Stadsfiguren Maastricht

[Verwijderde gebruiker]

De slimme Claes.

Vader Guillaume kocht Alden Biesen in 1797 voor 51.600 F in papiergeld. Tijdens het Hollands Bewind, in 1819, stelde hij het bezit van het kasteel voor de familie veilig met de bekende loterij. De familie Claes kreeg voor Alden Biesen een belastingaanslag van 240.000 gulden. Om die belasting te betalen organiseerde hij een loterij met het kasteel als prijs. Eén lot kostte 3 gulden en er werden 80.000 loten verkocht. De prijs werd gewonnen door een schoenmaker uit Bilzen, die met het kasteel weinig kon aanvangen en het winnend lot voor 2.000 gulden doorverkocht aan ... Guillaume Claes.

Bron: http://www.hasel.be/nl/content/5181/...kijker-26.html

[Painterartist]

De Spaange-keuning?

Weet iemand iets over de man die ze "de Spaange-keuning" noemde,

Bij mijn weten ook een Belg (oorlogveteraan?) die met een jas overladen vol met medailles en onderscheidingen door Maastricht paradeerde, 60er jaren?

[roel]

Gilbert

Vele kennen hem nog "Nikkele Nelis" Nee, niet die van Wim Sonneveld, maar het eenmansorkest (accordeon. metalen bellenpunthoed op zijn hoofd, deksels tussen zijn benen en een trom op zijn rug) die op drukke dagen (kermissen en de beroemde Belsje en Pruisse dagen) voor de V&D zijn muzikaliteit ten toon spreidde. Het was naar verluid en Rotterdammer die aldaar nabij de Houthaven gewoond moet hebben.

Vele jaren laten verwierf een andere staatartiest nog enige faam, ene Gilbert die in een rood jasje en getooid met een hoge hoed, op een kistje als levendstandbeeld stond.

Hier is hij dan (Gilbert Jakubczyk Liberman)

https://plus.google.com/photos/11284...617?banner=pwa

Gr, Roel

[Wigo]

Hier is hij dan (Gilbert Jakubczyk Liberman)

https://plus.google.com/photos/11284...617?banner=pwa

Gr, Roel

Geweldig Roel, merci voor de link.

En welkom op MO, wij hopen nog veel bijdragen van jou hier te zien.

[Pier]

Hoi Roel,

Welkom op deze bijzondere dag op dit bijzonder forum

Bijna één jaar na dato hebben we dus de juiste naam.
Gilbert Jakubczyk Liberman!
Nooit geweten dat hij zo heette.

Komt hij uit Duitsland of wellicht Frankrijk of toch uit Rotterdam?

[edegrood]

stadsfiguren

Ik hoop dat dit onderwerp nog leeft, al is het 2013.
Ben op zoek naar gegevens over Pie den Bökkum en Flip den Koostart. In welk deel van de stad zaten ze? In welke tijd?
Dank voor uw reactie.

Nog een bijdrage: de dame met de blauwe hoed hebben wij ook gekend. Zij droeg niet alleen een blauwe hoed maar was altijd helemaal, of zoveel als mogelijk, in het blauw. Alleen: geen nieuwe spullen, maar een beetje afgedragen, viezig soms. Ze leek altijd onderweg van het huis met glas in lood, niet het minste!, naar de stad of terug. Maar volkomen goedaardig.

Hoort pastoor Janssen van Scharn ook niet in dit rijtje? Hij ging met diezelfde bus, vertrok aan de halte voor de pastorie maar betaalde nooit en dat vond iedereen heel gewoon....Curieus aan hem was ook dat hij op het dak van zijn schuurtje twee enorme toeters van luidsprekers had, volgens mij te leen van Beckers op de Schoolstraat, waaruit bij goed zomerweer de godganse middag Jo Erens door het dorp schalde.

[Verwijderde gebruiker]

De Drei Sjoenste

Welkom edegrood op het forum MestreechOnline!

De werkzaamheden aan het kanaal worden intensief gevolgd door de Maastrichtenaren. Zo is een bankje langs het water vlakbij de Aw Maosbrögk in die tijd de 'huiskamer' van de stadstypes de Drei Sjoenste: Pie de Bökkum, Ensinck de Kletskop en Flup de Koojstart. Over de drie is vrij weinig bekend. Flup de Koojstart was veedrijver bij een slachthuis die de gewoonte heeft om aan de staart van koeien te draaien die niet willen lopen. Ensinck de Kletskop is ongetwijfeld kaal geweest, Pie de Bökkem is een vrij grote man. Hij shockeert voorbijgangers door zich af en toe bij heet weer in het kanaal te laten vallen. Hij zwemt vervolgens rustig naar de kant waar hij, inmiddels lekker afgekoeld, zijn hemd droogt over de balustrade. Vandaar misschien zijn bijnaam: de haring.

De demping van het Kanaal was omtrent 1963 gevorderd tot in Maastricht.



Bron: Dagblad De Limburger, 17 september 2005 (ook gepubiceerd in C. Cillekens en V. Bartholomeus: Van Ravelijn tot Rivvelusie Maastricht in de jaren vijftig en zestig - Voerendaal 2005.): Clark Gable op de Markt en boter smokkelen over de grens. Gemengd dansen bij de Berchmans en provo-acties rond de Mestreechter Geis. De jaren vijftig en zestig in Maastricht waren helemaal niet saai.

[edegrood]

Kooistart en Bökkum...

Dank je Breur voor deze informatie.
Ik meen eens van een oude Maastrichtenaar, die nog om de haverklap TOERT zei (een oud Maastrichts tussenvoegsel) gehoord te hebben dat deze heren, inderdaad tot in de zestiger jaren, thuis hoorden in de oude Jekerbuurt, dat ze huisden in de omgeving van de Molen van Dolk, Ezelemarkt, enz. Dat was toen een volksbuurt met veel verwaarloosde huizen (zou je nu niet zeggen). Kan iemand dat bevestigen?

Ik weet niet of deze twee in deze rubriek al eens gepasseerd zijn: in de jaren 80 vorige eeuw, toen Roeie Pierre op zijn laatste benen liep, de heren Nikkela en André. Beiden ook doorgaans vastgeklemd aan de toog van Tribunal en maar zelden helder in hun betoog. Dat betoog bestond bij André vooral uit een klaagzang over het verlies aan levende muziek; zelf was hij in beter tijden beroepsaccordeonist geweest. Wat kon die man vloeken op de uitvinding van de juke-box! Tegen een uur of één beklommen ze dan, arm in arm de Tongersestraat om ergens daar boven thuis te geraken. Was Nikkela, meer de introverte van het stel, er eens niet dan probeerde André in zijn eentje weg te komen, zich steeds weer traag vastzuigend aan gevels en puien, soms van een café of restaurant waar van achter de ramen de voorstelling in slow motion dan geamuseerd gevolgd werd.

[Wigo]

Beste Edegrood welkom op MO en veel kijk- en leesplezier gewenst.
Er is hier ontzettend veel te vinden, ook over de Roeje Pierre, zie o.a. hier
Voor meer info en/of voor het zoeken naar personen en onderwerpen kan je bovenaan de functie 'Zoeken' gebruiken.

[parel]

Anneke met het rode hoedje.

Of Anneke een stadsfiguur was durf ik niet zo 123 te zeggen, maar een bekendheid was ze in de stad.
Anneke een al oudere dame had altijd het zo bekende rode hoedje op, ze was een dame mooi verzorgd.
Ze ging graag uit en liefs een paar keer in de week, nam ze de bus vanuit Nazareth naar de binnenstad.

Haar lievelings café was het Preuflokaal aan het Bat, bij Rob en Erna Vandenbergh,............ juist ja de ouders van Oscar den ierste!

Anneke had haar kleinzoon bij haar inwonen en was erg gehecht aan die 'jongen', hij was thuis niet meer welkom nadat de kleinzoon tegen zijn ouders had gezegd homo te zijn.
Anneke begreep haar eigen kind niet, des te meer haar kleinzoon. ze was een fantastische en gezellige vrouw

Op het laatst was het uitgaan moeilijk, en wist ze vrijwillegers te vinden die een auto hadden en bij haar bleven.
Wie heeft Anneke met het eeuwig rode hoedje ook gekend en leeft ze nog?

[elletje]

Ze kwam regelmatig in de Bobbel en kon goed zingen!
Ik heb haar ook al jaren niet meer gezien.......

[parel]

Ze kwam regelmatig in de Bobbel en kon goed zingen!
Ik heb haar ook al jaren niet meer gezien.......

Inderdaad dat was ook een van haar favorieten cafés, van zingen wist ik niets.

[Sjefke]

Nog een bekendheid...
Wie kent de draaiorgelspeler nog welke in de binnenstad van Maastricht zijn orgelmuziek ten gehore bracht aan het aldaar winkelend publiek ?

Deze draaiorgelspeler was altijd gekleed in een zwart rokkostuum inclusief zwarte hoge zijden hoed.
Hij was een vrolijke muzikale verschijning, dit kwam mede door zijn immer vriendelijke glimlach.
Gooide je (munt) geld in zijn geldmandje dan nam hij uit hoffelijkheid zijn hoge zijden hoed voor je af, om je te bedanken.

Even gezocht (bron: Internet - http://www.aachener-zeitung.de & http://www.leierkastenmann-koeln.de) hier de gevonden informatie…


(bron: http://www.fotocommunity.de - foto door: myart)

Zijn naam is Werner Wittpoth, leeftijd 53 jaar, geboren in Ostwestfale.

Werner is woonachtig in Eschweiler (regio Aken - Nordrhein-Westfalen) en verdient zijn geld met het ten gehore brengen van draaiorgel muziek
Werner is een van de laatste orgel-muziekanten in Duitsland.

Toen hij 20 jaren jong was moest hij zijn baantje bij een verzekeringskantoor wegens zijn handicap opzeggen, daar hij geen schoudergewrichten heeft.
Vanaf die tijd verdient Werner zijn geld als draaiorgelspeler.
Werner's vader was ook draaiorgel-muzikant en bracht zijn muziek ten gehore in de binnensteden van Ostwestfalen

Voordat Werner muziek maakte in Duitse binnensteden zong hij politiek gemotiveerde protestliederen voor integratie van mindervaliden.
Werner ging naar het enige Gymnasium voor mindervaliden, gelegen in Köln en behaalde er zijn diploma.
In Köln speelde Werner ook theater en pantomime.

Door het missen van zijn schoudergewrichten, bemoeilijkt dit de bediening van zijn draaiorgel aanzienlijk en heeft hij zijn hele bovenlichaam nodig om het draaiorgel te kunnen bedienen.
Dit vraagt dagelijks een grote lichamelijke inspanning van hem als hij zijn draaiorgel bespeelt, zodat hij dit maar enkele uren per dag kan volhouden.
Werner bezit momenteel vier orgels van verschillende grote.
Deze zijn allen gebouwd door een bevriende kerkorgelbouwer van Werner.

Alle liedjes zijn elektronisch in zijn orgel opgeslagen.
Desondanks dient Werner zijn orgel wel met de hand te bedienen.
Pas als het draaiwiel goed ronddraait wordt de benodigde lucht door de orgelpijpen gepompt, zodat de tonen / de muziek eruit kan voortkomen.
De draaiweerstand bedraagt tussen de 4 a 6 kilogram, welke juist dient te worden toegepast anders klinkt de geproduceerde muziek heel vals.

Hij heeft vier verschillende rokkostuums, zwart en grijs van kleur.

Een rokkostuum was de typisch traditionele kleding in het jaar 18-honderd voor draaiorgelspelers.
Draaiorgelspeler waren in die tijd vaak invalide en behoorden tot de laagste bevolkingsgroep.
Om er niet uit te zien als zwerver / bedelaar, droeg de orgelspeler een rokkostuum en een hoge zijden hoed.
In die tijd mochten er enkel en alleen militaire en kerkelijke liederen ten gehore worden gebracht.
Heden ten dage bestaat het repertoire uit meer dan enkel en alleen de voornoemde 2 soorten.

Werner's repertoire bestaat ondertussen uit meer dan 4000 liedjes, van Schlager, volksmuziek tot de actuele hits van nu.

Werner heeft zelfs de televisie gehaald.
Hij had een figurantenrol met zijn draaiorgel in de ZDF-politieserie "Wilsberg".

Daar Werner reeds meer dan 30 jaren ervaring heeft als draaiorgelspeler, weet hij alles van zijn instrument, hij is een expert geworden als het gaat om zijn draaiorgel.

Vroeger speelde Werner dagelijks, momenteel is hij enkel nog de zaterdag in Aken te zien en te horen, geheel in traditionele kledij met zijn draaiorgel.
In Köln treedt hij ook nog op.
Hij maakt gebruik van zijn Mercedes-Benz Sprinter om tussen beide steden met zijn orgels te pendelen.
Aan ophouden denkt deze muzikant nog lang niet, hij geniet nog steeds volop als hij zijn draaiorgel bespeelt.

[Sjefke]

Werner met zijn draaiorgels...


(bron: http://www.rundschau-online.de - foto door: Hanano)


(bron: http://www.vdk.de - foto door: Stefanie Broch)

[Haas]

Ik heb Werner vorig jaar nog gesproken, hij stond toen met zijn draaiorgel op een van de winkelstraten in Keulen.

Maastricht is momenteel wat lastig voor hem. Hij krijgt geen vergunning voor de plek waar hij graag wil staan, en door lichamelijke ongemakken zijn alternatieven niet echt bespreekbaar.

Zijn zoon zit in dezelfde branche, hij staat met een ballonnen-act enkele honderden meters van zijn vader vandaan, zodat ze elkaar niet de vliegen afvangen.