Tweet
Het kanonschot langs de grens, een Limburgse mythe (2)
http://docs.google.com/fileview?id=0...ODFmNTVk&hl=nl) is die grens van dorp tot dorp en van rivier tot haakse hoek te volgen. Als we de landgrens van Vaals naar de Maas even buiten beschouwing laten, kan worden gesteld, dat de zuid-noord grens overal de Maas volgde (het stuk dat nu de Grensmaas heet), behalve bij Maastricht. Aangezien Nederland aanspraak maakte op behoud van de vesting, en de stad op de linkeroever van de rivier lag, moest men een aparte regeling treffen. Bepaald werd dat bij Maastricht de grens zou worden getrokken op een afstand van 1200 vadem vanaf de voet van het glacis.
Dat deze afstand de lengte zou zijn van een kanonschot, is en blijft een broodje-aapverhaal. De historici P.J.H. Ubachs en P. Dingemans hebben in hun notities in De Maasgouwland-lengtemaat vaak gedefinieerd op basis van 6 Amsterdamse voeten (1 Amsterdamse voet was 0,283133 m, afgerond 28 cm.). Een 'Amsterdamse' vadem wordt dan 6 x 0,283133 = 1,698798 meter x 1200 = 2.038,5576 m, dus ruim 2 kilometer.
In tegenstelling tot wat in posting 1 wordt gesteld, vermeldt de overeenkomst van 1843 niet de specifieke term 'Amsterdamse vadem'. Het is dan ook mogelijk dat er een andere lengtemaat werd gebruikt, bijvoorbeeld:
De gemeente Oud-Vroenhoven in de jaren 1860-1870. Voor een grotere afbeelding, ook van de vestingwerken, zie de link: https://www.atlasenkaart.nl/maps/2583.jpg.https://nl.wikipedia.org/wiki/Graafs...an_de_Vroenhof).
Als men een kaart van het graafschap bekijkt, bijvoorbeeld in de Historische Encyclopedie Maastricht de bebouwing ver naar het zuiden op te schuiven, tot ruim zuidelijk van de huidige Glacisweg.
De Kringenwet van 1814 voorzag in een 'verboden kring' die in drie concentrische ringen was verdeeld. Het bouwverbod in het schootsveld werd minder streng naarmate de bouwplaats verder van de vestingmuren af lag. Bij herziening van de Kringenwet in 1853 werden die afstanden te Maastricht bepaald op respectievelijk 300, 600 en 1.000 m. Als in 1843 twee kilometer de grootste schootsafstand zou zijn geweest, waarom was het gebied van de verboden kringen dan in 1853 zoveel kleiner?
http://docs.google.com/fileview?id=0...ODFmNTVk&hl=nl) is die grens van dorp tot dorp en van rivier tot haakse hoek te volgen. Als we de landgrens van Vaals naar de Maas even buiten beschouwing laten, kan worden gesteld, dat de zuid-noord grens overal de Maas volgde (het stuk dat nu de Grensmaas heet), behalve bij Maastricht. Aangezien Nederland aanspraak maakte op behoud van de vesting, en de stad op de linkeroever van de rivier lag, moest men een aparte regeling treffen. Bepaald werd dat bij Maastricht de grens zou worden getrokken op een afstand van 1200 vadem vanaf de voet van het glacis.
Dat deze afstand de lengte zou zijn van een kanonschot, is en blijft een broodje-aapverhaal. De historici P.J.H. Ubachs en P. Dingemans hebben in hun notities in De Maasgouwland-lengtemaat vaak gedefinieerd op basis van 6 Amsterdamse voeten (1 Amsterdamse voet was 0,283133 m, afgerond 28 cm.). Een 'Amsterdamse' vadem wordt dan 6 x 0,283133 = 1,698798 meter x 1200 = 2.038,5576 m, dus ruim 2 kilometer.
In tegenstelling tot wat in posting 1 wordt gesteld, vermeldt de overeenkomst van 1843 niet de specifieke term 'Amsterdamse vadem'. Het is dan ook mogelijk dat er een andere lengtemaat werd gebruikt, bijvoorbeeld:
- 2.260,4148 m
- En dan was er nog de Engelse fathom van 6 feet: 1.8288 m; x 1200 = 2.194,56 m.
De gemeente Oud-Vroenhoven in de jaren 1860-1870. Voor een grotere afbeelding, ook van de vestingwerken, zie de link: https://www.atlasenkaart.nl/maps/2583.jpg.https://nl.wikipedia.org/wiki/Graafs...an_de_Vroenhof).
Als men een kaart van het graafschap bekijkt, bijvoorbeeld in de Historische Encyclopedie Maastricht de bebouwing ver naar het zuiden op te schuiven, tot ruim zuidelijk van de huidige Glacisweg.
De Kringenwet van 1814 voorzag in een 'verboden kring' die in drie concentrische ringen was verdeeld. Het bouwverbod in het schootsveld werd minder streng naarmate de bouwplaats verder van de vestingmuren af lag. Bij herziening van de Kringenwet in 1853 werden die afstanden te Maastricht bepaald op respectievelijk 300, 600 en 1.000 m. Als in 1843 twee kilometer de grootste schootsafstand zou zijn geweest, waarom was het gebied van de verboden kringen dan in 1853 zoveel kleiner?
Opmerking