Maastricht heeft een traditie op het gebied van de beeldhouwkunst. Beginnend bij de uit de Maas opgedregde Romeinse sculptuurfragmenten (volgens Titus Panhuysen een zeer belangrijke verzameling provinciaal-Romeinse beeldhouwkunst), via de 12e eeuwse kapitelen in de Sint-Servaas- en de O.L.-Vrouwekerk (volgens Elizabeth den Hartog behorende tot de hoogtepunten van de Romaanse beeldhouwkunst) en via Jan van Steffeswert en de Maaslandse school van beeldensnijders naar de 19e (Mathias Kessels) en 20e eeuw (Charles Vos).
Van het artistieke klimaat in het 17e eeuwse Maastricht weten we eigenlijk maar weinig. Namen van Maastrichtse schilders en beeldhouwers uit die periode zijn nauwelijks bekend. Iedereen die wat wilde trok weg naar de artistieke centra in de Noordelijke of Zuidelijke Nederlanden (Amsterdam, Antwerpen) of elders (Italië, de Duitse hoven).
Toch kan minstens één naam van een Maastrichtse kunstenaar uit die tijd genoemd worden, die in elk geval een deel van zijn leven hier woonde en werkte: de beeldhouwer Joannes Bossier (ook wel Jan de Bossier of Johan Bouchier). Biografische informatie heb ik tot nu toe niet kunnen vinden. Wel een aantal werken van zijn hand. Uit de datering van die werken kan worden afgeleid dat hij waarschijnlijk vóór 1640 geboren is en dat hij nog rond 1700 een werkstuk afleverde (de datering van het laatste werk is trouwens twijfelachtig).
Hier een voorlopig lijstje:
Van het artistieke klimaat in het 17e eeuwse Maastricht weten we eigenlijk maar weinig. Namen van Maastrichtse schilders en beeldhouwers uit die periode zijn nauwelijks bekend. Iedereen die wat wilde trok weg naar de artistieke centra in de Noordelijke of Zuidelijke Nederlanden (Amsterdam, Antwerpen) of elders (Italië, de Duitse hoven).
Toch kan minstens één naam van een Maastrichtse kunstenaar uit die tijd genoemd worden, die in elk geval een deel van zijn leven hier woonde en werkte: de beeldhouwer Joannes Bossier (ook wel Jan de Bossier of Johan Bouchier). Biografische informatie heb ik tot nu toe niet kunnen vinden. Wel een aantal werken van zijn hand. Uit de datering van die werken kan worden afgeleid dat hij waarschijnlijk vóór 1640 geboren is en dat hij nog rond 1700 een werkstuk afleverde (de datering van het laatste werk is trouwens twijfelachtig).
Hier een voorlopig lijstje:
- ±1668: schoorsteen in de Burgemeesterskamer van het stadhuis, uitgevoerd in rouge-royal marmer. De witmarmeren kapitelen zijn een navolging van de stijl van de Italiaanse renaissance-architect Sebastiano Serlio.
(bron: E. van Nispen tot Sevenaer, De monumenten in de gemeente Maastricht. Deel 1, p. 121 [noot]. Volgens L. Minis, Het Stadhuis. Maastrichts Silhouet #4. Maastricht, 1980, p.27, dateert de schouw uit 1684) - ±1669: grafmonument van Herman Frederik graaf van den Bergh en zijn vrouw Josina Walburgis gravin van Löwenstein-Wertheim-Rochefort. Er is een contract bewaard gebleven waarin de graaf, kort voor zijn dood, bepaalde dat hij een grafmonument wilde waarop hij en Josina beiden knielend zouden worden afgebeeld. Na zijn dood veranderde zijn ega, in samenspraak met de beeldhouwer, waarschijnlijk het ontwerp: beiden zijn nu liggend afgebeeld. Josina, met weduwesluier, lijkt over haar 'slapende' man te waken, waarbij de zandloper onder haar hand het verglijden van de tijd aangeeft. Het grafmonument bevond zich aanvankelijk in de Dominicanenkerk, maar werd in 1805 overgebracht naar de Sint-Servaaskerk, thans in het noordtransept.
(bron: www.historici.nl) - ±1700: reliekschrijn in de vorm van een tombe in de Laurentiuskerk in Voerendaal. Op de tombe een borstbeeld van de H. Hubertus (bisschop), terwijl het onderschrift vermeldt: Cornelius. In het borstbeeld een ovale theka met reliek van H. Hubertus. De maker van het beeld: Ian Bossier Belsnijder.
(bron: www.kerkgebouwen-in-limburg.nl)
Opmerking