Tweet
Lumière stelt harde eisen.
‘Quartier Bassin’ moet een bruisend kunstkwartier worden: met musicaltheater en Timmerfabriek met middenzaal.
De exploitatie zorgt echter nog voor hoofdbrekens.
Zo stuit de verhuizing van Lumière op bezwaren.
Eerst even een mogelijk niet meer zo ver vergezicht.
Quartier Bassin is de naam.
Locatie: kop Belvédère/Bassin.
De prachtig gerestaureerde monumentale Timmerfabriek van de Sphinx is een kunstencentrum geworden, met een filmhuis, een grand café en een productiecluster voor theater en dans.
Hiernaast staat een nieuwe Middenzaal, die uitgroeit tot de motor van een nieuwe culturele ontmoetingsplek - voor makers én publiek.
Op het terrein van Landbouwbelang staat onder meer een Musicaltheater.
Al met al zou een breed spectrum zijn gerealiseerd, waarin alleen popmuziek in de beste Maastrichtse traditie jammerlijk ontbreekt.
Dit vergezicht is kort samengevat het aanbevolen scenario in het door Fons Bruins opgestelde rapport Quartier Bassin, kwaliteitsprong voor Maastricht.
Een scenario dat samenvalt met de Maastrichtse wens één van de acht, door het Rijk uitverkoren culturele brandpunten in Nederland te blijven.
Een scenario ook dat aansluit bij de doelstelling om in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa te worden, welke op haar beurt weer integraal onderdeel uitmaakt van de voornaamste ambitie: Maastricht middels kunst en cultuur aantrekkelijker te maken als vestigingsplaats (lees het stuk Maastricht Stad van Culturele Carrières via deze webpagina).
Dergelijke ambities realiseren, vraagt dat wezenlijke schakels in de culturele infrastructuur niet mogen ontbreken en dat het bestaande wordt opgewaardeerd.
In de praktijk een helse opgave.
Over de conclusie van het nog vertrouwelijke rapport, dat dit voorjaar al in de gemeenteraad besproken had moeten worden, wordt nog steeds volop gebrainstormd en onderhandeld.
Bij het Musicaltheater wordt gesteggeld over de exploitatie - Joop van den Ende’s Stage Entertainment kan er slechts voor 70 procent rendabel programmeren – terwijl investeerders in de Timmerfabriek aanhikken tegen de onverwacht problematische inpassing van Filmhuis Lumière.
Uitvoering van het complete scenario zou een huisvestingscarrousel op gang brengen, met grote consequenties voor exploitatie.
Met kannibalisme tussen podia, onheldere rolverdelingen en onverantwoordelijk hoge exploitatie-risico’s zijn stad noch instellingen gebaat.
Voor het eind van dit jaar moet de kogel door de kerk zijn.
Dan ook moet Lumière hebben besloten of verhuist naar de Timmerfabriek.
Gemeente en investeerders achten dat wenselijk, omdat het filmhuis een stabiele publiekstrekker is voor zo’n gedroomde kunstenfabriek in die ‘post-industriële setting’.
Het filmhuis trok afgelopen jaar 94.000 bezoekers en had een baromzet van 190.000 euro.
Terwijl Het Vervolg, Huis van Bourgondië en Intro In Situ popelen om te verhuizen, stelt Lumière harde eisen voor het de kerk in de Bogaardenstraat, nog in 2004 verbouwd, wenst te verlaten.
Filmhuis Lumière (inzet foto), nu gevestigd aan de Bogaardenstraat,
wil alleen onder voorwaarden verhuizen naar de gerestaureerde Timmerfabriek.
In de plannen voor de Timmerfabriek zou Lumière een grote zaal in een naastgelegen kelder krijgen, alsmede vijf kleinere op de begane grond.
Het filmhuis, dat nu 335 stoelen telt, zou fors kunnen uitbreiden tot 500 �* 600 stoelen.
Probleem is dat de benedenverdieping van de Timmerfabriek niet de vereiste hoogte heeft voor kwalitatief goede bioscoopzalen.
De grond in?
Kan dat op die plek?
En wat kost dat?
En hoe wordt de exploitatie geregeld met zoveel gebruikers?
Het kan niet zo zijn dat Lumière commerciëler moet programmeren om jaarlijkse tekorten aan te vullen of zomaar de eigen horeca inlevert zonder compensatie en vergaande inspraak.
Nog afgezien van de omstandigheid dat niet gesubsidieerde bioscoopconcerns dwars gaan liggen - nog zo’n factor waar gemakkelijk aan wordt voorbijgegaan.
„Verder groeien dan 130.000 bezoekers is ook op die plek geen optie, omdat dan ons karakter wordt aangetast.
Het ‘merk’ Lumière moet behouden blijven’’, zegt Nico Haenen die samen met David Deprez de directie vormt.
Directie en bestuur oriënteren zich verder.
Filmliefhebbers en een groot deel van de honderd vrijwilligers lieten afgelopen maanden weten te vrezen dat het filmklimaat naar de knoppen gaat, als Lumière oplost in een groter geheel.
Juist nu zich bij grote filmhuizen in het land een tendens naar gemakzuchtiger commerciëlere programmering aftekent - de in de jaren ‘80 nog immense afstand tussen artfilms en de commerciële sector is al vervaagd - zou Lumière extra waakzaam moeten zijn om het waardevolle karakter te behouden.
Noem het de erfenis van Jan Besselink.
Deze gedreven cinefiel met twee rechterhanden bouwde Lumière vanaf 1983, samen met vrijwilligers, uit tot een filmhuis met zes kleine zalen, waar een zelfs voor Nederlanse begrippen zeer divers en hoogwaardig filmaanbod wordt vertoond.
En dat in een cinefiele entourage.
Landelijk bereiken filmhuizen gemiddeld 15 procent marktaandeel.
Lumière haalt in Maastricht 20 procent.
Om een indruk te geven: toen Besselink in 1983 begon in een zaaltje van de Combi, was dat pak’m beet 2 procent.
Anno 2008 zit Maastricht met een subsidie van 135.000 euro voor een dubbeltje op de eerste rang, leert een staatje waarin bezoekersaantallen en gemeentelijke bijdrages in andere steden tegen elkaar zijn afgezet.
Mocht Lumière niet naar de Timmmerfabriek verhuizen - goed ingevoerde bronnen schatten die kans momenteel op 50 tot 80 procent - dan blijft investeren noodzakelijk.
Nico Haenen stelt dat de huidige locatie ook niet optimaal is, qua comfort en vertoningskwaliteit.
Ook al is de grens van het bezoekersaantal in de Bogaardenstraat op 100.000 gesteld.
Mocht zo’n kunstenfabriek niet doorgaan, dan doemt een ander vergezicht op.
Buurt en directie dromen al hardop over het vertrek van de kinderopvang uit het aanpalende gebouw in de Bogaardenstraat.
Trek dat erbij en er zou een een complex van filmhuis, atrium, restaurant en opgeknapt huis voor het aangrenzende Intro-Situ kunnen worden gerealiseerd.
Haenen: „Hoe dan ook, Lumière verhuist alleen naar de Timmerfabriek als het er op vooruitgaat.
Dat vraagt alleen al vanwege de huur tonnen meer subsidie.
De gemeente is nu aan zet.’’
DE PLANNEN
Maastricht heeft de ambitie om in de voormalige Timmerfabriek van de Sphinx een kunstencentrum �* la de Verkadefabriek in Den Bosch te vestigen.
Daar zou een zaal bij worden gebouwd.
Kandidaatgebruikers zijn theaterhuizen Het Vervolg, Huis van Bourgondië, Intro-Situ (dans) en Lumière.
Het plan vergt een investering van 39 miljoen en brengt een grote huisvestingscarrousel op gang.
De Timmerfabriek zou met een nieuw Musicaltheater deel uitmaken van een toekomstig Quartier Bassin.
Kunstkwartier tegen.
Het Statenkwartier, dat zich ook kunstkwartier noemt, zou verhuizing van Huis van Bourgondië, Intro-Situ en Lumière naar de Timmerfabriek zeer betreuren.
Bezoekers van Lumière dragen ‘s avonds tevens bij aan veiligheid in de Bogaardenstraat.
Een protestactie tegen verhuizing van het filmhuis onder buurtbewoners en bezoekers leverde 2200 steunbetuigingen op.
© De Limburger; 050708; door Siebrand Vos.
‘Quartier Bassin’ moet een bruisend kunstkwartier worden: met musicaltheater en Timmerfabriek met middenzaal.
De exploitatie zorgt echter nog voor hoofdbrekens.
Zo stuit de verhuizing van Lumière op bezwaren.
Eerst even een mogelijk niet meer zo ver vergezicht.
Quartier Bassin is de naam.
Locatie: kop Belvédère/Bassin.
De prachtig gerestaureerde monumentale Timmerfabriek van de Sphinx is een kunstencentrum geworden, met een filmhuis, een grand café en een productiecluster voor theater en dans.
Hiernaast staat een nieuwe Middenzaal, die uitgroeit tot de motor van een nieuwe culturele ontmoetingsplek - voor makers én publiek.
Op het terrein van Landbouwbelang staat onder meer een Musicaltheater.
Al met al zou een breed spectrum zijn gerealiseerd, waarin alleen popmuziek in de beste Maastrichtse traditie jammerlijk ontbreekt.
Dit vergezicht is kort samengevat het aanbevolen scenario in het door Fons Bruins opgestelde rapport Quartier Bassin, kwaliteitsprong voor Maastricht.
Een scenario dat samenvalt met de Maastrichtse wens één van de acht, door het Rijk uitverkoren culturele brandpunten in Nederland te blijven.
Een scenario ook dat aansluit bij de doelstelling om in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa te worden, welke op haar beurt weer integraal onderdeel uitmaakt van de voornaamste ambitie: Maastricht middels kunst en cultuur aantrekkelijker te maken als vestigingsplaats (lees het stuk Maastricht Stad van Culturele Carrières via deze webpagina).
Dergelijke ambities realiseren, vraagt dat wezenlijke schakels in de culturele infrastructuur niet mogen ontbreken en dat het bestaande wordt opgewaardeerd.
In de praktijk een helse opgave.
Over de conclusie van het nog vertrouwelijke rapport, dat dit voorjaar al in de gemeenteraad besproken had moeten worden, wordt nog steeds volop gebrainstormd en onderhandeld.
Bij het Musicaltheater wordt gesteggeld over de exploitatie - Joop van den Ende’s Stage Entertainment kan er slechts voor 70 procent rendabel programmeren – terwijl investeerders in de Timmerfabriek aanhikken tegen de onverwacht problematische inpassing van Filmhuis Lumière.
Uitvoering van het complete scenario zou een huisvestingscarrousel op gang brengen, met grote consequenties voor exploitatie.
Met kannibalisme tussen podia, onheldere rolverdelingen en onverantwoordelijk hoge exploitatie-risico’s zijn stad noch instellingen gebaat.
Voor het eind van dit jaar moet de kogel door de kerk zijn.
Dan ook moet Lumière hebben besloten of verhuist naar de Timmerfabriek.
Gemeente en investeerders achten dat wenselijk, omdat het filmhuis een stabiele publiekstrekker is voor zo’n gedroomde kunstenfabriek in die ‘post-industriële setting’.
Het filmhuis trok afgelopen jaar 94.000 bezoekers en had een baromzet van 190.000 euro.
Terwijl Het Vervolg, Huis van Bourgondië en Intro In Situ popelen om te verhuizen, stelt Lumière harde eisen voor het de kerk in de Bogaardenstraat, nog in 2004 verbouwd, wenst te verlaten.
Filmhuis Lumière (inzet foto), nu gevestigd aan de Bogaardenstraat,
wil alleen onder voorwaarden verhuizen naar de gerestaureerde Timmerfabriek.
In de plannen voor de Timmerfabriek zou Lumière een grote zaal in een naastgelegen kelder krijgen, alsmede vijf kleinere op de begane grond.
Het filmhuis, dat nu 335 stoelen telt, zou fors kunnen uitbreiden tot 500 �* 600 stoelen.
Probleem is dat de benedenverdieping van de Timmerfabriek niet de vereiste hoogte heeft voor kwalitatief goede bioscoopzalen.
De grond in?
Kan dat op die plek?
En wat kost dat?
En hoe wordt de exploitatie geregeld met zoveel gebruikers?
Het kan niet zo zijn dat Lumière commerciëler moet programmeren om jaarlijkse tekorten aan te vullen of zomaar de eigen horeca inlevert zonder compensatie en vergaande inspraak.
Nog afgezien van de omstandigheid dat niet gesubsidieerde bioscoopconcerns dwars gaan liggen - nog zo’n factor waar gemakkelijk aan wordt voorbijgegaan.
„Verder groeien dan 130.000 bezoekers is ook op die plek geen optie, omdat dan ons karakter wordt aangetast.
Het ‘merk’ Lumière moet behouden blijven’’, zegt Nico Haenen die samen met David Deprez de directie vormt.
Directie en bestuur oriënteren zich verder.
Filmliefhebbers en een groot deel van de honderd vrijwilligers lieten afgelopen maanden weten te vrezen dat het filmklimaat naar de knoppen gaat, als Lumière oplost in een groter geheel.
Juist nu zich bij grote filmhuizen in het land een tendens naar gemakzuchtiger commerciëlere programmering aftekent - de in de jaren ‘80 nog immense afstand tussen artfilms en de commerciële sector is al vervaagd - zou Lumière extra waakzaam moeten zijn om het waardevolle karakter te behouden.
Noem het de erfenis van Jan Besselink.
Deze gedreven cinefiel met twee rechterhanden bouwde Lumière vanaf 1983, samen met vrijwilligers, uit tot een filmhuis met zes kleine zalen, waar een zelfs voor Nederlanse begrippen zeer divers en hoogwaardig filmaanbod wordt vertoond.
En dat in een cinefiele entourage.
Landelijk bereiken filmhuizen gemiddeld 15 procent marktaandeel.
Lumière haalt in Maastricht 20 procent.
Om een indruk te geven: toen Besselink in 1983 begon in een zaaltje van de Combi, was dat pak’m beet 2 procent.
Anno 2008 zit Maastricht met een subsidie van 135.000 euro voor een dubbeltje op de eerste rang, leert een staatje waarin bezoekersaantallen en gemeentelijke bijdrages in andere steden tegen elkaar zijn afgezet.
Mocht Lumière niet naar de Timmmerfabriek verhuizen - goed ingevoerde bronnen schatten die kans momenteel op 50 tot 80 procent - dan blijft investeren noodzakelijk.
Nico Haenen stelt dat de huidige locatie ook niet optimaal is, qua comfort en vertoningskwaliteit.
Ook al is de grens van het bezoekersaantal in de Bogaardenstraat op 100.000 gesteld.
Mocht zo’n kunstenfabriek niet doorgaan, dan doemt een ander vergezicht op.
Buurt en directie dromen al hardop over het vertrek van de kinderopvang uit het aanpalende gebouw in de Bogaardenstraat.
Trek dat erbij en er zou een een complex van filmhuis, atrium, restaurant en opgeknapt huis voor het aangrenzende Intro-Situ kunnen worden gerealiseerd.
Haenen: „Hoe dan ook, Lumière verhuist alleen naar de Timmerfabriek als het er op vooruitgaat.
Dat vraagt alleen al vanwege de huur tonnen meer subsidie.
De gemeente is nu aan zet.’’
DE PLANNEN
Maastricht heeft de ambitie om in de voormalige Timmerfabriek van de Sphinx een kunstencentrum �* la de Verkadefabriek in Den Bosch te vestigen.
Daar zou een zaal bij worden gebouwd.
Kandidaatgebruikers zijn theaterhuizen Het Vervolg, Huis van Bourgondië, Intro-Situ (dans) en Lumière.
Het plan vergt een investering van 39 miljoen en brengt een grote huisvestingscarrousel op gang.
De Timmerfabriek zou met een nieuw Musicaltheater deel uitmaken van een toekomstig Quartier Bassin.
Kunstkwartier tegen.
Het Statenkwartier, dat zich ook kunstkwartier noemt, zou verhuizing van Huis van Bourgondië, Intro-Situ en Lumière naar de Timmerfabriek zeer betreuren.
Bezoekers van Lumière dragen ‘s avonds tevens bij aan veiligheid in de Bogaardenstraat.
Een protestactie tegen verhuizing van het filmhuis onder buurtbewoners en bezoekers leverde 2200 steunbetuigingen op.
© De Limburger; 050708; door Siebrand Vos.