Tweet
"Er is geen 'je'.
Echt niet".
Als de jury van vooraanstaande dichters in de Rode Hoed in Amsterdam de 15-jarige Maastrichtse atheneumleerling Jasper Schöpping uitroept als winnaar van de jaarlijkse VSB Poëzieprijs, is hij meer verbaasd dan opgetogen.
"Het eerste wat ik dacht was: wat gebeurt me nou?", zegt Jasper.
Een gesprek in het Bonnefantencollege met de winnaar.
Hij voelt zich tijdens het hele interview, dat overigens niet langer dan drie kwartier duurt, behoorlijk ongemakkelijk.
Komt dat omdat de 15-jarige Jasper Schöpping cool wil overkomen?
Tegenover zijn medeleerlingen stoer wil doen?
Of is hij verlegen?
Na de eerste vraag wie de 'je' nu eigenlijk is in zijn gedicht, weet ik dat geen van de drie opties bij de Atheneumstudent
aan het Bonnefantencollege in Maastricht past.
Maar eerst even het winnende, titelloze gedicht.
Is meteen 'je' uitgelegd.
Dus, Jasper.
Voor de draad ermee: wie is 'je'.
"Nee", zegt Jasper Schöpping gedecideerd.
"Er is geen 'je'.
Echt niet.
Iedereen in de klas was aan het einde van de les Nederlands van dichter Jos van Hest bezig aan de opdracht: schrijf een gedicht.
Ik niet.
Het duurde even voordat ik ook maar eens begon.
Hoe lang ik over deze regels heb gedaan?
Ik denk twintig seconden."
Als hij zijn dichtregels inlevert weet hij niet dat het uiteindelijk uit enkele duizenden andere gedichten - middelbare scholieren uit Nederland en Vlaanderen namen deel - als beste zal worden gekozen.
En eigenlijk heeft het reultaat hem tot op de dag van vandaag nog steeds niets gedaan.
Waarom niet?
"Nou, ik vind het gewoon geen mooi gedicht", zegt de atheneum-3 leerling in volle overtuiging.
"Niets speciaals in elk geval.
Andere inzendingen vind ik veel mooier".
Alleen de winnaar denkt daar overigens zo minnetjes over.
Docenten van het Bonnefantencollege hebben het gedicht uitvergroot in de docentenkamer opgehangen.
Ze staan elke morgen even stil bij de regels van Jasper.
Denken zij ook: "wie is 'je' eigenlijk?"
Docente Nederlands Berdie Muytjens in elk geval wel.
Ook zij wil graag weten wie 'je' is, maar vraagt niet verder als Jasper voor de zoveelste keer beweert geen 'je' te kennen.
"Wij, docenten, vinden het gedicht van Jasper in elk geval super", zegt Muytjens.
"Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat Jaspers gedicht zou gaan winnen.
Maar telkens als ik de regels opnieuw lees ga ik ze meer waarderen."
Toen de vierentwintig genomineerde middelbare scholieren (van het Sint Maartens- en Bonnefantencollege) in de Bonbonnière hun gedichten mochten voordragen, zag Berdie Muytjens een glimlach op de lippen van de juryleden verschijnen toen Jasper Schöpping aan de beurt was.
"Toen wist ik dat dit gedicht een kans zou maken", zegt ze.
"Misschien vindt Jasper het winnen van de prijs niet zo super omdat dichten toch vaak een vrouwenaangelegenheid is.
Dat was duidelijk te zien aan het grote aantal meiden die een gedicht hadden ingezonden."
Daar heeft Jasper niet eens over nagedacht.
Hij vindt het winnen van de Poëzieprijs voor Voortgezet Onderwijsleerlingen en de erbij horende beker 'wel leuk', maar niet meer dan dat.
"Ach, dat enthousiasme van mijn ouders, mijn tantes, opa's en oma's en mijn zus.
Wat moet ik er allemaal mee?
Ik ben niet verrast en niet blij, terwijl iedereen super opgetogen is.
Ik vind er eigenlijk niks aan.
Of ik nu Nederlands ga studeren?
Of dichter wordt?
Absoluut niet.
Ik vind Nederlands, tot nu toe, erg saai.
Ik denk dat ik economie ga studeren, of... Ik zie wel."
Berdie Muytjens krijgt Jasper volgend jaar onder haar hoede.
"Hou er maar rekening mee dat we veel aan literatuur gaan doen", waarschuwt ze haar toekomstige leerling.
"Misschien dat je dan wat meer affectie met Nederlands krijgt."
Het bewijs dat de docenten van het Bonnefanten College het gedicht van Jasper Schöpping wel waarderen en dagelijks met de dichtregels van Jasper Schöpping bezig zijn, openbaarde zich vlak voor het interview.
Tijdens de les, voorafgaande aan het gesprek, was Jasper Schöpping even niet bij de les.
De docent wees hem fijntjes op zijn 'absentie': "...ik had gezegd dat je moest gaan werken, maar het zou kunnen dat je dat hebt gemist..."
Echt niet".
Als de jury van vooraanstaande dichters in de Rode Hoed in Amsterdam de 15-jarige Maastrichtse atheneumleerling Jasper Schöpping uitroept als winnaar van de jaarlijkse VSB Poëzieprijs, is hij meer verbaasd dan opgetogen.
"Het eerste wat ik dacht was: wat gebeurt me nou?", zegt Jasper.
Een gesprek in het Bonnefantencollege met de winnaar.
Hij voelt zich tijdens het hele interview, dat overigens niet langer dan drie kwartier duurt, behoorlijk ongemakkelijk.
Komt dat omdat de 15-jarige Jasper Schöpping cool wil overkomen?
Tegenover zijn medeleerlingen stoer wil doen?
Of is hij verlegen?
Na de eerste vraag wie de 'je' nu eigenlijk is in zijn gedicht, weet ik dat geen van de drie opties bij de Atheneumstudent
aan het Bonnefantencollege in Maastricht past.
Maar eerst even het winnende, titelloze gedicht.
Is meteen 'je' uitgelegd.
Toen ik dacht dat je lachte,
Was 't al niet meer zo.
Maar het zou kunnen
Dat ik 't heb gemist.
Was 't al niet meer zo.
Maar het zou kunnen
Dat ik 't heb gemist.
Dus, Jasper.
Voor de draad ermee: wie is 'je'.
"Nee", zegt Jasper Schöpping gedecideerd.
"Er is geen 'je'.
Echt niet.
Iedereen in de klas was aan het einde van de les Nederlands van dichter Jos van Hest bezig aan de opdracht: schrijf een gedicht.
Ik niet.
Het duurde even voordat ik ook maar eens begon.
Hoe lang ik over deze regels heb gedaan?
Ik denk twintig seconden."
Als hij zijn dichtregels inlevert weet hij niet dat het uiteindelijk uit enkele duizenden andere gedichten - middelbare scholieren uit Nederland en Vlaanderen namen deel - als beste zal worden gekozen.
En eigenlijk heeft het reultaat hem tot op de dag van vandaag nog steeds niets gedaan.
Waarom niet?
"Nou, ik vind het gewoon geen mooi gedicht", zegt de atheneum-3 leerling in volle overtuiging.
"Niets speciaals in elk geval.
Andere inzendingen vind ik veel mooier".
Alleen de winnaar denkt daar overigens zo minnetjes over.
Docenten van het Bonnefantencollege hebben het gedicht uitvergroot in de docentenkamer opgehangen.
Ze staan elke morgen even stil bij de regels van Jasper.
Denken zij ook: "wie is 'je' eigenlijk?"
Docente Nederlands Berdie Muytjens in elk geval wel.
Ook zij wil graag weten wie 'je' is, maar vraagt niet verder als Jasper voor de zoveelste keer beweert geen 'je' te kennen.
"Wij, docenten, vinden het gedicht van Jasper in elk geval super", zegt Muytjens.
"Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat Jaspers gedicht zou gaan winnen.
Maar telkens als ik de regels opnieuw lees ga ik ze meer waarderen."
Toen de vierentwintig genomineerde middelbare scholieren (van het Sint Maartens- en Bonnefantencollege) in de Bonbonnière hun gedichten mochten voordragen, zag Berdie Muytjens een glimlach op de lippen van de juryleden verschijnen toen Jasper Schöpping aan de beurt was.
"Toen wist ik dat dit gedicht een kans zou maken", zegt ze.
"Misschien vindt Jasper het winnen van de prijs niet zo super omdat dichten toch vaak een vrouwenaangelegenheid is.
Dat was duidelijk te zien aan het grote aantal meiden die een gedicht hadden ingezonden."
Daar heeft Jasper niet eens over nagedacht.
Hij vindt het winnen van de Poëzieprijs voor Voortgezet Onderwijsleerlingen en de erbij horende beker 'wel leuk', maar niet meer dan dat.
"Ach, dat enthousiasme van mijn ouders, mijn tantes, opa's en oma's en mijn zus.
Wat moet ik er allemaal mee?
Ik ben niet verrast en niet blij, terwijl iedereen super opgetogen is.
Ik vind er eigenlijk niks aan.
Of ik nu Nederlands ga studeren?
Of dichter wordt?
Absoluut niet.
Ik vind Nederlands, tot nu toe, erg saai.
Ik denk dat ik economie ga studeren, of... Ik zie wel."
Berdie Muytjens krijgt Jasper volgend jaar onder haar hoede.
"Hou er maar rekening mee dat we veel aan literatuur gaan doen", waarschuwt ze haar toekomstige leerling.
"Misschien dat je dan wat meer affectie met Nederlands krijgt."
Het bewijs dat de docenten van het Bonnefanten College het gedicht van Jasper Schöpping wel waarderen en dagelijks met de dichtregels van Jasper Schöpping bezig zijn, openbaarde zich vlak voor het interview.
Tijdens de les, voorafgaande aan het gesprek, was Jasper Schöpping even niet bij de les.
De docent wees hem fijntjes op zijn 'absentie': "...ik had gezegd dat je moest gaan werken, maar het zou kunnen dat je dat hebt gemist..."