Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

De oorlogsjaren: 1940 - 1944

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • De oorlogsjaren: 1940 - 1944

    De tweede Wereldoorlog (10 mei 1940 - 13 september 1944)

    Inleiding.
    Nadat Duitsland onder leiding van Adolf Hitler Oostenrijk had geannexeerd en daarna Polen onder de voet gelopen, gaf Hitler in september 1939 zijn generaals opdracht om plannen te ontwerpen voor een veldtocht naar het westen.
    In dit offensief met de codenaam Fall Gelb stond al hoe belangrijk het was om de drie Maasbruggen in Maastricht onbeschadigd in handen te krijgen.
    Die bruggen waren toen de Sint-Servaasbrug, de Wilhelminabrug en de spoorbrug, waarlangs ook een voetbrug lag.
    Die bruggen waren nodig omdat hier twee pantserdivisies de Maas moesten oversteken om zo snel mogelijk België binnen te trekken.
    Vanaf november 1939 spioneerden in Maastricht al leden van de Abwehr, de Duitse spionage- en sabotagedienst.
    Ze maakten foto's van de bruggen en kochten het stratenplan van Maastricht.
    Intussen werden speciale sabotage-acties voor de overval van de bruggen voorbereid.
    Aparte eenheden werden hiervoor opgeleid in het kamp Linnich ten oosten van Kerkrade.
    Ze beschikten over maquettes van de bruggen en maakten voor elke brug een plan om te voorkomen dat die door de Nederlanders opgeblazen zouden worden.

    Race op de bruggen.
    Zes Nederlanders en een Duitse onderofficier die de Wilhelminabrug zouden 'nemen', dronken zich aan de vooravond van hun operatie moed in bij een Duitser die op de Alexander Battalaan woonde.
    Tegen de morgen van 10 mei 1940 waren ze zo dronken dat slechts twee man de oprit van de brug bereikten.
    Daar werden ze aangehouden.
    De Nederlander die geldige papieren had mocht gaan.
    De Duitser sloeg op de vlucht en werd neergeschoten.
    Dit plan liep daarom uit op een grandioze mislukking.
    Een tweede actie was opgezet om de spoorbrug en de Sint-Servaasbrug te veroveren.
    In de avond van 9 mei 1940 werd een groep van circa twintig man, als burgers gekleed, bij Herzogenrath over de grens gesmokkeld.
    In Voerendaal splitste de groep zich in tweeën.
    De ene afdeling fietste over Valkenburg en Berg en Terblijt richting Wyck, maar werd door een wachtpost op de Bergerstraat tot stoppen gedwongen.
    Slechts twee personen konden worden aangehouden, de anderen vluchtten weg.
    De tweede afdeling reed over Gulpen, Margraten en Cadier en Keer naar Heer.
    Daar werden ze tegengehouden.
    Van deze groep kon maar één man worden gearresteerd, de anderen maakten zich echter in paniek uit de voeten.
    Zo liep ook deze actie uit op een mislukking.

    Alles de lucht in.
    Een derde groep van 85 man onder leiding van luitenant Hokke kwam op 10 mei om vijf uur 's morgens met rijwielen en motoren aanrijden uit de richting Beek en ging via Meerssen naar de sluis in Borgharen.
    Daar werd ze teruggeslagen.
    De groep wachtte op versterking, versloeg de Nederlandse stelling en ging over de weg langs de sluis en de Franciscus Romanusweg naar de spoorbrug.
    Deze groep kwam net te laat want om tien voor half zeven ging de brug de lucht in.
    Hokke kwam hierbij om het leven.
    Inmiddels was een gepantserde eenheid over de Meerssenerweg naar de beide overwegen in Wyck getrokken.
    Een van die overwegen bestaat nog, de andere lag ter hoogte van de huidige tunnel aan de Scharnerweg.
    De groep sloeg met pantservoertuigen de Akerstraat in en richtte de aanval op een Nederlandse verdedigingsstelling in de Hoogbrugstraat.
    Maar daar werden de pantserwagens drie kwartier tegengehouden door de heroïsche weerstand van Nederlandse verdedigers.
    Een werkelijk knap staaltje van de Maastrichtse sergeant W. Logister en zijn mannen.
    Door hun optreden kregen de Nederlandse soldaten gelegenheid om tijdig de twee verkeersbruggen te vernielen.
    De Sint-Servaasbrug sprong om vijf over zes, de Wilhelminabrug zeven minuten later.

    Het vallen van de nacht.
    De territoriaal bevelhebber Zuid-Limburg, luitenant-kolonel A. Govers, begreep dat de situatie hopeloos was.
    Aan zijn opdracht om de bruggen te vernielen had hij voldaan.
    De overmacht was echter te groot.
    In Wyck stonden de straten reeds vol met Duitse tanks: de voorhoede van de Vierde Duitse pantserdivisie.
    De Nederlandse verdediging was daar al gebroken.
    Daarom besloot Govers te capituleren.
    Omstreeks kwart over acht in de ochtend gaf zijn chef-staf, luitenant-kolonel A. Doyer, de stad over aan de Duitse bevelhebber.
    De overgave vond plaats op het intact gebleven, stenen gedeelte van de Wilhelminabrug.
    Op dat ogenblik viel de nacht van de bezetting over Maastricht.
    Het zou vier jaar, vier maanden en vier dagen duren eer de dageraad van de bevrijding zou aanbreken.

    Besturen in bezetting.
    Vanaf 29 mei 1940 was dr Arthur Seyss-Inquart rijkscommissaris voor het bezette Nederlands gebied.
    Hij bestuurde ons land als gevolmachtigde van Hitler.
    Op 11 augustus 1941 vaardigde hij zijn achtste verordening uit.
    Deze hield onder meer een aantal essentiële maatregelen in betreffende het provinciale en lokale bestuur.
    Zo werden de werkzaamheden van provinciale staten en gemeenteraden stop gezet.
    Verkiezingen mochten niet meer gehouden worden.
    De burgemeester van Maastricht moest de taken van de gemeenteraad en van de wethouders overnemen.
    De zittende burgemeester van Maastricht, Jhr. mr. Willem Michiels van Kessenich, nam na het bekend worden van deze maatregelen onmiddellijk ontslag.
    Op 15 oktober 1941 werd hij opgevolgd door mr. Louis Ph. J. Peeters, een NSB-er die ze in Maastricht al gauw 'Lewieke' noemden.
    Hij was afkomstig uit Weert, sinds 1931 advocaat in Eindhoven en bleef ruim een jaar burgemeester, waarna hij als lid van de Nederlandse Waffen-SS naar het Oostfront ging.
    'Lewieke' werd in 1946, na een eis van negentien jaar, veroordeeld tot acht jaar gevangenis, maar kwam in september 1950 al op vrije voeten.
    De vier zittende wethouders hadden na de achtste verordening geen politieke functie meer, maar wensten dat niet te accepteren.
    Daarom werden zij ontslagen en opgevolgd door twee NSB-wethouders.

    Kelders en kazematten.
    Al in november 1938 was er door de gemeente een brochure verspreid van de 'Luchtbeschermingsdienst der Gemeente Maastricht', de LBD.
    Hoofd van deze dienst was generaal b.d. J.C.J. Bongers, oud-KNIL-militair.
    Door deze brochure stelde de gemeente de burgers op de hoogte van preventieve maatregelen tegen luchtgevaar: "Luchtbescherming is op de eerste plaats zelfbescherming".
    Het ging om het nemen van beschermingsmaatregelen tegen brand, lichtuitstraling en het binnendringen van strijdgassen.
    De brochure benadrukte ook het inrichten van een schuilgelegenheid, met name de kelder.
    Het stadsbestuur liet echter ook openbare schuilkelders aanleggen op diverse plaatsen in de stad.
    Bijvoorbeeld in Wyck aan de Heerderweg, op het Stationsplein en aan de Wilhelminasingel.
    In het centrum kwamen schuilplaatsen achter het Vleeshuis, aan de Grote Gracht, op de Markt.
    Toen de oorlog eenmaal was uitgebroken kon de bevolking van de stad dankbaar gebruik maken van deze voorzieningen.
    Tijdens de bezettingsjaren werden ook de ondergrondse vestingwerken, de Kazematten, en, vanaf 1943, de Sint-Pietersberg gebruikt om bij luchtalarm in te schuilen.
    In de Sint-Pieter trof men zelfs voorzieningen om er veertig duizend burgers langere tijd in te kunnen onderbrengen.
    Dat is echter nooit nodig gebleken.

    Alarm.
    De LBD had als eerste taak de bevolking te alarmeren zodra vijandelijke vliegtuigen Maastricht naderen'.
    Dit gebeurde door 'het loeien van sirenes', zoals ook tegenwoordig nog iedere eerste maandag van de maand nog te horen is.
    Om deze reden kreeg generaal Bongers al snel de bijnaam 'Simon van Sirene'.
    Voor het opsporen van naderende vliegtuigen beschikte de LBD over waarnemeningsposten, onder meer op het Fort Sint-Pieter, in het Dinghuis en in de toren van het station.
    Daarnaast had de LBD een hulporganisatie van vrijwilligers op touw gezet.
    Zij verrichtten veel en goed werk tijdens en na de bombardementen.
    Op zaterdag en zondag, 11 en 12 mei 1940 werd Maastricht voor het eerst door Britse vliegtuigen gebombardeerd.
    Het was de bedoeling de schipbruggen te vernietigen die de Duitsers inmiddels hadden aangelegd.
    Die bruggen werden helaas niet getroffen, maar wel werden huizen in de Rechtstraat, aan de Grote Gracht, de Grote Staat en het Onze Lieve Vrouweplein geteisterd door treffers.
    Ook het gebouw van de Limburger Koerier, zoals de Maastrichtse krant toen heette, kreeg enkele bominslagen.
    In totaal vonden dertien Maastrichtse burgers hierbij de dood.
    Er was een honderdtal gewonden, van wie de meeste licht.

    Een trieste balans.
    In de loop der oorlogsjaren zouden de sirenes nog vele malen klinken.
    Een geallieerde bommenwerper, die op 8 juli 1941 door de Duitse luchtafweer werd neergehaald, kwam terecht op een huis aan de Wilhelminasingel, kort bij de hoek met de Bourgognestraat.
    Enkele minuten na de val ontploften twee bommen uit de lading van het vliegtuig.
    De zes bemanningsleden hadden hun brandende toestel verlaten, maar zich niet kunnen redden.
    Hun parachutes waren niet opengegaan omdat ze op te geringe hoogte hadden moeten springen.
    Hun lijken werden op zolders in de omgeving gevonden.
    Eén man viel midden op het Stationsplein te pletter.
    Een volgend bombardement vond plaats in de avond van 27 november 1941 rond negen uur.
    In het 'Blauw Dörrep' (omgeving Tongerseweg - Elisabeth Strouvenlaan) viel een grote Engelse torpedo-bom, een zogeheten Blockbuster, die een heel huizenblok vernietigde tussen de Mr. Ulrichweg, de Gildeweg, de Proostdijweg en de Sint-Servatiusweg.
    De trieste balans was: 25 doden, circa 120 gewonden en ruim 140 vernielde of beschadigde woningen.
    Op zondag 26 juli 1942, tussen acht en negen uur 's morgens, werden enkele huizen in de Sporenstraat, Achter het Vleeshuis, de Platielstraat en het Amorsplein getroffen.
    Ook op de pastorie van de Onze Lieve Vrouwekerk - op de hoek van de Havenstraat en de Plankstraat - viel een bom.
    Weer waren de gevolgen ernstig: elf doden, drie zwaar gewonden en een tiental lichtgewonden.

    Als door een wonder.
    Maar er was ook beter nieuws.
    In de avond van 5 oktober 1942 ontsnapte de binnenstad aan een grote ramp.
    Meer dan tachtig brand- en fosforbommen werden daar afgeworpen.
    Als door een wonder ontbrandden de meeste daarvan echter niet.
    Was dat wel gebeurd dan waren de gevolgen voor de Maastrichtse binnenstad niet te overzien geweest.
    Nu konden de geschrokken Maastrichtse burgers de dagen die op het bombardement volgden, volstaan naar de nog gave bommen te zoeken en deze bij het hoofdkwartier van de luchtbeschermingsdienst in het Dinghuis af te geven.

    Zwarte vrijdag.
    Het zwaarste bombardement in de oorlogsgeschiedenis van Maastricht vond plaats op vrijdag 18 augustus 1944.
    Dat was nog geen drie weken voor de bevrijding.
    Die dag zou de geschiedenis ingaan als Zwarte Vrijdag.
    Het was een warme, zonnige dag.
    Om drie minuten over zes in de vooravond verschenen ineens twaalf Amerikaanse bommenwerpers boven de stad.
    Het waren zogenoemde 'Vliegende Forten' van het type B 17.
    Nog voordat het luchtalarm gegeven kon worden, lieten ze twee ladingen bommen vallen.
    Hun doelwit was de spoorbrug.
    De geallieerden wilden zo de verbinding naar Aken afsnijden voor de Duitse troepen, die vanuit België op de vlucht waren.
    Helaas werd de spoorbrug nauwelijks getroffen en bleef ze intact.
    De meeste bommen vielen op twee dichtbevolkte woonbuurten: het 'Roed Dörrep' op de Wycker Maasoever en het Krejje Dörrep', het Quartier Amélie, op de Maastrichter oever.
    Deze laatste wijk zou nooit meer worden herbouwd.
    De gevolgen waren verschrikkelijk: 92 Maastrichtse burgers en 17 Duitse soldaten werden gedood.
    Er waren meer dan honderd gewonden, van wie velen zwaar.
    325 huizen werden getroffen waarvan er 29 totaal vernield en 26 onherstelbaar beschadigd werden.
    De overige 270 getroffen panden waren min of meer te herstellen, al zou dat door gebrek aan bouwmaterialen tot geruime tijd na de bevrijding duren.
    1550 mensen waren in een keer dakloos geworden.
    Twee volle dagen was men bezig de lijken onder het puin vandaan te halen.
    De lichamen werden in de Dominicanenkerk opgebaard.
    De begrafenis van deze slachtoffers was indrukwekkend.
    Een ooggetuige noteerde: "Op dinsdag 22 augustus werden de slachtoffers begraven.
    In de Sint-Servaaskerk werd een plechtige Hoogmis opgedragen door Mgr. Lemmens, bisschop van Roermond.
    Voor de protestantse slachtoffers werd tegelijkertijd een rouwdienst in de Sint-Janskerk gehouden.
    Tijdens deze diensten stonden de lijkkisten, op karren gestapeld, op het Vrijthof.
    Na afloop werden ze in een stoet naar het kerkhof aan de Tongerseweg overgebracht.
    Alle kisten waren met bloemen bedekt.
    Duizenden mensen zaten reeds uren langs de weg te wachten.
    Vooral bij het zien van de kleine kistjes konden velen hun tranen niet bedwingen."

    Daden van verzet.
    Al vanaf de eerste dagen dat de Duitse troepen Maastricht bezet hielden bleek dat de stedelingen niet zouden rusten eer de indringers weer verdreven waren.
    Op 11 mei 1940 werd een groep Belgische krijgsgevangenen over de Wilhelminasingel naar het station afgevoerd.
    Thijs Lokerman, een Maastrichtse machinist en gemeenteraadslid voor de SDAP, leidde door een gefingeerde vechtpartij met een vriend de aandacht van enkele bewakers af, waardoor een aantal krijgsgevangenen kon ontsnappen.
    Wellicht was dit de eerste daad van verzet in Maastricht.
    Het optreden van Lokerman was in elk geval typerend voor het begin van het verzet: op kleine schaal en individueel.
    In het eerste oorlogsjaar bestond het illegale werk vooral uit het opvangen en over de grens naar België smokkelen van krijgsgevangenen die uit Duitse kampen waren ontsnapt.
    Veelal waren dat Belgen en Fransen.
    In de latere jaren werden dat vooral Engelsen en Amerikanen, meestal bemanningsleden van neergeschoten vliegtuigen.
    Zo ontstonden de ontsnappingslijnen of etappediensten die al spoedig pilotenlijnen werden genoemd.
    In 1941 bestonden er in Maastricht al twee kernen van mensen die in groepen samenwerkten: de RAF-groep en de groep-S.
    De RAF-groep stond onder leiding van Pierre J.M. Dresen.
    De groep verzamelde wapens en springstoffen voor het plegen van sabotage en verspreidde een illegaal blaadje, 'Oranje Post'.
    Eind 1941 werd de groep opgerold.
    Dresen werd op 2 december 1941 gearresteerd en overleed een jaar later in het concentratiekamp Neuengamme.
    De groep-S, zo genoemd naar haar leider J. Smits, werd begin 1942 opgerold.

    Nachtwacht onder mergel.
    Einde 1941 koos de Rijksgebouwendienst de St Pietersberg uit als plaats voor het veilig onderbrengen van een aantal kunstwerken uit verschillende Nederlandse musea.
    Begin 1942 werd 35 meter onder de grond 1340 kubieke meter mergel weggehaald om een bomvrije schuilkelder aan te leggen.
    Men maakte betonnen wanden van 50 cm dik en een plafond van een meter.
    Boven het plafond bevonden zich een laag mergel van 33 meter en een laag aarde van 2 meter.
    Ook was er een primitieve airconditioning.
    Op 24 maart 1942 kwamen de eerste kunstwerken aan verpakt in grote kisten die in gesloten vrachtauto's waren geplaatst.
    Deze auto's werden per trein vervoerd.
    Na het laatste transport in april waren er ruim 800 werken van beroemde Nederlandse en buitenlandse kunstenaars opgeborgen.
    Daarbij was ook de Nachtwacht van Rembrandt.
    Ook Maastrichtse kostbaarheden vonden er een veilig onderkomen, zoals de waardevolle gobelins uit het stadhuis.
    De kunstschatten zijn er tot 25 juni 1945 gebleven.
    Toen vertrokken de eerste transporten - deze keer per schip - vanaf Slavante over Antwerpen naar Rotterdam en Amsterdam.
    Gedurende de oorlog hadden de Maastrichtenaren de kunstschatten niet kunnen bezichtigen.
    Zij kregen daartoe echter de gelegenheid tijdens een speciale tentoonstelling van 11 augustus tot 1 september 1945.
    Last edited by SJEF †; 5 september 2009, 12:15.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More

  • #2
    1940 - 1945

    Er zijn 2 webpagina's, gespecialiseerd omtrent de gebeurtenissen gedurende de Tweede Wereldoorlog 1940-1945.
    Het NIOD en de Beeldbank WO2.
    Van de laatstgenoemde webpagina plaats ik een foto van 8 juni 1942.

    8 juni 1942.
    Hedenmiddag vond op het Vrijthof een grote bijeenkomst plaats, alwaar Generalkommissar Schmidt en van Geelkerken het woord voerden.
    Een overzicht van het Vrijthof, alwaar zich leden der NSDAP, NSB, BDM en verdere belangstellenden hadden verzameld tijdens de inmars der vaandels.
    Last edited by Toller; 15 december 2014, 14:41.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More

    Opmerking


    • #3
      18 augustus 1944

      98 DODEN DOOR VERGISSINGSBOMBARDEMENT

      Bijna honderd burgers kwamen om toen Amerikaanse bommenwerpers niet de spoorbrug troffen, het beoogde doelwit, maar twee woonwijken aan weerszijden van de Maas.
      Het gros van de slachtoffers werd opgebaard in de Dominanenkerk.
      De stad was in shock.
      Deze maand augustus (2009) brengt Zicht op Maastricht de gebeurtenis terug in het geheugen in het kader van het project 12 Verhalen, 12 Locaties.
      In de Dominicanenkerk vindt u de namen van de gesneuvelden van het vergissingsbombardement.
      Ook is er een historisch filmfragment te zien van de begrafenisstoet.










      Het is zonnig, vrijdag 18 augustus 1944.
      Niets wijst erop dat de dag voor Maastricht op een ramp zal uitdraaien.
      Het is rond kwart voor zes als twaalf vliegtuigen van de Amerikaanse 379 Bomber Group de stad naderen.
      Hun doel is de spoorbrug over de Maas in Maastricht.
      Het vervoer per spoor van de Duitsers uit Hasselt richting Aken moet verhinderd worden.
      De spoorbrug wordt niet geraakt, wel de woonwijken aan beide kanten van de Maas: Rood Dörrep en Krejje Dörrep.
      Bertha Breuer-Huiskens (21) ziet vanuit haar woning in de Capucijnenstraat de bommen vallen, hoort de explosies, ziet de rookwolken boven het Krejje Dörrep waar haar ouderlijk huis staat.
      In paniek rent ze naar de Fransensingel.
      Op de Boschstraat botst ze tegen een vrouw vol bloeduitstortingen en met twee dikke blauwe ogen.
      'Kinste miech niet mie', vraagt de vrouw.
      Het is haar moeder, Thea Huiskens (44).
      Haar gitzwarte haar is op slag grijs geworden.
      Vader Jos Huiskens (45), de kinderen Mina (23), Netty (13), Tiny (10), Corry (6), José (4) en Michel (3) en oma Huiskens zijn omgekomen.
      Oma, Mina en Tiny liggen zondag opgebaard in de Dominikanenkerk temidden van tientallen andere slachtoffers.
      Van vader Jos, Netty, Corry, José en Michel wordt weinig of niets teruggevonden.
      Bij het bombardement komen 98 mensen om het leven.
      Er vallen 65 gewonden.
      In het Rood Dörrep, op de oostelijke oever, worden 55 huizen onherstelbaar beschadigd.
      Krejje Dörrep is compleet verwoest en wordt afgebroken.
      Killed by friendly fire ... 65 jaar geleden in Maastricht.












      In de rode caravan van Zicht op Maastricht is meer informatie verkrijgbaar: over Zicht op Maastricht, over het project 12 Locaties, 12 Verhalen, over het vergissingsbombardement van 18 augustus 1944.
      Deze caravan staat elke dinsdag in augustus, met uitzondering van 25 augustus, van 10.00 tot 16.00 uur op het Vrijthof tegenover het Theater aan het Vrijthof.
      Loop eens binnen als u zelf een verhaal heeft.
      Zonder u geen culturele biografie van Maastricht!
      Last edited by SJEF †; 24 september 2009, 22:27. Reden: toevoeging afbeeldingen
      Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
      Thomas More

      Opmerking


      • #4
        10 - 11 - 14 mei 1940

        10 - 11 - 14 mei 1940.

        De verovering van Maastricht door de Duitse soldaten.

        In het Duitse Bundesarchiv, abteilung Bildarchiv, vond ik een collectie foto's die gemaakt zijn op 10, 11 en 14 mei 1940.
        De foto's spreken voor zich.

        10 mei 1940.





















        Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
        Thomas More

        Opmerking


        • #5
          10 - 11 - 14 mei 1940

          11 mei 1940.
















          14 mei 1940.


          Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
          Thomas More

          Opmerking


          • #6
            De oorlogsjaren: 1940 - 1944

            OORLOG

            47 namen dode soldaten op brug.

            Vóor 10 mei plaquette

            Op de Servaasbrug in Maastricht moet nog vóor 10 mei 2010 een plaquette komen te hangen met de namen van de 47 bij de verdediging van Zuid-Limburg in 1940 gesneuvelde Nederlandse soldaten.
            Die inspanningsverplichting spreekt voorzitter Nico Vroom van Stichting Regiment Limburgse Jagers uit.
            Op 10 mei 2010 is de inval 70 jaar geleden.
            Volgens Vroom is nu 1100 euro bij elkaar gebracht van de 2000 euro die naar verwachting nodig zijn om de 47 namen in steen te laten graveren.
            De voorzitter zegt in België op zoek te gaan naar een steenhouwer die nog wat goedkoper is.
            Meer informatie via: http://www.limburgsejagers.nl/conten...40-zuidlimburg .
            Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
            Thomas More

            Opmerking


            • #7
              Aanval op spoorbrug 18 aug. 1944

              In aanvulling op hetgeen Sjef al onder #3 heeft verwoord en middels historische foto's inzichtelijk heeft gemaakt proberen te maken over het bombardement op 18 aug. 1944, vandaag 66 jaar geleden, het navolgende.

              Vanavond, woensdag 18 augustus 2010, om 20.00 uur was op het Schildersplein in Maastricht een herdenking aan het zwaarste bombardement op Maastricht tijdens de Tweede Wereldoorlog.
              Op vrijdag 18 augustus 1944, 4 weken voor de bevrijding, proberen 39 geallieerde vliegtuigen de spoorbrug over de Maas te vernietigen.
              Van de 156 afgeworpen bommen raakte er echter slechts één de spoorbrug. De overige bommen vielen op en rond de wijken
              ’t Roed Dörrep,
              Quartier Amelie (’t Krejje Dörrep) en
              fabrieksterreinen
              van Rema en Zinkwit.

              Bij dit bombardement verloren 112 Maastrichtenaren het leven, vielen er meer dan 100 zwaargewonden en werden rond de 1500 mensen dakloos.

              In De Limburger van vandaag stonden twee interessante artikelen over dit bombardement die ik hier en hier onder jullie aandacht wil brengen.

              Opmerkelijk is dat er dus wel verschil is betreffende het aantal doden (98 of 112), het aantal vliegtuigen en het aantal (zwaar)gewonden.
              Maar hoe dan ook, het was een ramp !!!
              Last edited by Pier; 19 augustus 2010, 10:57.
              Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd

              Opmerking


              • #8
                Herdenking vergissingsbombardement

                Herdenking bombardement 18 augustus 1944.


                Op het Schildersplein in de Maastrichtse wijk ’t Roed Dörrep is woensdagavond 18 augustus 2010 het bombardement van 18 augustus 1944 herdacht.
                Het betrof het zwaarste bombardement op Maastricht in de Tweede Wereldoorlog.
                Daarbij kwamen 112 Maastrichtenaren en een aantal Duitse soldaten om het leven.
                De verwoesting was groot, onder meer in ’t Roed Dörrep.
                Daar wonen nog enkele overlevenden van het bombardement.
                De herbouwde huizen zijn te herkennen aan de witte muren.
                Buurtplatform Sint Maartenspoort wil een documentaire met ooggetuigenverslagen maken, zodat het monument van Jean Sondeyker weer gaat leven voor de buurt.
                Last edited by Toller; 15 december 2014, 14:43.
                Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                Thomas More

                Opmerking


                • #9
                  Herdenkingsbeeld Sterreplein

                  In 1951 werd op het Sterreplein een keramiek geplaatst ter herinnering aan deze gebeurtenis. Het kunstwerk werd vaak beschadigd en is in 1965 vervangen door het brons Opvliegende Duif (Jef Gast).

                  Bron: Ubachs/Evers, Historische Encyclopedie Maastricht, p. 320-321, en elders.

                  Vraag: heeft iemand een afbeelding van dat oorspronkelijke keramiek?
                  Last edited by Ingrid M.H.Evers; 5 juni 2013, 19:43.

                  Opmerking


                  • #10
                    Bombardement 18 augustus 1944

                    Opmerkelijk is dat ieder verhaal weer andere getallen genereert.

                    Spreekt Sjef (onder #3) van 98 dodelijke slachtoffers, De Limburger houdt het in zijn artikel d.d. 18 aug. 2010 op 112 doden, terwijl in hun artikel d.d. 19 aug. (zie onder #8 ) er gesproken wordt over 112 doden EN een aantal Duitse soldaten.
                    De Historische Encyclopedie Maastricht, (p. 320) vermeldt de dood van 92 Maastrichtenaren en 17 Duitse soldaten.

                    De HEM spreekt over 12 Amerikaanse vliegtuigen, terwijl De Limburger spreekt over 39 vliegtuigen !!!

                    Ik weet het allemaal niet, en iedere dode is er een te veel, maar vooralsnog houd ik het er maar op dat de HEM het meest betrouwbaar is.

                    Overigens erger ik mij (weer) groen en geel aan Zicht Op Maastricht, want op die site vind ik niets terug..... Maar dat kan aan mij liggen.
                    Last edited by SJEF †; 19 augustus 2010, 15:05. Reden: smiley weggewerkt
                    Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd

                    Opmerking


                    • #11
                      Oorspronkelijk geplaatst door Pier Bekijk bericht
                      Overigens erger ik mij (weer) groen en geel aan Zicht Op Maastricht, want op die site vind ik niets terug.....
                      Maar dat kan aan mij liggen.
                      Zover mij bekend is er geen apart onderwerp over het bombardement op de wijk ’t Roed Dörrep van 18 augustus 1944 aangemaakt op de webpagina van Zicht op Maastricht.
                      Want dat past niet in de vier thema's:
                      1. Romeinse vesting
                      2. Religieus centrum
                      3. Garnizoensstad
                      4. Vroege industriestad
                      Wel zijn er persoonlijke verhalen te lezen van bewoners die het bombardement hebben meegemaakt.
                      Die verhalen zijn te vinden via:

                      http://www.zichtopmaastricht.nl/digi...ie/uw_verhalen .

                      Succes Pier!
                      Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                      Thomas More

                      Opmerking


                      • #12
                        Schildersplein.

                        Titel: De vogel van de Vrijheid
                        Kunstenaar: Jean Sondeijker
                        Jaar van plaatsing: 1951 (Antonius Bieleveltstraat), 1965 (Schildersplein)
                        Soort kunstwerk: Vrijstaand object
                        Materiaal: Brons (beeld), hardsteen (sokkel)
                        Afmetingen: 1 m hoog (beeld), 1 m hoog x 1 m breed (sokkel)

                        Object omschrijving
                        Opschrift: TER HERINNERING AAN HEN DIE VIELEN BIJ HET BOMBARDEMENT OP 18 AUG. 1944.
                        Het beeld moet een opvliegende vogel voorstellen.
                        De kop van de vogel is naar de hemel gericht en de vleugels zijn uitgeklapt.
                        Het beeld is hoekig.
                        In de vleugels zitten langwerpige openingen waardoor ze als het ware doorzichtig zijn.

                        Achtergrond Informatie
                        Het beeld is opgericht ter nagedachtenis aan een bombardement dat een paar weken voor het einde van de Tweede Wereldoorlog plaats vond.
                        Hierbij werden vele fabrieken en woningen verwoest en waren er 103 doden te betreuren.
                        In 1964 is het monument in ere hersteld, nadat het door baldadige jongeren was vernield en het beeld van de sokkel was verdwenen.
                        Vanwege het kwetsbare keramiek werd het beeld in 1965 in brons gegoten.



                        =========================================

                        Sterreplein.

                        Titel: bloemenschaal
                        Jaar van plaatsing: 1965

                        Object omschrijving
                        Sterrenplein, bloemenschaal, geplaatst tgv het 100-jarige bestaan van de spoorlijn Maastricht-Venlo (1865-1965).



                        Bron: webpagina Zicht op Maastricht.
                        Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                        Thomas More

                        Opmerking


                        • #13
                          Oorspronkelijk geplaatst door SJEF Bekijk bericht
                          (...) Hierbij werden vele fabrieken en woningen verwoest en waren er 103 doden te betreuren. (..)

                          En jawel.... nu hebben we 103 doden.
                          Volgens mij wordt hier een beetje gespeeld met de historische werkelijkheid.
                          Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd

                          Opmerking


                          • #14
                            Het was die vrijdag de 18de augustus 1944 een zonnige dag en warme dag.
                            Volgens ooggetuigen verschenen om drie minuten over zes in de vooravond ineens een twaalftal vliegtuigen boven de stad.
                            Het waren B 17 bommenwerpers.
                            Ze behoorden tot de Amerikaanse Strategische Luchtmacht.


                            B 17 bommenwerper
                            Bron foto: http://www.acepilots.com/archives/main.html .


                            Het aantal doden bedroeg 92 (1), waarvan er 13 niet geïdentificeerd konden worden.
                            65 gewonden werden in het ziekenhuis opgenomen.
                            325 percelen waren getroffen waarvan er 29 totaal vernield en 26 onherstelbaar beschadigd werden
                            De overige 270 waren min of meer te herstellen
                            Het "Kreije Dörrep" was geheel verwoest en moest worden afgebroken.
                            1550 mensen waren dakloos.
                            Op dinsdag 22 augustus 1944 werden de slachtoffers begraven
                            De rouwdiensten waren in de Sint Servaaskerk (katholieken) en in de Sint Janskerk (protestanten).
                            Tijdens deze diensten stonden de lijkkisten, op karren opgestapeld, op het Vrijthof.
                            Na afloop werden ze in een stoet naar het kerkhof aan de Tongerseweg overgebracht.

                            (1): W. Beijer e.a.
                            D-Day in Zuid Limburg.
                            Dagboek van de bevrijding
                            Maastricht, 1984
                            blz. 79
                            Bij de 92 doden waren ook 5 Duitsers.

                            Bron:
                            Maastricht bevrijd!
                            En toen..?
                            Maastricht tussen juni 1944 en september 1945
                            Deel 1
                            P.M.M.A. Bronzwaer
                            Stichting Historische Reeks Maastricht
                            Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                            Thomas More

                            Opmerking


                            • #15
                              Oorspronkelijk geplaatst door Ingrid M.H. Evers Bekijk bericht
                              Vraag: heeft iemand een afbeelding van dat oorspronkelijke keramiek?
                              Vandaag ga ik op zoek in de oude jaarboekjes Maastricht.
                              Misschien is daar nog een afbeelding te vinden van het vernielde, oorspronkelijke keramieken beeld.

                              Maar van de onthulling zal ik sowieso geen afbeelding vinden in de oude jaarboekjes Maastricht.
                              De onthulling vond plaats in 1951; het eerste jaarboekje Maastricht verscheen in 1955 of 1956.

                              =================================================

                              Inmiddels heb ik de jaarboekjes Maastricht van 1956 tot en met 1965 bekeken.
                              Veel interessante wetenswaardigheden, weinig triviale zaken, laat staan een vermelding over een of ander kunstwerk in de openbare ruimte.
                              Last edited by SJEF †; 6 september 2010, 09:14.
                              Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
                              Thomas More

                              Opmerking

                              Bezig...
                              X