Aankondiging

Sluiten
No announcement yet.

Clark Gable 1953

Sluiten
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
nieuwe berichten

  • Clark Gable 1953

    "Come on met deej vlegskes".

    Clark Gable in 1953 in Maastricht voor filmopnamen.

    Het lijkt wel een veldslag.
    Duizenden Maastrichtenaren verdringen zich vrijdag 25 september 1953 voor de ingang van de Dominicanenkerk.


    Figuranten voor de Dominicanenkerk 1953.

    Filmmaatschappij MGM heeft vierhonderd figuranten nodig voor de oorlogsfilm The True and the Brave.
    Meneer Lahoe, zo bericht de Gazet van Limburg, heeft al om zeven uur's ochtends postgevat.
    Toen de deur van de voormalige kloosterkerk van de minderbroeders openging, 'hing zijn stropdas op half elf' en zat het boordknoopje van zijn hemd achter in zijn nek.
    'Het waren sjus verkes', schrijft de verslaggever over zijn stadgenoten.
    Vijftien gulden per dag is dan ook voor menige Maastrichtenaar een kapitaal.
    Zoveel betaalt MGM de figuranten.
    Leden van de Nationale Reserve, die geallieerde soldaten moeten spelen, krijgen zelfs 27,50 gulden per dag.
    Er is veel klein leed, tekent de gazet op.
    ā€˛'Gunst wat jammer' pruilde een bakvisje wier aspiraties kennelijk geheel op 'verzetsheld' Clark Gable waren afgestemd.
    'Gief nieks. Pak nu mijn handje maar vast in plaats van dat van Clarkie', troostte een opgeschoten knaap.ā€¯
    De film gaat over een kolonel van de Nederlandse geheime dienst die in het verzet verzeild raakt en na gevangenneming door de Duitsers naar Engeland weet te ontsnappen.
    Clark Gable speelde de hoofdrol van verzetsman Piet de Winter.
    De opnames waren op verschillende plaatsen in Nederland.
    De firma Grooteclaes uit Maastricht maakte de geluidsopnames voor de film.
    Tout Maastricht lijkt zaterdag 26 september uitgelopen als Clark Gable onder politieescorte in de stad arriveert.
    De Markt staat bomvol.
    Gable - zwart colbertjasje, grijze broek, rode schoenen - zwaait even naar de massa, drinkt een glaasje met burgemeester Michiels van Kessenich en vertrekt naar zijn hotel in Gulpen.
    De zestienjarige hbs-scholiere Willy van Beek kan haar geluk niet op.
    Zij heeft een handtekening van de filmster gekregen.
    De eerste opnamedag is maandag 28 september.
    Het publiek begint te morren.
    ā€˛Come on met deej vlegskes. We have niks in onze handā€¯, roept een dame in een zwarte jas met kanariegele manchetknopen.
    Net als de andere figuranten wil ze een feestmuts en vlagje om de bevrijders toe te juichen.
    MGM heeft wel veel geweren en uniformen in de Dominicanenkerk opgeslagen, maar aan rood-wit-blauwe vlagjes is duidelijk gebrek.


    Clark Gable met Annelies Witter 1953.

    Die maandag mag de zeventienjarige Maastrichtse Annelies Witter haar bevrijder Clark Gable om de hals vallen.
    Wel vijf keer, schrijft de Gazet van Limburg de dag erna met een bewonderde ondertoon.
    Volgens de krant was Annelies uitgekozen om de filmheld te knuffelen.
    Volgens Thea Maas lag het net iets anders.
    Zij was met Annelies, die net zoals zij in de Tillystraat woonde, naar de Markt gegaan om naar de opnames te kijken.
    Annelies, die na de dood van haar moeder het gezin (vader en twee broers) beredderde, was spontaan op Clark Gable afgelopen en hem om de nek gevlogen.
    ā€˛Die schrok natuurlijk. Hij heeft haar toen maar vastgepakt.ā€¯
    Volgens Thea was Annelies, die na haar huwelijk met een Amerikaan in de jaren vijftig naar Californi? verhuisde, een spontane meid die deed wat haar inviel.
    Thea werkte in 1953 op de Sphinx.
    Haar vader werkte als filmoperateur in de Mabi aan de Kleine Gracht.
    Ze heeft bijna elke film, die in de jaren vijftig draaide in de Mabi, gezien.
    Ze zag bijna elke week een nieuwe film.
    Want de bioscopen prolongeerden films zelden.
    Dat kwam omdat ze heel veel vaste klanten hadden.
    Die wilden natuurlijk elke week een andere film zien.
    Thea ging altijd naar middagvoorstellingen.
    De avondvoorstelling kwam je niet binnen.
    De katholieke Mabi controleerde heel streng, zegt ze.
    En anders waren er wel de politie-agenten die zich op vrijdag, zaterdag en zondag bij de zogenaamde C2-films (boven de achttien jaar) bij de kassa posteerden en minderjarigen zonder pardon terugstuurden.
    Film was in de jaren vijftig de voornaamste ontspanning voor de kleine vrouw en man.
    De bezoekersaantallen van de Mabi, Palace, Lux, Royal, Hebios in Heer en Mebios in Meerssen bereikten in de jaren vijftig hun hoogtepunt.
    Vanaf eind jaren vijftig ging het bergafwaarts.
    De televisie rukte op in de huiskamers, de bioscoopzalen werden leger en leger.
    De Palace en de Royal probeerden de neergang nog te stoppen door Duitse voorlichtingsfilms zoals T?dliche Liebe te programmeren.
    Het mocht niet baten.
    De katholieke filmkeuring hief zichzelf in 1967 op.
    Burgemeester Michiels van Kessenich van Maastricht, roomser dan de paus, was tegen.
    Overigens: de film met Clark Gable, uitgebracht onder de titel Betrayed, trok voornamelijk lege zalen in Nederland.
    In Maastricht draaide hij een week.
    Thea heeft hem nooit gezien.
    Last edited by SJEF †; 12 september 2010, 06:55.
    Historie is niet alleen het weergeven van de as, maar ook het doorgeven van het vuur.
    Thomas More
Bezig...
X