Groeven te Maastricht en omstreken.

Ik ben erbij geweest. De enige enigszins betrouwbare datering is die van het opschrift Lambier le Pondeur. Daar is een daadwerkelijk koolstof monster ontnomen aan het opschrift. Het opschrift zélf bevat de datum 1468. De datering zat ongeveer 40 jaar ernaast. Dat is op zich geen probleem want een datering heeft altijd een foutmarge. De onderzoekers gaven plus, en minus, 40 jaar aan. Dat is 80 jaar! bij een mosasaurus skelet van 100 miljoen jaar is dat verwaarloosbaar. Maar op 500 jaar is 80 jaar een behoorlijke marge, nietwaar? Het betekent overigens alleen dat de houtskool waarmee het opschrift is gemaakt uit die tijd stamt . Ik heb er overigens nooit aan getwijfeld dat dit opschrift origineel is.

Bij de plafondtekeningen is geen monster genomen van de tekeningen maar van een roetplekje in de buurt! En de datering daarvan is niet goed verlopen want er zat te veel "ander materiaal" in het monster.

Er hebben dus maar twee koolstofdateringen plaatsgevonden.

De andere dateringen die in dit boekje worden vermeld zijn gebaseerd op kledingstijlen, tekenstijlen en symboliek van de tekeningen.

[burgemeester]

Zotheid in de duisternis: het gaat hier om een opschrift en niet om een tekening dat gedateerd is (over de juiste datering bestaan twijfels). De overige dateringen zijn onbetrouwbaar.

Onze kenner!

Even over bovenstaande quote.

Ik lees in het aangehaalde boekje: Met behulp van koolstof 14 datering is van enkele roetfiguren op het plafond in de groeve vastgesteld dat deze dateren uit de laatste helft van de 14de eeuw (p. 17)

En verderop: De uitkomst (van de C14 datering, burg.) was duidelijk en een ondersteuning van het kunsthistorisch onderzoek: de tekeningen zijn gemaakt in de late middeleeuwen (p. 26).

Het lijkt dus te gaan over meerdere dateringen van zowel opschriften als tekeningen.... Of lees ik verkeerd?

Terug naar de zogenaamde ontdekte groeve. Het verhaal is behoorlijk opgeklopt en de personen achter het IES hebben zo'n beetje iedereen die ook maar iets met groeven te maken heeft over zich heen gekregen.

Zotheid in de duisternis: het gaat hier om een opschrift en niet om een tekening dat gedateerd is (over de juiste datering bestaan twijfels). De overige dateringen zijn onbetrouwbaar.

[Breur]

Er is een klein, grappig boekje over deze tekeningen verschenen: 'Zotheid in de Duisternis - Middeleeuwse tekeningen in de Sint-Pietersberg' door Speelberg & Zilverschoon (2007). Deze hebben C-14 datering laten toepassen op monsters uit de Caestergroeve. Het 'Leibniz Labor' stelde vast dat de vroegste tekeningen in de laatste helft van de 14de eeuw gedateerd moeten worden.

Daar kun je meer over lezen op http://members.home.nl/pch1/kerkhofkapel.htm#caestert

[burgemeester]

Wat een vondst, zeg! De datering (vermoedelijk tussen 1200 en 1500) zou erop kunnen duiden dat hier de mergel voor de bouw van de gotische kerken en kloosters van Maastricht vandaan zou kunnen komen.

Er is een klein, grappig boekje over deze tekeningen verschenen: 'Zotheid in de Duisternis - Middeleeuwse tekeningen in de Sint-Pietersberg' door Speelberg & Zilverschoon (2007). Deze hebben C-14 datering laten toepassen op monsters uit de Caestergroeve. Het 'Leibniz Labor' stelde vast dat de vroegste tekeningen in de laatste helft van de 14de eeuw gedateerd moeten worden.

[El Loco]

Middeleeuwse graffiti, kilometers aan bijzondere mergel-mijnbouw, waaronder zelfs een verloren gewaand gangenstelsel.

Wat een vondst, zeg! De datering (vermoedelijk tussen 1200 en 1500) zou erop kunnen duiden dat hier de mergel voor de bouw van de gotische kerken en kloosters van Maastricht vandaan zou kunnen komen.

Voor 1200 was kolenzandsteen de gebruikelijke bouwsteen en werd er - volgens Elizabeth den Hartog, die hier een heel hoofdstuk in haar boek Romanesque Sculpture in Maastricht aan wijdt - weinig met mergel gewerkt. De Romeinen gebruikten voor delen van de muur van het castellum wel al een speciaal soort harde mergel, die in dagbouw werd gewonnen. Deze zeldzame mergelsoort is ook gebruikt voor delen van de westbouw van de Onze-Lieve-Vrouwe, delen van het schip van de Sint-Servaas en een aantal kapitelen in de beide basilieken. Gewone (zachte) mergel is bij de romaanse kerken alleen gebruikt in de bovenbouw van het westfront van de Slevrouwe en de gewelven van de Keizerzaal.

Bij de bouw van de Dominikanenkerk en de latere klooster- en parochiekerken werd vrijwel uitsluitend gebruik gemaakt van zachte mergel.

Tot voor kort gold de Lacroixberg in Sichen, lange tijd eigendom van het Servaaskapittel, als de oudste mergelgroeve in de regio.

[Breur]

Middeleeuwse graffiti, kilometers aan bijzondere mergel-mijnbouw, waaronder zelfs een verloren gewaand gangenstelsel.
De Caestertgroeve kent vele geheimen.





Lees meer: http://www.breurhenket.com/MO/Geheimenvancaestert.pdf

Bron: Dagblad De Limburger.