E R F G O E D
Maastricht Vestingstad?
Er gebeurt niks
Pleidooi voor bezoekerscentrum en keuze voor publieksfunctie Maastrichtse vestingwerken boven natuurwaarden.
Heemkundigen stuitten woensdag 27 mei 2009 in de Maastrichtse kazematten op zes sarcofagen uit de tijd van Karel de Grote.
Ongeloof!
Wat doen die in zo’n haveloze gang?
Heemkundige Wil Lem wist even niet hoe hij het had.
In een haveloze gang onder de kazematten trof hij deze week vijf à zes sarcofagen uit de tijd van de Karolingen aan.
„Mijn eerste gedachte: hoe is het mogelijk? Is dit de manier waarop Maastricht met zijn cultureel erfgoed omspringt?
Bedenk wel dat jan en alleman die kazematten kunnen binnendringen.
Hier was ook pas een gat gemaakt - onverlaten hadden er stenen uitgehakt - al was dat al weer gedicht toen wij er waren.â€
Lem en zijn gealarmeerde geestverwant Breur Henket kregen vervolgens een antwoord dat hen maar matig bevalt.
Een gemeentewoordvoerster bracht licht in de duisternis: "De stenen grafkisten zijn afkomstig van opgravingen die in de jaren ‘80 in de Sint Servaasbasiliek zijn gedaan.
Vanwege de gunstige bewaaromstandigheden zijn ze hier onder de kazematten opgeslagen.
Daar liggen ze nu twintig jaar.
Ook omdat ze daar niet in de weg liggen.
Er is nog geen groot stadsdepot.
Bij Centrum Verhuizingen in Randwyck liggen reeds gerestaureerde sarcofagen opgeslagen."
Heemkundigen Lem en Henket fronsen de wenkbrauwen.
Beide Maastrichtenaren noemen deze geschiedenis exemplarisch voor de manier waarop de stad met een deel van haar 'stenen erfgoed' omgaat.
Zoals het hen ook al jaren een doorn in het oog is dat de vestingwerken er zo bekaaid vanaf komen.
Alle restauraties en opknapbeurten ten spijt, liggen ze er niet al te florissant bij.
Opmerkelijk. Zeker als we bedenken dat Maastricht de werken kandidaat stelde voor de werelderfgoederenlijst en aansluiting zocht bij een verband van Europese vestingsteden, met de naam Septentrion.
Wil Lem: "Vergelijk de situatie hier eens met de flair waarmee de vestingwerken van Bourtange worden gepresenteerd."
Beide heemkundigen opteren voor een bezoekerscentrum voor de vestingwerken, waar ook maquettes van Maastricht een plek kunnen
krijgen.
Is het niet bij Fort Sint Pieter dan wel op de Hoge Fronten.
Henket: "Met een eenduidige verhaal en kundige gidsen.
Maar we kiezen niet in Maastricht.
Natuurwaarden genieten de voorkeur."
Lem: "Maastricht noemt zich vestingstad, maar doet er niks mee."
Voor een overzicht van een lijst betreffende de vaktermen in de vestingbouwkunde, open dan deze Wikipedia pagina.
© Siebrand Vos
gazet De Limburger
28-05-2009
Maastricht Vestingstad?
Er gebeurt niks
Pleidooi voor bezoekerscentrum en keuze voor publieksfunctie Maastrichtse vestingwerken boven natuurwaarden.
Heemkundigen stuitten woensdag 27 mei 2009 in de Maastrichtse kazematten op zes sarcofagen uit de tijd van Karel de Grote.
Ongeloof!
Wat doen die in zo’n haveloze gang?
Heemkundige Wil Lem wist even niet hoe hij het had.
In een haveloze gang onder de kazematten trof hij deze week vijf à zes sarcofagen uit de tijd van de Karolingen aan.
„Mijn eerste gedachte: hoe is het mogelijk? Is dit de manier waarop Maastricht met zijn cultureel erfgoed omspringt?
Bedenk wel dat jan en alleman die kazematten kunnen binnendringen.
Hier was ook pas een gat gemaakt - onverlaten hadden er stenen uitgehakt - al was dat al weer gedicht toen wij er waren.â€
Lem en zijn gealarmeerde geestverwant Breur Henket kregen vervolgens een antwoord dat hen maar matig bevalt.
Een gemeentewoordvoerster bracht licht in de duisternis: "De stenen grafkisten zijn afkomstig van opgravingen die in de jaren ‘80 in de Sint Servaasbasiliek zijn gedaan.
Vanwege de gunstige bewaaromstandigheden zijn ze hier onder de kazematten opgeslagen.
Daar liggen ze nu twintig jaar.
Ook omdat ze daar niet in de weg liggen.
Er is nog geen groot stadsdepot.
Bij Centrum Verhuizingen in Randwyck liggen reeds gerestaureerde sarcofagen opgeslagen."
Heemkundigen Lem en Henket fronsen de wenkbrauwen.
Beide Maastrichtenaren noemen deze geschiedenis exemplarisch voor de manier waarop de stad met een deel van haar 'stenen erfgoed' omgaat.
Zoals het hen ook al jaren een doorn in het oog is dat de vestingwerken er zo bekaaid vanaf komen.
Alle restauraties en opknapbeurten ten spijt, liggen ze er niet al te florissant bij.
Opmerkelijk. Zeker als we bedenken dat Maastricht de werken kandidaat stelde voor de werelderfgoederenlijst en aansluiting zocht bij een verband van Europese vestingsteden, met de naam Septentrion.
Wil Lem: "Vergelijk de situatie hier eens met de flair waarmee de vestingwerken van Bourtange worden gepresenteerd."
Beide heemkundigen opteren voor een bezoekerscentrum voor de vestingwerken, waar ook maquettes van Maastricht een plek kunnen
krijgen.
Is het niet bij Fort Sint Pieter dan wel op de Hoge Fronten.
Henket: "Met een eenduidige verhaal en kundige gidsen.
Maar we kiezen niet in Maastricht.
Natuurwaarden genieten de voorkeur."
Lem: "Maastricht noemt zich vestingstad, maar doet er niks mee."
Voor een overzicht van een lijst betreffende de vaktermen in de vestingbouwkunde, open dan deze Wikipedia pagina.
© Siebrand Vos
gazet De Limburger
28-05-2009
Opmerking