Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

Geheimzinnige kluisjes (prikklokken).

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • Haas
    replied
    Ik houd het op een deel toeval, en voor een deel (onbewust) overgenomen zaken.

    Hoe de vork precies in de steel zit, zullen we nooit weten.

    Feit is dat Ruud Mestrom wel heeft geput uit een catalogus, waarin die klokken worden beschreven, dus hij zat daarmee wel juist. Of hij ooit, in een eerder stadium van de zoektocht langs MO is gegaan, en daar informatie heeft opgepikt, ik zou het niet durven zeggen.

    Ik denk eerder dat hij zich dan wellicht in de discussie zou hebben gemengd, met vermelding van die catalogus.

    Uit het feit dat er eerder dezelfde afbeeldingen hier in het topic zijn geplaatst, leid ik af dat er nog meer exemplaren van die catalogus moeten (hebben) bestaan.


    Wel netjes dat MO in Allebonneur een deel van de eer krijgt toegespeeld.


    Waarvan akte!

    Leave a comment:


  • Ingrid M.H.Evers
    replied
    Oorspronkelijk geplaatst door Pier Bekijk bericht
    Vikkie Batholomeus vermeldt abusievelijk "Petrus Regout".
    Jammer dat Vikkie zo weinig gebruikt maakt van de Historische Encyclopedie Maastricht [HEM]. Mij is ooit verzekerd dat de redactie over twee exemplaren beschikte. Maar misschien hebben die pootjes gekregen?

    In elk geval vermeldt de HEM duidelijk dat het onmogelijk om Petrus Laurentius /Dominicus (Pie) Regout kan gaan. Over deze vermeldt de HEM:



    Citaat uit de Historische Encyclopedie Maastricht overgenomen met toestemming van de auteurs Ubachs en Evers.
    Last edited by Ingrid M.H.Evers; 26 augustus 2017, 15:41. Reden: redactie en herstel diakritische tekens

    Leave a comment:


  • Pier
    replied
    Het raadslid Regout

    Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. Evers Bekijk bericht
    Het was zeker niet Pie Regout, maar nr. 3 in de onderstaande lijst: H.E.Th. Regout.
    Er hebben uiteindelijk zes Regouts in de gemeenteraad gezeten; ik geef ze hier chronologisch weer:

    1. Regout, Petrus (Pie), geb. 23 maart 1801, fabrikant, raadslid van 1851-1853
    2. Regout, Thomas D. (broer van Pie), geb. 7 maart 1805, spijkerfabrikant, raadslid van 1855-1862
    3. Regout, H.E.Th., geb. 24 oktober 1829, industrieel, raadslid van 1867-1873
    4. Regout, J.H., geb. 3 december 1855, industrieel, raadslid van 1891-1903
    5. Regout, H.L.G.J., geb. 12 april 1862, bierbrouwer, raadslid van 1923-1925
    6. Regout, J.W.H.M., geb. 22 april 1881, industrieel, eveneens raadslid van 1923-1925

    Literatuur:
    H.Th. Dumoulin, Naamlijst der leden van de Maastrichtse vroedschap vanaf de inwerkingtreding van de gemeentewet van 29 juni 1851 tot heden [1983]. Maastricht 1983, typeschrift. Ik geloof dat dit bestand ook ergens op de gemeentelijke website staat.
    Hoi Ingrid,

    Ruud Mestrom schrijft in zijn artikel terecht niet dat het Petrus "Pie" Regout was.
    Hij houdt het gewoon bij "het raadslid Regout".
    Vikkie Batholomeus vermeldt abusievelijk "Petrus Regout".
    Ik had daarover ook al direct mijn twijfels, vandaar dat ik gelijk al "(Petrus?)" schreef.
    Ik was net aan het bladeren in het boek over Petrus Regout van Dr. A.J.Fr. Maenen om e.e.a. te verifiëren.

    Je was mij voor
    De juiste personalia zijn
    Hubert Eduard Thomas REGOUT,
    roepnaam "Eduard",
    geboren te Maastricht op 24 oktober 1829 en overleden te Maastricht 6 november 1878.
    Hij was wel de zoon van Petrus (Laurentius) "Pie" Regout.
    Ik zal hoe dan ook proberen de notulen van die vergadering boven water te krijgen.

    Overigens vind ik het bestand helaas niet op de gemeentelijke site.
    Zou er eigenlijk wel op thuis moeten horen, toch?
    Last edited by Pier; 17 augustus 2013, 16:09.

    Leave a comment:


  • Ingrid M.H.Evers
    replied
    De familie Regout in de gemeenteraad

    Oorspronkelijk geplaatst door Pier Bekijk bericht
    Ruud Mestrom (komt ook) enige eer toe.
    Zo heeft hij bijvoorbeeld wel uitgedokterd dat het gemeenteraadslid (Petrus?) Regout, tijdens de gemeenteraadsvergadering van 13 dec. 1869, met het voorstel kwam om deze nachtwakersklokken in Maastricht in gebruik te nemen voor de controles van de politieronden in de stad.
    Het was zeker niet Pie Regout, maar nr. 3 in de onderstaande lijst: H.E.Th. Regout.
    Er hebben uiteindelijk zes Regouts in de gemeenteraad gezeten; ik geef ze hieronder chronologisch weer:

    1. Regout, Petrus (Pie), geb. 23 maart 1801, fabrikant, raadslid van 1851-1853
    2. Regout, Thomas D. (broer van Pie), geb. 7 maart 1805, spijkerfabrikant, raadslid van 1855-1862
    3. Regout, H.E.Th. (Hubert Edouard Thomas, tweede zoon van Pie), geb. 24 oktober 1829, industrieel, raadslid van 1867-1873
    4. Regout, J.H. (wrs. Jules Joseph Hubert, kleinzoon van Pie via diens eerste zoon Pierre), geb. 3 december 1855, industrieel, raadslid van 1891-1903
    5. Regout, H.L.G.J. (Hubert Louis Gaston Joseph, kleinzoon van Pie via diens tweede zoon = nr. 2), geb. 12 april 1862, bierbrouwer, raadslid van 1923-1925
    6. Regout, J.W.H.M., geb. 22 april 1881, industrieel, eveneens raadslid van 1923-1925

    De laatste kon ik zo gauw niet vinden in de stamboom van de Regouts. Wie zich daar eens over wil informeren, kan terecht bij deze link.

    Literatuur:
    H.Th. Dumoulin, Naamlijst der leden van de Maastrichtse vroedschap vanaf de inwerkingtreding van de gemeentewet van 29 juni 1851 tot heden [1983]. Maastricht 1983, typeschrift. Ik geloof dat dit bestand ook ergens op de gemeentelijke website staat.
    Last edited by Ingrid M.H.Evers; 17 augustus 2013, 16:07. Reden: redactie

    Leave a comment:


  • Pier
    replied
    Publicatie in mei 2013 door Ruud Mestrom in het vaktijdschrift "TIJDschrift"

    In mei 2013, dus bijna anderhalf jaar na onze publicatie, publiceerde Ruud Mestrom "zijn" ontdekking ook in het vaktijdschrift over uurwerken, met de ingenieuze naam Tijdschrift.

    Het bewuste artikel is HIER te lezen.

    Overigens komt ook Ruud Mestrom enige eer toe.
    Zo heeft hij bijvoorbeeld wel uitgedokterd dat het gemeenteraadslid (Petrus?) Regout, tijdens de gemeenteraadsvergadering van 13 dec. 1869, met het voorstel kwam om deze nachtwakersklokken in Maastricht in gebruik te nemen voor de controles van de politieronden in de stad.

    De notulen van deze vergadering zal ik z.s.m. boven water proberen te krijgen, aangezien dit op MO nog een "missing link" was.

    Leave a comment:


  • Pier
    replied
    Het verhaal van Ruud Mestrom

    Om bovenstaande postings goed te kunnen duiden is het wellicht wel goed om het artikel van Vikki Batholomeus van de stadsredactie van Dagblad De Limburger, haar aan de hand gedaan door Ruud Mestrom, hier af te drukken.

    Of het plagiaat of toeval is zal wel een altijd een raadsel blijven en mag iedereen zelf beoordelen.

    Leave a comment:


  • burgemeester
    replied
    Het meest onderschatte forum... Leuk!

    Hulde aan Herman & threadstarter Pier.

    Leave a comment:


  • Toller
    replied
    Mij hebben ze altijd geleerd dat "een toevallige samenloop van omstandigheden" niet bestaat. Het is een gezegde om te verhullen dat hetgeen men constateerde de waarheid is.

    Leave a comment:


  • Breur
    replied
    Allebonneur klok

    Dagblad De Limburger 17 augustus 2013:

    Klok:
    U heeft het gelezen: Ruud Mestrom zocht uit wat de antieke gietijzeren kastjes in diverse panden in de stad voorstellen.
    Nachtwakersklokken. Mooi verhaal.
    Kleine kanttekening: zijn ontdekking werd in december 2011 al uit de doeken gedaan op het meest onderschatte forum van de stad: Mestreechonline.
    Plagiaat? Eerder een toevallige samenloop van omstandigheden.
    Hoe dan ook zijn: ere wie ere toekomt. Dus laat onze klok vooral rinkelen, mochten wij ons vergissen. (SG) Tekst: Stefan Gybels en John Hoofs

    Leave a comment:


  • Paul Tummers
    Gast antwoordde
    Oorspronkelijk geplaatst door Tedje Bekijk bericht
    Bij beveiligingsbedrijven is het nog steeds gebruikelijk, althans zeker tot een jaar of 5 geleden, dat men 's nachts "klokt" in of bij gebouwen.
    Daarmee kunnen opdrachtgevers controleren of hun gebouw inderdaad 's nachts is gecontroleerd.
    In grote gebouwen hangen zelfs meerdere klokken.

    Het "klok-systeem" is dus duidelijk van alle tijden.
    Maar de vraag is wie er moest klokken bij "onze" klokken?
    Klepperlieden werden rond 1855 vervangen.
    Hoewel ik het NOG niet kan aantonen ga ik er nu vanuit dat de gemeentepolitie die taak ging overnemen. Tot nu toe ging ik er steeds vanuit dat de politie pas rond 1870 structueel nachtdiensten ging draaien.

    Dit moet ik dus toch maar eens nader gaan onderzoeken, maar ik ga er dus nu even vanuit dat de klokken werden gebruikt door de politie.

    We moeten wel op zoek gaan naar nog meer klokken, want het is natuurlijk onlogisch dat er slechts vier waren.
    Wij bij de beveiliging klokken nog steeds; ook in de Stadsbieb zijn nu nog aan de dienstingang en binnen op diverse plaatsen de zwarte strips te zien waar wij met een registatie apparaat overheen moesten gaan, een en ander werd naderhand uitgelezen op de computer.
    Ook bij andere objecten wordt door ons nog steeds geklokt, het is geen blijk van wantrouwen maar legt gewoon vast dat men er op een bepaald tijdstip geweest is hetgeen ook een klacht van de opdrachtgever kan weerleggen.
    De sleutelklokken zijn overigens nog lang in gebruik geweest, tot in de 80-er jaren van de vorige eeuw en zijn eigenlijk pas vervangen toen de computertechniek een enorme vogelvlucht maakte.

    Leave a comment:


  • goofjohn
    replied
    bedankt

    bedankt voor deze schitterend onderwerp.

    Leave a comment:


  • hermanw
    replied
    Tekeningen verbouw en uitbreiding Huis van Bewaring 1867-1916

    Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. Evers Bekijk bericht

    Als de prikklok er in 1866 nog niet was, zal men hem na deze gebeurtenis ongetwijfeld hebben aangebracht. Dat kan dan in 1868 zijn geweest, want het duurde enkele jaren voordat de begane grond weer veilig, de eerste verdieping en zolders weer opgebouwd en de gevangenis weer bewoonbaar was.
    Het is goed mogelijk dat hier het antwoord te vinden is:

    http://www.gahetna.nl/collectie/arch...ventarisnr/907

    I, ARCHIEF VAN DE ARCHITECT EN DE BOUWKUNDIGE AMBTENAAR
    OBJECTENARCHIEF (inv.nrs. 8-1588 )
    Maastricht
    907, Minderbroedersberg 4-8, Huis van bewaring.
    Tekeningen voor verbouw, opmetingstekeningen en bestektekeningen voor de uitbreiding, L.J.W. Jennissen, W.C. Metzelaar, S. Wijn 1867-1916 1 omslag


    Bestektekeningen horen bij bestek nr 427 1915.

    Overgebleven originelen, ondernummering: 1/2/3/4/5/7/9/10/11/13/15

    Citeerinstructie:
    VOLLEDIG:
    Nationaal Archief, Den Haag, RGD Ministerie Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu (VROM): Rijksgebouwendienst: Tekeningenarchief, nummer toegang 4.RGD, inventarisnummer 907

    VERKORT:
    NL-HaNA, RGD / Tekeningenarchief, 4.RGD, inv.nr. 907

    Leave a comment:


  • Ingrid M.H.Evers
    replied
    De brand op de Minderbroedersberg (1866)

    Oorspronkelijk geplaatst door Pier Bekijk bericht
    Als er een gevangenispoort (was), waarom kwam er dan na 1855 nog een prikklok?
    Wanneer die klok er kwam, weet ik niet, ook niet of aan de oostzijde de doorgang naar de 'cour' (nu straatgedeelte) afgesloten was. Aan de westzijde was in elk geval een tweede 'poort' die het eigenlijke gevangenisterrein met 'wandelplaatsen' (luchtplaatsen) afsloot.

    Het lijkt me waarschijnlijk dat de nachtwacht toegang had tot de cour, al was het maar omdat vanaf het plein voor de kerk/rechtbank de kloostergebouwen/gevangenis niet zichtbaar waren. Op het plein stond tussen de hoofdingang van het klooster (het gebouw haaks op de kerk) en de toegang tot de 'cour' een schilderhuisje voor de militaire schildwacht. Of die ook 's nachts dienst deed, weet ik niet. In de gevangenis beschikte de directeur/cipier tot 1862 slechts over tweeLiteratuur
    Ingrid M.H. Evers, De Minderbroedersberg, (Silhouetreeks, 54), Maastricht 1999.
    Last edited by Ingrid M.H.Evers; 26 augustus 2017, 15:33. Reden: redactie; herstel diakritische tekens

    Leave a comment:


  • Ingrid M.H.Evers
    replied
    De gevangenis op de Minderbroedersberg (1806-1975)

    Oorspronkelijk geplaatst door Pier Bekijk bericht
    In 1825 werd het tweede Minderboedersklooster aan de Minderbroedersberg door Mathieu Hermans verbouwd tot Paleis van Justitie. Werd toen ook de gevangenis gebouwd? Als dat namelijk zo is en er kwam toen ook een gevangenispoort, waarom kwam er dan na 1855 nog een prikklok?
    In 1699 begonnen de minderbroeders met de bouw van hun tweede klooster in Maastricht. Men begon met de kerk, maar op 8 november 1700 legde men ook reeds de eerste steen voor het klooster. Het zou nog tot na 1707 duren voordat het complex geheel was afgebouwd. Vanaf het begin was het ommuurd: aan drie zijden met een bakstenen muur en aan de oostzijde door de eerste stadsmuur (die er nog steeds staat). Aan de zuidzijde van het kloostergebouw bevond zich een binnenplaats. Ik weet niet zeker of de doorgang naar het kerkplein was afgesloten met een dichte poort, maar het lijkt me waarschijnlijk. In elk geval reikt de nog bestaande poortdoorgangiteratuur
    Ingrid M.H. Evers, De Minderbroedersberg, (Silhouetreeks, 54), Maastricht 1999.
    Last edited by Ingrid M.H.Evers; 26 augustus 2017, 15:33.

    Leave a comment:


  • Pier
    replied
    Het praktische gebruik van het kluisje aan de Minderbroedersberg.

    Een dezer dagen sprak ik met Jean Reggers, de laatste huismeester van de Maastrichtse arrondissementrechtbank aan de Minderbroedersberg te Maastricht.

    In 1975 trok Jean met zijn gezin in in de oude directeurswoning van de voormalige gevangenis aan de Minderbroedersberg.
    De gevangenis aan de Minderbroedersberg was net gesloten en vertrokken naar de huidige locatie aan de Willem Alexanderweg.
    De gevangenisinfrastructuur bestond toen nog.
    Om bij de voormalige mannen- en vrouwengevangenis te komen hadden ze, naar ik veronderstel, in het midden van de negentiende eeuw een grote poort gebouwd linksboven aan de Minderbroedersberg en vervolgens het gehele gevang ommuurd.
    De enige toegang tot het gevangeniscomplex was via de poort aan de Minderbroedersberg.
    Zoals dat vroeger gebruikelijk was werd een grote poort gesloten met een grote sleutel.
    Volgens Jean was het een grote, circa 12 centimeter lange zware sleutel met een zware baard.
    Op de toegangspoort tot het gevangeniscomplex paste slechts één sleutel, namelijk deze niet erg handzame sleutel. Bovendien kon het slot alleen aan de binnenzijde worden geopend of gesloten. De bewuste sleutel lag dus altijd achter de poort in……. jawel “ons” kluisje!
    Toen de gevangenis was ontmanteld trok de parketpolitie van de Rijkspolitie in het gebouw en werden gevangenen ingesloten in een cellengalerij in afwachting van hun rechtszaak.
    Deze gevangenen werden door de parketpolitie ’s ochtends gehaald en later op de dag teruggebracht naar de diverse huizen van bewaringen of politiebureau’s waar zij verbleven.
    Dat maakte dat de voormalige gevangenispoort niets van haar functie verloor en nog steeds dagelijks werd gebruikt om auto’s met gevangenen binnen het complex te laten.
    En dus ook de poortsleutel bleef waar hij was, namelijk in ons kluisje.
    Iedere parketwachter die portiersdienst had, had een handzame sleutel van “ons kluisje” en haalde uit dit kluisje de grote poortsleutel, die hij na gebruik weer keurig terugplaatste voor het geval een andere collega de poort moest openen of sluiten.

    Lang ging het echter niet goed.
    Op 22 september 1977 deed een arrestatieteam van de politie in Utrecht een poging om het gezochte Rote Armee Fraktionlid Knut Folkerts te arresteren. Dit ging helaas jammerlijk fout en bij deze arrestatiepoging werd de brigadier Arie Kranenburg doodgeschoten. Het lukte Knut Folkerts om te ontsnappen, maar in december 1977 werd hij alsnog gearresteerd.
    Maastricht beschikte toen over de op dat moment wellicht meest moderne en geavanceerde gevangenis in Nederland. Dat was de reden waarom Knut Folkerts werd overgebracht naar de bovenste verdieping van het Huis van Bewaring “Overmaze” aan de Willem Alexanderweg te Maastricht.
    Daar zou Knut Folkerts zijn voorarrest slijten.
    De beveiliging rond dit huis van bewaring was toentertijd extreem. De gemeentepolitie Maastricht surveilleerde 24 uur per dag in een blauwe, door hen zelf(!!) gepantserde Mercedes tevens zijnde de oude dienstauto van de toenmalige korpschef P. Arends, rond het Huis van Bewaring.

    Op diverse momenten tijdens zijn voorarrest moest Knut Folkerts worden voorgeleid aan of de Rechter-Commissaris of de Raadkamer, dan wel een of andere zitting over de door hem bij voortduring ingediende klachten en bezwaren.
    Een transport van Knut Folkerts vanaf het Huis van bewaring aan de Willem Alexanderweg naar de arrondissementsrechtbank aan de Minderbroedersberg ging altijd gepaard met de meest extreme veiligheidsmaatregelen. Hele straten werden afgezet en de omgeving van de Ezelmarkt, Kakeberg en Tongersestraat werden letterlijk “schoongeveegd”.
    Men was ontzettend beducht op ontsnappingspogingen en bevrijdingsacties van de overige nog in vrijheid zijnde leden van de RAF.
    Dit maakte dat het transport liefst extreem snel diende te gebeuren en dat de waakzaamheid en dus de spanning bij de escorterende politiemensen hoog was.
    Op een goede dag, het moet volgens Jean in 1978 zijn geweest, werd Knut Folkerts weer eens overgebracht naar de arrondissementsrechtbank.
    Zoals gebruikelijk moest de gevangenispoort pas op het allerlaatste moment open worden gemaakt, waarna de gepantserde Mercedessen van het arrestatieteam, dat het vervoer deed, snel het gevangeniscomplex binnen kon rijden en moest de poort vervolgens weer snel worden gesloten.

    Helaas…. Wat er precies mis ging weet Jean Rekkers natuurlijk ook niet, maar of de gevangenispoort ging iets te laat open, of de gepantserde Mercedes kwam niet tijdig tot stilstand, maar op die bewuste dag kwam de gevangenispoort stevig in aanraking met een van de Mercedessen.
    Resultaat was dat de oude gevangenispoort werd ontzet en dat het even oude slot kapot ging.
    Daarmee verloor de sleutel haar doel….. en ook ons kluisje was niet meer nodig.

    De poort werd later gerepareerd en voorzien van een modern slot.
    De antieke sleutel werd door Jean in de gang nabij de omkleedruimtes van de parketwachten gehangen. De sleutel had geen functie meer.
    Eind 1994 werd het gebouw ontruimd en overgedragen aan de Universiteit Maastricht en van de sleutel heeft nooit meer iemand iets vernomen.
    Knut Folkerts werd in 1995 in vrijheid gesteld en ons kluisje raakte in de vergetelheid….

    Dankzij hermanw weten wij zeker wat de oorspronkelijke functie van de kluisjes is geweest.
    Wie de “prikklok” ooit daadwerkelijk gebruikte weten we nog niet met zekerheid.
    Feit is wel dat het kluisje, waarschijnlijk nadat het haar functie als prikklok bij de Minderbroedersberg had verloren, een praktische invulling kreeg die in het verlengde lag van het idee van burgemeester….

    Ik zit alleen met één klein probleempje.
    In 1825 werd het tweede Minderboedersklooster aan de Minderbroedersberg door Mathieu Hermans verbouwd tot Paleis van Justitie.
    Werd toen ook de gevangenis gebouwd?
    Als dat namelijk zo is en er kwam toen ook een gevangenispoort, waarom kwam er dan na 1855 nog een prikklok?

    Leave a comment:

Bezig...
X