Gevelstenenacties
Geweldig, Jef, wat een resultaat. Als je de verschillende stenen zo naast elkaar ziet, valt eerst met recht op wat een verschil het maakt. Goed dat jullie de eigenaren persoonlijk proberen te benaderen, want ik denk dat er best bij zullen zitten die graag hun gevel wat laten opknappen, maar niet wisten hoe dat aan te pakken. Ik wilde dat ik zelf in zo'n huis woonde!
Wat structurele hulp van de gemeente betreft: ik help het je hopen. Natuurlijk is het voor de uitstraling van de stad van belang dat zulke prachtige gevelstenen het straatbeeld opfleuren en de toerist en stadsbewoner een opgewekt en kooplustig humeur bezorgen (ook al is dat niet te bewijzen), zodat ze vaker in de binnenstad willen verkeren. Maar het stadsbestuur zal het bevorderen daarvan niet snel als taak zien, dat gaat uit van het particulier initiatief. Maar gevelstenen zijn Cultureel Erfgoed van de stad en misschien dat daar toch een mogelijkheid ligt. Misschien helpt het je betoog als je weet hoe het in andere steden met een ruim aanbod van gevelstenen geregeld is, zoals in Amsterdam, Leiden, Hoorn (ik noem maar wat).
Overigens ligt er een historische link: honderd jaar geleden maakten sommigen zich eveneens terecht druk vanwege de stedelijke gevelstenen (en gevels). De toenmalige (derde) Monumentencommissie, die wel kennis had, maar geen zeggenschap, wist de gemeente toen te bewegen tot een soortgelijke actie: het benaderen van huiseigenaren. Er was zelfs een klein restauratiesubsidie voor beschikbaar (voor steen én gevel).
Zie: Maastrichtse monumentenzorg, documentaire fotografie van Alexander Simays tussen 1912 en 1940, (Vierkant Maastricht, 33), Maastricht 2000, 48-51.
Geweldig, Jef, wat een resultaat. Als je de verschillende stenen zo naast elkaar ziet, valt eerst met recht op wat een verschil het maakt. Goed dat jullie de eigenaren persoonlijk proberen te benaderen, want ik denk dat er best bij zullen zitten die graag hun gevel wat laten opknappen, maar niet wisten hoe dat aan te pakken. Ik wilde dat ik zelf in zo'n huis woonde!
Wat structurele hulp van de gemeente betreft: ik help het je hopen. Natuurlijk is het voor de uitstraling van de stad van belang dat zulke prachtige gevelstenen het straatbeeld opfleuren en de toerist en stadsbewoner een opgewekt en kooplustig humeur bezorgen (ook al is dat niet te bewijzen), zodat ze vaker in de binnenstad willen verkeren. Maar het stadsbestuur zal het bevorderen daarvan niet snel als taak zien, dat gaat uit van het particulier initiatief. Maar gevelstenen zijn Cultureel Erfgoed van de stad en misschien dat daar toch een mogelijkheid ligt. Misschien helpt het je betoog als je weet hoe het in andere steden met een ruim aanbod van gevelstenen geregeld is, zoals in Amsterdam, Leiden, Hoorn (ik noem maar wat).
Overigens ligt er een historische link: honderd jaar geleden maakten sommigen zich eveneens terecht druk vanwege de stedelijke gevelstenen (en gevels). De toenmalige (derde) Monumentencommissie, die wel kennis had, maar geen zeggenschap, wist de gemeente toen te bewegen tot een soortgelijke actie: het benaderen van huiseigenaren. Er was zelfs een klein restauratiesubsidie voor beschikbaar (voor steen én gevel).
Zie: Maastrichtse monumentenzorg, documentaire fotografie van Alexander Simays tussen 1912 en 1940, (Vierkant Maastricht, 33), Maastricht 2000, 48-51.
Opmerking