Stadsfiguren Maastricht

[Haas]

Pierre Gijsen, Therese Gorissen, Sjaarel mit de Tromput. Zomaar enkele stadsfiguren. Dit zijn echter redelijk bekenden.


Wie weet er iets over te vertellen?

De eerste stadsfiguur die ik in Maastricht meemaakte, was ''Lappenmuts''. Ze zat altijd in de stadsbus, op zoek naar warmte (zo kon ze de kachel thuis uit laten in de winter). Ze woonde aan de Scharnerweg, het huis met het glas in lood, dat nu deel uitmaakt van een studentencomplex, dat deels in de Mockstraat ligt.

Kan zich iemand haar nog herinneren? Weet je meer over haar (ik dacht dat ze Lebens heette) te vertellen, dan is dit daar het topic voor.

Ik meen me een dergelijk topic te herinneren, maar was dat nou op Buurtplein, of was dat al hier op mestreechonline?


Maar ook als je meer kan vertellen over andere stadsfiguren (al of niet overleden): HIER is de plek.

[SJEF †]

Iemand die niet mag ontbreken, is natuurlijk Rika Cesarin.
Te vinden via: Forum Maastricht > Mestreech / Maastricht > Geschiedenis Maastricht > Iech wis 't; berichtnummers 76 - 77 - 78.

[Haas]

Oranjefan in hart en frietpan........

[rotor]

Ik vind dit niet bepaald een onderwerp voor onder de rubriek Ammesatie/Fun. Ik vind dit een serieus onderwerp, al komt er dan soms lach langs, vanwege het tragisch-komische van deze figuren.
Ik zou dit onderwerp nooit onder deze rubriek gezocht hebben en ontdekte het per toeval.

Lappenmuts kende ik nog niet. Bestaat er geen foto van deze vrouw?
Wie was Therese Gorissen? En Sjarel met de tromput?

Ik kan zelf nog Willie herinneren. Die zat altijd op de bus en praatte de chauffeurs de oren van de kop. Maar die vonden dat niet erg en genoten van het contact. Hij woonde in wolder. Ook al lang dood.

Jullie hebben het wel snel opgeven, nadat Haas de voorzet heeft gegeven.
Ik zou wel eens willen weten wie al die portretten voorstellen die achter in Den Ouden Vogelstruys hangen!

[Haas]

Hij mag van mij verplaatst worden. Ik zette hem hier neer omdat ik het topic zelf meer met een knipoog zag dan serieus.

OK: Willie, er komt nog steeds een Willie bij de ''stadsbus''. En dat doet ie dus al een jaar of 35. Maar DIE leeft nog.

De Willie waar ik het over heb, is een verstandelijk gehandicapte, die nooit hoeft te betalen om een ritje mee te maken. Hij hoort bij het interieur van de bus, en geloof maar dat menig chauffeur een traantje om hem zal laten als ie er niet meer is.

Therese Gorissen woonde (bij leven....) in een van de grote flats op Daalhof, en droeg altijd kleding die ze zelf in elkaar flanste (naaien kon je het niet noemen) van grote lappen, die voor haar uit verre landen werden meegebracht. Af en toe maakte ze zelf ook zo'n reisje. En als ik het m goed herinner, was ze ooit Carnavalsvierder van het jaar. Ze liep in haar extravagante outfits ook mee in de carnavalsoptochten van Maastricht.

Ja, lappenmuts, of zoals we thuis zeiden: het meisje met de blauwe hoed, mensen zullen haar wel hebben gekend hoor, maar volgens mij zijn er geen foto's van. OF de archieven van wat ooit de stadsbus was, zouden helderheid moeten verschaffen.

Uiteraard was er nog de Roeie Pierre, die op het laatst van zijn leven slechts op ''afspraak'' (onderlinge afspraak tussen de kasteleins), zijn glaasje kon komen drinken. Per adres kreeg ie er maximaal 2. Hij had echter een stuk of 8 vaste dag-adressen, dus op weg naar zijn huisje op de Kakeberg had ie er toch weer een stuk of 15, 16 achter de kiezen.

[Haas]

Als je dan eens de Servaasbrug over moest, en je hoorde vlak achter je een vrouw schelden, dan was het beter dat je inderdaad een stuk opzij ging, want je kon een draai om je oren verwachten als je niet op tijd weg kon komen. Ik heb haar gewoon eens een draai om de oren terug verkocht, en ze was te verbouwereerd om te reageren.

Ze liep altijd met haar fiets, aan het stuur twee gevulde plastic tassen aan beide kanten. Ze woonde naar verluidt, ergens in Heer.

Sjarel met de tromput, of hoe je het schrijft, maakte de binnenstad compleet gek met zijn oranje vouwfiets, waarmee hij halsbrekende toeren uithaalde tussen het winkelend publiek, daarbij sleepte hij dus zijn trompet mee, waarop ie regelmatig een deuntje ten beste gaf, dat de muizen in de omringende huizen tot razernij bracht.

Ik was een keer getuige van de Ridderronde. Het parcours was reeds afgesloten voor het publiek, maar Sjarel was erin geslaagd met zijn knaloranje vouwfiets het parcours op te komen. De wedstrijd was al op gang ''gefloten'', en Sjarel reed mee. Alleen wel tegen de rijrichting van het parcours in, tot grote vreugde van het publiek.

[SJEF †]

Ik kom soms figuren tegen waarvan ik denk:"Ochot, die zou niet misstaan bij de 'paradijsvogels' die we hier voor ogen hebben.."

Ik zal een paar voorbeelden plaatsen.


Rika Cesarin, eigenaresse van frituur annex ijssalon Milano aan de Tongersestraat.


Sjarel en Gabriëlle; de voormalige clochards van Maastricht.


't Gek Netteke in een café.


't Gek Netteke voert de duifjes op 't Vrijthof.


De hedendaagse toerist als "Paradijsvogel" in Maastricht.

[Haas]

Sjarel van Gabrielle is de Sjarel die ik bedoel, dat is Sjarel met de Tromput, in dit geval zonder tromput.



Heeft iemand nog foto's van die dame met die plastic tassen aan het stuur, daar moet menigeen toch herinneringen aan hebben? Vandaag gvertelde me iemand dat ze schatrijk moet zijn geweest, en dat ze bij de Rabobank, wanneer ze daar binnen ging, met alle etiquette werd ontvangen die men maar in huis had..


Is het misschien een idee, om bij een aantal van zeg 25 of 30 van deze foto's plus bijbehorende verhalen, hiermee naar een drukker te stappen? Er zijn best wel veel mensen die dit graag gebundeld thuis willen hebben. Ik weet wel een plek waar dit zonder veel kosten gedrukt kan worden, overigens. Maar dan moeten er uiteraard meer van dit soort verhalen en foto's bij komen.

[rotor]

Wow, wat een reacties in een keer! Mijn uitroep heeft meteen resultaat gehad.

Leeft Willie nog! Ik dacht dat die allang dood was? Ik zag hem namelijk nooit meer en meen gehoord te hebben dat hij was overleden. Dat hij nooit meer met de bus ging en in een tehuis terecht was gekomen.
Nou ik ben blij voor hem dat hij nog leeft. Ja, hij is verstandelijk gehandicapt. Dat moeten we het toch over dezelfde zwartharige Willie hebben. Ik vond (ik hem dus helaas nooit meer gezien) altijd een zachtmoedige, sympathieke man, die een snaar bij menig chauffeur wist te raken.
Trouwens menig bekende volksfiguur in Maastricht beantwoord aan een psychisch ziektebeeld. In vroeger tijd werden mensen nog met rust gelaten, mits ze niet voor teveel opschudding zorgden, ze andere geen schade of lichamelijk letsel berokkenen. Nu proberen ze vaker zo iemand te institutionaliseren. Ik denk dat velen van deze stadsfiguren, tegenwoordig het beeld van een schizofreen oproepen.

Bedankt voor die info over Therese Gorissen en het meisje met de blauwe hoed, Haas. Jammer, maar die heb ik toendertijd blijkbaar gemist, anders had ik ze denk ik wel onthouden.

Roeie Pierre heb ik nog wel "gekend". Die liep van zijn ene stamkroeg naar zijn andere. Nou ja, lopen, uiterst langzaam, uiterst geconcentreerd (voor zover mogelijk met zo'n kegel!) en in een wit, met oranjegele grillige vlekken bevlekt pak zag ik hem menigmaal op de Kakeberg. O, dat wist ik niet, dat hij op de Kakeberg woonde. Welk nummer?
Ik vermoed dat op een gegeven moment een vrouw hem een keer het huis uit heeft getrapt en hij toen alleen verder moest. Weet jij iets meer over zijn leven. Waarom hij alcoholist is geworden? Of hij ooit de kost heeft verdiend? ect.

Zijn er nog kleurrijke figuren in de stad. Het lijkt wel op dat ze op het moment weer terugkeren. Zo heb je een met warrig grijs haar uitgedoste vrouw die ik vaak bij het station zie. Een ander verstandelijk gehandicapte vrouw met een fiets op drie wielen, die ze nog een keer laf een pak rammel hebben gegeven! En, dat moet haast wel een schizofreen zijn, een "mannetje" dat bijna altijd in zichzelf loopt te praten, soms te schelden, 's morgensvroeg als ik naar het station rij, gewapend met een plastic zak ergens op de Tongerse straat loopt.

Hij mag van mij verplaatst worden. Ik zette hem hier neer omdat ik het topic zelf meer met een knipoog zag dan serieus.

OK: Willie, er komt nog steeds een Willie bij de ''stadsbus''. En dat doet ie dus al een jaar of 35. Maar DIE leeft nog.

De Willie waar ik het over heb, is een verstandelijk gehandicapte, die nooit hoeft te betalen om een ritje mee te maken. Hij hoort bij het interieur van de bus, en geloof maar dat menig chauffeur een traantje om hem zal laten als ie er niet meer is.

Therese Gorissen woonde (bij leven....) in een van de grote flats op Daalhof, en droeg altijd kleding die ze zelf in elkaar flanste (naaien kon je het niet noemen) van grote lappen, die voor haar uit verre landen werden meegebracht. Af en toe maakte ze zelf ook zo'n reisje. En als ik het m goed herinner, was ze ooit Carnavalsvierder van het jaar. Ze liep in haar extravagante outfits ook mee in de carnavalsoptochten van Maastricht.

Ja, lappenmuts, of zoals we thuis zeiden: het meisje met de blauwe hoed, mensen zullen haar wel hebben gekend hoor, maar volgens mij zijn er geen foto's van. OF de archieven van wat ooit de stadsbus was, zouden helderheid moeten verschaffen.

Uiteraard was er nog de Roeie Pierre, die op het laatst van zijn leven slechts op ''afspraak'' (onderlinge afspraak tussen de kasteleins), zijn glaasje kon komen drinken. Per adres kreeg ie er maximaal 2. Hij had echter een stuk of 8 vaste dag-adressen, dus op weg naar zijn huisje op de Kakeberg had ie er toch weer een stuk of 15, 16 achter de kiezen.

[rotor]

Interesssant. Ik zou zo iemand nooit een klap terug verkocht hebben. Maar, ik begrijp heel goed de verbouwereerde reactie van deze vrouw. Die klap had ze niet verwacht!

Bij het schouwspel met die halsbrekende toeren uithalende Sjarel was ik graag getuige geweest.
Mooie verhalen, Haas.

Als je dan eens de Servaasbrug over moest, en je hoorde vlak achter je een vrouw schelden, dan was het beter dat je inderdaad een stuk opzij ging, want je kon een draai om je oren verwachten als je niet op tijd weg kon komen. Ik heb haar gewoon eens een draai om de oren terug verkocht, en ze was te verbouwereerd om te reageren.

Ze liep altijd met haar fiets, aan het stuur twee gevulde plastic tassen aan beide kanten. Ze woonde naar verluidt, ergens in Heer.

Sjarel met de tromput, of hoe je het schrijft, maakte de binnenstad compleet gek met zijn oranje vouwfiets, waarmee hij halsbrekende toeren uithaalde tussen het winkelend publiek, daarbij sleepte hij dus zijn trompet mee, waarop ie regelmatig een deuntje ten beste gaf, dat de muizen in de omringende huizen tot razernij bracht.

Ik was een keer getuige van de Ridderronde. Het parcours was reeds afgesloten voor het publiek, maar Sjarel was erin geslaagd met zijn knaloranje vouwfiets het parcours op te komen. De wedstrijd was al op gang ''gefloten'', en Sjarel reed mee. Alleen wel tegen de rijrichting van het parcours in, tot grote vreugde van het publiek.

[rotor]

O, gelukkig, dat jullie nog niet echt begonnen maakt me helemaal gelukkig.
Ja, die komt denkt iedereen, die weleens door Maastricht loopt tegen.
Ik begrijp je gêne. Ik zou die ook hebben. Want hoe onschuldig je het ook bedoelt, je plaatst die mensen toch onbewust in een hokje.
Ik zou het dan eerder stiekem doen, maar dan nog met grote schaamte.
Als ik zondag 's morgens huizen fotografeer voel ik al een voyeur en hoop maar dat er nog niemand wakker is.
Niet dat ik altijd zo schuchter ben. Neem het oud begijnhofje op de hoek van de Grote Looiersstraat. Vroeger kon je vrij naar binnenlopen. Tegenwoordig staat er verboden toegang op de deur. Ik wilde dit echter zo graag zien, dat ik, omdat de deur open was naar binnen ben geslopen en 7 foto's hebt gemaakt tot zelfs achterin. Dit kon ik niet laten schieten!

Ik zet liever mijn foto's niet op internet, want dat ben je ze meteen kwijt als je begrijpt wat ik bedoel. Het zijn toch mijn foto's met mijn unieke kijk op de werkelijkheid en ik wil niet dat zomaar iemand er mee van tussen gaat. Zeker niet als het die op Maastricht gaat. En ik weet wel dat je met copyright kunt werken en je naam over de foto e.d. kunt zetten, maar dat is alllemaal zo'n gedoe. Ik ben daar helemaal niet mee bezig.
Ik ben blij dat je jullie een andere mening toegedaan zijn, anders zagen heel wat minder foto's op het forum.

We hebben 't niet opgegeven, we zijn zelfs nog niet ècht begonnen.. Ik kom soms figuren tegen waarvan ik denk :"Ochot, die zou niet misstaan bij de 'paradijsvogels' die we hier voor ogen hebben.." Maar dan mis ik de durf om zo'n mens te vragen :"Heeft u er bezwaar tegen als ik 'n foto van u maak ?" Zou jij dat durven ? Dan ga gerust je gang, je fotografeert blijkbaar en je loopt nogal eens door de stad. Wij kijken nu al uit naar je eerste fotoreeks !

[rotor]

Bedankt voor het plaatsen van die bijzondere foto's allemaal!
Sommige heb ik nooit eerder gezien.
En excuses Haas, in het stukje van Sjef eronder wordt het doopceel van Roeie Pierre vakkundig gelicht. Dat had ik gemist. Trouwens ik ben wel benieuwd of enige schilderijen de kardinaal hebben overleefd!

O ja, en als jullie meer weten over de stamgasten van de Struys van 50 jaar geleden of dat er een boek over is uitgekomen, hoor ik dat graag.
Grote dank.

[rotor]

Ik weet waar ik over praat, want ik sleep zelf een hoop foto's van internet naar mijn eigen mac. De enige wat een fotograaf daar aan kan doen, is de foto beveiligen. Ik weet niet hoe dat gaat, maar ik heb het al vaker meegemaakt dat een foto zich niet liet wegslepen.
Beroepsfotograferen showen inderdaad hun werk op internet, maar zorgen erg meestal wel voor dat je geen kopie kunt wegslepen. Dan doen ze door een heel kleine voorbeeldfoto te plaats (dus zonder thumbnail vergrotingsmogelijkheid) of door de foto te beveiligen tegen kopieren.
Vragen of je een foto met naamsvermelding mag plaatsen is natuurlijk de beste weg.

En je moet niet denken dat het bij mij een geldkwestie is. Dat kan me niet schelen. Ik ben zelf schrijver en kijk er wel voor uit om zonder beveiliging werk van mij op internet te zetten. Daar kunnen mensen misbruik van maken en wil voorkomen dat iemand met mijn pennevruchten aan de haal gaan en ik niet eens kan bewijzen dat het door mij geschreven is!
Ik maak deze foto's in eerste instantie voor mezelf, omdat ik wil vastleggen wat er nu nog te zien is in Maastricht, voordat het verdwijnt en ook om op die manier de stad beter, in detail dus te leren kennen. Maar misschien worden mijn foto's nog van historisch belang, in de zin van, dat ik heb vastgelegd dat ondertussen is verdwenen. Je weet het niet.
Ik heb zelf dus helemaal niet bezig met het vastleggen van mijn naam, maar het wordt wel noodzaak als je zaken naar buiten gaat brengen, want er liggen genoeg kapers op de kust. En trouwens met die foto's die ik van internet "jat", doe ik verder niks mee, die blijven gewoon op mijn mac staan.

Dat is een beetje flauw. Je vindt 't fijn dat wij 'n hoop interessante foto's neerzetten en je stelt vragen om meer van dat fraais te zien, maar je wilt er zelf niet aan meedoen..? Zelfs beroepsfotografen showen hun materiaal op internet en omdat wij hun eigendomsrechten respecteren door aan naamsvermelding te doen hebben ze daar bijna nooit bezwaar tegen.
Dus: kom op !

[rotor]

Volgens mij ben ik nooit in Charlemagne binnen geweest. Dat is een goeie tip, Olijfje! Ik zal dat schilderij eens bekijken binnenkort. Als het van oeie Pierre is, weten we meteen of hij een groot schilder was of niet. Ookal was hij 't niet, dan nog is het een mooi stukje nostalgie.

Ik durf 't niet met zekerheid te beweren, maar ik heb vernomen dat de wandschildering in "Charlemagne" aan 't Slevrouweplein van de hand van Roeie Pierre is.

[rotor]

Je mag het hypocriet noemen, maar dat is niet. Ik heb zelf een hekel aan hypocrisie.

Ik ben ookal actief geweest, al leidde dit niet tot succes jammergenoeg, maar heb wel mijn best gedaan om het raadsel over de rechters mee op te lossen en heb daarvoor mijn beschikbare bronnen thuis er op nageslagen.
En al eerder voor de door mij zelf eerste gestelde vraag over een mogelijk schortenwinkeltje in de Boschstraat heb ik de hele Ach lieve tijd doorgespit op foto's van de Boschstraat en ook bronnen op internet afgegraasd. Dus van luiheid kan je me niet betichten.
En ik ga in mijn vakantie, die nu begint een bezoek brengen aan het RHL om op zoek naar een foto van de Boschstraat eerder in de tijd, maar ik zal ook kijken of ik het raadsel rond de foto van Wijck kan kraken. Ik heb de discussies nauwlettend gevolgd en me al die tijd afgepeinsd waar dat nou kan zijn! Als er nog verder zaken zijn, waar ik in het archief mijn aandacht aan zou moeten besteden, dan roept u maar.

En mijn pennevruchten spelen zich niet af in Maastricht, maar in een imaginaire wereld gelijkend op de werkelijkheid.

Misschien druk ik me nogal sterk uit, maar mag ik dit dan weer ‘n beetje hypocriet noemen ?
Je vraagt hier op ‘t forum honderduit en complimenteert ons met alle antwoorden die we je geven. Actieve leden stellen we hier heel erg op prijs, maar nu blijkt dat je alleen maar komt halen en niet van plan bent iets te brengen.
Bedenk ik me in ‘t vervolg nog eens voordat ik op zoek ga naar iets dat later misschien onderdeel wordt van jouw ‘pennenvruchten’ ?!