Tweet
In een 'draadje' over de Sint Servaasbrug elders op deze site (klik hier) werd door Antonius gesteld dat er erg weinig beroepsscheepvaart over de Maas passeert. Hij vroeg zich af of die niet net zo goed om de stad heen zou kunnen varen, vanaf Luik gezien linksom over het Albertkanaal. De achterliggende gedachte is, dat als er in Maastricht geen binnenvaart zou passeren, Rijkswaterstaat mogelijk minder eisen zou stellen aan de Sint Servaasbrug.
De Zuid-Willemsvaart loopt van 's-Hertogenbosch (sluis nr. 1) naar Maastricht (sluis nr. 20). De route werd zo recht mogelijk getrokken door de Kempen, en kortte de Maasroute via Maaseik, Roermond, Venlo, Cuyck, Arcen en Grave aanmerkelijk in.
Bij Nederweert mondt tussen sluis nr. 14 en sluis nr. 15 de Noordervaart (1808 ) naar Beringen uit in het kanaal, die oorspronkelijk uit de Franse Tijd stamt.
Na sluis 15 maakt het kanaal een eerste, bijna haakse bocht in zuidwestelijke richting om Weert (sluis 16) aan te kunnen doen, dat als belangrijk streekcentrum niet kon worden gemist. Bij Lozen (B.) loopt de vaart vervolgens over sinds 1839 officieel Belgisch gebied. Sluis nr. 17 bij Lozen was altijd een grote hinderpaal. Vroeger sprak 'de binnenvaart' niet alleen van de Stop van Ternaaien, maar ook van de Stop van Lozen.
Na sluis nr. 17 maakt het kanaal een tweede haakse bocht, nu in ZZO-richting. Bij Bocholt mondt sinds 1846 het Kanaal Bocholt-Herentals (ca. 58 km.) in de Zuid-Willemsvaart uit, ook wel het Kempisch Kanaal genoemd. Hiermee realiseerden de Belgen de eerste fase van een Scheld-Maasverbinding en op termijn dus een eigen, meer rechtstreekse en niet door Nederland (!) lopende verbinding met Antwerpen (1860).
Vanaf Neeroeteren loopt het traject tamelijk loodrecht naar het zuiden en komt ter hoogte van Smeermaas weer op Nederlands gebied. Het eindigt uiteindelijk in het Bassin te Maastricht.
Is deze vaarroute nu geschikt om hedendaags verkeer op de Maas te verwerken? Het is een beetje een onzinnige vraag na alle twintigste-eeuwse oplossingen ter verbetering van de binnenvaartverbindingen, maar het antwoord is een hartgrondig nee!
1. De Zuid-Willemsvaart is te ondiep en te smal voor hedendaagse aken.
2. De 20 sluizen in dat kanaal maken 'breed' verkeer onmogelijk. Kijk maar eens naar sluis 19 (met ophaalbrug) in de Fort Willemweg bij de Bosscherweg, en sluis 20 van het Bassin naar de Maas.
3. Ook zou de route tegenwoordig veel te veel tijdverlies opleveren.
4. Maastricht vermijden betekent tegenwoordig doorvaren via het Kanaal Briegden-Neerharen (1930-1939). De aansluiting met de Zuid-Willemsvaart is niet rechtstreeks vanwege twee sluizen en een hoogteverschil van twintig meter; dat is dus tijdrovend. (Je komt er overheen net voordat je over de Brusselseweg bij Tournebride de rotondes voor Lanaken bereikt.)
Met de Maaskanalisatie en de aanleg van bijna veertig kilometer Julianakanaal (1935), van Limmel naar Maasbracht, met slechts vier sluizen, ging het allemaal een stuk sneller en beter. Deze route heeft de Zuid-Willemsvaart in de Nederlandse beroepsbinnenvaart dan ook grotendeels vervangen.
Wat betreft Rijkswaterstaat: ik denk dat men na alle ellende rond de negentiende-eeuwse Maastractaten (die naar ik meen inzake de Scheldemonding en een door de Belgen gewenst kanaal Antwerpen-Rotterdam nog steeds niet helemaal is opgelost) nu maar het liefst op eigen terrein blijft.
Bron (onder meer): C. Verhagen, De geschiedenis van de Zuid-Willemsvaart. Het kanaal van eenheid en scheiding. Someren 2000. 192 pp., met kaarten en veel foto's.
Oorspronkelijk geplaatst door El Loco
Bekijk bericht
Bij Nederweert mondt tussen sluis nr. 14 en sluis nr. 15 de Noordervaart (1808 ) naar Beringen uit in het kanaal, die oorspronkelijk uit de Franse Tijd stamt.
Na sluis 15 maakt het kanaal een eerste, bijna haakse bocht in zuidwestelijke richting om Weert (sluis 16) aan te kunnen doen, dat als belangrijk streekcentrum niet kon worden gemist. Bij Lozen (B.) loopt de vaart vervolgens over sinds 1839 officieel Belgisch gebied. Sluis nr. 17 bij Lozen was altijd een grote hinderpaal. Vroeger sprak 'de binnenvaart' niet alleen van de Stop van Ternaaien, maar ook van de Stop van Lozen.
Na sluis nr. 17 maakt het kanaal een tweede haakse bocht, nu in ZZO-richting. Bij Bocholt mondt sinds 1846 het Kanaal Bocholt-Herentals (ca. 58 km.) in de Zuid-Willemsvaart uit, ook wel het Kempisch Kanaal genoemd. Hiermee realiseerden de Belgen de eerste fase van een Scheld-Maasverbinding en op termijn dus een eigen, meer rechtstreekse en niet door Nederland (!) lopende verbinding met Antwerpen (1860).
Vanaf Neeroeteren loopt het traject tamelijk loodrecht naar het zuiden en komt ter hoogte van Smeermaas weer op Nederlands gebied. Het eindigt uiteindelijk in het Bassin te Maastricht.
Is deze vaarroute nu geschikt om hedendaags verkeer op de Maas te verwerken? Het is een beetje een onzinnige vraag na alle twintigste-eeuwse oplossingen ter verbetering van de binnenvaartverbindingen, maar het antwoord is een hartgrondig nee!
1. De Zuid-Willemsvaart is te ondiep en te smal voor hedendaagse aken.
2. De 20 sluizen in dat kanaal maken 'breed' verkeer onmogelijk. Kijk maar eens naar sluis 19 (met ophaalbrug) in de Fort Willemweg bij de Bosscherweg, en sluis 20 van het Bassin naar de Maas.
3. Ook zou de route tegenwoordig veel te veel tijdverlies opleveren.
4. Maastricht vermijden betekent tegenwoordig doorvaren via het Kanaal Briegden-Neerharen (1930-1939). De aansluiting met de Zuid-Willemsvaart is niet rechtstreeks vanwege twee sluizen en een hoogteverschil van twintig meter; dat is dus tijdrovend. (Je komt er overheen net voordat je over de Brusselseweg bij Tournebride de rotondes voor Lanaken bereikt.)
Met de Maaskanalisatie en de aanleg van bijna veertig kilometer Julianakanaal (1935), van Limmel naar Maasbracht, met slechts vier sluizen, ging het allemaal een stuk sneller en beter. Deze route heeft de Zuid-Willemsvaart in de Nederlandse beroepsbinnenvaart dan ook grotendeels vervangen.
Wat betreft Rijkswaterstaat: ik denk dat men na alle ellende rond de negentiende-eeuwse Maastractaten (die naar ik meen inzake de Scheldemonding en een door de Belgen gewenst kanaal Antwerpen-Rotterdam nog steeds niet helemaal is opgelost) nu maar het liefst op eigen terrein blijft.
Bron (onder meer): C. Verhagen, De geschiedenis van de Zuid-Willemsvaart. Het kanaal van eenheid en scheiding. Someren 2000. 192 pp., met kaarten en veel foto's.
Opmerking