Armbestuur gebukt onder naam en kritiek.

[Breur]

Bron: Studio van 11 april 1971.

[Ingrid M.H.Evers]

De nieuwe naam van het Burgerlijk Armbestuur heeft nog lang op zich laten wachten. Per 1 januari 2004 werd het de Stichting Vivre, die sinds januari van dit jaar door de fusie met Groen Kruis/Domicura opnieuw van naam veranderde. Het is nu Stichting Envida.

[Ingrid M.H.Evers]

Die oude naam dateerde van na de Franse Tijd en heeft bijna tweehonderd jaar dienst gedaan. Ik denk dat in de huidige tijd mensen zich niet meer realiseren waarvoor het BA stond, namelijk alle interne opvang van zieken, hulpbehoevenden en ouden van dagen in Maastricht. Wie de ziekenhuizen Calvariënberg en Sint Annadal nog heeft gekend: die werden gebouwd en beheerd door het BA. En alle oudere bejaardentehuizen zoals Molenhof etc. zijn oorspronkelijk opgezet door het BA en later Vivre. Dat is niet niks.

Ter zijde: met het 'bejaardentehuis' waren we vroeger heel blij. Nu is het woord net als 'burgerlijk armbestuur' niet welkom meer en spreken we van 'verzorgingstehuis'. En dat men dáár tegenwoordig minder graag meer naar toe wil, ligt niet aan het BA/Vivre, maar aan de bezuinigingen van de overheid die in vijftien tot twintig jaar tijd zo omvangrijk zijn geworden, dat ook een BA er niets meer aan kan doen. Het vroegere bejaardenhuis is een andere instelling dan het huidige verzorgingstehuis.

[Ingrid M.H.Evers]

Ik kan me nog goed herinneren de grote zalen waar de mensen lagen.

Jawel, maar dat was toen overal zo. De meeste mensen zaten in het ziekenfonds (en godlof dat dát er op een gegeven moment is gekomen). Alleen mensen die eerste of tweede klas bijverzekerd waren, lagen alleen (zeldzaam) of op een kleinere kamer met anderen. Dat verschil bestaat tegenwoordig niet meer, of je moet naar een particulier ziekenhuis gaan. Ook als je tweede klas verzekerd bent, lig je in Maastricht op eenzelfde kamer als (alleen) basisverzekerden. Het is een beetje afhankelijk van de aandoening of zo'n kamer drie, vier, of zes bedden telt. Met aanvullende verzekering heeft de verpleging nauwelijks tot niets meer te maken.