Toren kapel Sint-Annadalziekenhuis

[Jef-VMG]

Annatrits

Met de beste wil van de wereld kan ik hier geen 'Sint Anna te Drieën' in herkennen. Het kenmerk van een dergelijk beeld is dat Anna (de moeder van Maria) haar dochter Maria op schoot heeft en dat Maria dan weer haar eigen kind, Jezus, op de arm draagt of op háár schoot heeft.

Hoe een Annatrits in details werd uitgevoerd was afhankelijk van wat in een bepaalde periode gangbaar was (zeg maar: in de mode was). Zie de talloze voorbeelden en verschillen op internet.
Maar waar het om gaat is dat Anna, Maria en het Jezuskind als groep werd uitgebeeld.
Leonardo da Vinci gaf er zelf een (sterk van het traditionele afwijkende) draai aan:



('Onze' Annatrits is al eerder aan de orde geweest in de gevelstenenrubriek; zie hier )

[Ingrid M.H.Evers]

Als link naar het vroegere klooster van Annadal in de St. Jacobstraat werd in de buitenmuur van het oorspronkelijke koor een replica van Anna te drieën aangebracht.(...)

Met de beste wil van de wereld kan ik hier geen 'Sint Anna te Drieën' in herkennen. Het kenmerk van een dergelijk beeld is dat Anna (de moeder van Maria) haar dochter Maria op schoot heeft en dat Maria dan weer haar eigen kind, Jezus, op de arm draagt of op háár schoot heeft. Een prachtig voorbeeld is te zien in de Onze Lieve Vrouwebasiliek. Op de pilaar rechts van het priesterkoor is een houten Anna te Drieën te zien van de hand van de middeleeuwse Maastrichtse beeldsnijder Jan van Steffenswert.

Bovenstaande afbeeldingen lijken twee vrijstaande figuren weer te geven, waarvan de een een kind aan de ander over lijkt te reiken. Dat is een heel andere iconografie. Ik weet niet wat de relatie is tot beide panden, maar het tafereel doet mij eerder denken aan het oordeel van Salomon (twee vrouwen vechten om een kind), dan aan een Sint Anna te Drieën.

[Jef-VMG]

Annadal

Als link naar het vroegere klooster van Annadal in de St. Jacobstraat werd in de buitenmuur van het oorspronkelijke koor een replica van Anna te drieën aangebracht.
Toen het koor werd afgebroken en een metalen ommanteling kreeg, is de steen verplaatst naar de toren.
Dit is trouwens een van de twee replica's. De andere staat in de voorgevel van St. Jacobstraat 10-12; het origineel is daar te vinden op de binnenplaats.

[Pier]

Toren rechtbank ontworpen door Gerard Passchier



Bovenstaande toren bij de huidige Arrondissementsrechtbank te Maastricht is overigens een ontwerp van Gerard Passchier.

Helaas deed onze beste Sjef in 2008 niet aan de nu op MestreechOnline zo belangrijke bronvermelding
Gelukkig is dit bij deze alsnog hersteld.

[Verwijderde gebruiker]

Dit is de geschonken klok en klepel

[SJEF †]

Toren kapel Sint-Annadalziekenhuis

Arrondissementsrechtbank.

opdrachtgever: Arrondissementsrechtbank Maastricht.
locatie: Maastricht.

Rijksgebouwendienst en het Ministerie van Justitie besloten in 1991 de nieuwe rechtbank van Maastricht onder te brengen in het oudste deel van het voormalige Annadalziekenhuis.
Dat complex, in de jaren veertig aan de toenmalige zuid-/westelijke rand van de stad Maastricht, is in carrés gebouwd en kent een architectonische symmetrie-as.
Ten zuiden van die as waren de patiëntenafdelingen gelegen, aan de noordzijde waren de dienstafdelingen ondergebracht.
De symmetrie-as was dus eigenlijk veeleer een scheidslijn.



Het programma van eisen van de rechtbank was goed onder te brengen in dit oude systeem.
Een ziekenhuis bevat per definitie een grote reeks relatief kleine vertrekken aan lange verbindingsgangen, uitstekend te herbestemmen tot kantoorvertrekken.
De plattegronden van het Annadalcomplex vormt een dubbel H; in de poten daarvan is het werkgebied van de rechtbank ondergebracht, strikt gescheiden van het voor het publiek toegankelijke centrale deel: de tot publieke hal gepromoveerde eerste binnentuin.
Deze nieuwe "salle des pas perdus" geeft het publiek toegang tot de rondom gelegen zittingzalen.



Twee principes hebben bij het vormgeven een rol gespeeld.
Het eerste betrof het handhaven en bewaken van de oorspronkelijke Delftse School architectuur.
Weliswaar is er sprake van krachtige ingrepen in de bestaande gebouwen, maar de wijze waarop deze zijn gepleegd, is ontleend aan de oorspronkelijk vormgeving.
Het tweede betrof toevoegingen in de taal van onze tijd.
Met name behoren de afdekking van de centrale hal hiertoe en de aan het complex toegevoegde trappenhuizen en luifels.


© foto: olijfje; waarvoor hartelijke dank.

De gemetselde gevels zijn wit geschilderd; een gewoonte die in Limburg vaak voorkwam bij herbestemming van een gebouw, maar ook een veel gebruikt architectonisch middel van de Delftse School.



De voormalige kapel wordt tegenwoordig als bedrijfsrestaurant benut.
Door het aanbrengen van een verdiepingsvloer halverwege de hoogte van de kapel, wordt het bovenste gedeelte als bibliotheek gebruikt.

[SJEF †]

Toren voormalige kapel bij het voormalige Annadalziekenhuis.



Deze toren is ontworpen door het Amsterdamse architectenbureau Cuypers en Swinkels, die het hele Annadalcomplex ontwierpen.
In het najaar van 1940 werd begonnen met de bouw, maar de Tweede Wereldoorlog maakte de afbouw onmogelijk.
In 1946 werd het werk hervat maar het liep voortdurend vertragingen op door de schaarste aan materialen en door de lakse leiding van de architecten.
Op 3 augustus 1950 was de officiële opening.



De bruikbaarheid van het Annadalziekenhuis was door de lange bouwperiode bij de opening al achterhaald, en wel zodanig dat in 1950 werd begonnen met een tweede bouwfase en in 1955 met een derde.
Het aantal bedden steeg van 376 (in 1950), naar 597 (in 1965) en 780 (in 1973).
De personeelsleden stegen van 382 (in 1951) naar 735 (in 1966) en 1180 (in 1975).



De naam Annadal is afkomstig van een kloostertje op de hoek Sint Jacobstraat-Lantarenstraat; het pand bestaat nog steeds.
In 1441 kregen de tertiarissen van Sint Fransiscus toestemming van de bisschop van Luik om zich aldaar te vestigen.

Tertiarissen onderhouden een bepaalde kloosterregel zonder deel uit te maken van een kloostergemeenschap.
Soms sluiten ze zich aaneen tot een apart wonende groep gelijkgezinden, soms ook leiden ze hun aan God gewijd leven gewoon thuis.
Een tertiaris verplichtte zich tot een aantal vaste gebeden per dag, werken van naastenliefde en barmhartigheid, het geven van aalmoezen en tot een sobere levenswijze.

Deze informatie is de opmaat naar een meer uitgebreid artikel over de geschiedenis van het Sint-Annadalziekenhuis.