Kunst in de Openbare Ruimte

[Antonius]

U weet dat er veel naar Oost Europa verdwijnt waar men dat inderdaad zo in de smeltoven kan kieperen zonder dat iemand vragen stelt.
Er zijn al meerdere routes door Interpol ontdekt hoe het dieventuig hun buit wisten uit te voeren naar landen waar men niet navraagt.

Geregeld staan er ook controles op de Duitse Autobahn die transport busjes en vrachtwagens scannen. Dat weten de iets slimmere boeven ook al.

Maar de route via schepen en containers wordt alleen mbt inkomend verkeer gecontroleerd en niet mbt uitgaand transport.

[Ton.2014]

Ik denk het niet
deze zijn verdwenen bij Larisa enkele jaren terug.

[Ingrid M.H.Evers]

Voor die het wilt weten, oud brons verkopen is niet lucratief en kan enkel in niet Europese landen. Omdat er een meldingsplicht is in Europa waar het brons vandaan komt.

Tja, of de dieven bekend zijn met Europese regelgeving of Mestreech Online?

[Antonius]

Voor die het wilt weten, oud brons verkopen is niet lucratief en kan enkel in niet Europese landen. Omdat er een meldingsplicht is in Europa waar het brons vandaan komt.

[Pier]

Triest hoor, maar die tekst als reactie op de diefstal die erop geplakt is, is ook niet kies.

Mee eens 👍
Dit is wel pure emotie, maar desalniettemin niet kies.

[Antonius]

Triest hoor, maar die tekst als reactie op de diefstal die erop geplakt is, is ook niet kies.

[Pier]

Standbeeld Stoottroepen gestolen

Het standbeeld, althans een replica, in de tuin van de Villa Wijckerveld van Charles Eyck, ter herdenking van de oprichting van de Stoottroepen op 21 september 1944 door Prins Bernard, is gestolen.


Beeld: Google Maps



Het regiment is ontstaan uit de landelijke knokploegen (LKP) en de Raad Van Verzet (RVV) in de Tweede Wereldoorlog, destijds Stoottroepers of 'Stoters' gemaand.

En nu is het gestolen......
Triest!

Zie ook berichtgeving DNS of wikipedia.

[Minckeleers]

Pak 't fietske, en fiets naar de rotonde, hoek Rijksweg - Weerhuysgaard.

Dat zal ik gaan doen zodra de temperatuur wat gedaald is.
Dan kan ik dat combineren met een architectuur-fietsroute door de Vroendael, daar is ook alweer van alles bijgebouwd.

[SJEF �]

Welk beeldje wordt hier bedoeld ?!

Helaas weet ik dat zelf dus ook niet.

Waar is die rotonde ?
Dat wil ik zien !

Dat is mogelijk, Minckeleers.
Pak 't fietske, en fiets naar de rotonde, hoek Rijksweg - Weerhuysgaard; Maastricht zuid-oost.
Lees voor meer info ook bijgaand PDF bestand.

[Minckeleers]

Het levert verrassende creaties op: een klassiek bronzen beeldje draagt plotseling gewaagde slangenleren laarzen en een Louis Vuitton tas ...

Welk beeldje wordt hier bedoeld ?

Gelukkig zijn er ook ‘goede’ voorbeelden, zoals het lichtgevende object Garden of Eden van Atelier van Lieshout op een rotonde in Maastricht.

Waar is die rotonde ?
Dat wil ik zien !

[SJEF �]

Kunst is niet altijd fraai.

Foeilelijke rotondekunst, beelden die vloeken met hun omgeving, nietszeggende sokkel-objecten.
Het kan beter met de kunst in de openbare ruimte in Limburg.
Vandaag, donderdag 2 juli 2009, staat het ter discussie tijdens een symposium in het Odapark in Venray.
Wat is de houdbaarheidsdatum van kunst in de openbare ruimte?
Moet een kunstwerk voor eeuwig op dezelfde plek blijven staan, ook al is het in de loop der tijd verworden tot een lusteloos decorstuk dat niemand meer prikkelt, ontroert, irriteert of tot mijmeren aanzet; een object waar achteloos aan voorbij wordt gelopen?
De eeuwigheidswaarde is een van de thema’s die vandaag aan bod komen tijdens het symposium.
Wat moet dat nu weer voorstellen?
Over kunst in de openbare ruimte.
Het symposium in het Odapark in Venray wordt georganiseerd door het Huis voor de Kunsten Limburg (HKL).


Fischpredigt; fotomontage Marie-Claire Krell.

Bij wijze van voorproefje zijn vijf kunstenaars uitgenodigd een bestaand beeld uit Maastricht op houdbaarheid te testen door met fotomanipulaties een impressie te geven van de toekomst.
Het levert verrassende creaties op: een klassiek bronzen beeldje draagt plotseling gewaagde slangenleren laarzen en een Louis Vuitton tas, een Charles Eyck fontein overstroomt, de Ingel vaan Mestreech transformeert tot een surrealistische stapelfiguur in een toren met haaien, mobiele toiletten of koeien.
Het zijn misschien extremen, maar het moet aanzetten tot denken, vindt HKL-consulent beeldende kunst Jean Boumans.
„Heeft een beeld na twintig jaar nog zeggingskracht?
Misschien is de omgeving wel veranderd en past het niet meer in de context.”


Zoals de waard is, draagt hij zijn lasten; fotomontage Erik Habets.

Boumans houdt zich sinds anderhalf jaar nadrukkelijk bezig met kunst in de openbare ruimte.
En dat is nodig.
Want om nu te zeggen dat Limburg achterloopt op de rest van Nederland is misschien iets te negatief geformuleerd, maar er is nauwelijks sprake van structureel beleid.
„Die openbare ruimte staat continu ter discussie en Limburg doet nauwelijks mee aan dat discours.”
Op Venlo, Maastricht, Heerlen en een paar kleine voorbeeldige gemeenten na wordt er vooral incidenteel en intuïtief gehandeld.
„Het gaat vaak niet verder dan een beeldje op een sokkeltje op een pleintje, vaak van een regionale kunstenaar.”
En dat kan beter.
„Het is tijd voor een kwaliteitsimpuls.
Er moet goed nagedacht worden: wat willen we, in welke context komt het te staan, heeft het voldoende kwaliteit.”
Het symposium is met name bedoeld om gemeenten te informeren.
Zo moet de vermenging kunst en politiek tegen het licht gehouden worden; vaak beslist de gemeenteraad over een nieuw kunstwerk en zijn er nauwelijks onafhankelijke deskundigen bij betrokken.


Nachtmerrie Onder de Bogen; fotomontage SJEF.

Iedereen heeft een mening over kunst in de openbare ruimte, maar het is de vraag in hoeverre inwoners betrokken moeten worden bij de keuze van een kunstwerk.
Inspraak kan positief werken en Jan modaal mag niet met dedain behandeld worden, maar moet kunstbeoordeling niet overgelaten worden aan kunstkenners?
„De stem des volks zou tot middelmaat kunnen leiden.”
Gemeenten moeten zich verder bewust zijn van ‘goed opdrachtgeversschap’, met oog voor auteursrechten, onderhoud en wensen van de kunstenaar.
Er moet een einde komen aan de foeilelijke ‘rotondekunst’: objecten die schijnbaar gedachteloos midden op verkeerspleinen zijn geplant.
Boumans: „Er wordt in het algemeen vrij negatief op gereageerd.
Wat moet je ermee?
Je kunt er niet voldoende bij stilstaan.
Terwijl het meestal een soort visitekaartje is van de plek waar je langs rijdt.”


Tuin van Eden; atelier Van Lieshout.

Gelukkig zijn er ook ‘goede’ voorbeelden, zoals het lichtgevende object Garden of Eden van Atelier van Lieshout op een rotonde in Maastricht.
Visie en durf ontbreken vaak.
Het standbeeld van de lokale held voldoet niet meer.
Veel gemeenten zijn zich er nog niet van bewust dat er wel degelijk een verschil is tussen straatdecoratie en kunst.
Boumans: „Want een goed kunstwerk dient niet altijd ter verfraaiing.”

© Vikkie Bartholomeus
gazet De Limburger
02-07-2009