Tweet
Bron : http://www.harryknipschild.nl
5-4-2012
Als jongetje dat na de Tweede Wereldoorlog opgroeide in Maastricht werd ik automatisch ondergedompeld in alles wat katholiek was. Iedereen leek rooms te zijn. Ik weet nog in welke twee huizen niet-katholieken woonden. De een was protestant, de ander joods. De rest vormde een vanzelfsprekend onderdeel van één grote gemeenschap onder leiding van de kapelaan, pastoor, deken, bisschop (Lemmens) en paus (toen Pius XII).
Of ik wilde of niet, samen met mijn jongere broer Paul werd ik lid van het jongenskoor van de Sint Martinus-kerk, met ‘de witte Van Hees’ aan het hoofd. Met het koor vervulden we een ceremoniële en muzikale rol in processies en de Heiligdomsvaart. In 1953 vond de ‘vaart’ op een hete dag plaats. Daar liepen we dan in onze warme koorkleding. In de Wycker Grachtstraat werd halt gehouden. Even was er tijd voor een ijsje. Aangekomen op het Vrijthof werden alle meegedragen religieuze attributen uitgestald. Achter glas zag ik wat ‘hout’. Een priester zag me kijken en legde de betekenis ervan uit. “Het is een stukje van het kruis waaraan Jezus Christus gestorven is”, hoorde ik. Dat maakte zoveel indruk dat ik het me nog steeds herinner.
Tijdens zo’n belangrijke rondgang werd de zogenaamde ‘noodkist’ door een groep katholieke notabelen plechtig op de schouders meegesjouwd. Op de website ‘Zicht op Maastricht’ is over die ‘kist’ te lezen: “Wanneer de stad Maastricht in grote nood verkeerde – bij belegeringen, epidemieën of grote droogte – werd deze rijk versierde kist door de stad gedragen. De kist ging dan ‘op tournee’ langs alle kerken van de stad, in de hoop dat het gevaar werd afgewend. Aan dat gebruik dankt hij zijn bijnaam. Voor zover bekend gebeurde dit voor het eerst in 1409, toen Maastricht door Luikse troepen werd belegerd. De kist stamt uit de twaalfde eeuw en is een zo genoemd reliekschrijn waarin overblijfselen van een heilige worden bewaard. In [deze] kist bevindt zich een deel van het gebeente en overblijfselen van de kleding van de heilige Servaas. Ook worden er relieken van andere (veronderstelde) bisschoppen van Tongeren en Maastricht in bewaard”.
In 1991 werd de wereldvrede bedreigd door het optreden van Saddam Hussein (1937-2006) in Koeweit. In Maastricht wisten ze wat ze moesten doen om een hoop ellende te kunnen afwenden. Aan de vooravond van de Golfoorlog werd de noodkist van Sint Servatius in een plechtige processie door de stad gevoerd. De inval van de geallieerden liep goed af. Irak werd in het defensief gedrongen. Bij de inval van Sovjet-troepen in Hongarije (1956) nam men eveneens zijn toevlucht tot een ‘tournee’ met de noodkist. Zo droeg Maastricht ook na de Tweede Wereldoorlog zijn steentje bij aan vrede op aarde.
5-4-2012
Als jongetje dat na de Tweede Wereldoorlog opgroeide in Maastricht werd ik automatisch ondergedompeld in alles wat katholiek was. Iedereen leek rooms te zijn. Ik weet nog in welke twee huizen niet-katholieken woonden. De een was protestant, de ander joods. De rest vormde een vanzelfsprekend onderdeel van één grote gemeenschap onder leiding van de kapelaan, pastoor, deken, bisschop (Lemmens) en paus (toen Pius XII).
Of ik wilde of niet, samen met mijn jongere broer Paul werd ik lid van het jongenskoor van de Sint Martinus-kerk, met ‘de witte Van Hees’ aan het hoofd. Met het koor vervulden we een ceremoniële en muzikale rol in processies en de Heiligdomsvaart. In 1953 vond de ‘vaart’ op een hete dag plaats. Daar liepen we dan in onze warme koorkleding. In de Wycker Grachtstraat werd halt gehouden. Even was er tijd voor een ijsje. Aangekomen op het Vrijthof werden alle meegedragen religieuze attributen uitgestald. Achter glas zag ik wat ‘hout’. Een priester zag me kijken en legde de betekenis ervan uit. “Het is een stukje van het kruis waaraan Jezus Christus gestorven is”, hoorde ik. Dat maakte zoveel indruk dat ik het me nog steeds herinner.
Tijdens zo’n belangrijke rondgang werd de zogenaamde ‘noodkist’ door een groep katholieke notabelen plechtig op de schouders meegesjouwd. Op de website ‘Zicht op Maastricht’ is over die ‘kist’ te lezen: “Wanneer de stad Maastricht in grote nood verkeerde – bij belegeringen, epidemieën of grote droogte – werd deze rijk versierde kist door de stad gedragen. De kist ging dan ‘op tournee’ langs alle kerken van de stad, in de hoop dat het gevaar werd afgewend. Aan dat gebruik dankt hij zijn bijnaam. Voor zover bekend gebeurde dit voor het eerst in 1409, toen Maastricht door Luikse troepen werd belegerd. De kist stamt uit de twaalfde eeuw en is een zo genoemd reliekschrijn waarin overblijfselen van een heilige worden bewaard. In [deze] kist bevindt zich een deel van het gebeente en overblijfselen van de kleding van de heilige Servaas. Ook worden er relieken van andere (veronderstelde) bisschoppen van Tongeren en Maastricht in bewaard”.
In 1991 werd de wereldvrede bedreigd door het optreden van Saddam Hussein (1937-2006) in Koeweit. In Maastricht wisten ze wat ze moesten doen om een hoop ellende te kunnen afwenden. Aan de vooravond van de Golfoorlog werd de noodkist van Sint Servatius in een plechtige processie door de stad gevoerd. De inval van de geallieerden liep goed af. Irak werd in het defensief gedrongen. Bij de inval van Sovjet-troepen in Hongarije (1956) nam men eveneens zijn toevlucht tot een ‘tournee’ met de noodkist. Zo droeg Maastricht ook na de Tweede Wereldoorlog zijn steentje bij aan vrede op aarde.