Gediechte

[SJEF †]

Gediech

Ut leve geit weijer.


Couplet 1:

ut get noe weluns mis en daan veulste dieg gediss
en tog deiste zoe dun bis um get wat eigenlijk neet is
dun meidske is gestress en ze weet ut allemoal neet
en oeteindelijk bis dieg degeine boe ze daan niks tegen zeet
leefde en verdreet vaan ut ein kump ut aander
de wils dat iech verander mer iech bin zoe wie iech bin
en de kins ut mieg deks zegge mer dat heet tog geine zin
dus loat ut wie ut is of houw noe mer de pin derin
mer muh leeve deej get weeijer get mit of zonder dieg
iech kin neejt blieve stoan en w88 mit een laank gezieg
mer tot deej tied bis dieg veur mieg iech loat dieg neejt mie goan
en es ut daan neejt beter geit daan is ut mer gedoan
en daan meinste ut mer eg, en daan geste mer eweg
daan pakste mer dun spulle en dana hub iech heij mer pech
bin iech daan zoe slecht wat doan iech daan verkierd
zek ut noe mer tegen mieg daan hub iech get gelierd
vroagen onbeantwoord dat deid dieg allein pijn
dunne hart deje prop zich vol en dat is mer erg klein
die springs daan oetmekoar en de kins ut neejt mie oan
even witste ut neejmie en daan is alles vaan de boan
eine is neejt sjuldig ut zien der altied twie
dunne leve wuert un fillem zonder gooije scene mie
en daan deenkste weluns wie... wie ut woar geweest
leep ut daan kapot of woar ut eine groete feest

Refrein:

ut geit weluns sjit en daan veulste dieg rot
en de wist neejt watste mos
daan steste even stil en daan wilste weer weijer
daan zeukste een gooje weeg der oet
en is deej weeg weer neejt goat daan probeerste opnuij
en daan get ut vast wel goot
daan get ut weer get sjiller en relaxer
en daan deenk iech dit is wie ut mot

Couplet 2:

sjitt, iech deenk nog wellus noa euver wie uth vreuger woar
de tied deej woar toen beter en iech speulde alles kloar
kos ut mer weer weure zowie ut woar gewees
toen woar iech nog gelukkig en dus geine half wees
iech klapte inmekaar en iech mos der boven op
want ut leve dat get weijer en der is daan geine stop
ut bleef mer in muh kop en iech snapte ut toen neejt
deej woar weer gelukkig en een aander had verdreet
niks get wie ut mot wat iech auch probeer
ut leve is un ladder klim umhoeg en val weer neer
en eve bin iech weer gebroke in een wereld zonder sfeer
eb in gedachte zeen iech kogels koame oet un groet geweer
ze koame op mieg oaf en raake mieg daan hel
iech veul mieg daan zoe ongelukkig zit daan neejmie in mien vel
en dat is nog neejt alles ghub gein cent in mien brook
en daan goan iech in muh tes en wat iech veul is eine groete look
loapend euver stroat zit iech te deenke in de rege
wie mot dit en wie mot dat wat doan iech doar daan tege
iech kiekte eve rond en toen oag iech doar un deur
iech waagde toen deej gok en d8 heij doar goan iech veur
hanjo ging deroet en izzo kwam derin
want blieve treure euver dinger heet tenslotte minder zin
steeds dezelfde jong mer bin noe aanders in ut leeve
hub mieg zo derneergezat um steeds noar mier te streve
iech geef daan eine veeg en daan pak iech gewoon un weeg
en daan blief iech gewoen probere tot iech oetkom bij ut leeg
iech doan noe alles rustig alles is relax
doan niks mie euverhoast want dat zit daan neejmie flex
en eve wil iech daanke zegge tege eiderein
want zonder miene vrun had mien leve wienig zin
es geer neejt had bestoan woar dit leedjse noets ontstoan
misjien woar iech daan neejt mie heij en alles gewoen gedoan

Refrein:

ut geit weluns sjit en daan veulste dieg rot
en de wist neejt watste mos
daan steste even stil en daan wilste weer weijer
daan zeukste een gooje weeg der oet
en is deej weeg weer neejt goat daan probeerste opnuij
en daan get ut vast wel goot
daan get ut weer get sjiller en relaxer
en daan deenk iech dit is wie ut mot


? Izzo

[SJEF †]

Slech oonthaajd

Slech oonthaajd

Iech dach, verdrejd, de zoev??lste kier,
Wee waor noe toch weer dee menier?
Iech zou zienen naom zoe kinne neume.
Miene kop leet ziech evels neet bereume,
Dao rinkelde gaaroet gein bel.
't Waor met 'n H, dat wis iech wel.
't Gesprek, dat iech met h??m begos.
- boe in iech deeg of iech h??m kos-
Waor vaan zien kaant l?stig en liech,
Straolend en met gans roed geziech.
Zag heer: 'Iech kin diech nog heh, vaan de duite,
Dao h?bs te lang naor kinne fluite.
Iech w?l noe oet mien sj?lde rake,
Bel miech um 'n aofspraok te make.
Toen waor heer weg, leep wie 'ne trein.
Iech stoont verp?pzak met mien chagrijn,
Zwoer prakkezerend, wie waos dee naom?
't Begos met 'n H, gein twiefel aon.

Mestreech, Leo Sins

[SJEF †]

Limmerick I

Limmerick I

Ein vruike det ging sjteeds rapper
In ’t dörp nao de dameskapper
Doot mich in de haore get vĂšrf
En get pasta in die kerf
Ze dach, zo waer ich toch nag knapper

[SJEF †]

Limerick II

Limerick II

Ein wiefke leet ederein merke
Det ze neet veur de kapper wĂłl werke
Ze deej zich de haor in ein knuutje
En oot allein nog mer sjpek mit kruutje
Daovan waerdje 't zo vĂšt wie ein verke

[SJEF †]

Limerick III

Limerick III

"Diech vroogs," zag ’n hoesvrouw in Bun,
"Boerum iech ’n horekas run.
Nouw, iech haw zoe vaan
miene sjat-vaan-’ne-maan
tot iech hÀöm eder boetekans gun."

Mestreech, Jo Caris

[SJEF †]

De ?w kloek

De Ăłw kloek

De Ăłw kloek lupt oppen sjuur
Te zeuke en te dabbe in alle huuksjkes
Mit twelf ganse kling kuuksjkes
Monter en van allerlei kluur.

Ze vreëte zich sjarrend rong buuksjkes
De kloek reupt noe en dan mit sjtuuksjkes
Kot en hel, es of t'r get ergs wuur
'n Kat, 'n krao of inne vuur.

Och, ginne deet hun get dao op d'r din.
Es Winandus kumpt mit d'r aoswage
Hoof hae mar mit de sjmik te tietsje
I gen loch en in de poat te zage:
"Ala, vaerevieë, weg van d'n din,
D'r zeet nog te jĂłnk veur de vot toe te pietsje.

[SJEF †]

E spreekwoord

E spreekwoord

Es spreke zilver-weerde heet,
Is zwijge goud, vergeet dat neet.
In vÀöl gevalle is mÚt zwijge
Mie es mĂšt spreke te verkrijge.
Mer veur degeen, die gere sprik,
Is zwijge neet gemekkelik.
Toch beter es zich te verspreke
Ze leve laank mer stilgezwege.
Dee niks zeet, dee zich neet verklap,
Probeert ‘t mer ins veur de grap!

Mestreech, Laurent Polis, 1916

[SJEF †]

Broedsreis in mei

Broedsreis in mei

Veer ginge saam’ op reis
in ‘t lente-bleujend getij,
zónge saam’ de wijs
vaan levesvrÀögde in mei.

En euveral toch boe veer kaome
bleujde langs de weeg: gelök!
Genóg veur ‘t leve naome
Veer is daovaan mÚt trök!

Mestreech, Lam Wijsen, 1944

[SJEF †]

De kindervrund

Heiligdomsvaart Mestreech.

De kindervrund

Laot de kinder tot Miech kome
Zoe zag ins Slivvenhier,
Want zie zien mien oetverkore blomme
Bij hun wĂšl iech zien, edere kier.

En, zoe zag Heer tege de groete,
Es geer neet sjus wie kinder weurt,
Zeet geer d’n hiemel allein van boete
En verspÀölt geer eur beurt

Mestreech, Jean M. Claessens

[SJEF †]

M?pke

Möpke

Wie dat möpke toen ging weet ich echt neet
En ouch neet mie wee 'm vertĂšld heet,
Iech zou 't neet wete
Bin alles vergete
Weet wel tot me toen hĂšl gelache heet.

Mestreech, Leo Sins

[SJEF †]

Van twie naobers

Van twie naobers

Dao woar ins ’ne kleine boer,
MĂšt nege mager keuj;
Z’n naoberse had Ăšlf stöks:
Dat waos heer lang al meuj.

Destijds waor ouch dee boer ze vie
Gezoond en good bij vleis,
Totdat opnis ’t woort geplaog
Door eine koeje geis.

De naoberse hÀör Úlftal
Bleef vaan die plaog bevrijd,
En sinds deen tied woort zij nog mie
Door euze boer benijd.

"Boeveur," zoe zag heer tot de vrouw,
"Höb iech ’t allein zoe hel,
Boeveur blijf ’t vie vaan uuch zoe vùt,
Is ’t mijnt mer knook en vel?

Iech verdink uuch tot dee geis
Dee al mien bieste sloog
Door uuch gepaojd is, achterbaks,
Zoetot heer uuch niks doog.

Dat is gemein vaan uuch, medam,
Dat laot iech zoe neet goon;
Iech eis vaan uuch de bĂšste kooj
Die-t geer op stal höbt stoon.

Ze kump uuch ouch neet ierlik touw,
Want door ’ne valse zùt
Woort zij aofhendig miech gemaak
Wie-t geer wel hiel good wčt.

Geft geer ze miech noe neet goodsmoods,
Daan weit iech wat iech doon:
Daan klop iech bij de Hieren aon,
Die numme ze uuch gewoon."

"Wel, vrund-leef," zag dao op de vrouw,
"Iech geluif de bis neet good;
Gaank stĂšllekes, keul iers ins aof,
De brets zit diech in ’t blood.

Iech kin d’rin komme, gaans en al,
Tots diech zoe klaogs en kuims,
Mer das toch woerlik neet mien sjöld,
M’ch dunks bepaold, de druims..

De liks te giepe nao mien keuj;
Wie vùlt ’t diech toch in?
De prittendeers dao rechten op,
Dat heet toch geine zin!

Nein, nein, vrund, al die Úlf stöks
Zien eigendom vaan miech,
En altied hei op stal gewees,
Gein eint waor oets bij diech.

Iech staon diech nog gei struuspier aof
Gezwege vaan me vie;
Al maaks te nog zoevÀöl behei
’t Liet miech kaajd en vrie.

Noe gaank mer nao de Hiere touw,
Iech bin niks oogerös;
Blammeer dao mer d’n naobersvrouw,
ZoevÀöl es diech dat lös.

Ei woord nog, broor, oonthaw dat good:
Reur neet aon miene stal,
Want daan verbrans te zoe d’n han
Tot ’t diech heuge zal!"

De boer trok nao de groete stad
En klaogde dao ze leid;
Heer kraomde al z’n leuges oet
En vroog e good besjeid.

Mer zeet, die Hiere wiste mie:
Ze dogen ’m verstoon,
Tot heer verkierd had aongekaard;
Heer kĂłs nao hoes touw goon!

Dao góng eus buurke trök nao heim,
De start tösse de bein;
Heer bromde, gromde binnensmoonds:
"Verdreid, dat is gemein!"

En nog gief heer de mood neet op
Al kraog heer e kaajd bad,
Nog loert heer mùt ’n half oug
Nao ’tgeen ’r gere had.

Mer ouch z’n naoberse blijf op
En hùlt ’n oug in ‘t zeil;
En, kump heer hÀör te nao, daan weurt
’n Rammeling z’n Deil

Mestreech, Edmond Jaspar, Maart 1919

[SJEF †]

De braven ambachtsman

De braven ambachtsman


Iech höb vandaog get wille make
Wat neet sprikt euver groete zake
Die vreug of laat zien oetgeveurd
Door iemand dee bereumd d'rum weurt.
Mien veerskes zien gein dichterstökke;
Es die miech noe en daan ins lökke
Dan vleeg iech toch neet hoeger op
Of krijg de kolder in de kop.


Van jongs af aon wis iech te liere
't Mestreechter spreekwoord good te iere:
‘Scheunmeker haw diech bij d’r leis,
dat is ‘t bùste was te deis.’
D'rum zult g’r niks van miech vernumme
Boeveur iech miech te hoeg moot stumme,
Meh iech wĂšl uch zinge wie iech kan
Noe van ‘ne braven ambachtsman.


DĂšks huur iech links en rechts vertĂšlle:
Iech zouw wel dit of dat zien wĂšlle!
Want wie dat in de wereld geit,
Dao is niemand dee ze zak aonsteit.
Mer wie iech ouch höb rondgekeke
En alle staote vergeleke,
Dee iech ‘t gelökkigst neume kan
Dat is de braven ambachtsman.


‘t Is Maondag en de klok van zeve
heet pas de oor nog aongegeve
of heer begint z’n week mùt mood
en daadlik geit ze wĂšrk good.
De Zondag zeukt heer door te bringe
Neet in de kroeg mĂšt draank en zinge,
Mer wie dat gaans allein mer kan
De goje, braven ambachtsman.


De ChistendÀög wis heer sinds jaore
Aon ordelik plezeer te paore
En viert de Zondag wie ‘m God
Heet veurgesteld in zie gebod.
Dan röst heer oet van al ‘t wĂšrke;
Me zuut ‘m zie verzùt bepùrke
Tot vreugde die ‘m passe kan,
Die van de braven ambachtsman.


Z’n kamer, dat is zienen hiemel;
Heer vindt zich thoes in dat gewiemel
Van kinder die, gezond en fris,
Neet wete nog wat elend is.
Met die ‘t gelök al konne leze
Op mojer hÀör tevreie weze,
Die altied van hÀön zÚgke kan:
Wat goje, braven ambachtsman.


En es de betaoldaag is verschene
En ‘t geld wat heer wis te verdene
HÀöm klinkend dao weurt veurgetÚld
Geluift dat daan ‘t hart ‘m zwùlt.
Dan is heer trots door de gedachte
Dan vrouw en kinder blij ‘m wachte
En ederein vertĂšlle kan:
‘t Is ‘ne braven ambachtsman.


Geluift miech, vrinde, laot ze praote,
Die bluffers die uch ander staote
Besjrieve es e paradies!
Bepaold, die lui en zien neet wies.
‘t Gelök dat zit neet bij de rieke
es die ouch mĂšt hun duite prieke.
Dai is geine dee ‘m weerd zien kan:
De goje, braven ambachtsman.


Mestreech, L. Polis (1864)

[SJEF †]

Jaorgetieje

Jaorgetieje

Vuurjaor

Es sjtraole sjtraole lengend leech
lemkes hinkele i greujend greun
en vuegel veure hunne voeëgelkreeg
da gaon ich laeve, plök d’r daag
veul neet langer mie de zörge
die mich bringe zal d’r daag va mörge
en went ich da zoe blie bin
om zoevÀöl dinger blie te kinne zin
da reupt gans Limburg ouch nog "Hup"
want ós MVV-ieke wint d’r cup.


Zoeëmer

Es de zon de dampgerdiene aopesjuuft
zieë ich hónderd witte wólke
doezend sjÀöpkes werpe i de lóch;
es sjwarbele dartele heen en weer
op zeuk nao mögke, dansend op en neer,
da ving ich de rus woehaer ich höb gezoch
en gesjminkt wie oet ‘n poejerdoeĂ«s
ruuk ich ‘t wĂłnjer van de roeĂ«s
i Limburg broest d’r blaosmeziek.
Luuj, geluif ‘t mich, wat zint vier riek!


Naojaor

Wólke hieëmelshoeëg opgesjtapeld
volgepĂłmpt mit raegewater,
went ich dao te vÀöl aa dink
waert ouch mien gemood nater;
de natoer die waert zoe sjtil
vuur wae de sjtilte hure wil
mer juus wiej huuj gister waert
zoe waert dit noe weer vreuger
laot mich efkes dees welt omkloestere
en sjtilkes nao de sjtilte loestere


Wintjer

D’r hieĂ«mel grient oetgemergelde traone
uëver dees kapotte welt
Zimbabwe, Ruwanda, nog zoevÀöl mie
woe gaen miensjelaeve telt;
toch zieë ich haop es witte wattewólke
wagkele nao vure en nao hinge,
mesjien op zeuk nao get of ieëmes
woe ze de vreej nog kinne vinge;
op zeuk nao mich? Nao dich?
‘n ZieĂ«liege Kris en ‘n gesjeid Nuujjaor!

[SJEF †]

St?lte

StĂšlte

en de Grameer vÚlt oet hÀöre stool
doedstĂšl wejje de sleeg euver de stad
en mĂšt ingehawwen aosem verhaole de ziele

Mestreech, Maria Scheres

[SJEF †]

Romantiek

ROMANTIEK (zoe es ’t vreuger waor)

Diech, veer, iech en us
ligke bijein es lepelkes
es diech miech zags

sjat,
wĂšts diech wat iech dach?

En iech diech zĂšk
Haw d'n mojl aw kut,
’t waor zjus zoe sjoen,
zoe’n sjoen prach nach

Mestreech, Emile Budé