Tweet
Wittevrouwenveld
STEDENBOUWUNDIGE INFORMATIE
Het oorspronkelijk open karakter van het laag gelegen gebied tussen Wyck en Amby, waar ’s winters de Maas overliep en nauwelijks bebouwing mogelijk was, is alleen nog herkenbaar in het parklandschap rondom kasteel Geusselt.
In de herfst kan in de wijk nog altijd een dikke ochtendmist boven de oude rivierbedding blijven hangen.
Na de grote annexatie van 1920, waarbij dit gebied van de gemeente Amby aan Maastricht ten deel viel, kwam ruimte vrij voor de bouw van woningen.
Het inmiddels geheel volgebouwde gebied is in fasen ingevuld, die goed herkenbaar zijn.
De oudste bebouwing is te vinden in de driehoek Frankenstraat – Tsaar Peterstraat, waar in de jaren zeventig grootschalige nieuwbouw heeft plaatsgevonden.
De woningen van de jaren dertig in de ‘electro-buurt’ zijn gesloopt en worden vervangen.
Het stedelijke centrum van de wijk heeft zich ontwikkeld langs de Frankenstraat, maar zal verschuiven naar de Voltastraat, waar openbare ruimte is vrijgehouden, waar de kerk van Peutz (1936-1937) is gebouwd en enkele scholen staan.
Kort na WO II is het noordelijke gedeelte van de wijk ingevuld met de charmante burgemeestersbuurt.
Een geheel eigen karakter hebben de grote straten langs de randen van de wijk door de gevarieerde lintbebouwing langs de Scharnerwerg, de herenhuizen aan de Koning Clovisstraat en de oudere villa’s en de diverse flats langs de President Rooseveltlaan, die volkomen veranderd is door de aanleg van de stadstraverse (A2) omstreeks 1960.
HISTORISCHE INFORMATIE
Op 1 januari 1920 annexeerde Maastricht het Wittevrouwenveld.
In 1922 en 1923 werd het winterbed van de Maas gekanaliseerd door de gemeentelijke werkverschaffing.
De eerste nieuwbouw startte aan de Frankenstraat (1921) met de bouw van 160 betonnen arbeiderswoningen.
Tussen de Frankenstraat en de Aartshertogenstraat zijn vervolgens 273 woningen gebouwd door de bouwvereniging 'Eigen Haard'.
In 1932 werd aan de Edisonstraat een complex arbeiderswoningen van architect A. Boosten gerealiseerd door de Bouwvereniging Sint Servatius (gesloopt 2002).
De Burgemeestersbuurt van architect J. Muré en het intieme bejaardencomplex aan het Schepenenplein van architect H. Koene zijn de meest coherente buurtcomplexen.
Recente nieuwbouw is te vinden in de hoek waar Wittevrouwenveld aansluit op het nieuwe Scharn-Noord.
STRAAT EN WIJK NAAM INFORMATIE
De naam Wittevrouwenveld is een oude plaatsbenaming die verwijst naar de middeleeuwse eigendommen in dit gebied van de congregatie der Witte Vrouwen, die haar klooster aan het Vrijthof had.
Tijdelijk heeft de wijk Oostermaas geheten, maar de buurtbewoners hebben de oorspronkelijke naam teruggevraagd.
De straten zijn vernoemd naar streken, volkeren en belangrijke personen uit de oude geschiedenis van stad en land, vooral van de vroege en de late Middeleeuwen, voorts naar beroemde natuurkundigen, naar vroegere burgemeesters en schepenen van de stad Maastricht en naar enkele staatslieden, een bouwpastoor en Olympische sport.
STEDENBOUWUNDIGE INFORMATIE
Het oorspronkelijk open karakter van het laag gelegen gebied tussen Wyck en Amby, waar ’s winters de Maas overliep en nauwelijks bebouwing mogelijk was, is alleen nog herkenbaar in het parklandschap rondom kasteel Geusselt.
In de herfst kan in de wijk nog altijd een dikke ochtendmist boven de oude rivierbedding blijven hangen.
Na de grote annexatie van 1920, waarbij dit gebied van de gemeente Amby aan Maastricht ten deel viel, kwam ruimte vrij voor de bouw van woningen.
Het inmiddels geheel volgebouwde gebied is in fasen ingevuld, die goed herkenbaar zijn.
De oudste bebouwing is te vinden in de driehoek Frankenstraat – Tsaar Peterstraat, waar in de jaren zeventig grootschalige nieuwbouw heeft plaatsgevonden.
De woningen van de jaren dertig in de ‘electro-buurt’ zijn gesloopt en worden vervangen.
Het stedelijke centrum van de wijk heeft zich ontwikkeld langs de Frankenstraat, maar zal verschuiven naar de Voltastraat, waar openbare ruimte is vrijgehouden, waar de kerk van Peutz (1936-1937) is gebouwd en enkele scholen staan.
Kort na WO II is het noordelijke gedeelte van de wijk ingevuld met de charmante burgemeestersbuurt.
Een geheel eigen karakter hebben de grote straten langs de randen van de wijk door de gevarieerde lintbebouwing langs de Scharnerwerg, de herenhuizen aan de Koning Clovisstraat en de oudere villa’s en de diverse flats langs de President Rooseveltlaan, die volkomen veranderd is door de aanleg van de stadstraverse (A2) omstreeks 1960.
HISTORISCHE INFORMATIE
Op 1 januari 1920 annexeerde Maastricht het Wittevrouwenveld.
In 1922 en 1923 werd het winterbed van de Maas gekanaliseerd door de gemeentelijke werkverschaffing.
De eerste nieuwbouw startte aan de Frankenstraat (1921) met de bouw van 160 betonnen arbeiderswoningen.
Tussen de Frankenstraat en de Aartshertogenstraat zijn vervolgens 273 woningen gebouwd door de bouwvereniging 'Eigen Haard'.
In 1932 werd aan de Edisonstraat een complex arbeiderswoningen van architect A. Boosten gerealiseerd door de Bouwvereniging Sint Servatius (gesloopt 2002).
De Burgemeestersbuurt van architect J. Muré en het intieme bejaardencomplex aan het Schepenenplein van architect H. Koene zijn de meest coherente buurtcomplexen.
Recente nieuwbouw is te vinden in de hoek waar Wittevrouwenveld aansluit op het nieuwe Scharn-Noord.
STRAAT EN WIJK NAAM INFORMATIE
De naam Wittevrouwenveld is een oude plaatsbenaming die verwijst naar de middeleeuwse eigendommen in dit gebied van de congregatie der Witte Vrouwen, die haar klooster aan het Vrijthof had.
Tijdelijk heeft de wijk Oostermaas geheten, maar de buurtbewoners hebben de oorspronkelijke naam teruggevraagd.
De straten zijn vernoemd naar streken, volkeren en belangrijke personen uit de oude geschiedenis van stad en land, vooral van de vroege en de late Middeleeuwen, voorts naar beroemde natuurkundigen, naar vroegere burgemeesters en schepenen van de stad Maastricht en naar enkele staatslieden, een bouwpastoor en Olympische sport.