Tweet
Wyck
STEDENBOUWUNDIGE INFORMATIE
Markante hoogtepunten in het silhouet van Wyck zijn de toren van de Sint-Martinuskerk van P. Cuypers (1853), en de nieuwe torens van Siza [1998] en Rossi (1995) in de Ceramique.
De vele fabrieksschoorstenen zijn inmiddels verdwenen.
Wyck bestaat uit drie geheel verschillende delen: het oude Wyck binnen de singel, de Stationsbuurt en het nieuwe Ceramique.
De hoofdas vanaf het station, de Percée, geeft Wyck Franse allure; de historische kern met tal van winkels en restaurants rondom de Rechtstraat en de Hoogbrugstraat wordt gekenmerkt door rijke Maaslandse architectuur uit de 17de en 18de eeuw en schaart zich volledig in de rij van Belgische Maassteden.
Het nieuwe Ceramique heeft de grandeur en uitstraling van Zuid-Europese stedenbouw.
HISTORISCHE INFORMATIE
Wyck is ontstaan als tegenhanger van Maastricht op de oostelijke oever van de Maas.
Vanaf het begin was de brug tussen de beide stadsdelen de essentiële verbindende schakel.
Het hart van deze wijk wordt gevormd door de middeleeuwse handelsnederzetting aan de rivier rondom Rechtstraat en Hoogbrugstraat.
Al in de 19de eeuw vestigden zich in dit stadsdeel industrieën en bedrijven, o.a. de met Regout concurrerende aardewerkfabrieken van Clermont en Chainaye.
De bouw van de spoorwegstations van Maastricht (vanaf 1853) aan de oostzijde van het ommuurde Wyck (op het grondgebied van het toenmalige Meerssen) was van grote invloed op de verdere ontwikkeling van dit stadsdeel.
Na de ontmanteling van de vesting in 1867 kon een doorbraak naar het stationscomplex gerealiseerd worden (opening van De Percée in 1882).
Rondom deze nieuwe hoofdas werd feitelijk de eerste grootschalige en planmatige stadsuitleg van de moderne tijd in Frans-Belgische stijl verwezenlijkt.
Sedert enkele decennia verdwijnt alle industriële activiteit uit de wijk en worden open terreinen stelselmatig vol gebouwd met woningen en kantoren.
Een historische ingreep was de nieuwbouw (1988-200?) op de 23 ha grote fabrieksterreinen van de Céramique aan de zuidkant van Wyck onder supervisie van architect Jo Coenen.
STRAAT EN WIJK NAAM INFORMATIE
De straatnaamgeving van het oude Wyck vertoont een mengeling van oude overgeleverde namen en nieuwe namen uit de tijd van de bouw van de Percée en de stationswijk.
De moderne naamgeving in de buurt Ceramique verwijst naar de 19de-eeuwse Maastrichtse industrieën en eert belangrijke decorschilders en ontwerpers van Maastrichts aardewerk.
Het suffix 'lunet' is hier speciaal gebruikt vanwege de ligging van Ceramique bovenop voormalige buitenvestingwerken.
STEDENBOUWUNDIGE INFORMATIE
Markante hoogtepunten in het silhouet van Wyck zijn de toren van de Sint-Martinuskerk van P. Cuypers (1853), en de nieuwe torens van Siza [1998] en Rossi (1995) in de Ceramique.
De vele fabrieksschoorstenen zijn inmiddels verdwenen.
Wyck bestaat uit drie geheel verschillende delen: het oude Wyck binnen de singel, de Stationsbuurt en het nieuwe Ceramique.
De hoofdas vanaf het station, de Percée, geeft Wyck Franse allure; de historische kern met tal van winkels en restaurants rondom de Rechtstraat en de Hoogbrugstraat wordt gekenmerkt door rijke Maaslandse architectuur uit de 17de en 18de eeuw en schaart zich volledig in de rij van Belgische Maassteden.
Het nieuwe Ceramique heeft de grandeur en uitstraling van Zuid-Europese stedenbouw.
HISTORISCHE INFORMATIE
Wyck is ontstaan als tegenhanger van Maastricht op de oostelijke oever van de Maas.
Vanaf het begin was de brug tussen de beide stadsdelen de essentiële verbindende schakel.
Het hart van deze wijk wordt gevormd door de middeleeuwse handelsnederzetting aan de rivier rondom Rechtstraat en Hoogbrugstraat.
Al in de 19de eeuw vestigden zich in dit stadsdeel industrieën en bedrijven, o.a. de met Regout concurrerende aardewerkfabrieken van Clermont en Chainaye.
De bouw van de spoorwegstations van Maastricht (vanaf 1853) aan de oostzijde van het ommuurde Wyck (op het grondgebied van het toenmalige Meerssen) was van grote invloed op de verdere ontwikkeling van dit stadsdeel.
Na de ontmanteling van de vesting in 1867 kon een doorbraak naar het stationscomplex gerealiseerd worden (opening van De Percée in 1882).
Rondom deze nieuwe hoofdas werd feitelijk de eerste grootschalige en planmatige stadsuitleg van de moderne tijd in Frans-Belgische stijl verwezenlijkt.
Sedert enkele decennia verdwijnt alle industriële activiteit uit de wijk en worden open terreinen stelselmatig vol gebouwd met woningen en kantoren.
Een historische ingreep was de nieuwbouw (1988-200?) op de 23 ha grote fabrieksterreinen van de Céramique aan de zuidkant van Wyck onder supervisie van architect Jo Coenen.
STRAAT EN WIJK NAAM INFORMATIE
De straatnaamgeving van het oude Wyck vertoont een mengeling van oude overgeleverde namen en nieuwe namen uit de tijd van de bouw van de Percée en de stationswijk.
De moderne naamgeving in de buurt Ceramique verwijst naar de 19de-eeuwse Maastrichtse industrieën en eert belangrijke decorschilders en ontwerpers van Maastrichts aardewerk.
Het suffix 'lunet' is hier speciaal gebruikt vanwege de ligging van Ceramique bovenop voormalige buitenvestingwerken.