om aandacht vragen, zo weinig gevoel voor anderen kunnen opbrengen. Zoals ik al zij, ik heb hier het gevoel alsof ik hier in een mortuarium ben.

**SJEF �** · 9 december 2007, 16:15

Ik vraag me af wat iemand hier te zoeken heeft, die een hekel aan "de Limburgers" (en dus ook aan de Mestreechteneren) heeft.
Ik vraag me af welke menselijkheid iemand zoekt, die toch liever op een "strooiwei" ligt, dan te verpozen tussen de mensen.
Bovenstaand zijn enkele van de grievende commentaren van Marjo; commentaren waar niemand op wacht of op gewacht heeft en die we ook in de toekomst niet meer willen verwachten, van wie dan ook.
Dit forum is er in de eerste plaats voor bedoeld, om met eigen woorden iets bij te dragen aan de geschiedenis en cultuur van Maastricht; in de meest ruime zin des woords.
En daar zijn diverse vormen voor gekozen.
Daarnaast is er ook nog ruimte voor "fun & plezeer" (vraag en antwoord - ik zoek een...).
Dit forum was jarenlang een slapend forum en in overleg met de beheerder hebben we er de schouders onder gezet en hebben er weer een flinke zwaai aan gegeven tot ieders plezier en tevredenheid.
Totdat; ja totdat er..........(denk daar maar over na).

**Sjeng W** · 9 december 2007, 16:25

Als je steeds voor pispaaltje gebruikt word door die lieve hartelijke Dames, Wil je dan niet liever dood zijn? Iedereen vergeet dat we het hier over een zieke alleenstaande mevrouw hebben die inderdaad om aandacht vraagt, maar alleen maar voor gek versleten word door de DAMES! Neem me AUB niet kwalijk dat ik hier geen begrip voor kan opbrengen! En dan stiekum alles verwijderen waar je kan lezen wat er eigenlijk is gebeurd, hier klopt geen steek van! Ik begrijp echt niet dat Sjef hier aan meedoet, heb je er wel eens over nagedacht wat hier speeld, Waar zijn jullie kerstgedachten?

**elvis** · 9 december 2007, 16:33

Beste Sjeng, jij hebt een groot stuk gemist van wat er op Buurtplein is gebeurd. We zijn daar uiteindelijk vertrokken, om een aantal personen niet meer te hoeven 'ontmoeten'. Nu komt een van die personen hier doodleuk binnenvallen en zij start meteen een discussie over zielige dieren, die we op Buurtplein vorig jaar al gevoerd hebben. Ze weet precies hoe we daarop zullen reageren, en dramt op precies dezelfde manier door. Duidelijk is dat ze niet komt om liefde en warmte te zoeken (waarom denkt ze dat bij ons te vinden? we zijn met knallende ruzie vetrokken) maar om aandacht te trekken al is het maar met ruzie maken.
We hebben daar genoeg slapeloze nachten van gehad. Daarom laten we het niet meer escaleren. Wij heben hier elkaars gezelschap opgezocht, en hebben verder nergens om gevraagd.

**Sjeng W** · 9 december 2007, 16:46

Ik voel je warmhartigheid door het beeldscherm stralen, Ik zal dat niet bederven door over mijn hond te praten, dat is ook niet nodig want ik kom geen aandacht te kort!

Zou jij je kunnen voorstellen hoe het is om doodziek alleen op een flatje te wonen, en de enige aandacht die je krijgt van je katten komt? Zou jij niet onvriendelijk worden als je om een beetje aandacht smeekt en je word gewoon voor gek versleten? Ik heb je altijd voor intelligent gehouden, maar hier heb je nooit bij stilgestaan volgens mij. Mijn ervaring is, als ik vriendschap geef krijg ik dat ook terug, word ik niet voor vol aangezien, nou neem me dan niet kwalijk als ik dan rot reageer!

**SJEF �** · 9 december 2007, 16:51

A] Dit heeft totaal niets meer met de geschiedenis van de woonwagenkampen in Maastricht te maken;
B] De voornaamste argumenten zij nu wel gezegd;
C] Uit ervaring weet ik nu al dat dit soort uitlatingen en discussies sommige mensen afstoot en dat willen we niet; eerder het tegendeel, we willen graag nieuwe leden verwelkomen.
D] Dit onderwerp gaat voorlopig op slot en heeft men toch de behoefte om er verder over te discussi?ren, gebruik dan maar de optie om een P bericht te sturen.

**Sjeng W** · 9 december 2007, 16:56

Oorspronkelijk geplaatst door SJEF Bekijk bericht

A] Dit heeft totaal niets meer met de geschiedenis van de woonwagenkampen in Maastricht te maken;
B] De voornaamste argumenten zij nu wel gezegd;
C] Uit ervaring weet ik nu al dat dit soort uitlatingen en discussies sommige mensen afstoot en dat willen we niet; eerder het tegendeel, we willen graag nieuwe leden verwelkomen.
D] Dit onderwerp gaat voorlopig op slot en heeft men toch de behoefte om er verder over te discussi?ren, gebruik dan maar de optie om een P bericht te sturen.

Volgens mij begint jullie geweten te knagen, ga maar eens naar de kerk een kaarsje aansteken!

**SJEF �** · 4 januari 2008, 10:03

scriptie Vinkenslag

Wat voorafging aan de eerste ?krachtwijk?.

Vinkenslag is bijna gesaneerd.
Veel later dan wenselijk werd geacht.
Sterker, als het aan het Rijk had gelegen, was het oorspronkelijke Vinkenslag er nooit gekomen, stelt onderzoekster Alice ten Brink.
?Maastricht liep vanaf begin jaren zeventig uit de pas.?

Vinkenslag wordt de eerste geslaagde Vogelaarwijk in Nederland, grapte wethouder Jacques Costongs.
?De eerste bijna gerealiseerde krachtwijk, zoals minister Vogelaar die in haar plannen voor ogen staat.?
Uniek, vond ook zijn gehoor, een aantal raadsleden.
Het zou daarom niet meer dan billijk zijn dat Den Haag en Brussel bijspringen.
Want ja, er is wel een tekort van 10,5 miljoen euro op operatie Vinkenslag ontstaan.
De omvorming tot keurig en krachtig bedrijventerrein mag op zich uniek zijn, voor het Maastrichtse woonwagenbeleid geldt dit allerminst.
Zo blijkt ook uit de afstudeerscriptie van historica Alice ten Brink.
Zij onderzocht hoe Maastricht zich verhield ten opzichte van het landelijke woonwagenbeleid.

Vinkenslag anno 2003.

Ten Brink is geboren en getogen Maastrichtse.
Als kind zag ze bergen schroot langs de snelweg liggen, als ze met haar ouders naar Luik reed.
Ook van de reputatie die Vinkenslag in de stad genoot, kreeg ze wel iets mee.
Haar onderzoek aan de Universiteit van Amsterdam begon ze pas na een studiejaar in Frankrijk, waar ze in zigeuners een potentieel afstudeeronderwerp zag.
Het werd uiteindelijk woonwagenbewoners.
Nederland telt twee- tot drieduizend zigeuners en twintig- tot dertigduizend woonwagenbewoners.
Woonwagenbewoners zijn onder te verdelen in drie groepen: burgers, reizigers en kermisexploitanten.

?Burgers? zijn mensen die pas begin vorige eeuw in een woonwagen gingen wonen.
Overheid en woningcorporaties stelden hoge eisen aan huurders.
Mensen werden soms uit hun huis gezet.

?Reizigers? zijn mensen die vanaf de 18de eeuw in Maastricht spullen verkochten of actief waren als scharensliep of ketelreparateur.
Kort na de Tweede Wereldoorlog werd er gesproken over ?concentreren in grote kampen?, bemerkte Ten Brink tot haar verbazing.
?Een ongemakkelijke combinatie van woorden.
Zeker als we bedenken dat de politie tijdens de oorlog ook woonwagenbewoners oppakte voor transport naar Duitsland.
Velen werden bij de grens door de Duitsers teruggestuurd, omdat ze als arisch werden beschouwd.
Maar het signaal was duidelijk.?

In de jaren vijftig zijn in het hele land grote woonwagenkampen gebouwd.
Maastricht had toen al een traditie.
Het terrein aan de Sint Gerardusweg was al in 1939 opgericht.
Later kwam daar het grote kamp aan de Sint Gertrudisweg (1953) voor in de plaats.
?Maastricht liep dus in de jaren ?30 en ?40 v??r op het landelijk beleid.?
Maastricht besloot in 1969 een groot regionaal woonwagenkamp in te richten, samen met 22 andere Limburgse gemeenten.
Het ?eigen? grote kamp aan de Sint Getrudisweg moest weg.
Om plaats te maken voor onder meer een medische faculteit en een autoweg.
De voorzieningen waren bovendien ver onder de maat.
Juist op dit laatste punt had Maastricht beter moeten weten: grotere kampen voldeden maar zelden, concludeert Ten Brink.
?Vinkenslag werd in de plannen gepresenteerd als modern woonwagenterrein, compleet met showrooms, sloopterreinen en opslagterreinen.
Met gescheiden woon-werkverkeer.
Het lag tussen spoor en snelweg, grenzen die uitdijen onmogelijk zouden maken.?
In 1975 wordt het grote Vinkenslag officieel geopend.
Het kampje aan de Olympiaweg (bij De Geusselt, sinds 1970) blijft.
Vinkenslag telt bij oplevering 66 plaatsen.
Een luchtfoto uit dat jaar laat zien dat er al in de eerste maanden illegale uitbreiding plaats heeft.
Uiteindelijk telt Vinkenslag 129 plaatsen.
?De voorzieningen, bij aanvang al niet royaal, waren al snel volstrekt onvoldoende.
De ruimtes om te slopen en te staan bleken te klein.
Het Rijk betaalde niet meer en de gemeente had onvoldoende geld.
Gevolg: nog meer illegale uitbreiding.?
In dat zelfde jaar verandert het Rijksbeleid definitief radicaal: grote kampen moeten plaats maken voor kleinere.
Deconcentratie is het nieuwe sleutelwoord.
Hoewel al in 1972 gewaarschuwd dat het Rijk van koers wil veranderen, besluit Maastricht door te gaan op het ingeslagen pad, en lapt vervolgens meer dan een kwart eeuw landelijk beleid aan de laars.
?Vinkenslag meteen weer afbouwen zou kapitaalvernietiging zijn, was de redenatie.
Bovendien zouden die woonwagens anders moeten worden geplaatst in andere buurten; Maastrichtenaren deden moeilijk.
De provincie en het Rijk hebben zich nalatig opgesteld.
En tot slot weigerden de woonwagenbewoners zelf te verhuizen en waren ze zwalkende beleid beu.
Ambtenaren van de gemeente voelden zich ge?ntimideerd.
Het was een samenspel van factoren.?
Het Provinciaal Woonwagenplan, in 1979 opgesteld en later aangepast, opteert in navolging van het Rijk eveneens voor decentralisatie.
Binnen vijf jaar moet Vinkenslag zijn afgebouwd tot 48 woonwagens; illegale staanplaatsen niet meegeteld.
Van uitstel komt afstel, lijkt het.
Al komen er kleine locaties bij aan Planetenhof, Maastrichterweg en Volmolen.
In 1990 wordt besloten om Vinkenslag af te bouwen tot 25 staanplaatsen.

Conclusie?
Maastricht had lering kunnen trekken uit eigen ervaringen met grote kampen.
Maar echte alternatieven ontbraken.
?Maastricht trok net als Den Haag een eigen plan en ging door met de aanleg van weer een groot kamp.
Helmond saneerde veel eerder.
Toch is het grote kamp in Den Haag niet zo?n vrijplaats geworden als Vinkenslag.
Het zwalkende beleid heeft de situatie in Maastricht geen goed gedaan.
Gerd Leers heeft nu een lang geleden genomen besluit uitgevoerd.?
Alice ten Brink oordeelt niet mild over het algehele overheidsbeleid.
?De identiteit van woonwagenbewoners is deels door de overheid gecre?erd, toen werd aangedrongen op grote kampen.
Dat groepsgevoel is door stigmatisering verder versterkt.
En dan het reizen.
Als je naar Frankrijk gaat, zie je woonwagenbewoners nog trekken.
Nederland heeft dat onmogelijk gemaakt.
Hier heeft de overheid de wielen er afgehaald.
De identiteit is er nog, maar ze zijn door hun beroep aan een vaste plek gebonden.
Een maffe situatie.?

Bronnen: De Limburger.

**SJEF �** · 11 januari 2008, 00:05

Van Vinkenslag naar De Karosseer

1969 - 1974
Aanleg Vinkenslag.
Woonwagenlocatie met regionale functie.

Vuil, vies, te vol.
Dat is de situatie op de woonwagenlocatie aan de Sint Gertrudisweg.
De minister van Maatschappelijk Werk, Van Thiel opende deze locatie in 1953 met de woorden: “Dit woonwagenkamp is een modelkamp voor Nederland.”
Toch zijn er gauw problemen als gevolg van gebrek aan ruimte en hygi?ne.
Er staan meer woonwagens dan gepland, de wagens worden steeds groter en de auto- en sloophandel groeit.
Om deze redenen ?n omdat het bestemmingsplan voor de locatie wijzigde, besluiten B&W, op advies van de rijksoverheid, om een nieuw groot woonwagencentrum aan te leggen met regionale functie.
Vanaf 1969 werkt de gemeente hieraan.
Een locatie wordt gevonden ten zuiden van Maastricht, ingeklemd tussen A2 en spoor, met plek voor 70 standplaatsen.
De wagens staan er op stroken en niet meer in een traditionele carr?.
Woon- en werkgedeelte zijn van elkaar gescheiden.
In het woongedeelte komen een schoolgebouw en een sociaal centrum.
In het werkgedeelte is ruimte voor 24 autosloopterreinen en drie opslagterreinen.
De gemeente legt straten, verlichting en plantsoenen aan.
En onderhoudt die groenvoorzieningen.
Ook haalt zij wekelijks het vuilnis op.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1975
Buiten de perken.
De locatie in gebruik.

In 1968 had de rijksoverheid de concentratiewet gelanceerd, die voorschreef dat woonwagenbewoners zoveel mogelijk op ??n locatie gevestigd moesten worden.
En zoveel mogelijk als ‘normale’ burgers moesten leven.
Maar al sinds 1971 gingen landelijk geluiden op dat grote centra g??n oplossing boden voor de woonwagenproblematiek.
De plannen voor de nieuwe, grote locatie waren toen al te ver gevorderd.
Bovendien was de situatie aan de Sint Gertrudisweg zo nijpend dat hiervoor op korte termijn een oplossing moest worden gevonden.
Omdat de gemeente al ervaring had met grote woonwagenlocaties, leek het aanleggen van een nieuwe, grote locatie de beste oplossing.
Juist in 1975, het jaar dat Vinkenslag officieel in gebruik wordt genomen, besluit het Rijk tot deconcentratie.
Op 20 juni openen toenmalig burgemeester Baeten van Maastricht, wethouder van Sociale Zaken De Vries en kampnestor Remmers de Vinkenslag.
De woonwagenlocatie lijkt op een normale woonwijk.
Een aantal voorzieningen, zoals de school, zijn echter prefab.
Dit vanwege de grote haast die geboden was om de locatie gereed te krijgen voor de verhuizing van de bewoners.
Grote haast vanwege de slechte leefomstandigheden op de oude locatie.
En omdat die locatie inmiddels een nieuwe bestemming had gekregen.
Al direct na aanleg blijkt dat het aantal standplaatsen te gering is om aan de behoefte te voldoen.
Er vindt op grote schaal ‘inbreiding’ plaats.
Nieuwkomers zetten hun woonwagen neer tussen het woonwagencentrum en de A2.
Dit zijn kinderen van de aanwezige bewoners, maar ook mensen van buiten de gemeente trekken naar Vinkenslag om zich er te vestigen.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1976
Toch maar deconcentreren?
Onbegrensde uitbreidingen.

Nieuwe aanwas van bewoners zorgt dat er steeds meer terrein wordt geannexeerd tussen het woonwagencentrum en de A2.
Illegaal.
Binnen een jaar na de offici?le opening van de Vinkenslag vindt de eerste politie-inval plaats.
250 Agenten begeven zich op het terrein.
Verdere details van dit optreden zijn onbekend.
Deconcentratie is vanaf nu onderwerp van gesprek, maar concrete plannen komen niet op tafel.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1978
FC Vinkenslag.
Voetbalvelden als buffer.

Om nog meer illegale uitbreidingen te verhinderen legt de gemeente voetbalvelden aan.
De Vinkenslagbewoners respecteren deze sportieve begrenzing.
FC Vinkenslag wordt de trots van het woonwagencentrum.
En speelt een belangrijke rol bij de eigen identiteit.
In deze identiteit spelen ook de school, het centrumgebouw (als ontmoetingsplek), en het kappelletje een belangrijke rol.
Maar twee jaar na opening moet de school de deuren alweer sluiten.
Het gebouw heeft te kampen met giftige stoffen die vrijkomen uit de spaanplaten waaruit het is opgetrokken.
De school verhuist naar een locatie buiten Vinkenslag.
Voor vervolgonderwijs moeten de bewoners sowieso naar middelbare scholen in de stad.
Dit is moeilijk, omdat er geen openbaar vervoer is tussen woonwagencentrum en stad.
Gevolg: veel voortijdig schoolverlaters en analfabetisme.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1980
Als ze maar rustig zijn...
Bezetting van het Vrijthof.

Dat Vinkenslag uit zijn voegen barst, is duidelijk.
De gemeente wil het centrum wel uitbreiden met nog eens zeven standplaatsen en tien plaatsen voor sloopbedrijven.
Maar het Rijk wil niet over de brug komen met subsidies.
Bedrijven komen alleen in aanmerking voor subsidie als ze kostendekkend draaien.
Zoals ieder ‘normaal’, levensvatbaar bedrijf.
Maar dat is niet het geval.
Een nieuwe standplaats voor een woonwagen kost circa 20.000 gulden.
Ook hier wil het Rijk niet aan meebetalen.
De gemeente kan de kosten niet alleen dragen.
En besluit om de situatie te laten zoals zij is.
Uit protest tegen het ruimtegebrek rukken woonwagenbewoners op naar het stadscentrum.
Ze bezetten het Vrijthof met 30 caravans.
De gemeente gedoogt.
Er zijn teveel wagens op de Vinkenslag.
Er wonen veel meer mensen dan de bedoeling was.
Steeds meer ondernemers starten er - illegaal - een bedrijf.
Als sloper.
Of als autohandelaar.
De gemeente schrikt ervoor terug om op te treden als de grenzen overtreden worden.
Als ze maar rustig zijn...
De bewoners zijn zich hiervan terdege bewust.
En nemen hun vrijheid.
Zo’n twintig jaar lang duurt deze situatie voort.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1985
De vrijstaat floreert.
Bloeiende autohandel.

Vinkenslag groeit uit tot een van de belangrijkste centra voor autohandel in Europa.
Anarchie heerst.
Vinkenslagbewoners intimideren Maastrichtse raadsleden, medewerkers van de belastingdienst, controleurs van de Nutsbedrijven en opsporingsambtenaren die het woonwagencentrum willen bezoeken.
En weigeren hen toegang.
Het gedoogbeleid schept ruimte voor illegale en criminele activiteiten.
Niet alle bewoners zijn van kwade wil.
Maar het blijkt onmogelijk om de boosdoeners te achterhalen.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1987
Lozingen van olie en chemicali?n.
Milieuschandaal.

Vinkenslagbewoners weren ambtenaren.
Ook de huisvuilophalers wagen zich niet meer in de buurt van het woonwagencentrum.
Alleen de gemeentelijk beheerder komt regelmatig op de locatie voor het plegen van noodzakelijk onderhoud.
Bewoners, maar ook mensen van elders, dumpen het afval in en rondom Vinkenslag.
Bewoners beheren een eigen ‘containerafvalplaats’.
Hier kunnen burgers afval en overtollige spullen brengen.
Volgens afspraak met de gemeente brengt een bewoner van Vinkenslag het afval een maal per maand naar het gemeentelijk containerpark.
Lozingen van olie en chemicali?n leiden tot ernstige bodemverontreiniging.
En tot een milieuschandaal in 1987.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1990
Een onhoudbare situatie.
Plannen voor deconcentratie.

Er treedt een kentering op in het gemeentelijk beleid.
Het besef dat Vinkenslag volledig onbeheersbaar is, leidt ertoe dat de gemeenteraad het Woonwagenplan 1990-1992 vaststelt.
Dit plan is gebaseerd op het rijksbeleid.
Vinkenslag wordt als woonlocatie opgeheven en omgevormd tot een bedrijventerrein.
Alleen autohandelaren mogen zich er vestigen bij hun bedrijf.
De andere bewoners moeten verhuizen naar kleinere, vervangende woonlocaties.
De gemeente geeft in het plan aan te zoeken naar goede woonoplossingen voor de Vinkenslagbewoners.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1994
Tekens aan de wand.
Politie valt opnieuw binnen.

Voor de tweede keer sinds het bestaan van het woonwagencentrum valt de politie binnen, dit keer met honderd agenten.
Vijf mensen worden aangehouden.
De politie neemt soft- en harddrugs, drie auto’s en enkele vuurwapens in beslag.
Stonden de jaren tachtig in het teken van gedogen, in de jaren negentig wordt gezocht naar een oplossing van de situatie.
Dit gebeurt vooral in besloten vergaderingen.
Ook zoekt de gemeente naar wegen om het contact met de Vinkenslagbewoners te ‘normaliseren’.
Communicatie verloopt moeizaam.
De politie-inval geeft aan dat een harde aanpak nodig blijft.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
1999
Een stap richting normalisering.
Woonwagenwet wordt ingetrokken.

Per 1 maart 1999 trekt de overheid de woonwagenwet in.
Dit betekent dat de gemeenten volledig verantwoordelijk zijn voor de huisvesting en integratie van ‘hun’ woonwagenbewoners.
Het rijksbeleid is erop gericht de huisvesting van woonwagenbewoners te integreren en normaliseren binnen het reguliere huisvestingsbeleid.
Vanaf nu gelden er voor de woonwagens geen aparte regels meer.
In november stelt de gemeente de Huisvestingsverordening Woonwagenstandplaatsen vast.
In deze verordening is vastgelegd dat bewoners van Vinkenslag voorrang krijgen bij de toewijzing van een vrijkomende standplaats op een andere locatie.
Deze bewoners, die vanwege de herstructurering moeten verhuizen, komen op de urgentielijst.
Daarnaast hanteert de gemeente een tekortlijst, voor woonwagenbewoners van andere locaties.
Op lijst nummer drie, de wachtlijst, komen niet-woonwagenbewoners die in aanmerking willen komen voor een standplaats.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*

**SJEF �** · 11 januari 2008, 00:08

Van Vinkenslag naar De Karosseer

2002
Bestemmingsplan Vinkenslag
Burgemeester Leers brengt duidelijkheid.

Zero tolerance.
Met die boodschap brengt de per 1 februari aangetreden burgemeester Gerd Leers duidelijkheid.
Regels zijn regels en die moeten door iedereen gerespecteerd worden.
Ook door woonwagenbewoners.
Leers krijgt de bijnaam Giuliani aan de Maas, naar zijn voormalige New Yorkse collega; ook een man van de harde aanpak als het om handhaving van de regels ging.
Die harde aanpak blijkt als ongeveer veertig agenten binnenvallen, ??n maand na het aantreden van de nieuwe burgemeester.
De politie stuit er op loodsen en andere illegale bouwsels waarin al jaren hennepteelt plaatsvindt.
De verbouwers tappen de stroom voor de energieverslindende apparatuur illegaal af.
Hevig verzet maakt dat de agenten zich terug moeten trekken.
In overleg met de bewoners neemt de politie naderhand alsnog achtduizend hennepplanten in beslag.
In december stelt de gemeente het bestemmingsplan voor bedrijventerrein Vinkenslag onherroepelijk vast.
Dit plan vormt de spil van het saneringsproject.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2003
Harde lijn, maar ook zoeken naar samenwerking.
De koers ligt vast.

Met de politie-inval van 2002 is de toon gezet.
In mei 2003 is er een tweede inval.
Alweer wordt een grote hoeveelheid hennepplanten in beslag genomen, vijftienduizend stuks.
In juni en juli zijn er veiligheidsinspecties.
Brandweer, bouwinspectie, energieleverancier Essent en anderen gaan onder politiebegeleiding Vinkenslag op.
Het hele terrein wordt in kaart gebracht in woord en beeld.
Waar is illegaal stroom afgetapt?
Waar wordt hennep geteeld?
Waar liggen gas- of olietanks?
Naast het harde optreden is er de zachtere lijn, die van het zoeken van toenadering.
Een delegatie van wethouders bezoekt Vinkenslag.
Tot voor kort was dit nog ondenkbaar.
Ook vindt een belangstellingsregistratie plaats: waar willen de bewoners gehuisvest worden als ze van Vinkenslag weg moeten?
Het grootste deel van de bewoners, 81%, beantwoordt de vragen.
De gemeente wil bij de definitieve toewijzing zoveel mogelijk rekening houden met deze wensen.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2004 (1)
Opmaat naar een betere verstandhouding.
Het jaar van de heftige confrontaties.

Symbool voor de verdergaande normalisatie van Vinkenslag: vanaf januari haalt de gemeente wekelijks het afval op.
Gescheiden volgens het Diftarsysteem, zoals dit voor de rest van de stad al sinds 2001 wordt gehanteerd.
In februari van dat jaar komt de belastingfraude van Vinkenslag aan het licht: een aantal ondernemers betaalt al sinds 1993 een afwijkend belastingtarief.
Namelijk een vast bedrag aan inkomstenbelasting plus drie procent over de brutowinst.
De belastingdienst treft deze speciale regeling omdat een deel van de ondernemers analfabeet zou zijn en geen goede administratie zou kunnen voeren.
Ook denkt de dienst dat, met deze regeling als opstapje, de ondernemers op den duur wel het normale belastingtarief zullen betalen.
De staatssecretaris van Financi?n maakt per direct een einde aan deze uitzonderingsbehandeling.
De belastingdienst tekent in september een convenant met gemeente, politie en Openbaar Ministerie over de gezamenlijke aanpak van vrijstaten.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2004 (2)
Blokkade A2 14 april.
Wanhopig wapengekletter.

In april bereikt de confrontatie tussen gemeente en bewoners een hoogtepunt.
De bewoners zijn woedend over de veelvuldige politie-invallen en de niet aflatende inspecties.
Bovendien verzetten ze zich tegen gedwongen uitplaatsing uit Vinkenslag.
De gemeente wil beginnen met de sanering.
Daarom blokkeren circa 90 bewoners op 14 april het kruispunt van de A2 vlakbij het voetbalstadion De Geusselt.
Met auto?s en met bergen gestort huishoudelijk afval en gedumpte autobanden maken ze de doorgang voor andere weggebruikers onmogelijk.
Gevolg: complete chaos en eindeloze files.
De gemeente spant naar aanleiding van de blokkade een civiele procedure aan tegen de bewoners van Vinkenslag.
Schade van de actie wordt geschat op vier ? vijf miljoen euro.
De actie draagt bij aan het toch al negatieve beeld dat andere Maastrichtenaren van woonwagenbewoners hebben.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2004 (3)
ME doet spectaculaire inval 15 april.
Lik op stuk.

Als antwoord op de blokkade valt de ME op 15 april met 400 man en enkele shovels Vinkenslag binnen.
Er vindt ook een inval plaats op twee andere woonwagenlocaties.
16 Bewoners worden aangehouden, het gros wegens betrokkenheid bij de blokkade van de dag daarvoor.
Politie en justitie stellen vast dat in Vinkenslag op industri?le schaal hennep wordt verbouwd.

Enkele loodsen worden met de grond gelijk gemaakt.
Enkele dagen later wordt een kogelbrief voor burgemeester Leers onderschept.
Daarom krijgt de burgemeester vanaf 22 april bescherming van de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging.
Ook zijn huis wordt bewaakt.
Begin mei ruimen ambtenaren van de dienst Afval & Techniek gedurende vier dagen puin in Vinkenslag.
Niet alleen het puin dat is achtergebleven na de grote inval.
Ook afval dat is blijven liggen na grootschalige illegale dumpingen door bewoners en bedrijven van binnen en buiten Vinkenslag.
Het opruimen gebeurt in overleg met de bewoners.
In juni doen de fiscus en medewerkers van Essent een inval.
De politie verleent assistentie, maar de ME hoeft niet in actie te komen.
De twaalf deurwaarders ondervinden nauwelijks tegenwerking.
Einde van het jaar wordt bekend dat de sanering van het woonwagencentrum zeven miljoen meer gaat kosten dan geraamd: 31 in plaats van 24 miljoen euro.
Voor de Kerst stelt de gemeenteraad het plan Vinkenslag vast.
Er is een tekort van 3,5 miljoen euro.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2005 (1)
Normalisering van de verhoudingen.
Van voorbereiding naar uitvoering.

De politie geeft aan dat de situatie op Vinkenslag zich ten goede keert.
Het merendeel van de bewoners is behulpzaam.
Zo helpen enkelen de politie om een gestolen motor in beslag te nemen.
Ambtenaren kunnen weer gewoon hun werk doen, de huur kan worden ge?nd en de wijkagent kan zonder ruggesteun van de ME het terrein op.
Burgemeester Leers, de politiechef en bewoners zien, terugkijkend, de blokkade van april van het voorgaande jaar en de daaropvolgende grootscheepse inval in het woonwagencentrum, als keerpunt in de volledig verstoorde verhouding tussen de partijen.
De harde lijn lijkt nu te kunnen worden losgelaten.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2005 (2)
7 maart: eerste woonwagen naar nieuwe locatie.
Proces verloopt redelijk soepel.

Anders dan de betrokken partijen hadden verwacht, verlopen de verhuizingen naar locaties buiten Vinkenslag zonder slag of stoot.
Bewoners zonder bedrijf moeten naar een vervangende locatie.
Ze hebben hun voorkeur aan kunnen geven en hier is zoveel mogelijk rekening mee gehouden.
Op negen locaties verspreid over de stad heeft de gemeente circa 76 nieuwe standplaatsen gepland.
Deze nieuw aan te leggen (of uit te breiden) locaties zullen worden beheerd door de Maastrichtse woningcorporaties.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2005 (3)
13 juli: opening eerste bedrijventerrein.
Een nieuwe plek voor tien autohandelaren.

Na bodemsanering wordt de noordpunt van het nieuwe bedrijventerrein ingericht.
Hier is ruimte voor tien autohandelbedrijven.
Op 13 juli wordt het eerste autohandelbedrijf op het nieuwe terrein officieel in gebruik genomen.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*

**SJEF �** · 11 januari 2008, 00:11

Van Vinkenslag naar De Karosseer

2005 (4)
November: eerste contract met sloper.
Geen sloop meer op Vinkenslag.

Ook de autoslopers moeten naar een andere locatie.
De sloopbedrijven kunnen niet op Vinkenslag blijven in verband met milieuveiligheid en aantasting van het woonklimaat.
Op Vinkenslag mag voortaan niet meer worden gesloopt en ook opslag van sloop is verboden.
De gemeente begint de onderhandelingen met de slopers over verplaatsing naar het bedrijventerrein Eijsden-Maastricht.
In november tekent de eerste sloper een raamovereenkomst voor zijn nieuwe slooplocatie en het vrijmaken van zijn oude locatie.
Einde 2005 ligt het project goed op koers.
De gemeente is zich wel bewust van risico?s ten aanzien van planopzet, uitvoering en financi?n.
Vlak voor Kerst confronteert de belastingdienst een aantal bedrijven met een forse naheffing.
Dit zorgt voor grote onrust.
De naheffing kan gevolgen hebben voor de afbouw van Vinkenslag.
Want als bedrijven hierdoor over de kop zouden gaan, betekent dat een daling van het aantal benodigde bedrijfskavels.
En een toename van bewoners die een beroep doen op een plek op een vervangende locatie.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2006 (1)
4 juni: opening Maasvelderweg.
Barbecue met bewoners.

De woonwagenlocatie Maasvelderweg is gereed en alle standplaatsen zijn in gebruik.
Dit is de eerste locatie die is aangelegd in het kader van de uitplaatsing van bewoners zonder bedrijf.
De gemeente en woningcorporatie Woonpunt bieden de bewoners van de locatie Maasvelderweg en omwonenden een barbecue aan om de ingebruikname te vieren.
Het feestelijk gebeuren biedt bewoners en buurtbewoners, waaronder personeel en bewoners van de naastgelegen instelling voor verstandelijk gehandicapten, gelegenheid om op een ongedwongen manier kennis te maken.
Een mooie start van het integratieproces.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2006 (2)
Vinkenslag als BIBOB-risicogebied.
De uitvoering stagneert.

Halverwege het jaar treedt stagnatie op in de uitvoering van het saneringsproject.
Met name de langzame justiti?le afhandeling in het kader van de wet Bibob zorgt voor vertraging.
Terreinen komen niet vrij zoals gepland, nieuwbouwlocaties kunnen niet tijdig worden gerealiseerd, de sloopterreinen niet ontruimd.
Ander struikelblok: er is vraag naar ruimere kavels dan waar in de planning rekening mee is gehouden.
Nog een tegenvaller: twee van de drie sloopbedrijven krijgen geen provinciale milieuvergunning.
Dit betekent dat zij niet mogen verhuizen naar het bedrijventerrein Eijsden-Maastricht en hun activiteiten moeten be?indigen.
Alle onderdelen van het saneringsproject die gepland waren voor 2006, lopen een vertraging op van een jaar.
Maar de achterstand kan nog groter worden, namelijk als weigeraars die wonen op voor het project cruciale locaties geen medewerking verlenen.
Of als risico-ondernemers over de kop zouden gaan.
Het saneringsproces dreigt volledig tot stilstand te komen.
Wat extra plan- en projectkosten met zich meebrengt.
Aan het einde van het jaar wordt de exploitatieraming geactualiseerd en door de gemeenteraad vastgesteld.
Er wordt uitgegaan van een totaalbudget van 34 miljoen euro.
Hiervan is 6,1 miljoen ongedekt.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2007 (1)
Gedeeld gebruik Sportpark Zuid.
FC Vinkenslag naar de Heeg.

Het seizoen 2006-2007 maakt FC Vinkenslag gebruik van de velden van Sportpark De Heeg.
Dit omdat de eigen voetbalvelden in het kader van de ombouw worden gesaneerd.
In 2007 bereiken FC Vinkenslag, Voetbalvereniging De Heeg, Schutterij De Heeg en de gemeente Maastricht een akkoord over structureel gedeeld gebruik van wat Sportpark Zuid gaat heten.

Dit ligt in het verlengde van het gemeentelijk sportbeleid waarin gestreefd wordt naar gedeeld gebruik van sportparken door meerdere partijen.
Concreet betekent dit dat het sportpark een kwaliteitsimpuls krijgt van zo?n 850.000 euro.
Dit geld wordt onder andere gebruikt voor de aanleg van een kunstgrasveld en voor uitbreiding van het kleedclubgebouw.
Het voormalige clubgebouw van FC Vinkenslag deed ook dienst als ontmoetingscentrum.
Nu de voetbalclub naar de Heeg verhuist, is er opnieuw behoefte aan een ontmoetingsruimte op Vinkenslag zelf.
FC Vinkenslag en de gemeente Maastricht tekenen een overeenkomst voor de realisatie van een wijkcentrum op het nieuwe bedrijventerrein Vinkenslag.
Het oude centrumgebouw met daarin behalve de voetbalkantine, ook de kapel en de ruimte van de tienerclub, wordt gesloopt.
Dit in het kader van de sanering en de omvorming tot bedrijvencentrum.
Het is de laatste keer dat de plechtigheden voor de eerste communie kunnen plaatsvinden in de kapel van het voormalige woonwagencentrum.
Het tienerwerk is al eerder verhuisd naar reguliere voorzieningen buiten de Vinkenslag.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2007 (2)
Nieuwe stap richting normalisering.
Verzekeraars op de woonwagenmarkt.

Tot voor kort was het onmogelijk voor woonwagenbewoners: een verzekeraar vinden die met hen in zee wilde gaan.
Maar nu zijn verschillende verzekeringsmaatschappijen actief op de ?woonwagenmarkt?.
Bewoners kunnen een WA-, opstal en inboedelverzekering afsluiten tegen een normale premie, mits wordt voldaan aan de geldende bouwvereisten.
Op de nieuwe locaties en nieuwe bedrijfsterreinen op de Vinkenslag is dit het geval.
Stichting Trajekt attendeert bewoners op de mogelijkheid om een verzekering af te sluiten en ondersteunt mensen die er gebruik van willen maken.
Dit is slechts een van de vele voorbeelden van normalisatie die erop wijzen dat Vinkenslag niet langer als vrijstaat kan worden aangemerkt, maar steeds meer functioneert als een ?gewone? wijk.
Waar regels ?n rechten gelden als voor elke burger.
De normalisatiedoelstellingen die de gemeente voor Vinkenslag had gesteld, zijn dan ook nagenoeg gehaald.
De bewoners betalen gemeentelijke belastingen zoals iedereen.
Ze betalen huur en lossen hun eventuele huurachterstand in.
Bijzondere afspraken met de belastingdienst zijn komen te vervallen.
Enzovoorts.
Met betrekking tot de ombouw van Vinkenslag zijn de volgende resultaten geboekt.
De doelstelling met betrekking tot het verhuizen van bewoners naar vervangende locaties is voor 90% afgerond.
Van de 62 huishoudens zijn er in oktober in totaal 54 verplaatst.
De sanering en herinrichting van Vinkenslag tot bedrijventerrein is voor 55% afgerond.
Van de 57 noodzakelijke bedrijfskavels zijn er aan het einde van het jaar 32 bouwrijp.
8 Bedrijven zijn verhuisd naar hun nieuwe kavel.
De sloopbedrijven zijn gesaneerd of verplaatst naar een locatie buiten de Vinkenslag.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
2007 (3)
Bouw kapel.
Een nieuwe start.

In overleg met de bewoners is er in 2005 voor gekozen om het bedrijvencentrum een nieuwe naam te geven en de naam Vinkenslag te vervangen.
Hiermee krijgen de bedrijven een nieuwe kans om zich te manifesteren als succesvol autohandelscentrum en het negatieve imago uit het verleden van zich af te schudden.
Er komen ook nieuwe straatnamen.
Eind 2007 is de tijd rijp om de nieuwe naam van het bedrijvencentrum openbaar te maken.
Als gebaar naar de bewoners heeft de gemeente het initiatief genomen om op het autohandelscentrum een wegkapelletje te bouwen.
Dit gebeurt in samenwerking met de bedrijven en instanties die betrokken zijn bij de ombouw van Vinkenslag.
Bewoners hebben dit initiatief omarmd en dragen bij aan het kruisbeeld dat in de kapel wordt geplaatst.
Het kapelletje staat hiermee symbool voor de gezamenlijke inspanningen die worden verricht om de bedrijven en bewoners van het oude Vinkenslag een nieuwe toekomst te bieden.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*

**SJEF �** · 11 januari 2008, 00:13

Van Vinkenslag naar De Karosseer

Inwijding kapel op De Karosseer november 2007.

Bedrijventerrein "De Karosseer".

**SJEF �** · 12 januari 2008, 10:22

Koen Meens; pastor Vinkenslag

Koen Meens; pastor van Vinkenslag.

Pater in oorlogstijd.

Bijna twintig jaar was Koen Meens (63) pater en pastor op het beruchte Maastrichtse woonwagencentrum Vinkenslag.
Een paar weken nadat het inmiddels deels gesaneerde kamp werd herdoopt in De Karrosseer, kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek is.
Terugblik op een bijzonder leven.

De eerste keer dat u uit nieuwsgierigheid naar Vinkenslag fietste, durfde u het woonwagencentrum niet op en bent u omgekeerd.
„Het voorwiel stond op de rooilijn van het kamp.
Ik keek en dacht: is het wel veilig daar?
Ik ben weer vertrokken.”
Vooroordelen?
„Natuurlijk.
Ik had steeds negatief horen spreken over Vinkenslag.
De bewoners stonden er om bekend dat ze met kermissen wel eens cafeetjes verbouwden, als u begrijpt wat ik bedoel.
Ruig volk.
Vroeger kwamen veel woonwagenbewoners bij ons aan de deur.
Scharenslijpers, lompeninzamelaars, je keek met een beetje angst naar die mensen.
Ze hadden een stigma.
Wellicht dat daar de kiem lag van mijn vooroordelen.”

Niet veel later bent u gevraagd pastor te worden op Vinkenslag.
Dat viel rauw op het dak?
„Mijn eerste reactie was: nooit.
Daarna ben ik gaan nadenken.
Ik vond dat ik pas gefundeerd nee kon zeggen als ik die mensen had ontmoet.
Dus weer op de fiets.
Mijn voorganger zou me introduceren tijdens de zondagsmis, maar hij kwam niet opdagen.
Stond ik daar moederziel alleen op het kamp.
Kwam een vrouw langs met haar kleindochter die ik vaag kende.
Ze vroeg wat ik kwam doen.
Ik vertelde dat ik de nieuwe pater was.
Ze nodigde me uit voor een kop koffie in haar kleine woonwagen.
Op weg erheen gingen links en rechts wat ramen open en riepen mensen: ‘Betje, wie is dat?’
‘Onze nieuwe pater’, riep ze terug.
Zo ben ik ge?ntroduceerd.
Toen ik mijn koffie op had, zei Betje: ‘U hoeft niet bang te zijn.
Loopt u maar gewoon over het kamp, pas op voor de hondjes, laat ze even aan u snuffelen en dan is het goed.’
Op dat moment ging van alles door mijn hoofd: zou mijn fiets er nog staan?
Dat soort dingen.
Absurd.
Hij stond er nog, de honden deden niks en ik voelde: dit is wat ik wil.
In deze wereld voel ik me thuis.”
Puur op intu?tie?
„Ja.
De mensen hebben iets ontwapenends.
Dat directe, dat ongekunstelde, het rauwe soms.
Onvervalst zeggen waar het op staat.
Daar hou ik van.”

Ik las dat u iets hebt met mensen die buiten de boot vallen.
„Dat heb ik van huis uit meegekregen.
Mijn moeder was Belgische, een meisje uit de Kempen.
In haar tijd was ze de jongste vroedvrouw van Belgi?.
Als een maatschappelijk werkster, bijna als religieuze, deed ze haar werk onder Poolse en Italiaanse immigranten.
Ze heeft daar kindjes gehaald en dramatische taferelen meegemaakt.
Moeders die stierven in het kraambed, kinderen die doodgingen.
Ze was een sterke, gedreven vrouw, die geen onrecht kon zien.
Dat heb ik van haar meegekregen.”

Hoe was uw start?
„Dat is een mooi verhaal.
Als eerste besloot ik het manshoge Mariabeeld te laten restaureren dat indertijd was meeverhuisd van het oude kamp Sint Gertrudis naar Vinkenslag.
Toen ik ernaar vroeg, wist niemand waar het was.
Ik vond Onze Lieve Vrouw uiteindelijk in een berging, liggend op haar rug tussen de autobanden.
Zwaar beschadigd.
Een paar weken later was ze weer gaaf.
Tot genoegen van de bewoners.”

U hebt bijna twintig jaar op Vinkenslag gewerkt, het kamp uit zijn voegen zien barsten.
Nooit gedacht: deze mensen leven in omstandigheden die niet kunnen?
„Het was levensgevaarlijk.
Woonwagens pal op elkaar.
Gasflessen tegen de muren, olievaten, noem maar op.
Daartussen speelden kinderen.
De wegen waren vaak geblokkeerd met tweedehands auto’s en onderdelen.
Ambulances en brandweer zouden kansloos zijn geweest als een grote brand was uitgebroken.”

Als insider wist u wat er allemaal aan de hand was op Vinkenslag.
Hoe ging u daarmee om?
„In de loop der jaren heb ik ontwikkelingen waargenomen die ik alarmerend vond.
We weten allemaal dat er wiet geteeld werd.
Het begon klein, maar infecteerde uiteindelijk de hele woonwagengemeenschap.
Veel mensen lieten zich op een nare manier meeslepen.
Ik stond voor de vraag: wat moet ik hiermee?
Uiterst voorzichtig manoeuvreren was geboden, de belangen waren enorm.
Van collega-geestelijken kreeg ik het strikte consigne om te zwijgen.”

Vanwege het gevaar?
„Exact.
Je komt terecht in een netwerk dat tot ver buiten het kamp reikt.”

U kreeg later het verwijt weet te hebben gehad van criminele activiteiten, maar daarover te hebben gezwegen.
„Dat was altijd het dilemma.
Als zielzorger heb je een enorme vertrouwensband met de inwoners.
Je ziet dingen, je hoort dingen, maar moet desondanks in uiterste loyaliteit tussen de mensen staan.
Ik wist al snel: hier ben ik machteloos.
Ik was niet in de positie mijn vinger op de zere plek te leggen, werd opgenomen in een proces dat van kwaad tot erger ging.
Ik heb er jaren mee geworsteld, zag de kwaal groeien van een infectie naar een pijnlijke wond.”

Na jaren van gedogen kwam er een burgemeester die besloot in te grijpen.
„Gelukkig.
Eindelijk iemand die de moed had niet een andere kant op te kijken.
Hij is rechtstreeks in onderhandeling getreden met de bewoners, probeerde met overtuigingskracht een eind te maken aan de situatie.
Het lukte hem in eerste instantie niet.
De overmacht was te groot en landelijk zaten overheden nog niet op ??n lijn.
Het gedogen ging nog een tijdje door.”

Gerd Leers zette grof geschut in.
De ME kwam.
U vond het verschrikkelijk, uitte felle kritiek, die landelijk de media haalde.
Spijt?
„Van de eerste inval op Vinkenslag zag ik beelden op televisie.
Een overmacht aan ME’s, griezelige rupsvoertuigen die het kamp binnenreden.
Ik zag hoe een vrouw in elkaar geslagen werd door twee van die gorilla’s.
Ik was verbijsterd.
Kon het niet geloven.
Dat waren mijn mensen!
Toen zijn bij mij de stoppen doorgeslagen.
Emotioneel kwam ik in een draaikolk terecht.
Ik heb dingen gezegd over de burgemeester die ik beter voor me had kunnen houden, maar dat is achteraf.”

Volgens uw eigen inschatting was het kamp toen op weg naar het einde.
„Ik voorzag een slagveld.”
Dat werd het ook: de woonwagenbewoners sloegen terug en blokkeerden het Geusseltkruispunt.
Het verkeer liep totaal vast.
Half Nederland had last van die actie.
„Aanvankelijk was ik bang dat het een intern slagveld zou worden.
Dat mensen elkaar te lijf zouden gaan op het kamp.
Er groeide een enorme tegenstelling tussen puissant rijk en de rest.
De gemeenschap werd daardoor uitermate op de proef gesteld.”

Was u verrast door de A2-blokkade?
U wist toch dat er iets broeide?
„Ja, maar niet op die bewuste dag.
Ik hoorde ’s ochtends helikopters boven mijn huis cirkelen, heb de televisie aangezet en begreep meteen wat aan de hand was.
Ik ben in mijn jas geschoten en naar die kruising gegaan.
Zag daar tientallen mensen van Vinkenslag, die bijna in juichstemming rondliepen.
De ravage was enorm.
Het leek wel een oorlogssituatie.”

U zei later dat het een wonder was dat toen geen wapens zijn getrokken.
„Daar verbaas ik me nu nog over.
Ik wist dat er wapens waren, zag dat kampbewoners uit Sittard en Heerlen en masse naar de Geusselt kwamen.
Het instinct van de clan.
Een uiterst explosieve situatie.
E?n verkeerde handeling en er was een kettingreactie op gang gekomen die niet te stoppen was.
Dat er niks gebeurd is, schrijf ik toe aan Maria.”

Na de rellen op de A2 ging het snel met Vinkenslag.
„Ze hebben als een katalysator gewerkt, veroorzaakten een omslagpunt.
Alle instanties doken op het kamp.
Nu kan ik alleen maar in verwondering terugkijken op het proces.
Er moesten zware machtsmiddelen worden ingezet.
De consequentheid en vasthoudendheid waarmee dat gebeurde, is uiteindelijk – en dat zeg ik met grote nadruk – een compliment waard voor Gerd Leers.
Allemaal in het belang van de bevolking.”

Eind goed, al goed?
„Het is heus niet zo dat de woonwagenbewoners in juichstemming rondlopen hoor.
Er is nog veel wrok en gekrenkte trots.
Ik begrijp dat.
Het zijn trotse mensen, die hun eigen boontjes doppen, heel slim zijn, bereisd, relaties hebben tot diep in Oost-Europa.
Ze houden zich succesvol staande in de bikkelharde maatschappij waarin we leven.
Daar heb ik diep respect voor.
Het zijn mensen die communiceren met hun hart.
Als het klikt, kun je niet kapot.”

Op 13 december kreeg u als een donderslag bij heldere hemel te horen dat u ongeneeslijk ziek bent en niet lang meer te leven hebt.
Een schok, ook voor de woonwagenbewoners.
„Ik woon zeventien jaar in Wittevrouwenveld, maar heb de afgelopen weken meer aanloop gehad dan in al die jaren samen.
De mensen geven nu terug wat ze hebben gekregen: onvoorwaardelijke liefde.
Dat ontroert me.
Als het bezoek weg is moet ik altijd even tot mezelf komen om te verwerken wat ik heb gevoeld.
Mijn leven heeft ineens een heel andere lading gekregen.
Alles is relatief geworden.
Ik kan ge?motioneerd raken bij gedachten aan de dood, maar ik heb nog geen moment tegen mezelf gezegd: verdorie, nu kan ik dat of dat niet meer doen.
Ik kijk terug op een heel rijk, onalledaags leven.
Laatst dacht ik: ik heb 28 jaar lang allerlei opleidingen gehad om twintig jaar pater te zijn van woonwagenbewoners.
Economisch bekeken is dat absurd, maar ik zou niet anders hebben gewild.
Mijn weg leidde langs Vinkenslag en daar heb ik geen seconde spijt van gehad.
Ik ben er Slivvenier dankbaar voor.”

1944: geboren in Beek (15 april)
1957-1964: gymnasiumopleiding bij de paters Karmelieten in Merkelbeek en aan het Bisschoppelijk College in Sittard
1964: als 20-jarige ingetreden in de Jezuïetenorde (7 september)
1966-1971: studie filosofie en theologie in Amsterdam
1971-1972: voorbereiding op missie aan de Hebreeuwse universiteit in Jeruzalem
1973: stagejaar Zeist
1973-1975: promotiestudie in Jeruzalem
1975-1976: uitgeschakeld door tuberculose
1977: verhuizing naar Maastricht, start parochieel werk, basiszielzorg en ziekenzorg
1978-1984: opleiding beeldhouwen Stadsacademie Maastricht
1984: diakenwijding in Amsterdam (13 oktober)
1989-2008: pater en pastor woonwagencentrum Vinkenslag in Maastricht

© John Hoofs; gazet De Limburger; 12-01-2008.

Aankondiging

Woonwagenkamp Vinkenslag ~ Bedrijventerrein Karosseer

Woonwagenkamp Vinkenslag ~ Bedrijventerrein Karosseer

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking

Opmerking