Indien dit uw eerste bezoek is, vergeet dan niet de FAQ te lezen door op de bovenstaande verwijzing te klikken. U dient zich te registreren voordat u kunt gaan posten. Klik op de registreer verwijzing hierboven om te vervolgen. Om te beginnen met het tonen van de berichten selecteert u het forumdeel welke u wil gaan bezoeken middels gebruikmaking van de onderstaande selectie.
Ter info:
Mocht er zich onverhoopt een probleem en/of fout voordoen tijdens uw aanmelding, meldt deze dan aub. aan ons (door op de onderstaande gekleurde tekst te klikken).
Wij zullen u dan via email contacteren en zorg dragen voor uw aanmelding zodat u gebruik kunt maken van het forum! Registreren lukt niet, ik kan mij niet aanmelden!
Ik zou zeggen dat het om moord ging en wel met voorbedachte rade. Immers, de dader had al eerder aangegeven aan zijn vriendin (de dochter van het slachtoffer) dat er iets te gebeuren stond en hij had het wapen zelf gemaakt.
De nacht voor de misdaad heeft hij niet geslapen, dus tijd genoeg om na te denken over wat hij van plan was.
Hij heeft de vrouw willens en wetens de schedel ingeslagen en als ik rechter was geweest had ik hem veroordeeld tot moord met voorbedachte rade.
Dit zal evenwel niet het geval geweest zijn, omdat er altijd weer verzachtende omstandigheden aangevoerd worden door de advocaten en ocharm, hij had zo'n slechte jeugd etc.. Slechte jeugd of niet, dat is voor mij persoonlijk nog altijd geen reden om op latere leeftijd iemand de hersens in te slaan of de criminaliteit in te gaan.
Ik weet het, ik zou geen goede rechter zijn, maar ik vind dan ook dat het rechtssysteem in Nederland ontzettend faalt...
't Sjoenste wat Slivvenier aon 'ne mins kin geve
is es Mestreechteneer te mage leve ...
Wie bepaalde 'doodslag' ?
Was de zaak dan al voor de rechter geweest ?
Of was het de correspondent van het krantartikel die dit bepaalde ?
Onderaan het artikel staat dat de uitspraak pas op 5 oktober zou zijn, dus dat er in het artikel over doodslag gesproken wordt, moet sprake zijn van de vrije interpretatie van de journalist.
't Sjoenste wat Slivvenier aon 'ne mins kin geve
is es Mestreechteneer te mage leve ...
Had ie bewust het wafelijzer of een ander voorwerp bij zich met de bedoeling om? Het slachtoffer kon niet meer verhalen wat er gebeurde. Verder geen getuigen blijkbaar. En zelf wist de dader niet dat het slachtoffer was overleden. Wel is hij nalatig geweest, het slachtoffer te helpen. Zijn poging zich te laten inlijven bij het vreemdelingenlegioen geeft alleen aan, dat de dader bang was voor strafvervolging. Had het slachtoffer ook nog een echtgenoot? De dader kan nl. ook niet de waarheid vertellen.
Ik denk als de zaak in de tegenwoordige tijd zou spelen de dader voor moord zou worden opgesloten. Er is nog altijd zo iets als opzet met mogelikheidsbewustzijn. Of te wel als je iemand met een ijzeren voorwerp een zware slag toebrengt op zijn hoofd dan neem je het op de koop toe dat het slachtoffer dood gaat. Dit staat los van de planning en uitvoering van de daad.
Dus als ik met een bijl naar mijn buurman ga met de bedoeling deze even een lesje te leren, dan is het moord, indien de buurman als gevolg van mijn handelen sneuvelt? Nu stel, dat bij de uithaal mijnerzijds de steel breekt en ik dat bijl op mijn voet krijg en mijzelf verwond? Doodslag en een claim naar de maker van de steel?
Ik denk als de zaak in de tegenwoordige tijd zou spelen de dader voor moord zou worden opgesloten. Er is nog altijd zo iets als opzet met mogelikheidsbewustzijn. Of te wel als je iemand met een ijzeren voorwerp een zware slag toebrengt op zijn hoofd dan neem je het op de koop toe dat het slachtoffer dood gaat. Dit staat los van de planning en uitvoering van de daad.
Wat meer in juridische termen: zich willens en wetens blootstellen aan de aanmerkelijke kans dat het gevolg zich zal voordoen.
In Blauwdorp speelde zich in het najaar van 1937 een familiedrama af. De achternaam en de bron van het artikel laat ik weg uit respect voor nog levende familieleden. L.H. was reeds gescheiden. Zijn jongste zoontje was reeds overleden. Wilde hij zijn dochtertje terug of wraak nemen op zijn eerdere echtgenote? We zullen het nooit weten.
Een gruwelijk moord in Maastricht waarbij het slachtoffer werd gedood door messteken van een 25-jarige man en 22-jarige vrouw, beiden afkomstig uit Maastricht.
De 25-jarige David Moijzes pleegde samen met de 22-jarige Helene Meijers, dienstmeid van het slachtoffer, op 10 mei 1712 de gruwelijke moord. In de woning van mevrouw Bamphi, het slachtoffer, aan de St. Catharinagang naast de kerk doodde Moijzes haar met een mes. Het slachtoffer zat in de woonkamer te eten waar Moijzes het mes in haar keel stak en probeerde haar strot over te snijden. Dit lukt niet helemaal. Mevrouw Bamphi schreeuwde uit alle macht. Door het luide geschreeuw kwamen de buurtbewoners naar binnen om te kijken wat er aan de hand was. Hierdoor sloegen de beide daders op de vlucht en probeerden zich het leven te benemen in de kelder van de woning. Dit mislukte en de beide moordenaars werden overgedragen aan de “rechterschaer”.Het motief van de misdaad, de juwelen en schatten van het gefortuneerde slachtoffer.[1] [1]De Maasgouw, 4e jaargang, nummer 181 van 9 november 1882, pag. 811
David Moyses: ,,om van onderen op levendig geradbraeckt te worden, sonder den genadeslag te ontfangen. Voorts de rechterhand afgecapt, daerna syn lichaem op eene horde (platte mand) naer buyten gesleept, aldaer op een rad tentoongesteld, met de afgekapte hand en het mes waermede hij den moord mede begaen heeft, boven sijn hoofd vastgemaeckt'' Helena Meijer ,,om op een cruys gelegt, de rechterhand afgecapt, daerna de keele afgesneden en voorts haer dood lichaem meede op eene horde naer buyten gesleept en aldaer op een rad ten thoon geset te worden.''
Het vonnis werd op 18 mei 1712 volstrekt op de Markt te Maastricht.
En dan durft minister Opstelten te beweren dat wij tegenwoordig, mede dankzij landelijke samenwerking, computers en internet, efficiënt en sneller werken dan vroeger
Een dergelijke delict met aansluitende (humane) veroordeling duurt tegenwoordig waarschijnlijk, inclusief hoger beroep, 18 maanden i.p.v. 8 dagen...........
De moordenaars van Bamphi horen het vonnis en werden op de Groote Markt op het schavot terechtgesteld.
Enkele dagen na de moord op Bamphi, wonende aan de St. Catharinagang naast de kerk, hoorden Moijzes en Meijers op 17 mei 1712 van de Brabantse Schepenen het vonnis. Beiden werden zoals verwacht in die tijd, ter dood veroordeeld. Het vonnis werd op 18 mei 1712 voltrokken.[1]
Moijzes werd eerst geradbraakt waarna zijn rechterhand werd afgesneden en omwikkeld met een zandzak, zonder de slag van genade te hebben ontvangen. Meer dan drie uur liet men hem daar liggen. Moijzes gaf geen kik. ‘Dus tot troost in al sijn pijn, dronk hij noch twee glazen wijn”.[2]
De levend Moijzes en de dode Meijers werden “op een horde” buiten de stad gesleept. Hierna werd hij zittend op een rad vastgemaakt. Het moordenaarswapen, het mes, en de afgesneden hand werden boven zijn hoofd vastgemaakt. Zo bleef hij nog een viertal uren zitten. Tussendoor kreeg hij nog een glas Rijnwijn. Na zeven uur in deze houding te hebben gezeten “gaff hij sijn benoude geest”.
Meijers werd ook op een kruis gebonden en men sneed haar de rechterhand af met hetzelfde mes waarmee de moord was gepleegd. Daarna werd haar keel doorgesneden met hetzelfde mes. Haar stoffelijk overschot werd ook op een rad tentoongesteld, met haar afgesneden hand boven op haar hoofd. [1]De Maasgouw, 3e jaargang, nummer 149 van 3 november 1881, pag. 586 [2] De Maasgouw, 4e jaargang, nummer 181 van 9 november 1882, pag. 811 en 812
Tweet
Opmerking